Ik wil een beagle

vergeet niet dat ieder persoon die je hier raad geeft, enorm veel van honden houdt, dus ook al staat het antwoord jou niet aan, het is wel een antwoord van een persoon die het beste voorheeft met je toekomstige hond. Ik zou dus elk advies ten harte nemen.
Aan de mensen die zeggen dat je best geen hond neemt in deze omstandigheden, bewijs hen dat je het wel kan.
Wat ben je van plan te ondernemen met de hond na een hele dag school?
Wat vind je van het idee om je te bewijzen door hondjes uit te laten?

Natuurlijk ligt ons hart ook bij een hond, maar bij de meesten zo hard dat ze de hond vooropstellen, voor hun wil om een hond te hebben.

Danku maar als ik er dan toch een zou krijgen ddan zal ik er echt tijd voor maken ik heb er alles voor over !

Ik weet dat ik het echt zou kunnen jullie moeten mij helpen ik meen het ik zou er met hart en ziel voor zorgen !Ik hou echt van honden ! 
Ik was is aan zee voor een paar dagen en de hond van mijn tante was daar en ik ben elke dag om 6 uur opgestaan om de hond uit te laten ik heb toen de hele tijd voor de hond gezorgd ! Ik denk dat ik het echt aan zou kunnen

Dat zeg je nu maar dat valt echt vies tegen! Ik ben soms bezig op de computer of zit TV te kijken en dan is het toch mijn beurt om met de hond uit te gaan, ik heb ook alle cursussen gedaan en dat was ook niet altijd een pretje vooral niet als het drie keer per week 1.5 uur is.

Begrijp me niet verkeerd, je bent jong en dan beloof je al die dingen en die zal je vas wel de eerste paar weken nakome maar dat houdt je ook niet de hele tijd vol. Je krijgt andere interessen en je krijgt misschien nog minder tijd.

Je moeder moet er achterstaan en je moet niet zeuren, dat zorgt ervoor dat je moeder het nog minder graag wilt of je hond komt er en je moeder is ongelukkig.

ik vind dat jou moeder volkomen gelijk heeft, als er geen oppas is voor de hond. Stel je hebt wel oppas dan alsnog vraag ik me af of je na schooltijd nog genoeg tijd zou vrij maken voor een hond.
Ik ben nu 16. Heb sinds een jaar een hond, en zou niet meer zonder mijn maatje kunnen. Maar het is heel belangrijk dat jou familie allemaal ook tijd willen investeren in de hond. Zonder de inbreng van mijn vader en moeder zou mijn hond heel ongelukkig zijn. Ik heb namelijk buiten mijn huiswerk en school om maar beperkt de tijd om mijn boef bezig te houden.
Ik mocht hiervoor ook geen hond doordat mijn ouders allebei werkte, en ik heb in die jaren allerlei verschillende honden uitgelaten. Van staffords tot ierse setters tot chihuahua's. Maar alsnog heb ik niet altijd zin na school om nog naar buiten te gaan. Dus ik zou zeggen als het niet mag zoek een uitlaathond, geloof me ik hou net zoveel van mijn uitlaathonden als van mijn eigen hond.

Ok maar nu zou je toch niet zonder je hond kunnen !Zo voel ik mij ook!
Mischien heb je gelijk maar de laatste tijd voel ik me zo slecht ik wil echt een hond er mist iets ik denk echt dat het wel zou lukken ! Maar ik weet het niet begrijp je ?
Ik snap mezelf niet ik wil echt een hond !

ik heb al 2x voorgesteld om een oppashond te regelen om je te bewijzen. Met woorden zijn wij, en je moeder, nu eenmaal niets.

Ok ik zal het proberen mijn buurvrouw is tachtig en heeft een hond  dus ik ga morgen vragen !Heb je nog ideetjes ? 
(dat had ik nog niet gezecht ik heb een heel grote tuin ! )

ik heb hier eens gelezen van iemand van jouw leeftijd die ook een hondje wou en die moest van zijn ouders een opstel maken over honden, bv wat een beagle voor ras is, wat hij nodig heeft, wat de verzorging inhoud, waar je op moet letten bij aanschaf ed, vond dat zelf een heel goed idee van die ouders. Ben je toch ook weer ff aan bezig.

