Band op bouwen met pup

Hoi allemaal,

wat ik zelf heel erg belangrijk vindt, als wij in de toekomst een pupje mogen verwelkomen, is het werken aan de band en vertrouwen met de pup.
Door middel van een cursus te gaan doen samen, waarbij de band en vertrouwen centraal staat, ook thuis samen dingetjes doen, spelletjes en oefeningetjes, op een rustige en positieve manier! (en niet te lang laten duren natuurlijk!)

Het kan leuk en gezellig zijn dat de pup mij dus bv in huis overal volgt, geen probleem.
Maar hoe voorkom je dat een pup/ hond heel erg aan je gaat hangen!

Ik zag bv ergens eeb keer een stel met 3 soort boomer hondjes, vrouwtje liep weg en baasje hield de hondjes bij zich maar de hondjes waren heel onrustig, trokken aan de lijn, hijgen, piepen, janken en blaffen, totdatvrouwtje weer terug kwam, toen ook blaffen en springen van blijdschap ofzo, daarna klaar.. maar dit terwijl het vrouwtje maar even weg was!
Dat is natuurlijk het enige beeld dat ik van hen heb, ik weet natuurlijk verder helemaal niets, hoe zij met de honden omgaan thuis bv, hoe er gereageerd wordt als de hondjes zo doen, wat er achter zit etc etc..

Maar als je dus een goede en sterke band opbouwt met de pup/hond, kan de pup/hond dan zo gaan reageren als ik bv even weg ga of ligt het er volledig aan hoe ik om zou gaan met bv opbouwen van alleen zijn of zonder mij zijn?

Misschien is het onderwerp iets voorbarig omdat het nog helemaal niet aan de orde is en ik niet weet hoe het zal gaan, maar ik dacht daar ineens zo aan, vandaar mijn vraag.


Groetjes

Als je je hond ook aanleert alleen te zijn en braaf te wachten, zal het geen probleem zijn. 
Ik zag het laatst in een kledingwinkel, vrouwtje ging wat passen en vriendin stond met chihuahua te wachten, nou, het hondje werd helemaal gek! Uiteindelijk ging ie maar mee het hokje in. Ik ga nooit winkelen met Charly maar als ik snel een boodschap moet doen, zet ik hem aan een paaltje vast en daar blijft ie braaf een beetje om zich heenkijken tot ik terugkom. Dit heb ik natuurlijk wel honderden keren geoefend!

Oja, en mijn band met Charly is supersterk, ik ben echt 'zijn' baasje.

Ik ken niet de situatie maar bij ons gebeurt ook hetzelfde als we samen buiten wandelen met caes en een van ons loopt weg dan word hij ook zenuwachtig en zoekt degene die weg is en is door het dolle heen als we weer terugkomen heeft te maken dat wij een deel uitmaken van de roedel denk ik

Met mijn puppen; eerst goede band opbouwen. Contact verwelkomen. Dan werken aan zelfstandigheid. Maar ja, ik heb ook een vrij zelfstandig ras, dus die aandacht voor mij is voor mij prioriteit nr 1. Wat je pups in mijn ogen wel moet leren is frustratie tolerantie. Een hond die aan de lijn loopt te springen en te piepen kan je zien als niet alleen kunnen zijn, je kan het ook zien als niet gewend zijn om hun zin niet te krijgen en protesteren dat ze niet mee mogen. Shadow kon ook heel hysterisch doen aan de lijn bij mijn vriend als ik naar de hondendrollen bak liep. Met de zelfbeheersing leren in allerlei situaties is dat ook minder geworden.

Mireille

Ik ben van mening dat nabijheid zeker belangrijk is, maar het moet geen obsessie worden. Wij hebben de eerste paar nachten beneden geslapen, zo kon ze ons vanuit dr bench zien. Dit heeft absoluut positief uitgepakt, ze sliep binnen een week zonder moeite alleen in haar bench beneden.
Ook nemen we haar veel mee, niet alleen omdat een pup nog getraind moet worden in het alleen thuis zijn, maar ook omdat ze dan sneller een band met ons opbouwt.
Ook oefenen we heel veel met in en uit de bench, ze heeft na 4 dagen al door dat piepen niet nodig is omdat het baasje altijd weer terug komt.

De ene pup is de andere niet, ik vind dat je heel erg moet kijken naar wat jouw pup specifiek nodig heeft. Ik denk dat veel pups téveel vertroeteld worden in de eerste weken/maanden (is ook heel verleidelijk!), maar dit heeft niet altijd het gewenste resultaat voor later!

