Ik kan niet wachten tot morgen 10 uur!

Mmhh, jammer.. maar idd misschien beter dat Toby in een gezin komt dat het beter kan begrijpen..

Als ik het zo lees, je updates.. er lijkt steeds meer bij te komen..
Toby heeft rust nodig, hij zit vol met stress..

Hier een artikel over stress, heel herkenbaar in dit plaatje denk ik;

http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_458-Als-het-glas-van-je-hond-te-vol-raakt.-.php

.. en ook Snuf heeft het even moeilijk, logisch!
Het kost echt allemaal tijd!!
Geef ze beide ECHT de rust en geef het tijd!
En ja er moeten dingen aangepakt worden, geregeld en georganiseerd worden want er is nog een asiel hond en er is een kindje en speelgoed van het kindje.. dat is nog al wat!
Daar moet je iets voor organiseren, een plan opstellen, dit gaat niet zomaar even!!

Volgens mij heb ik niet gezegd dat ik een hondenguru of gedragstherapeut ben. Ik probeer enkel mee te denken, sorry als het niet is wat jij het juiste vind. Je hebt je punt nou wel duidelijk gemaakt.

@ TS: Vervelend dat je tot dat besluit bent gekomen. Maar doe wat jij denkt dat het juiste is. Ergens vind ik nog steeds dat wat meer tijd en ruimte hem goed zal doen, maar die ruimte en tijd moet je dan ook wel hebben en willen geven. Kan idd een hoop tijd inzitten, wat eerder al is gezegd. Veel succes met je besluit. Lijkt me erg lastig om een beslissing te nemen als je het zo graag wilt. Maar probeer toch te kijken wat het beste is, ook voor hem. Sterkte!

jullie moeten doen waar jullie je goed bij voelen, zowel jullie als toby zijn hier geen stap verder mee.
hopelijk vinden ze snel een ander baasje zonder stres van een gezin, denk dat het ventje niet weet waar het in terecht is gekomen.
probeer wel wat afstand te nemen als je morgen naar het asiel gaat want het is verdomd moeilijk wat je morgen gaat doen en emoties kunnen snel oplopen, denk eraan dat dit waarschijnlijk ook het beste is voor toby.
we denken aan jullie morgen

En juist daarom is het gewoon onnadenkend en zelfs gevaarlijk risico voor welzijn van dier en mens om zo'n online advies te geven.

Ik vind het sowieso geen manier van met honden omgaan. Met geduld en inzicht is een dier prima op kalme wijze te begeleiden. Bovendien schaadt dergelijk onbetrouwbaar gedrag ook de opbouw van de vertrouwensrelatie met het dier en juist als deze goed kan ontwikkelen verdwijnen veel problemen met rust en tijd en vertrouwen.

Ik heb mijn advies aan snuf al gegeven in een ander topic over Toby.

Bedankt allemaal! Er komt inderdaad "steeds meer bij"
Honden heb ik zoveel mogelijk gescheiden gehouden, maar op het moment dat ze bij elkaar komen springt toby direct op snuf.
Ik wilde het ze in eerste instantie zelf uit laten zoeken, maar Toby blijft volhouden en is niet van hem af te krijgen.
Hier wordt speelgoed altijd opgeruimd in afgesloten bakken na het spelen en Toby vond dus het autootje wat wij al een tijd kwijt waren.
Ik ga gewoon overleggen met de GD van het asiel, hij hoeft absoluut niet gelijk terug maar als hij zo snel hapt, kan ik dat risico met mijn kinderen eigenlijk niet nemen.
Ik laat het jullie morgen uiteraard weten wat het asiel en de GD zei en wat we gaan doen.
Natuurlijk wil ik hem een goed huisje bieden,niets liever dan dat!
Maar het moet wel haalbaar zijn.

Een herplaatser of asielhond is een verrassingspakketje waar je blanco in moet stappen. Hij is er pas een dag en dit zegt helemaal niets over de hond die hij over enige tijd kan zijn als je de mogelijkheden hebt om hem de tijd en rust te geven en de situatie zo te begeleiden dat er harmonie en vertrouwen kan groeien.

Het is spijtig dat je hier niet op voorbereid was. Dit is namelijk niet een uniek verhaal als het gaat om herplaatsers in een bestaand gezin met kinderen en andere honden/dieren te integreren. Je kunt nu niet verwachten dat je ineens een modelhond hebt die prima in jullie bestaand gezin past, dat moet groeien en begeleid worden op kalme en vertrouwensvolle manier. Dat betekent dus ook zelf de situaties leren sturen die nog explosief zijn.

