Herplaatser problemen

Ik zie op HP veel mensen met herplaatsers voorbij komen.Ik heb zelf ook een herplaatser en ik ben tegen aardig wat problemen aangelopen met hem. Nu vroeg ik mij af tegen welke problemen jullie aan zijn gelopen? Zo kunnen we misschien tips en trucs uitwisselen en alles is vanuit een andere hoek bekijken.

Dus mensen, kom maar op met alle wilde verhalen!

Die van mij wilt buiten nog steeds niet spelen met mij Help!!! Hahaha.

Nee hij wilt het nog steeds niet vandaag weer een poging gedaan nee hij wilt buiten niet spelen.
Hij kijkt me ook zo aan van maar jij bent gek!
Flirtpole bij maar dat wou hij ook niet. In de tuin speelt hij wel.

Interessante topic.. ik volg ook even mee. En zoals veel van jullie al weten ben ik ook tegen heel wat problemen aangelopen met Moon. Het grootste probleem nu blijft nog haar trekgedrag en stress.

@ Boots wil ze ook niet spelen met een favoriet balletje of snoepje? Misschien vindt ze de rest interessanter daar heeft Moon ook wel iets van weg.

enige probleem is dat die het niet leuk vind om gewassen te worden dan is ie erg bang

Zibby is op zich niet zo'n moeilijke hond, maar begrijpt heel veel nog niet.
Wat ik wel ontdekt heb is dubbel. Van de ene kant veel meer tijd nemen dan gewoonlijk om het dier "op te voeden" , te kijken naar de rugzak van de hond enz. Van de andere kant het dier meenemen in de 'vanzelfsprekendheid" van hond opvoeden of de omgang met een al aanwezige hond, zonder al te veel nadruk te leggen op het verleden van het dier.

Schiet je natuurlijk niet veel mee op met wat ik nu schrijf, maar voor nu weet ik het niet anders uit te leggen.

waar ben ik tegenaan gelopen?
* het asiel nooit helemaal op de hoogte van de geschiedenis van een hond
* bachera blijft denken dat gestoord blaffen een prima communicatiemiddel met andere honden en mensen is.
* een voedselallergie waar niemand iets van wist.
* keyser kan niet tegen dronken mensen...

Tot op heden vind ik jullie reactie's nog geen mega problemen. Gelukkig maar want weet niet of iedereen dit pretpakket aan kan en wil haha.

Waar ben ik tegen aan gelopen voorop gesteld dat het een schat van een hond is die we nooit niet meer kwijt willen.
Ze is erg onzeker en uit dat door 'ineens' uitvallen naar andere honden. Naar sommige mensen toe kan ze af en toe ook dreigend over komen.
Ik ben met haar op hondencursus en heb 1 prive les gehad bij een gt. Ook ga ik binnenkort met haar naar cirkeltraining. De gt zei al dat ik niks moet forceren en daarom hebben we haar ook niet meegenomen op familieweekend maar naar een pension gebracht. En ook ben ik alerter naar signalen die ze laat zien ook al ben ik daar nog een leek in.

Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat het zoveel werk zou zijn. Ik vind het wel leuk om hier en bij anderen te kijken wat bij mij past en hoe ik dingen het beste aan kan pakken maar vooral na de vakantie heb ik het wel ff niet zien zitten. Het is eigenlijk nog niet eens het extra werk en de tijd maar het af en toe echt niet weten wat we er mee aan moeten en de beperking(en) die haar gedrag met zich mee brengt. Niet zomaar meer af kunnen spreken met vriendinnen die ook honden hebben, (kleine) kinderen met haar samen in de gaten houden, familie en vrienden die bang van haar zijn.

Hier een hele makkelijke herplaatser. Het enige wat hij weleens doet is als er een vreemde man bij mij aan de deur komt en ik alleen thuis ben met de kids (dus zonder mijn man) dat hij wil rijen op de vreemde man??? Hij doet dit dus niet bij ons zelf. Vraag me ook af waarom hij dat dan doet? Iemand een idee? Wil hem dat nog afleren.. Verder luistert hij perfect naar mij.. maar ik ben dan ook echt zijn baas.. hij luistert veel minder naar mijn man..

Bij Bowie merkten we al snel dat hij onzeker is bij onbekende mensen. Ook speelt hij niet met andere honden en het asiel heeft ons niet ingelicht over zijn chronische oorontsteking aan beide kanten.
Nu zijn we helemaal niet te spreken over dat asiel, maar dat terzijde.
Ik hoop dat Bowie ooit zal gaan spelen met andere honden, maar we forceren niets en doen alles lekker op zijn tempo.

2 geweldige honden van 8 en 9 nu
Sinds vorig jaar juni in huis vanuit La linea(Top asiel en zorg)
Ze kende elkaar 2 weken en hebben samen in kenneltje gezeten en kattentest gedaan.

