Het sprookje van de dood

Lieve allemaal,

Hetgeen wat ik heel graag met jullie wil delen is het volgende:

Onze lieve kat Tygo is twee weken geleden voor onze ogen doodgereden nadat hij aan de voorkant naar buiten was geglipt en vrijwel direct gegrepen werd door een auto. Hij stierf in mijn armen, ik voelde zijn leven gewoon wegebben en ik mis hem zo ontzettend. De boterhammen die hij van tafel stal, zijn voortdurende gezeur om eten, de nagels in mijn hoofd als hij mijn haar weer eens als prooi zag, de avonden dat hij heel de avond kusjes gaf en de voortdurende steun als ik me k*t voelde en hij me zo lief aankeek en mauwde alsof hij wilde zeggen dat hij er voor me was.
Tygo was zo bijzonder, hij sliep elke middag bij mijn dochtertje..zonder hem ging ze niet naar bed. S'avonds knuffelde hij mijn zoontje altijd bij het naar bed gaan.

Wij hebben hem begraven maar ik voelde me er toch slecht bij.
Het klinkt misschien raar maar ik vond het zo'n vreselijke gedachte dat hij daar nou in zijn uppie ligt onder die koude grond, ondanks dat hij altijd in de aarde zat te vroeten.
Ik heb zo vaak de gedachte gehad: WAAROM.
Waarom nu, waarom op deze manier en waarom hij.

Totdat ik vandeweek een boekje kreeg van een vriendin; het sprookje van de dood.
Het gaat over het leven , waarbij dus ook sterven hoort.
Het is ook echt als een sprookje geschreven, zo simpel eigenlijk, maar zó mooi.

Ik besefte me eigenlijk direct dat Tygo er nog wel is, alleen zonder lichaam.
Ik hoop dat degene die hier een dier verloren of gaan verliezen, hier iets aan hebben!

Allereerst wil ik je heel veel sterkte toewensen bij het verwerken van de schok van het ongeluk en het verlies van je geliefde kat.
Wat heb je mooi over hem geschreven.
En ja, soms komen er dingen op je weg die je anders naar gebeurtenissen laten kijken en je daardoor troosten.
Wie heeft dat boekje geschreven eigenlijk? Zou je dat hier eens willen plaatsen?
Wie weet laat Tygo-zonder-lichaam je nog wel eens merken dat hij bij je is, maar dan anders dan voorheen. Ook mijn bijna 2 jaar geleden hondje huppelt hier nog wel eens rond als hij denkt dat dat nodig is.

Rust zacht lieve Tygo.

waarom ? daar vraagt niemand om, het gebeurt, het is triest dat je poes voor je ogen is doodgereden.

je hebt het al een plekje gegeven, bedenk dat als een dier dood is, het niet meer dan een lichaam is , voor de rest is je poes ook naar de regenboog gegaan, waar die mooi kan ravotten met anderen poesicats, geen gevaar voor autoos of wat dan ook.

voor jou is dat op het moment alleen maar verdriet, herinner je poes in mooie tijden. veel sterkte.

Sterkte met het verlies van je bijzondere poezebeest, maar inderdaad, ze zijn niet echt weg. In onze heinneringen leven ze voort.

Mireille

Veel sterkte met het verlies van jullie poes