Ik denk dat nu heel belangrijk is of je hier echt 100%voor wilt gaan (dus veel leren en investeren en incasseren) of dat het je toch te zwaar lijkt worden.

Het is echt heel erg jammer en zielig allemaal voor Toby en ook voor Snuf, maar je moet ook de veiligheid voor je kinderen nemen. Het is een hele moeilijke keuze voor jullie, hou ons op de hoogte! Heel veel sterkte!!

Ik vraag me af of je wel voorlichting gekregen hebt wat het betekend om een herplaatser in huis te hebben. Met kleine kinderen erbij is dit niet altijd even makkelijk, je moet dit heel goed begeleiden. Ik zou me gaan inlezen over herplaatsers.
Dat de eerste hond steeds achter je aanliep is heel normaal, dit doen veel herplaatsers, ze hebben het vertrouwen nog niet en houden je in de gaten. Dit gaat vanzelf over als je de hond veel liefde en begrip geeft.

Wb het uitvallen toen je zoontje met de auto's speelde, ik denk dat dit teveel voor hem was, en hij waarschijnlijk iets niet goed begreep. Jij had dat moeten voorkomen, de hond moet alles nog leren en wennen aan jullie en jullie manier van doen.
Waarom denk jij dat dit met dominantie te doen heeft? Dit heeft te maken met het nieuw zijn, nog niet weten wat alles betekend, en niets met dominantie.

Ik zou regels op gaan stellen en er nauwkeurig op toezien dat die ook uitgevoerd worden. Een belangrijke is dat als de kinderen op de vloer spelen de hond daar dan niet bij kan komen. Die ligt dan lekker op zijn eigen plekje. Voor meer goede tips zie deze link

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

Mocht je besluiten de hond terug te brengen en een andere uit te proberen zou ik me eerst goed gaan inlezen, want de regels zijn eigenlijk algemeen en gelden voor elke hond en elk kind. En jij bent degene die hierop moet toezien en honden en kinderen moet begeleiden, je kan het niet aan henzelf overlaten en hopen dat alles vanzelf goed gaat.'

Sorry hoor, maar wij hebben altijd herplaatsers gehad.
Snuf is ook een herplaatser.
Ik heb mijn hele leven al honden, verwacht zeker niet dat een herplaatser , uberhaupt een nieuwe hond gelijk perfect is.
Maar er zijn ook honden die niet happen of uitvallen die uit het asiel komen.
En hoe kan ik voorkomen dat hij gaat grommen en dreigen als mijn zoontje aan de andere kant van de kamer heel rustig aan het spelen is?
Hij heeft mij aardig wat keren gebeten en ook vrijwel direct mijn vriend bij thuiskomst.
Dan kan je je inlezen wat je wil, ik denk dat er weinig hondjes zijn die vrijwel direct zo reageren.
De GD heeft hem bekeken en zei dat zij denkt dat hij heel erg (vaak en verkeerd) gecorrigeerd is en dat er ook zeker dominantie inzit.
Angst voor wat er allemaal gebeurd etc etc, maar dat hij daarnaast erg dominant is van zichzelf.
En nu dus ook niet tollereerd om uberhaupt nog gecorigeerd oid te worden.

We hebben in overleg besloten dat hij daar blijft en zij neemt hem mee naar huis.
Hij mag voorlopig nog niet geplaatst worden.
Ik baal hier echt ontzettend van, maar zij zei echt dat het beter was en dat is het ook voor alle partijen.

ik denk dat het een goede oplossing is , vraag me wel af hoe het komt dat ze dit nu nog moeten doen, dat hadden ze toch beter voor de plaaatsing bij jullie gedaan?
nu zit jij met een rotgevoel en dat zal nog wel een tijdje zo zijn.
we weten dat je het beste met toby voor had maar helaas is het niet gelopen zoals je gehoopt had en dat is best moeilijk.
hoe reageren je andere huisgenoten nu hij voor een tijdje of voor altijd weg is?
ik kan me voorstellen in het belang van snuf en je kinderen dat je nugeruster bent, is een frustrerende dag geweest gisteren.
veel susces in de toekomst als je besluit om nog een hondje te nemen