Jef:geweldig makkelijke sociale hond naar mens en dier
In het begin ook Flank bijten en staart jagen..het laatste  was soms.
wagenziekte,trekken aan de lijn

Waldo:(dat wist ik van te voren) timide onzeker kereltje zonder kwaad haartje.

angst voor mensen in het algemeen(hecht wel aan mensen waarvan hij afhankelijk is)
Angst voor geluiden verkeer ,bouw,mensen die achter hem lopen ,kinderen, verlatingsangst, ov alles bijna...en houdini 1e klas

Ik heb erg veel ervaring opgedaan afgelopen  afgelopen 1 1/2 jaar.

Het zijn super hondjes hoor!
jef al lang super relaxed en waldo gaat super maar angst is niet klaar in een jaar.
Hij doet het super hoor maar mensen en te veel impulsen achter elkaar blijven een trigger.
gevoelig zieltje met verse beetje zelfvertrouwen

Carla, zo te lezen gaat het allemaal goed komen! 
@roos, hoe gaan jullie om met zijn angst voor mensen?

Sky was niet goed gesocialiseerd. viel uit naar elke hond, behalve Skippa, had baknijd, speelgoednijd, nijd met snoepjes.
Laat ik zeggen het was een drama.
Als we op straat liepen viel ze uit terwijl ze aan de lijn was naar elke hond, ook als ze los liep pakte ze elke hond. Met name kleine honden.
WE zijn nu 1,5 jaar verder en ze valt eigenlijk niet meer uit. Alleen als er vreemde honden in huis komen zonder dat ze ze kent, of dat er nog speelgoed ligt bij vreemde honden. Verder als er een snoepje gegeven wordt of eten en er is een vreemde hond bij dan kan het nog wel gebeuren. Maar meestal is een uh dan genoeg om haar te laten stoppen. Ze negeert honden als ze los loopt, en wanneer ze vast zit is ze erg vrolijk en speels en begroet ze elke hond erg leuk!

Luna, een kruisinkje van 1.5 j oud, volgt me overal en gaat regelmatig in de weg staan. Ook doet ze soms expres nog behoefte binnen, want ze mag heel vaak naar buiten, dus dat is het niet.O die momenten denk je; wordt toch eens flinker, ik ben te vertrouwen, maar Luna is best onzeker wat dat betreft.

Aan de andere kant; ze heeft nu geen baknijd meer, en eet met de katten mee.

Tja, waar zal ik beginnen........ik heb het al vaker over Denzel gehad hier op het forum. Dusssss, hebben julie ff.....

Toen Denzel bij ons kwam was hij 11 maanden oud en had hij nog nooit in een huis gewoond en was hij niet/slecht gesocialiseerd. Hij stond stijf van de stress, was bang voor alles wat hij niet kende, had baknijd, verdedigde zijn ligplaats vol overgave, vertoonde angstagressie naar bepaalde mannen en tegen iedereen die in ons huis kwam, wilde overal achteraan jagen, trok aan de riem (als het ons eindelijk lukte die om te doen want hij liet zich op de grond vallen zodra we iets om zijn nek wilde doen), was erg opdringerig tegen ons, kende geen enkel commando, vluchtte zodra ik een bezem pakte, we konden niet achter hem langs lopen, nam geen seconde rust en "flipte" zodra we ook maar iets van "druk" op hem legden. Met "druk" bedoel ik dan al een balspelletjes of een eenvoudige opdracht. Ook hij kon niet spelen want hij had nog nooit speelgoed gezien. Dat zou je nu niet meer zeggen. Hij heeft een tuigje waarop "baljunkie" staat.......dat zegt genoeg 
denk ik..........

Maaaaarrr, hij was wel zindelijk, sliep zonder morren in de bench en kon goed overweg met andere honden.

We hebben keihard gewerkt en toen hij ongeveer acht maanden bij ons was begonnen we echt resultaat te 
zien. Bijna alles is goed gekomen op een paar dingen na. Maar goed, dat is het resultaat van een slechte 
socialisatie en slechte ervaringen in het verleden. Ik geloof niet dat we dat er ooit nog gaan uit krijgen bij Denzel. 

Maar dat maakt ons niet uit. Het is goed zo. Sorry voor de lange lijst maar dat is wat Denzel was en waar we 
tegenaan liepen.......

oh ja, bij sky zitten we ook met angst voor vreemden. :( Maar ook dit is al veel verbeterd.

Het valt me wel op dat veel herplaatsers last hebben van angst voor vreemden. Zou dit kunnen door de herplaatsing? Dat ze het vertrouwen in de mensen kwijt zijn geraakt?

