dodelijke spierziekte - ervaring?

De pup van vrienden blijkt een dodelijke spierziekte te hebben. In zijn bloed zit veel te veel van een bepaald hormoon, dat zijn spieren afbreekt.
Het is een pup uit Roemenië die via zo'n stichting naar hier gekomen is, hij is daar gevonden op straat. Het is een kruising van onbekende oorsprong, waarschijnlijk iets van een Mechelse herder.

Toen hij hier kwam, was hij 4 maand, en opvallend mager en schraal. Toen dacht iedereen nog dat hij bijna geen spieren had door ondervoeding.
Maar zo'n 2 weken geleden begon hij wankel te lopen, om te vallen bij plotse bewegingen, en kon hij geen dingen meer van de grond oprapen.
Eerst dacht de dierenarts nog dat hij spieren tekort had vanwege zijn voorgeschiedenis, nu blijkt dus uit bloedonderzoek iets veel ergers.
Hij heeft nu een cortisone inspuiting gehad, en lijkt het daar beter op te doen.
Maar er is geen behandeling mogelijk, en binnen niet al te lange tijd zal hij niet meer kunnen lopen. Ze zullen hem dan laten inslapen, want daarna zal hij ook zijn ademhalingsspieren enzo verliezen.

Is er iemand die hier ervaring mee heeft? Ik hoop op tips waarmee zijn leven wat verlengd kan worden.

Het is een schat van een beest. En hij is, in die anderhalve maand dat ze hem hebben, veel beginnen te betekenen voor hen. Hij en één van de dochters hebben net zo'n sterke klik als ik en Caedlih hadden.
Ze hebben het de laatste jaren niet makkelijk gehad, en ik vind het zo erg voor hen!

Degeneratieve Myelopathie?

Dat heeft mijn witte herder vroeger gehad. In dat geval kan ik alleen zeggen; Bespaar jezelf en de hond een hoop leed en verdriet en laat hem inslapen.

Dit is ongeneeslijk en gaat van kwaad naar erger. Het kan weken, zelfs maanden duren voordat de hond niet meer kan lopen, maar hij zal vernaderen in een zielig hoopje op de vloer.

Sorry dat het wellicht zo bot overkomt, maar ik heb de fout gemaakt om het zo lang mogelijk te rekken. En ik heb er spijt van

Niet omdat ik niet van mijn hond hield. Amigo was alles voor me, en geen behandeling was te duur voor mijn schat. Maar alles wat ik heb gedaan was zijn leed verergeren. Ze hebben geen pijn, maar ze weten op den duur dat hen wat mankeert. Die aanblik toen ik zag dat hij het had opgegeven, staat voor altijd op mijn netvlies gebrand. Als ze echt van hun hond houden, dan laten ze hem gaan....

Veel sterkte en wijsheid. Ik weet wat ze doormaken

Floortje , als ik het zo lees lijkt het wel op de ziekte A.L.S.Weet niet of die voorkomt bij honden maar ook daar is spierafbraak en uitval van spieren.Ook ademhalingsmoeilijkheden en verstikking komen in een verder stadium voor.Dit is een zeer ernstige ongeneeslijke ziekte waar geen behandeling voor is.Als dit lijkt op wat de hond mankeert zou ik niet te lang doorgaan zijn leven te rekken.Maar nogmaals ik weet natuurlijk niet of het er ook maar iets mee te maken heeft.

Wens ze wel heel veel kracht en sterkte om de juiste beslissing te nemen.

@Jennifer: mijn medeleven dat jij dit ook hebt moeten meemaken!!!

Ik weet de juiste naam niet, kan ze dus ook niet geven.

Momenteel zullen ze de hond nog niet laten inslapen, omdat hij er nog zo gelukkig uitziet, en nog zo speels is. Hij kan nog wandelen, kan zelfs nog sprintjes trekken, alleen zie je die achterpootjes wiebelen. Hij speelt met Doby en andere honden, maar bij elke plotse draai, zakt hij door zijn achterpootjes.
Als hij los loopt, draaft hij vrolijk rond met zijn staartje in de lucht, en af en toe een stukje galop.

Maar zodra hij niet meer kan wandelen, zullen ze hem laten inslapen.
Je schrijft dat jij te lang gewacht hebt, hoe lang was dat dan? Kon hij toen nog lopen? Ik vind het erg voor je dat je nu met dat gevoel verder moet!

Je schrijft dat het weken of maanden kan duren vooraleer hij niet meer kan lopen, is er geen gemiddelde?