Ja, ik zit inderdaad echt met een rotgevoel!
Maar hij is wel gelijk van de site gehaald en mag nu rustig tot rust komen.
Dus laat ik het maar zo zien dat we er in ieder geval voor hebben gezorgd dat hij nu rust en liefde krijgt, al had ik liever gehad dat dat hier was.
Het is gister inderdaad een frustrerende dag geweest, maar ook vannacht hoor.
Hij wilde maar naar Snuf maar als hij daar was, begon het rijen weer.
Ben inmiddels al een tijd aan het schoonmaken, boenen en dweilen want hij heeft tegen al mijn muren geplast, de salontafel, eettafel, keukendeurtjes....en dat luchtje is natuurlijk wel aantrekkelijk voor Snuf om daar nog een keertje overheen te gaan.
Mijn zoontje moest heel erg huilen, maar we hebben gezegd dat Toby naar een school moet om dingetjes te leren. Heel schattig; kwam hij met zijn broodtrommel aan die hij altijd mee krijgt naar de opvang. Hahaha! En toen was het gelukkig goed. Toen ze in het asiel vroegen of hij ooit nog voor een ander hondje kwam zei hij; JAHA een blauwe! Dus ik ga volgende week bellen hoe het gaat, heb hem een lekker mandje, dekentje en kauwbot meegegeven en dan hoop ik dat hij zijn rust gaat vinden!

Ik begrijp goed hoe dit je overvallen is. Ondanks ervaring met herplaatsers is mijn ervaring dat iedere herplaatser weer een blanco instap vereist omdat iedere hond z'n eigen 'pakketje' meebrengt. Dus zonder verwachtingspatronen. Dat zegt niets over de kennis en bagage die je al verzamelt hebt de afgelopen jaren, maar alles over dat er nog zoveel meer te leren en te ontdekken is met weer een heel nieuw wezentje met eigen bagage. Juist omdat iedere hond zo z'n eigenheid meebrengt. Moeilijk om dan te moeten erkennen dat dit voor jou/jullie gewoon niet gaat, dat is iets waarin ik me heel goed kan inleven.

Als je, zoals nu, erkent dat dit niet is wat jij aanwilt/durft heb je een eerlijke keuze gemaakt, ook voor Toby. Mijn ervaring is dat je van honden in asiels, hond die daar aan gedragstest onderworpen worden, honden die net herplaatst zijn vaak moeilijk een zuiver beeld van hun potentie kunt schetsen van hoe ze werkelijk in goede omgeving zich in kunnen/gaan ontplooien.

Ook vind ik het jammer dat er opnieuw gezegd wordt dat er dominantie in Toby zit. Dminantie is geen staat van 'zijn'. Je kunt eigenlijk pas in termen van dominantieproblemen spreken in relationele sfeer, twee of meer individuen die een sociale relatie hebben met elkaar. Daar is niet echt sprake van als er nog geen relatie is met het dier zoals in bovenstaande situaties en dan kun je zeker niet spreken van dominantie op basis van feit dat hij correcties niet accepteert. Logisch toch dat hij dergelijk correctieve ingrepen van een wildvreemde niet tolereert, zeker als hij hier vermoedelijk ook nog eens slechte ervaringen mee heeft? Hij vecht voor zichzelf in dat geval, geen dominatie hoor..

Ik begrijp jouw keuze om niet verder te gaan met Toby, respect voor je eerlijkheid hierin.

Wens hem iemand die hem gaat begrijpen en kan bieden wat hij nodig heeft zodat hij zich kan ontwikkelen tot een fijne huisgenoot.

Dank je voor je mooie reactie.
Het is een moeilijke beslissing geweest maar ik denk wel dat dit beter is.
En je hebt zeker gelijk dat het logisch is dat hij "correcties" niet accepteert, maar ja met kleine kinderen gaat dat gewoonweg niet. Gisteren zeiden ze overigens dat hij 4 was, bleek ook dat hij het dubbele is...dus een oud hondje wat wss geen kinderen gewend is en een trauma heeft in een druk gezin. Nee, hij moet gaan genieten bij een oud vrouwtje wat hem heel de dag op schoot heeft en koekjes voert en die alle aandacht aan hem geeft. Dus ik hoop echt dat hij die gaat vinden!

Moedig om te erkennen dat hij niet in jullie situatie past wat jullie betreft. Ik begrijp zeker dat je geen risico's wilt lopen en als je daarbij ook merkt dat je hem en in het integreren van hem in jullie gezin niet kunt bieden wat hij nodig heeft maak je dus een eerlijke keuze. Voor jezelf, maar zeker ook voor hem.