Lola is uitgezocht op een foto, ze was vier jaar in een pools asiel en gevonden in een bos. Van haar achtergrond was dus niets bekend. Ze werd geschat op vijf a zes jaar, maar ze zou ook wat ouder kunnen zijn.
Een stichting heeft haar opgehaald uit Polen. Tijdens de rit werd ik al opgebeld. De hond had mensen gebeten die haar in de transportbox wilden zetten. Ze kwam dus met muilkorf aan.

Onderweg in de auto naar huis was alles prima, ze verstopte haar gezicht onder mijn jas en ik aaide haar de hele tijd en sprak haar geruststellend toe. In mijn naiviteit dacht ik dat ze nu wel zou voelen dat alles goed zou komen. Eenmaal thuis (was nog moeilijk haar naar binnen te krijgen) deed ik haar muilkorf af en wilde haar nog even onder haar kin kriebelen. Dus niet. Er stond ineens een wild grauwende wolf voor me. Ze vertrouwde het helemaal niet.

De volgende weken was het wennen aan elkaar. Ze gromde als je maar in de buurt van haar etensbak kwam. Lopen aan de lijn ging op zich goed, maar ze viel uit naar alles, mensen, verkeer, andere honden. Ze liet zich af en toe gewoon neervallen buiten en wilde niet meer verder lopen, al hielden we de wandelingen nog heel kort, achteraf was het allemaal toch teveel voor haar. Binnen likte ze obsessief het tapijt.

Ik was dolblij dit forum ontdekt te hebben en ook van de stichting heb ik steun gehad hoe ik het allemaal aan moest pakken.

Het uitvallen heb ik opgelost door bogen maken, wandelingen kort en saai houden, haar kalmeren door haar lekkers te laten zoeken als er iets of iemand aankwam. Ze snapte al gauw dat als er iets of iemand aankwam ze niet hoefde op te treden, maar dat dit juist betekende dat wij "het gevaar" ontweken en juist iets leuks gingen doen. Dat gaf haar vertrouwen in mij en in haarzelf. We gingen veel samen ergens in de natuur, rustig rondscharrelen, snuffelen langs de waterkant bijv.

In huis lieten we haar rustig eten. En naar mate ze ons begon te vertrouwen vond ze het ook prima als we bij haar etensbak kwamen. Nu komt ze zelfs gezellig met een botje aan mijn voeten liggen.

Riem omdoen was ook wel lastig, ze hapte dan, als je het niet heel rustig doet nog steeds, maar dat is dan onze eigen schuld.

Ik ben blij dat we alles rustig aan in haar eigen tempo gedaan hebben en niets geforceerd hebben. Lola is nu een veel zelfverzekerder hond, al was ze altijd al trots en zelfstandig, maar ook heel gevoelig. Ze heeft vertrouwen gekregen in zichzelf, in haar situatie en in ons. Je kan nu rustig door de stad lopen, mensen, verkeer, het doet haar niets meer. Behalve als er soms een grote traktor langskomt, ze valt dan niet meer uit maar deinst wel terug. Ze wil ook altijd wel graag aan de huizenkant lopen.

Heel veel angst voor soms onbekende dingen.

Ze hoort iets (wat? géén idee!), schrikt enorm en wil naar huis.

Vuurwerk, onweer (maar dat hebben meer honden, dus is niet echt gek, wel vervelend).

Autoportier of voordeur die wordt dichtgegooid.

's Avonds is ze héél alert naar mannen, heel wantrouwend.
Overdag ook wel, maar minder. En van sommigen kan ze zomaar heel blij worden haha

Wielrenners zijn eng. Hoe groter de groep, hoe enger ze zijn.
En wij wonen aan een geliefde fietsroute voor allerhande fietsers.

Veel angsten van het begin zijn nagenoeg weg: rode prullenbak, paaltje in het gras, honden (al vindt ze grotere exemplaren vaak wel spannend), houten bruggetjes, fietsers, auto's, bussen, vrachtwagens.

Auto's zijn niet eng meer, al wil ze nog wel eens uitvallen naar een auto met aanhanger die (rammelend) over een drempel rijdt. Wat ze ertegen denkt te beginnen weet ik ook niet

Met fietsers en joggers zijn we op de goede weg: langs de kant zitten, snoepje voor haar neus (afleiden) en de hemel in prijzen als ze zich focust op het inieminie snoepje.

Ik kijk wel regelmatig om, wil voorkomen dat ze zomaar uitvalt naar een fietser of jogger.
Merk ook dat de mensen dat waarderen, dat ik haar even aan de kant zet.