Binnen het gezin is er nu discussie over de wandelingen. De moeder vindt dat hij alleen korte wandelingetjes zou mogen hebben (max 15 min), de dochter wil hem wandelingetjes van een half uurtje geven. Ik ben het met de dochter eens, omdat hij zo duidelijk geniet van zijn wandelingetjes, en omdat hij zo toch weer iets van de spieren opbouwt die zijn lichaam dagelijks afbreekt.
Wat heb jij gedaan?

Je schrijft dat je vanalles en nog wat uitgeprobeerd hebt, wat was dat dan allemaal? Deze vraag omdat ik hen dan eventueel advies kan geven om iets niet te doen.

Bedankt voor je reactie, en mijn medeleven met je verlies.

Amigo begon zo net voor zijn 8ste jaar af en toen om te kiepen, met zijn achterste. Alsof dat niet meer zo vlot deed reageren. Zal de leeftijd zijn, dachten we.

Na 8 jaar en drie maand begon hij met de linkerachterpoot stijft te lopen, en te slepen. Rechtsachter was er nog niks aan de hand. Maar hij begon wondjes aan zijn linkerachterpoot te krijgen, dus wij een speciale laars voor hem laten maken. De da stond voor een raadsel. Röntgen foto's laten make, was niks op te zien. CAT scan en MRI wezen niks uit. Bloed af laten nemen en naar Gent gestuurd.

Na drie maanden hadden we nog geen uitslag. We hebben in overlege met de DA van die "spieractiverende" spuiten laten zetten, elke week 1, en hondenfysio.

Amigo was inmiddels 8 jaar en 6 maanden. Hij begon ook met zijn rechterachterpoot te slepen. Hij liep wel nog. Hij was nu circa 8 maanden ziek, we wisten nog niet wat hij had.

Een maand later kon hij niet meer uit zijn eigen plassen. We moesten druk uitoefenen op de blaas om de plas te doen lopen. Hij kon ook niet meer zelf overeind, we moesten hem helpen met opstaan. Lopen ging zeer moeizaam. Hij sleepte volledig met linksachter, en rechtsachter ging zeer moeizaam. We hadden een karretje gekocht, zodat hij kon "lopen", dan zaten zijn achterpoten op wieltjes. Een soort honden rollator.

Na 8 jaar en 7 maanden kregen we de uitslag vanuit Gent. Amigo had DM. Dat betekent concreet dat de zenuwen van achteren naar voren (bij een mensen van beneden naar boven) langzaam afsterven. Gevoel verdwijn, spieren verdwijnen, later worden ook vitale organen aangetast. Organen zijn ook spieren.

Amigo is 8 jaar en 10 maanden geworden. Ik weet het nog goed. Het was een woensdag. Ik kwam thuis van college. Het was nog vroeg 14.00u. Normaal als ik thuiskwam, en hij niet in zijn rollator zat, dat sleepte hij zijn achterpoten over de grond om me maar te begroeten. Met zijn staart zwaaien ging al niet meer. Maar die dag, laat in augustus niet... Hij bleef liggen, tilde zijn hoofd op om te kijken we het was en legde hem weer neer.

Pa had nog een lekker gehaktbal voor hem gemaakt, omdat hij al een paar weken vrijwel niet meer at. Die wilde hij niet. Een hond die een stuk vlees afwijst is echt ziek. En ik zag het. Die blik, zo leeg, zo moe. "Laat me gaan".

Ik wilde het eerst niet zien. Dit was mijn hond, mijn vriend voor het leven. En toen kwam mijn moeder thuis, en moest ik de zwaarste beslissing van mijn leven maken. Ik moest mijn vriend dood laten gaan. Maar op een betere manier dan hem laten weg te kwijnen. Voor hem deed ik het, ik liet hem gaan, maar achteraf was het een besluit wat ik maanden eerder had moeten maken, maar niet kon/wilde.

Amigo was een hond uit duizenden, voorgoed uit ons midden, maar voor altijd in mijn hart.

Het verschilt per hond, maar de ziekte verloopt zo tussen de 6 maanden tot de 14 maanden. Maar ik heb helaas ook al gehoort dat het binnen 4 maanden gedaan kan zijn.

Nu valt me in. In het begin wisten we dus niet wat het was en gingen we gewoon meedere uren per dag op pad. Pas toen het ook met de rechterachterpoot begon, hebben we de wandelingen beperkt tot een kwartiertje.

Uiteindelijk liep hij zo langzaam, dat je met een kwartiertje net een blokje om was gelopen.

Heel veel sterkte voor de baasjes... en voor jou natuurlijk ook, want je leeft met hen en het hondje mee.

Probeer toch de naam van de ziekte te achterhalen. Misschien heeft iemand dan nog tips...