Verder kent je moeder je misschien goed genoeg om te weten dat je wat je nu zegt toch niet volhoudt (je bent niet de enige hoor). Ik denk dus dat smeken niet veel uithaalt, enkel bewijzen dat je echt klaar bent voor een hond.
Asielhondjes uitlaten kan je ook elk weekend doen, ik weet alleen niet of je daar oud genoeg voor bent.

Hebben jullie nog ideen ? Ik doe mijn best om al jullie tips uit te voeren !

Even al het andere los latend.. waarom een Beagle?

Aa nee mijn papa zecht dat hij het liefst een kleine hond wilt en dan heeft hij ook het liefst een beagle .Maar als jij nog andere kleine rassen kent die een leuk karakter hebben dan mag je dat zeggen !

Heeft er nog iemant tips maakt niet uit welke !

Ik ben nu al in de 40 maar ik herken mezelf in je verhaal. Toen ik klein was (onder de 10) hadden we een hond die op een nacht weggelopen is, we hebben hem nooit meer gezien.Sinds die tijd bleef ik maar om een nieuwe hond vragen maar omdat we allemaal op de dag weg waren voor school en werk vonden mijn ouders een nieuwe hond een slecht idee, hoewel ze zelf ook erg van honden hielden.
Op mijn 14e verjaardag kreeg ik toch een labrador puppy en ik beloofde plechtig dat ik alles voor die hond zou doen. Helaas, zoals mijn ouders al dachten, werd de hond even snel uit gelaten en kreeg totaal niet voldoende beweging. Mijn moeder draaide nachtdiensten en liep soms in haar nachtjapon de hond uit te laten omdat wij het vertikten.
3 maanden geleden hebben mijn vriend en ik een volwassen labrador van iemand over genomen. Ik voel me nog steeds schuldig dat ik mijn andere hond al die jaren geleden tekort gedaan heb en ben soms zelfs panisch bezig om het met deze hond goed te maken. Mijn vriend en moeder worden wel eens gestoord van me zo probeer ik het nu goed te doen.
Ik weet zeker dat je nu gaat zeggen "maar ik doe het wel, ik ga heel veel met mijn hond wandelen enzo"...... dat zei ik ook destijds maar toen het nieuwtje eraf was liep ik even 5 minuten door de straat en huppeta, de hond was uitgelaten!

Ik snap heel goed dat je heel graag een hond wilt maar ik denk dat je niet kunt overzien wat de gevolgen zijn, gewoon, omdat je nog heel jong bent.

Heb je eraan gedacht wat er gebeurt als je hondje eens ziek wordt? Je ouders moeten daar de rekening van betalen. Ga je zelf ook stof zuigen als de hond erg verhaard? Heb je aan deze praktische dingen gedacht?
Het zal er toch op neer komen, dat als jij geen zin hebt of wat dan ook, dat je moeder voor de hond moet zorgen. Vind je dat eerlijk tegenover je moeder?

Ik wens je veel succes maar tips vragen om je moeder te overtuigen vind ik niet de goede weg.

Sorry meis, ik ga ook met je moeders mening mee.

Zou er altijd iemand thuis zijn voor de hond, was er geen man overboord geweest. Tuurlijk zijn er legio mensen die fulltime werken en een hond hebben, maar zeker voor een pup is écht geen optie.

Hier werken we ook wel allebei, maar het is 1x per 3 weken dat de hond 3 dagen achter elkaar een paar uurtjes alleen zit.
Ik werk altijd avond en nachtdiensten volgens wisselend maandrooster, manlief werkt doordeweeks op vaste dagtijden.

Nu is het weer nog redelijk buiten, maar neem even de strenge vorst en sneeuwellende in ogenschouw van afgelopen winter....
Met gevaar voor eigen leven begeef je je naar het bos en/of strand om met -17 dood te vernikkelen terwijl je hond zich kostelijk vermaakt en nog wel even doorgaat.