Veel sterkte.. Wat een moeilijk besluit hebben jullie genomen. Maar wel heel goed dat je inziet dat jullie situatie niet bij Toby past.

Gek dat ze hem op 4 jaar hebben geschat, terwijl ze nu denken dat hij 8 is! Groot verschil.. Hopelijk komt hij zijn gouden mandje snel tegen, maar komt hij nu eerst even lekker tot rust.

Voor jullie nogmaals veel sterkte gewenst

Het is heel vervelend dat het zo gelopen is.
Maar soms gaan de dingen heel anders dan je je had voorgesteld.
Ik sluit me geheel bij Petra aan.
Ook ik heb al heel wat asielhonden gehad, maar het blijft iedere keer weer een 'verrassing' wat een hond aan bagage meeneemt.
Ik kan heel goed begrijpen dat je met 2 kleine kindjes dit niet hebt aangedurfd, het is absoluut geen zwakte dit toe te geven.
Ik hoop dat er voor Toby een passend huis wordt gevonden.
Ook voor jullie komt het juiste hondje nog wel!

Waarom valt het halve forum nu over Snuf heen. in het begin schreef ze al dat ze gevraagd had in het asiel om een hond die bij hun paste in het gezin. Ik moet zeggen dat ik ook al is de hond er pas geen goede situatie vind dat de hond naar een kind uitvalt ook al zou hij moeten wennen dan nog mag dat niet. Logisch dat je hier van schrikt en kiest voor je kind en ook logisch dat ze niet gaat afwachten op een tweede keer. Zielig voor de hond maar er zijn natuurlijk dingen met de de hond waarom hij in het asiel zat.
Helaas zit een groot deel daar omdat er iets mee an de hand is wat mogelijk door de baas uit het verleden komt.
Ik zelf vind het triest voor beide partijen maar wat je ook doet Snuf ik begrijp het wel

@Tineke,

ik snap wel wat je bedoeld, het is ook denk ik logisch dat je de veiligheid van kinderen voorop steld!

Dat honden uit het asiel meestal een rugzak hebben is denk ik algemeen bekend, als er besloten wordt voor een asiel hond te gaan, bestaat de kans dat de hond "schade" heeft opgelopen en opnieuw vertrouwen moet krijgen!
Hier zou dus rekening mee gehouden moeten worden, vind men het risico te groot met kleine kids dan zou men niet voor een asiel hond moeten gaan, denk ik!
En dat de hond die er al was ook een asiel hond is en deze makkelijker reageerde op de nieuwe situatie zegt niets over andere honden vanuit het asiel!
Zoals eerder gezegd is, elke hond uit het asiel, daar moet "blanco" mee omgegaan worden, ieder heeft idd zijn rugzakje en daar moet echt rekening mee gehouden worden!!!

Je zegt ongeveer dat een hond in geen enkele situatie mag uitvallen..
Daar ben ik het niet zo mee eens.. meestal is het namelijk echt met een reden dat een hond dat doet!
Dus vindt ik het echt noodzaak dat er gekeken wordt naar algehele situatie..
Waarom doet de hond dit? voelt hij zich onprettig of bedreigd? heeft de hond stress en is hij gespannen?
Wat is er aan vooraf gegaan? geeft de hond vooraf signalen, wat zegt zijn lichaam?
Heeft de hond misschien teveel aan prikkels? te weinig rust? te weinig uitdaging>verveling?
Al deze gegevens tesamen kunnen leiden tot soortgelijk gedrag, wat dus helemaal niet gek is!
De meeste gevallen van agressie en gedragsproblemen komen veelal door onbegrip van de eigenaar, veel mensen begrijpen de hond "niet echt", zien niet wat de hond verteld, zien niet de signalen die de hond geeft, de hond wordt niet gehoord..
Ineens bijt de hond.. een hond bijt niet ineens maar heeft al vaker aangegeven iets bv niet prettig te vinden, als dit niet gezien wordt, gemist wordt, dan gaat de hond een stap verder, geen waarschuwing meer maar actie.


Hier een link met interessante info;

http://www.licg.nl/t5/

De toevalligheid wil dat ik weet om welk asiel het gaat en het hondje denk ik ook ik kom daar wekelijks en weet wat voor soort honden daar zitten en dat zijn over het algemeen niet de leukste honden uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.
Dat dierenasiel heeft een gedragstherapeut in dienst kan je niet via het asiel vragen of hij misschien naar de hond wilt kijken , hij is heel bekwaam en heeft ervaring met asielhonden.
Ik deel ook de mening van tineke, een hond heeft niet uit te vallen naar kinderen om welke reden dan ook tenzij het in het spel gebeurd anders zou ik het ook niet accepteren.