Ze heeft ook de rare gewoonte dat ze altijd links over een bruggetje moet lopen. Staat er een obstakel in de vorm van een persoon, dan kruipt ze zo dicht mogelijk langs die persoon, om maar te zorgen dat ze zo dicht mogelijk langs de rand loopt.
Of er nou een reling is of niet maakt dan niet uit.
Maar dat vind ik zelf niet echt een probleem, vind het wel grappig (al vraag ik me af waar dat vandaan komt)

Vanmiddag een grote vooruitgang geboekt: nadat ze schrok van 3 zwarte krullenbollen (grote poedels, mooi!) liep ze, wijdteens, zelf over het bruggetje wat bedekt was met kippengaas
Beloond, maar ze vond het wel spannend en was dus niet geïnteresseerd in een snoepje.
En dat heeft ze daarna nóg 2 keer gedaan

Mellow is een héél gevoelig, stressvol hondje, heel onzeker, wat zich soms uit in tweestrijdigheden: blaffen, kont omhoog, maar ook borstelharen in haar nek en bij de staartaanzet.

Haar angsten zijn ook soms héél erg aanwezig en verdwijnen dan weer voor een tijdje naar de achtergrond om ineens, door een kleinigheidje, weer vol op te laaien.

En dan ben ik zelf ook niet altijd even stabiel, dus we zijn een goede combinatie... NOT!

Zolang ik lekker in mijn vel zit gaat het met haar ook beter, ik moet dus, naast het werken met haar, ook aan mezelf werken.
En misschien vind ik dat laatste nog wel moeilijker...

Voor een eerste hond hebben we misschien niet de juiste keuze gemaakt, maar ik ben zó stapelgek op haar. Misschien ook dat het me daarom zo raakt dat ze soms zo ontzettend bang is en het eerste kwartier na de wandeling bibberend tegen mij of mijn vriend aan ligt.

@Cindy, Denzel reageert ook heel erg als ik zelf zenuwachtig of onzeker ben. Hij is nu ruim twee jaar bij ons en ik heb erg van hem geleerd. Ik noem hem mijn spiegel. Hij heeft eerder door dan ik dat ik me onzeker/ stesserig voel en ik merk het onmiddelijk aan zijn gedrag. Denzel is, zoals de meeste honden, een meester in het lezen van lichaamstaal. Ik moest met hem, in het begin maar ook nu gebruik ik het nog veel, communiceren met lichaamstaal.
Als ik door Denzel merk dat ik niet lekker in mijn vel zit spreek ik mezelf dan even streng toe, haal een keer diep adem, recht mijn rug, schouders en hoofd en probeer het nog een keer.....

Ik mag denk ik van geluk spreken dat Buddha niet bang is voor knallen of prullenbakken of dat soort zaken. Dat doet hem helemaal niks. Het enige waar hij wel is van weg wil lopen is een grote tractor die aan staat. Dan drukt ie zich helemaal tegen m'n been aan en loopt ie gewoon door.

Met visite ontvangen is het inderdaad erg lastig en ik vind het ook moeilijk om mezelf onder controle te houden omdat ik weet wat hij in z'n mars heeft en natuurlijk geen schade wil zien. Nu weten we gelukkig eindelijk hoe we het aan moeten pakken en nu is het een kwestie van mezelf onder controle houden. De mensen die Buddha zien op foto's of als ze langskomen zeggen ahg, wat een lieverd daar in toch niks mis mee en als ze hem dan willen aaien zet hij een gromkoor op dat ze zich toch wel bedenken. Daarom hou ik nu iedereen bij hem weg tot dat hij gekalmeerd is. Als hij eenmaal rustig is is ie echt heel lief voor de visite maar de eerste 5 min wil die echt niks met ze te maken hebben.

Een heel ingewikkeld rugzakje had ik hier.(eigenlijk zoals de meeste hier)
Wantrouwend vooral naar mannen, en viel ze ook echt aan. Mensen die drugs of drank gebruiken.
Baknijd, obsessief met speeltjes en zijn plekje.
Kinderen aanvallen alleen jongens (van klein tot groot)
Hond-agressief, onzindelijk, slopen, blaffen.

Het enige waar ik hem niet meer mee vertrouw zijn andere honden. De ene keer gaat het goed en de andere keer.... .
Met eigen honden gaat het juist erg goed. En hij valt ook niet meer uit aan de riem naar andere honden en hij had vandeweek zelfs interesse in een teefje (Roxy van Rebecca van HP) die net loops was geweest (nou nou dat was even interessant) haha gekke hond. En ook met een ander teefje (Zoe van Kim van HP) gedroeg hij zich redelijk vond ik.

Ik ben blij dat ik m nog heb, mijn kleine dikke vriend

En blij dat er zoveel mensen zijn die een hond echt kunnen bieden wat ie nodig heeft.
Als mijn honden er niet meer zijn zou ik er zo weer aan beginnen