in 1 week 2 katten kwijt

Heb echt even een paar slechte weken achter de rug. Onze kater Eagle werd ziek, nierproblemen. Paar weken van alles geprobeerd, hij is 2 keer een dag opgenomen, paar keer infuus, medicijnen speciaal voer.. enz. Maar het werd er niet beter op en toen besloten we hem afgelopen woensdag te laten inslapen.
Was echt verschrikkelijk want ook al is het geen hond, het was toch ook ons kind en bijna 10 jaar oud. (dus eigenlijk ook weer niet echt oud)
Vanaf die woensdag is zijn zusje ook compleet ingestort. Ze wilde niets meer, niet eten/drinken ze liep niet eens meer maar zat alleen maar heel stil op de laatste plekjes waar Eagle ook altijd zat. 
We wilde het tot maandag aankijken maar het was zo erg dat we maar vandaag naar de weekend arts zijn geweest. Deze stelde vast dat ze ook, net als haar broertje, nierproblemen heeft maar dat het verlies van haar broertje waarschijnlijk de druppel is geweest waardoor ze is ingestort. Er was eigenlijk ook niets meer aan te doen dus we hebben haar, Sharky, ook moeten laten inslapen.
Dit is eigenlijk een honden forum, maar toch hoop ik dat er ook een klein plekje is voor mijn Eagle en Sharky. Ik mis ze.. Mikey ook, die begrijpt niets van deze hectische weken. Gelukkig is ze heel lief en ze krijgt wat extra aandacht omdat ze veel alleen heeft gezeten met al die dierenarts bezoeken. 
We hebben nog 3 katten nu, maar Eagle en Sharky waren onze eerste katten en eigenlijk een beetje de mamma en pappa van het stel. Ook naar Mikey toe waren zij de meest sociale diertjes en het is een hele leegte nu. Ze zijn in ieder geval samen nu, lieve Eagle en Sharky. 

Gr. Alexandra

Jeetje Alexandra, Dat is heel heftig.
Onze kat is twee weken geleden doodgereden voor onze ogen toen hij naar buiten glipte aan de voorkant.
Het gemis is zo erg, ondanks dat er andere dieren zijn.
Onze hond en andere kat zoeken hem nog steeds, vreselijk.
Heel veel sterkte met het verlies!

Van mij mag je hier schrijven over je overleden katten hoor! Heel veel sterkte met het verlies van Eagle en Sharky (leuke namen had je hen gegeven!). Hoe reageren je andere dieren op hun heengaan?

Rust zacht lieve Eagle en Sharky.

Dat moet ook echt verschrikkelijk zijn zeg! En ja, ieder diertje heeft zijn eigen persoonlijkheid en mis je voor wie die was. Volgens mij kun je nog zoveel dieren hebben, er eentje verliezen blijft heel erg. 
Jullie ook heel veel sterkte

Verschrikkelijk! Een dier is een dier, een hond of een kat, het gemis is er altijd.
Het is voor je lieve kattenbeesten natuurlijk het beste om te doen, maar dat maakt het niet makkelijker.
Wat voor mij heel erg hielp was een klein plekje voor de katten. Ik had een foto van mijn kat daar neer gezet, samen met haar halsband en haar twee overgebleven muisjes, één daarvan hebben we met haar mee laten cremeren.

Heel veel sterkte!

Ja, het erge was dat de bestuurster doorreed, uiteindelijk door mijn geschreeuw parkeerde aan het einde van de straat, naar ons toeliep, halverwege omkeerde en wegscheurde. Zelfs advertenties in de krant hebben niets opgeleverd. Het ergste is dat mijn zoontje van 2,5 het ook heeft zien gebeuren en hij mist hem ook zo....heel de dag door is het maar "taaaaaaaaaatoe" (zo noemde hij hem) en hij schudt nu elke keer Nee... O nee tatoe broem he mama en dan moet hij huilen. Ik mis het zelfs dat de boterhammen nu niet meer gestolen worden..:( Maar het heeft tijd nodig, voor ons allebei!