Eigenlijk is het niet de schuld van de hond, van het asiel of van ons.
Zijn gedrag komt door de (onbekende) vorige eigenaar.
Gisteren werd duidelijk dat het waarschijnlijk komt omdat Toby teveel en te heftig en te verkeerd gecorrigeerd is.
Natuurlijk stap je blanco in het gebeuren, en kan Toby er niets aan doen dat hij zo reageert.
Maar toen wij met hem gingen wandelen etc etc, was er niets aan de hand.
Gewoon een leuk vrolijk ding! En heel goed gekeken hoe hij op de kids reageerde (Ook met degene die over Toby ging) En samen zijn we tot de conclusie gekomen; neem mee op proef, want zoals hij reageert is prima.
Overigens vind ik wel dat het asiel het nu goed gedaan heeft; Toby is van de site gehaald en werd meegenomen uit het asiel zodat hij eerst tot rust kan komen en zij hem goed kunnen bekijken.
Ik heb goede ervaringen met dit asiel maar het kan gewoon wel eens mis gaan.
Ik snap het maar al te goed dat hij zo reageerde, maar met kinderen kan dat gewoon niet.
Als ik geen kinderen had gehad, had ik hem zeker gehouden en geholpen, want hij is verder hartstikke lief!

@Isha; Toby heeft écht geen enkel signaal gegeven en dat vond ik het riskante van deze situatie.
Als hem iets "niet zinde", hapte hij echt plotseling.
Ja, tuurlijk weet je na 2 keer dat het de 3e keer waarschijnlijk ook gebeurd opdezelfde plaats zoals bv de bank.
Maar mijn vriend had avonddienst gehad, kwam thuis, aaide hem eventjes..toby vond dat heerlijk.
Wil vervolgens op Snuf gaan rijen, mijn vriend riep hem...hij luisterde niet en mijn vriend tikt hem heeeeel zachtjes aan. en HAP. Dus niet eerst grommen, haren omhoog, niets. Hand=hap dus.
Er zal zeker iets vooraf gaan, maar niet zichtbaar. Zeker niet voor kleine kinderen.
Iedere asielhond heeft zijn rugzakje en daar is veel geduld,liefde en vertrouwen voor nodig om alles goed te krijgen. Er zijn zat honden uit het asiel die niet gelijk zo fel en met echte (angst)agressie zouden (door)happen. Maar ik snap zeker wat je bedoelt hoor. Ik vind ook dat je gelijk hebt en goede adviezen geeft maar in dit geval kon ik het risico gewoon niet nemen.

Het asiel is niks mis mee ik had bijna een 8mnd oude rottweiler willen hebben van dat asiel, er zitten echt wel leuke honden bij, alleen een beetje lullig gezegd het over grote deel wat er zit heeft een aardige rugzak met ellende.
Het probleem wat ik wel vaker zie op dit forum is dat mensen de theorie en praktijk niet altijd begrijpen of kunnen toepassen, waardoor je een mooi theorie verhaal krijg maar die totaal niet met de praktijk hoeft te matchen

Uhhh moet ik me nu aangesproken voelen..? Zo ja, leg uit!

je hoeft je niet aangesproken te voelen echt niet,
Wat ik bedoelde is er zijn heel veel boeken geschreven en gelezen door hondenliefhebbers waar men uitgaat van een hond en hun gedrag en hoe je op dat gedrag moet inspelen of lezen.
Ik heb zelf ook die boeken in huis en gelezen, tot gedragstherapie aan toe en wat ik merk is dat er honden zijn die je niet kan lezen.
Een voorbeeld; bij mij in de buurt lopen 2 border collie reuen rond de honden blaffen altijd naar caesar en hij geeft ging kick laat niks merken of zien , hij kijkt ze aan en loopt door tot dat alle drie de honden elkaar tegen kwamen in het portiek ceasar was aan de lijn maar maakt uit het niets een duidelijk aanvallende beweging naar voren zonder enig teken vooraf.
Dit bedoelde ik te zeggen hiermee

Oooo ok! Ja ik snap je punt. Nou ik ben ook geen hondenexpert of GD dus ik kan er ook wel eens naast zitten hoor.Ik heb de opleiding Paardenhouderij gevolgt, krijg je ook lessen gedrag van allerlei dieren, dus ook de hond. Dat aankijken wat jij beschrijft, is ook al een teken natuurlijk dus er gaat wel iets vooraf aan die aanvallende beweging. Maar soms is het gewoon zó moeilijk, en voor kinderen werkt dat ook niet. Kinderen en honden samen moet je altijd bijblijven, al vertrouw ik Snuf zo dusdanig dat mijn zoontje wel mag spelen met een tak of een balletje. Maar ik sta er wel naast!