Bedankt voor de reacties tot nu toe!

@Mireille;

hoe kun je werken aan zelfstandigheid, kun je een voorbeeld geven? Bedoel je daar bv opbouwen van alleen zijn mee?

En wat voor zelfbeheersingsoefening/training?

Ik heb heel mijn leven twee of meer honden tegelijk gehad, er kwam pas een pupje bij als de andere honden individueel te besturen waren ook al waren zijn te gelijkertijd uit...
Dit kost tijd inzet en probleem oplossend leren denken.. Maar het kan als je inzicht in gedrag hebt en wat je hond kunnen/kan.

Wat HEEL belangrijk is is dat je HEEL veel met de pup ALLEEN optrekt..
De honden niet alle tijd met elkaar laat klieren...
Beiden honden hebben een andere dag indeling ...

Houd ze heel veel apart en doe leuke aandacht spelletjes met je pupje...
Leer je pup van het begin af aan dat alleen blijven, bouw dit op per stapje.. Zo zullen beiden voldoende rust krijgen.  En zo kan je weer voldoende aandacht aan je volwassen hond kan besteden zodat de volwassen hond de pup niet als indringer gaat zien..
Dit heb je dus helemaal zelf in de hand..
Vaak moeten de honden - die al in huis zijn - enorm aan een pup wennen, leren de aandacht te delen.. De gewoonten in de roedel is ineens verandert..
Er zijn zelfs honden die het helemaal niet op prijs stellen dat er een nieuwkomer in huis is..

Bron; honden fan -  opvoeding

Dat zou ik iig ook doen, de eerste nacht iig, bij de bench slapen.
En dus ook samen dingen doen voor de band en vertrouwen.
Echt overdreven vertroetelen is in mijn ogen ook niet verstandig maar de pup moet wel geborgenheid voelen, vind ik, moet zich veilig en vertrouwd voelen bij "inweze" vreemde mensen!
Wel vind ik dat een pup niet om de haverklap opgetild hoeft te worden bv (doen ook heel veel mensen, is ook verleidelijk trouwens), een pup heeft 4 poten om op te staan en te lopen!
En met optillen kun je ook weer verkeerde signalen overbrengen naar de pup waardoor problemen zouden kunnen ontstaan!

Hoi Ilja,

bedankt voor je reactie!

En wat als het gaat om 1 pup, dus enigste hond in huis?
Hoe zou je dat dan kunnen doen?

Wat ik denk, tuurlijk alleen vanuit mijn eigen ervaring vandaar 'denk' , is dat hoe meer het vertrouwen groeit tussen jou en de pup - met name het vertrouwen van de pup in jou - hoe meer je pupje op eigen benen kan staan en niet blijft hangen. Toen Mikey nog heel klein was hing ze ook aan mij. Zat ze voor de wc deur bijv. en was blij alsof ik 2 weken op vakantie was geweest als ik er weer af kwam. Ik heb dit eigenlijk genegeerd. Niet letterlijk haar genegeerd, maar gewoon niet meegedaan met die blijheid en gewoon 1x zeggen hi mikey, heel rustig en meer ook niet. Het werd zo vrij snel gewoon dat ik eventjes weg was en weer terug kwam. Toen ze vertrouwder raakte hield ze me wel in de gaten, maar als ik even naar de wc ging of naar een andere kamer had ze toch geleerd dat ik ook wel weer terug kom en dat het helemaal niet zo erg was dat ik eventjes weg was. Dit is zo gegroeid en natuuriijk is ze niet blij als ik bijv. nu wegloop terwijl zij achter blijft, maar het is geen drama.

Over het optillen: Ik vind dat je een pup best mag optillen, maar niet om te knuffelen. Maar wel om hem/haar uit een moeilijke situatie te redden. Als je kleintje echt ergens in paniek van raakt zou ik hem altijd er uit redden, zo nodig door op te tillen. Hoe moet je pup vertrouwen in jou krijgen als hij zich niet kan redden en jij laat hem zo staan van los het zelf maar op?
Niet overdreven troosten, maar optillen, de juiste veilige afstand/veilige situatie creeeren en hem dan weer neerzetten.
Ik vind het zo jammer als ik (hier) zie hoeveel mensen puppies negeren als ze ergens bang voor zijn. Zo'n kleintje kan zichzelf gewoon soms letterlijk nog niet redden en raakt in paniek. Buiten aan de lijn worden ze dan gewongen in deze situaties te blijven of meegetrokken van niet aanstellen, maar ik vind dan juist dat zo'n situatie een zeer slechte ervaring is met veel stress. Terwijl als je je pupje even optilt hij zich veilig voelt. Hij kalmeert dan en dan kun je vandaaruit weer werken om hem opnieuw aan deze situatie te laten wennen. Hij heeft dan al meer vertrouwen want hij weet dat jij hem in iedergeval beschermt én dat het het enge toch niet zo heel eng was want er is immers niets gebeurt. (daar heb jij door hem op te tillen voor gezorgd).