De andere katten zijn nu wel iets meer aanwezig, misschien een beetje zoekende? Maar gelukkig niet echt van slag. (iedereen eet en drinkt en loopt, gelukkig).
Maar Eagle en Sharky hebben we tegelijk uit hetzelfde nestje gehaald en waren hier eigenlijk als eerste van alle beestjes. En ook al hebben we er later katten bij gekregen, hun bleven altijd wel samen. 
Heb er nooit zo bij stilgestaan dat katten zich blijkbaar zo hechten aan elkaar. Misschien wel mooi, maar wel heel zielig. Waarschijnlijk had Sharky nog verder kunnen leven met haar nierafwijking, maar doordat ze stopte met eten en drinken was dat fataal. (Ik heb haar nog wel gedwangvoerd met zo'n spuitje, maar hier ging ze van spugen, ze wilde gewoon niets meer).

Vreselijk zo snel achter elkaar Alexandra, ik ben ook enorm kattenliefhebster, heb wel 6 katten. Ik moet er dus ook echt niet aan denken. Wil je dan ook veel sterkte wensen!
Rust zacht lieve Eagle en Sharky.

Het heeft zeker tijd nodig. Wat erg ook voor je kleintje.. Kan me zo voorstellen hoe machteloos je je dan moet voelen en hoe alles soms van zulke kleine momenten af kan hangen. 
Ik zit nog een beetje in de "wat als ik..." -fase, maar toch weet ik wel dat dit soort dingen gewoon gebeuren. En waarom? Waarschijnlijk gewoon omdat ze gebeuren. Hoe erg het ook is. Het is alleen zo'n gevecht om je daarbij neer te leggen. 

We hebben ze ook gecremeerd en ze staan ook met een mooie foto op de schoorsteen. Het help wel ja, want ze blijven zo toch nog wel een beetje bij ons. 

Oh jeetje wat erg. Ik krijg er tranen van. Wat kunnen er soms toch verschrikkelijke dingen gebeuren he :(
Ik heb ook 4 katten en ik vang katjes op voor het asiel, dus ik kan begrijpen dat je dat hier wilt delen en dat mag gerust, wij zijn er voor jou, of het nu voor hond of kat is. Veel sterkte!

Dank je!
(Iedereen trouwens voor de lieve berichtjes, vergat ik nog te zeggen)

Voel me wel een klein beetje egoïstisch omdat ik zelf vrij weinig reageer op topics over verliezen van huisdieren. Ik vind dat heel moeilijk, ook omdat ik dan aan onze vorige hond moet denken. (Die gelukkig wel oud is geworden hoor, en een heel mooi leven heeft gehad, maar toch mis ik haar nog steeds) En ik verwacht ook niet dat iedereen nu wel op mij reageert, maar ik heb echt veel steun aan jullie lieve berichtjes.

oohnee Alexandra,
ik vind het zo erg voor jullie,
en niet 1 verlies, maar twee..
Weet niet goed wat ik moet zeggen maar heel veel sterkte.
Rust zacht lieve Eagle en Sharky..

jeetje alexandra wat vreselijk,veel sterkte

Heel erg bedankt! 

Zo raar nu, Mikey ligt languit naast me op de vloer, want 2 andere poesjes hebben haar mat ingepikt. (die andere zal wel al op bed liggen) 
Mikey kan ze wel eens weg pesten van haar mat, maar ze vindt het nu zo te zien helemaal niet erg. Waarschijnlijk doen ze het niet bewust maar ze troosten me wel door allemaal zo lief dicht bij te liggen.

Lees eens een stukje over "de regenboogbrug", dat heeft mij wel wat "rust" gegeven.

Liefs!

Ik las het net, erg mooi!  

Alexandra...wat een smart...Ik vind het in het bijzonder zo triest voor je zoontje. Heeft het gezien, wat gaat er om in z'n hoofd? Laat hem er op zijn manier over praten, ook al is 'ie klein, die impact is niet te onderschatten.

Sterkte voor jullie allemaal.

Heel erg bedankt. 
(Het zoontje was van Snuf, ik heb geen kinderen)

Nee, sorry, heb het net gezien. Ging een beetje snel dat quoten.
Maar toch veel sterkte, zo snel twee katten verliezen, en dan nog doordat de ene door de rouw dezelfde ziekte ontwikkelde...heel ingrijpend.
Katten zijn niet te doorgronden...

Katten lijken simpel, maar inderdaad zijn ze toch heel speciaal. Ik heb er ook nooit zo bij stil gestaan dat katten zich zo extreem kunnen hechten aan elkaar, maar blijkbaar komt het voor.