Over een paar jaar:
Je gaat stappen met vriendinnen, winkelen, eerste vriendjes, tentamenweken, eindexamens enz...
Daar heeft de hond geen boodschap aan, die staat met de riem in zijn bek klaar voor een uur strand.
Dat je moet leren en stampen voor school, uit wil gaan met vriendinnen, naar de bioscoop met je vriendje zal hem niet boeien. Het is tijd voor de dagelijkse wandelingen!

Ik wou altijd al een hond, maar wij hadden katten en er was niet altijd iemand thuis en het zou onze hond zijn dus wij zouden hem uitlaten en daar niet iemand voor inhuren.

Nu 10 jaar later hebben we Brody, dit kwam puur doordat mijn moeder minder werkt en de roosters van mij en mijn broertje heel erg meezaten.

Mijn ouders gingen ervan uit dat de meeste dingen bij hun kwamen te liggen, maar ik heb alle cursussen gedaan en iedereen laat Brody 1 keer per dag uit en soms moet iemand 2 keer.


Ik denk niet dat je snapt dat je gewoon moet wachten en ik heb ook net gevoel dat je alles wat we zeggen niet serieus neemt en gewoon negeert, want het is niet wat je wilt horen. Iedereen heeft je hier al genoeg vertelt en tips gegeven hoe je je ouders kan laten zien dat je er klaar voor bent en dan maar wachten tot je moeder er ook zo over denkt.

Ik ben 12 jaar zit op de middelbare school en heb ook twee honden Mijn rooster is precies goed en als me moeder werkt ben ik thuis en ik weg ben is me moeder thuis alleen donderdags moeten ze een uurtje alleen zijn En als er nog wat gebeurd zodat wij er niet kunnen zijn hebben we een oppas!!

In jou geval is het helaas net wat anders.... Jij gaat ook naar de middelbare (denk ik), je hebt dus veel huiswerk, bent lang op school en je ouders werken allebij. Ik zou anders eerst kijken voor een oppashond! Die je afentoe kan uitlaten etc. Later als je dan meer tijd hebt kan je altijd nog een honden nemen, en anders een goede dagopvang zoeken!

Ik snaphet dat ik de hond ga verwaarloze maar nu gaan jullie denken dat ik het niet meen maar ik wil al van toen ik 4 was een hond en ik weet wat er bij komt kijken

En ik ga zo veel moglijk met de buurvrouw haar hond wandelen Maar hebben jullie nog ideetjes ?
En ik snap degene die zeggen het niet te doen

Begin anders eerst eens met je verdiepen in rassen.. Je roept eerst 'ik wil een beagle', maar als iemand vraagt waarom dan..kom je niet verder dan 'ik wil een kleiner ras' en of ze nog andere suggesties hebben dus begin bij het begin en maak een beslissing qua ras. Daarnaast bedenken of je een pup wil of een volwassen hond en dan bij het asiel of van een fokker (verdiep je ook even goed in het verschijnsel genaamd broodfok). Dat je eerst zeker bent van welk klein ras je wil en waar vandaan enzo en reutje of teefje dan, daar zit ook verschil in. En dat als je een ras hebt gekozen je precies weet wat de karaktereigenschappen daar van zijn..wat voor eten de hond moet krijgen, welke andere spullen de hond nodig heeft en welke gezondheidsproblemen voorkomen bij het ras etc. Zorg gewoon dat je veel informatie leest van te voren en maak inderdaad iets van een werkstuk ofzo, dan zien je ouders dat je bereid bent er tijd in te stoppen. Verder kan je misschien gaan logeren bij vrienden/vriendinnen met honden en daar dan meehelpen met de hond?
Ik zou in ieder geval beginnen mer bijv. Boeken halen bij de bibliotheek over honden en hondenrassen en eens even flink gaan lezen (en schrijven)..zodat je ouders zien dat je serieus bent en je bereid bent er tijd in te steken.

Ok, ik zal ook even wat meer vertellen, zodat je weet dat je niet de enige bent!