Ik stoor me wel een beetje aan het feit dat nu gezegd wordt dat met quasi elke asielhond wel wat is, want dat klopt totaal niet. Krijg echt het idee dat er in Nederland meer asielhonden met problemen zitten dan hier, want zo ondervinden we het hier niet. Ken ook tal van mensen die een asielhond adopteerden en geen enkele maakt melding van onoverkomelijke problemen en al zeker geen agressie. Dat aantal is maar zeer klein en daar wordt dan ofwel aan gewerkt ofwel worden ze gewoon niet geplaatst. Natuurlijk zijn er wel eens die zo verknoeid zijn dat er heel wat werk aan is, maar dat is toch lang niet het merendeel.

Ook dat zinnetje van "een hond heeft niet uit te vallen naar kinderen om welke reden dan ook tenzij het in het spel gebeurd anders zou ik het ook niet accepteren", werkt me danig op de zenuwen en dan heb ik het niet over het geval van Snuf.

Mijn vorige hond werd gepest door de kinderen, moest maar alles verdragen en daarin is hij geen alleenstaand geval, als die was uitgevallen, had ik daar dus alle begrip voor gehad ! Had soms met plezier zelf eens uitgevallen tegen die kinderen en ze zouden het geweten hebben Opvoeding moet ook aan de kant van de kinderen, maar vaak is dat even anders !

Moest ik toch eens kwijt !

@ Snuf;
Die hap naar jouw vriend had dus niet gehoeven!
Het feit dat Toby weer ging rijden op Snuf, was het WEER een teken dat het even teveel was voor hem!
Op zo'n moment is het belangrijk om rustig de hond te benaderen, begeleiden van de andere hond halen en apart zetten, beter NIET roepen, he-en, foei-en, nee-en en aantikken!!!
De hond had al spanning etc dus beter op een rustige manier!

Hij "riep" Toby gewoon. Dus zachtjes TOOOOBY. Toen hij niet luisterde een stukje worst gepakt, werkte ook niet. Dus toen zachtjes aangetikt en toen was het hap.

Op moment dat een hond overprikkeld is en je gaat de hond dan roepen, dan is best logisch dat de hond niet braaf komt en helemaal is dat niet gek als er nog geen echte band en vertrouwen is!
Het wás Toby al teveel, vandaar het rijden, dan hij geroepen, gelokt met worst, terwijl hij al heel erg geprikkeld was!!
Op zo'n moment is het verstandig om enkel de hond uit zijn leiden te verlossen en de hond op een rustige manier weg te halen uit de situatie, misschien de hond even aanlijnen om het zo mogelijk wat makkelijker te maken, ook niet gigantisch trekken of rukken, rustig begeleiden!

Maar nogmaals, beter proberen te voorkomen!

En waar haal jij uit dat elke asielhond wat heeft in nederland???
Ik ken dat asiel waar Toby vandaan komt lees effe een beetje terug ik kom daar 2 keer per week met mijn hond voor hydrotherapie zit dus vandaar.. ik wil niet tegen benen schoppen maar in belgie is het beleid iets milder met honden dan hier, dus jou oordeel is een beetje uit de lucht gegrepen.
En dat oordeel over spelen en bijten komt van mij, JA ik denk er zo over.
Een hond hoort niet te bijten naar kinderen als dat gebeurd heeft dat een reden en met spelen accepteer ik dat geloof mij ik heb meerdere honden gehad en ben daardoor ook meerdere keren gebeten, maar in het spel met de hond is dat geen probleem ook niet met de training van een hond (lees aanvallen op commando/ paktraining) maar een hond die bijt uit het niets is onacceptabel en ik zal hem daarvoor straffen/ behandelen, misschien dat onze manieren van opvoeden verschillen maar dat geeft je geen recht om te oordelen.. het is een kwestie van opvoeden van hond en kind!
En als kinderen pesten wat ik ook heb meegemaakt is dat nog steeds opvoeding in beide gevallen

Even een vraagje:
Bedoel je nou dat de hond niet voor niets in het asiel zit..?
Of begrijp ik dat verkeerd..