Je weet maar nooit welke voeding of behandeling kan helpen...

Jennifer, ook m'n medeleven. Spijtig dat je dit moest meemaken.

Ik vind het ook irritant dat ik de juiste naam niet weet. Maar ik heb de dochter gezien, en die wist het niet. Ze dacht dat het iets met "neuro" was, maar of dat klopt?

Ik denk niet dat het dezelfde ziekte is als van Amigo. De verschijnselen zijn wel hetzelfde, want het lijkt sterk op de ouderdomsverlamming die Caedlih had (dat heeft ook te maken met de signalen die de zenuwen niet meer goed door sturen).
Maar bij deze pup is het dus duidelijk in het bloed te zien. Iets waarvan het gehalte maar max. 190 mag bedragen, maar bij hem meer dan 3000 is. Na één rôntgenonderzoek, en één bloedonderzoek weten ze dus al wat het is.
Er is een erfelijke variant, en een andere. Maar daarvoor moeten ze onderzoek laten verrichten in Gent. Dat zullen ze niet laten doen, omdat voor geen van beide varianten een behandeling mogelijk is.
Het probleem zit hem niet in de zenuwen, het is een teveel aan een bepaalde stof. En die stof breekt dus de spieren af.

@Jennifer: je hebt het gevoel dat je veel te lang gewacht hebt met inslapen, maar dat komt toch ook omdat het zolang geduurd heeft voor je wist wat het was? Je kon een hond van 8 jaar toch niet laten inslapen vooraleer je zeker wist dat er niets meer aan te doen was?
Ik vind het mooi dat je zoveel moeite gedaan hebt om Amigo te helpen, en zijn leven nog de moeite waard te laten zijn.
Misschien had je inderdaad eerder die beslissing moeten nemen, maar och wat is dat moeilijk. Het zou makkelijker zijn als je het hen kon vragen. Nu moeten wij zo'n zware beslissing nemen, en hebben we alleen maar onze ogen en onze mening om op voort te gaan.
Heb je het gevoel dat je hem had moeten laten inslapen zodra je de diagnose had?
Ik vraag me nog altijd af of ik Caedlih niet te vroeg heb laten inslapen, zij wilde bv. juist wel nog graag eten.

@Kylie: bedankt voor je medeleven. Ik ben er inderdaad niet goed van, en voor hen is het nog veel erger.

wat een verdriet, zo triest, hoop ook dat de baasjes een goeie beslissing zullen nemen, en goed opletten tot hier en niet verder..

floortje, wens ze sterkte.


Jennefer, heb het van jou gelezen, in en in triest. wat erg dat je zo je maatje moet verliezen.

Sorry, ik zie nu pas de link die Jennifer gestuurd had.
De symptomen daarin beschreven zijn niet helemaal hetzelfde: het was van het begin af aan in beide achterpootjes even erg, en het is niet begonnen met slepen met de achterpootjes (doet hij nog steeds niet).
Het is begonnen met moeilijk rechtkomen, omvallen bij plotse draaibewegingen, en geen speelgoed meer van de grond kunnen rapen (in huis kan hij staand niet meer met zijn neus tot aan de grond, tijdens het wandelen wel).
Het is wel zo dat het het ergst lijkt in zijn achterpootjes.

Ik heb ff op het internet gespeurt. Hieruit zijn drie mogelijke ziekten naar voren gekomen. Dus de DM en de twee uit de link die ik hier ff erbij zet.

http://www.gencouns.nl/gcl-1.php

http://www.houseofancients.nl/overdeamstaff/gezondheid/cerebellaire-ataxie.html

Dat zijn de drie. Over DM. Als je alle dierenarts sites nagaat, hoeft het niet te beginnen met een stijve poot. Bij ons was het ook anders begonnen. Soms begint het idd met een stijve nek, niks van de grond kunnen oprapen. Ik zou nog eens gaan navragen.

Als het zo is als je schrijft, dat er geen behandeling voor is, dan kan ik alleen zeggen geniet nog een tijdje van de hond, maar wacht niet te lang met hem in te laten slapen. Die neurologische aandoeningen, waarbij het bewegingsapparaat is aangetast, is echt slopend voor je hond, en ondanks dat de hond geen pijn zal hebben, is het toch een vorm van leed als hij niet meer kan doen en laten zoals hijzelf wilt.

@Jennifer: bedankt voor de links. De verschijnselen zijn wel ongeveer dezelfde, maar volgens mij gaat het hier om nog iets anders. De oorzaak zit in een bepaalde stof die de spieren afbreekt, niet de hersenen of de zenuwcellen.