Je schreef dat je het niet wist dat katten zich zo aan elkaar konden hechten. Nou, dat is echt wel zo.

Ik heb 2 katers die weliswaar niet uit hetzelfde nest komen, maar wel uit dezelfde 'kittenopbrengst van herfst 2004'.
Op en om de geitenboerderij waar ik toen werkte, werden op de gekste plekken kittens geboren. Zodra ze oud genoeg waren werden ze verzameld in een grote houten bak en verkocht. Karel en Poemetje zijn mijn soevenirs aan mijn boerentijd.
Terug naar hechten aan elkaar.
Karel is als kitten ziek geweest en was een bang diertje. Ik was de enige die hem mocht knuffelen en in mijn bodywarmer stoppen. Hij liet duidelijk merken dat ik voor hem moest gaan zorgen.
Poemetje, van kleins af aan een zelfverzekerde stoere kater, heb ik zelf uitgekozen. Poemetje is de leermeester voor Karel, niet dat die alle lessen uitvoert hoor, maar je merkt wel dat het zo werkt. Zodra één van de twee katers alleen in hun kattenkamer zit (om welke reden dan ook) dan missen ze elkaar in no time en wordt er aan de bel getrokken.
Ze schelen in leeftijd ongeveer 6 weken, dus ze kunnen samen oud worden (als hen dat gegund is). Ik vrees dat zij het ook moeilijk zullen krijgen als de ander sterft.

Dank je wel Saskia!
Hij vraagt natuurlijk telkens naar hem, en dan leggen we uit dat hij er niet meer is en gaan we even bij zijn plekje kijken. Hij heeft zelf plantjes uitgezocht en die hebben we daar geplant met hem.

Snuf; is ook moeilijk proces bij kinderen, al zijn ze nog zo klein. 
ter aanvulling; een kennis heeft een dochter van drie, die een jaar geleden haar opa is verloren. Ze doet nog iedere dag of hij terugkomt en houdt zijn plaats vrij aan tafel...vandaar mijn reactie...

ik heb geen poezen, maar wel een aanloopkat van de buren, die is mij ook dierbaar. komt alleen om eten, meer niet. ons buurkatje. van bamse en mij, mag altijd mee eten. is een echte buitenkat, altijd buiten, ook snachts, mag bij zijn baasjes niet naar binnen. de kat vind dat best zo.

vandaar dat ik zeker besef wat het is om je poezen te verliezen, maakt niet uit of het een kat of een hond is, ze zijn je huisgenoten. triest altijd.

wens je veel sterkte om het verlies te aanvaarden. en het een plekje te geven.

Weet ik niet, of ze dat niet bewust doen. Ze merken waarschijnlijk toch wel wat aan jou, en sommige honden en katten komen de dan opzoeken. Shadow hier komt okk altijd kijken als ik verdrietig ben.

Sterkte Alexandra met je verlies. Je eerste dieren zijn toch erg speciaal en dan twee zo kort op elkaar, dat valt vast niet mee!

Mireille

Ik wens jullie veel sterkte toe

Heel veel sterkte gewenst. Van een kat hou je evenveel als van een hond, maar wel op een andere manier. Omdat ze zelf veel vaker hun eigen gang gaan. Het gemis in huis valt des te meer op als ze er niet meer zijn.

En dan nog 2 poezen in zo'n korte tijd. Het gemis kan niet anders dan groot zijn. Een kat die rustig op haar eigen plekje slaapt... Het geeft een enorm gevoel van rust en vrede. Dikke knuffel voor jullie, Micky en de andere poezen.

Jullie hebben gedaan wat je kon. Dierenartsbezoeken ontregelen het hele dagelijkse leven en het letten op hoe de poezen het deden vult je dag met ongerustheid. Maar nu is het voorbij. Eagle en Sharky mochten 10 jaar lang samen zijn met de beste zorgen en liefde. Ze leven samen verder in jullie hart en in je gedachten. Ik hoop dat je hen in gedachten gelukkig samen mag zien. Alles wat er is was ooit immer enkel een idee, een gedachte... een plan... een droom ? Maar het kwam er toch maar.

Wat heftig zeg.
In zo'n korte tijd 2 maatjes verliezen is ontzettend moeilijk.
1 is al moeilijk laat staan 2.

Heel erg veel sterkte!

Gelukkig zijn jullie nog niet alleen.

Ik wens jullie heel veel sterkte !