Ik zeg natuurlijk niet dat je bij ieder wissewasje je pup moet optillen, maar in geval van echte paniek wel.

Gr. Alexandra

Mee eens!

een band met je hond, ook van mijn kant zie ik dus vertrouwen en geborgenheid, ik ben alleen, en mijn hond is zeer aanhankelijk naar mij toe, maar geen vervelend claim gedrag, integendeel, zeer zelfstandig opgevoed, zoals het alleen blijven, en als ik thuis ben haar niet achter me aan laten komen.

de ene hond is de andere hond niet, een hond met weinig zelf vertrouwen zal meer gaan claimen dan dat een hond een vast karakter heeft, dat zit er al in bij het pup zijn, als die bij je thuis komt, of niet, fokker is heel belangrijk met wat die doet met socialiseren vanaf de geboorte tot dat de pup naar de nieuwe eigenaar gaat.

dan is er ook nog de samenstelling van het gezin, is een hond alleen met de baas, of zijn er meerderen personen. ik heb een hond die opgevoed is alleen door mij, zeer zelfstandig is en toch zeer aanhankelijk is.



wil ook een vooorbeeld ervan geven, bamse zit op watertraining, ga ik de boot in, vaar ik weg, dan moet Bamse naar de boot zwemmen, ze gaat als een kei, we moeten hard roeien om haar voor te blijven, ook anders om, ik blijf aan de kant, Bamse gaat de boot in, met twee begeleiders, en ik blijf aan de kant staan, Bamse zit contstant om hun heen te kijken waar ik ben, op mijn bevel springt ze uit de boot en zwemt als een kei met een pop of dummy naar me toe. super.

maar dan, ik sta aan de kant, en Bamse moet alleen naar de boot zwemmen , zonder mij, ik moedig haar aan, ze wil niet bij me vandaan, maar ik stuur haar toch weg, zo snel mogelijk heen en weer, hahahahze wil graag wat voor me doen. en ik denk dat als je geborgenehid en liefde en respect geeft dat je band met je hond fantastisch is, en ook bamse is tuurlijk wel eens een rebel hoor, geen robot.

Ik hoopte al dat je dat niet zou vragen
want het is soms moeiljk onder woorden te brengen wat je precies doet en daarbij denk ik ook dat niet alles wat ik met mijn pups bereikt heb ook echt mijn verdienste is. Deze mannen hadden al een fijn uitgangspunt..

Zelfstandig is ook je neus stoten, zelf dingen oplossen (dus niet helpenals het balletje onder de stoel logt en meneer begint te piepen terwijl hij er wel zwlf bij kanals hij er omheen loopt, dus zelf uit laten zoeken hoe dat werkt als de lijn om eenpaal zit en je pup moet langs de andere kant om het op te lossen. Idd ook opbouwen met alleen zijn en alleen bezig kunnen zijn, ik denk dat daar bv een kong ook goed voor is, leren zelfstandig een probleem op te lossen en alleen bezig te zijn.

Zelfbeheersing is ook niet trekken aan de lijn, voorzichtig koekje aanpakken, zitten voor je eten krijgt. Voorbeeldje: Shadow stond altijd te stuiteren, letterlijk een meter in de lucht op vier poten als ik met eten aankwam. Dan ging hij wel weer voor zijn eten, maar nadat hij mij een paar keer de bak uit handen had gesprongen, was ik het zat. Dus deed ik hem in de kennel en daar stapte ik pas naar binnen als hij zat. Ik stond dan rustig vijf minuten te wachten, liep naar de deur van de kennel maar zodra hij dan opstond, ging ik weer weg. Hij kreeg pas eten als hij rustig kon blijven zitten tot ik de bak neerzette. Uiteindelijk ben ik in de bench gaan voeren, nu stuift hij naar de bench als hij eten krijgt en gaat daar liggen wachten.
Verder oefeningen als relax on a mat, of leave it. Die laatste vind ik wel heel nuttig. Er ligt wat op de grond wat lekker is maar waar hij niet bij kan. De meeste honden zullen in de lijn gaan hangen om erbij te komen. Zodra de pupzijn aandacht naar jou verlegt, FEESTJE. Het nuttige is dat het leave it commando feitelijk betekent, je mag niet datgene wat je nu wil, maar er staat wel wat tegenover. Het is dus te gebruiken voor eten maar ook voor de kat waar hij niet achteraan wil.