Ik heb vandaag de moeder gesproken.
Zij weet ook de naam niet, daarvoor dient dat extra onderzoek dus. Ik heb dat dus een beetje verkeerd begrepen. Maar het maakt nog steeds niet uit welke spierziekte het nu precies is, de prognose is bij allemaal even slecht.
Zij zei dat er wel een klein beetje hoop is: als de cortisone aanslaat, kan hij misschien nog genezen. Maar dat is maar een heel kleine kans.
Wij vinden allemaal dat hij beter lijkt met die cortisone; hij speelt meer, houdt zijn staart hoger. Maar of het genoeg is?

We duimen en duimen!!!

http://leonbergerforum.9e.nl/viewtopic.php?f=42&t=121

Hier mijn verhaal over mijn Leonbergerpup

Er zijn zoveel (Neurologische ) aandoeningen, sommige kunnen door bloedonderzoek / rontgen met contrast/ ruggemerg( vlies) punctie een Diagnose gesteld worden

Maar als uit deze onderzoeken niets opleverd en de ataxie en andere ziektebeelden verergeren dan is de Diagnose alleen door Sectie vast te stellen

Vaak spreekt men in de volksmond van "de witte stof ziekte"

Ook hier heb je verschillende vormen van, zoals in bovenstaande reacties beschreven is

De Witte stof ziekte is een afbraak van de isolatielaag vd zenuw(banen)

Is er een klein puntje beschadigd van deze laag, dan krijg de spier geen signaal om bv een poot goed op te tillen

Dit is dan onherstelbaar beschadigd

Dus de spieren zijn wel goed, alleen die worden niet gestimuleerd om te werken

Al gauw praat men over een spierziekte. maar de oorzaak is dus echt wel anders

Ik heb t even "simpel" proberen uit te leggen

Deze vorm van ziekte is vrij heftig en een drama voor zowel de hond als de eigenaar

Zeer triest gebeuren....

http://leonbergerforum.9e.nl/viewtopic.php?f=42&t=121

Sorry, krijg de link niet goed Maar ik hoop dat iemand dit voor mij kan doen?

Daar dit een zeer interessant onderwerp is

http://leonbergerforum.9e.nl/viewtopic.php?f=42&t=121

ik denk ook niet dat het zozeer een spierziekte is. Ik de hormoonhuishouding vind plaats via de hersenen. Ik denk dus dat het een neurologische aandoening is. Maar wat er in de link staat zou ook heel goed kunnen.

het zou ook het wobbler syndroom kunnen zijn... In alle gevallen kunnen we alleen maar de eigenaren veel sterkte wensen.

LEUKO-ENCEPHALOMYELOP ATHlE (1)

Was even zoeken maar hier een uitleg over de witte stof ziekte.
Weet niet of dit was wat je bedoelde Elianne.

http://www.facebook.com/#!/groups/308884139160051/Voor mensen die meer willen weten over neurologische aandoeningen bij de hond is er op fb een groep gestart met mensen die ervaringen met elkaar uitwisselen, dit naar aanleiding van het verhaal van Kaya in de link van het leonbergerforum.
Je moet wel een account hebben op fb.

http://www.facebook.com/#!/groups/308884139160051/

sorry foutje....

en idd, ik kan ook niet via de link op die site, raar......

Wél via mijn FB, dus waar dit aan ligt????

Is het niet een auto immuum ziekte....??
Omdat je over afbreken van spieren hebt.

is er al meer bekend?

Nee, er is nog niets meer geweten. De eigenaresse zit er het nut niet van in om verder onderzoek te laten doen, en ik kan dat wel begrijpen.
We hebben allemaal de indruk dat de cortisone helpt, maar verder is het afwachten.

@Cabasja: ik vraag me dit ook af.

@Eliane: zie nu pas dat ik vergeten ben jou mijn medeleven te betuigen. Bij deze mijn gemeende medeleven. Het moet zo pijnlijk geweest zijn om zo'n jonge hond, ondanks al je moeite, zo te zien achteruitgaan en uiteindelijk verliezen.

De link naar fb werkt niet.Ook niet met een account,jammer.misschien al verwijderd.

@ Floortje

Was zeker zeer heavy
Als ik t terug lees, dan hou ik t niet droog

Diagnoses van Neurologische aandoeningen zijn ook zo moeilijk te bevestigen

Wat LEMP betreft dan hé,is ook alleen dmv Sectie te bevestigen

Aangezien het weinig voorkomt wil ik het zoveel mogelijk op Forums plaatsen, zodat ik veel honden-eigenaren kan bereiken

Sinds een jaar hebben we Sjors ( de donkerste Leo) als herplaatser hier rond struinen
Daar zijn we very happy mee