Overigens ben ik wel een vreselijke knuffelaar en liggen pups bij mij op schoot en Spot nu nog steeds. Yup, 23 kg slungelige schoothond .
Ik denk dat het belangrijkste is dat je ook heel erg kijkt naar de pup. Geen twee honden zijn gelijk en ze vragen een individuele benadering. Spot en Shadow zijn nestbroertjes, en toch vragen ze allebei een andere benadering.

Overigens, bij mij gaat ook niet alles perfect hoor, ook bij deze twee heb ik een fout gemaakt, te makkelijk naar alle andere honden latengaan, omdatik ze zooo goed gesocialiseerdwilde hebben, dat ze nu op alles afwillen en gefrustreerd raken omdat dat niet mag. Maar goed, ze zijn pas 1, nog tijd zat om dingen te leren.

Mireille

Ik zie dit als twee heel verschillende dingen. Een band opbouwen met je hond heeft niks te maken met piepende, jankende hondjes omdat baasje weg gaat. Dit voorbeeld dat je geeft gaat over onzekere of gefrustreerde hondjes, niet over een band met de mens.

Bij een band met de hond denk ik aan: vertrouwen, respect en harmonie. 
Dat wil dus niet zeggen: elke seconde vd dag aan elkaar plakken, niet zonder elkaar kunnen, elkaar controleren of claimen,..

Net wat Mireille zegt, ik vind het ook erg belangrijk dat een hond zelfstandig, rustig, zelfzeker en respectvol is. Dus ook ik werk hier onmiddellijk aan, van pup af. Ik leer m'n honden omgaan met frustratie, met zich leren heheersen, rustig blijven. Maar ze krijgen van mij erg veel vrijheid. Ik geef ze een kader, en binnen dat kader mogen ze zelf hun keuzes maken. Maar dat kader is dus gebaseerd op respectvol en beleefd omgaan met andere mensen, dieren en omgeving.

Mireille, bedankt voor je herldere uitleg!

Heel duidelijk idd, de meeste mensen zijn te snel geneigd om idd de hond te helpen met dingen terwijl zelf uit laten zoeken, laten ondervinden en leren (en geestelijk bezig zijn)alleen maar goed is!
Het gaat ook gauw ongemerkt, ach even het balletje voor hem pakken.. ook best logisch opzich maar kan wel mogelijk bepaalde gevolgen hebben.

Die zelfbeheersingsoefeningen zijn ook mooi!
Ik heb op een hondenschool waar ik een tijdje gekeken/geholpen heb een leuke oefening gezien;

Met de hond op de grond, een open bakje met lekkers, wat lekkers op de grond, maar je hand over het bakje EN het lekkers op de grond.
De hond wil natuurlijk dat lekkers hebben en duwt met de neus, is onrustig etc..
Zodra de hond contact zoekt (hier zijn trouwens ook de meningen over verdeeld, oogcontact vragen) de hond belonen door wat te geven ENKEL VANUIT HET BAKJE en niet van de grond!
Daarna weer het lekkers in het bakje, weer opnieuw.
Lekkers op de grond en in het bakje, hand over beide heen..
Steeds een beetje meer de hand weghalen, dan begint de zelfbeheersing echt natuurlijk!
En het doel is dan om enkel de hond te belonen met iets uit het bakje en het gaat er dan om dat de hond leert dat iets krijgt via ENKEL jou, dus als iets op de grond ligt, kan dat genomen worden enkel via jou en zal de hond niet gauw of minder gauw wat van straat eten.
Ook is het mogelijk zo, dat tijdens het geven van eten ook meer rust en afstand is!

Dat vond ik een erg leuke oefening!

@Christel;

ok, dus dat heeft niets met elkaar te maken..
Gelukkig maar, dan hoef ik me daar niet zo zeer druk om te maken!

En kan ik idd met de toekomstige pup bezig gaan met de dingen die jij/jullie aangeeft/geven!

Je moet maar zo denken: AANhankelijk is iets heel anders dan AFhankelijk.