Toen ik net zo oud was als jou wist ik ook datik heel graag een hond wilde..
Eerder zelfs, toen ik een jaar of 8 was ofzo, ging ik al om met hondjes van vrienden/familie/buren etc, ik ging daar vaak naar toe en op een gegeven moment ging ik ook wandelen..
Oh nee, nog eerder zelfs, toen ik een baby was, mijn ouders hadden toen een hond, ik was veel bij de hond, om de hond heen en de hond ook andersom..
Bij de hond van mijn oom lag ik altijd samen mee in de mand..
Toen ik jouw leeftijd had, waren er 5 honden ofzo die ik vaak ging uitlaten, later ging ik ook eens een dag oppassen enzo.
Ook heb ik jaren in een dierenasiel gewerkt, in eerste instantie verblijven schoonmaken vd katten en voeren, ook aandacht geven en knuffelen en s middags mocht ik altijd een hondje uitzoeken om mee te wandelen, erg leuj was dat!

Toen ik op de middelbare school zat, kwam thuis van school, bracht ik mijn tas weg, zei, hoi en doei tegen mijn moeder en ging de honden ophalen voor een wandeling, in weer en wind, bijna iedere dag!
Ik vond dat super leuk en fijn, bij de honden voelde ik em altijd fijn en ik wilde natuurlijk niets liever dan ook zelf, thuis een hondenmaatje hebben..
Maar mijn ouders wilden nooit weer een hond, mijn moeder is niet zo'n dierenmens, helemaal geen hondenmens en mijn vader was/is veel weg voor zijn werk, dus dat ging niet!

Altijd heb ik gezegd, later neem ik zelf absoluut een hond en misschien wel meer als 1!
Het lijkt me heerlijk en geweldig om een "kudde" honden om me heen te hebben, haha!
Maar goed, eerst maar eens beginnen bij 1!

Nu ben ik 28 jaar en ben ik 7 jaar nu uit huis, woon ik samen met mijn vriend en nog steeds.. is er geen hond!!!
Wel weten we welk ras we willen en ik wil een hond alles kunnen geven wat hij verdiend en dat kan nu niet..
Ik werk nog veel bij mijn baas (29 uur p/w, 3 hele dagen, 1 dag van 9.30-14.30) en we wonen in een best klein appartementje, geen ideale situatie voor een hond, zeker niet voor dit ras en in deze situatie krijgen we trouwens van de fokker ook helemaal geen pup!
(heb al meer dan jaar contact met een fokker, kom er regelmatig thuis etc)
Ons huisje hebben we te koop gezet en willen dus heel graag naar een huis met meer ruimte in en om het huis en een lekker tuin, zodat de hond de nodige ruimte en vrijheid heeft.. het duurt nu al bijna 2 jaar.. ggrr..
Ook ben ik al tijden aan het solliciteren naar een andere baan, waar ik mogelijk meer kan verdienen, wat minder uren kan gaan werken en zo meer tijd maak voor een hond..
Ik ben ook nog bezig met een opleiding voor hondentrimmen en wil straks voor een paar uren in de week voor mezelf gaan beginnen, zo heb ik de uren ook wat meer in de hand, kan ik mijn tijd zelf indelen en zo rekening houden met de hond..
maar ja, dat moet eerst allemaal nog..

Ik nu niets doen, ik kan geen kant op, ik kan niet doen wat ik graag zou willen, dat erg frustrerend en ik wordt er ook niet blijer op!
Want ook ik heb heel erg het gevoel dat ik nu iets mis, ik mis een maatje als een hond, een hond is altijdblij je te zien, accepteerd je zoals je bent, klaagt en zeurt nooit, praat niet achter je rug om over jou etc..

Het lijkt me echt geweldig, heel mooi en bijzonder om te mogen zorgen voor een pupje!
Met veel liefde een pup op een positieve en begeleidende manier groot te brengen tot een leuke, sociale stabiele en evenwichtige hond!
Samen leuke dingen doen, als maatjes door het leven gaan, de hond alles geven wat nodig is en hij verdiend!

Dat is echt waar mijn allergrootste droom, al heel lang dus, ook nu kan ik niets beginnen..
Wat ik nu doe is veel proberen te genieten van de hondjes van familie/ vrienden enzo, ook vindt het super leuk als ik weer een keer naar de fokker ga!
Verder probeer ik me zo goed als mogelijk voor te bereiden op de komst van een pup, dus veel lezen, veel vragen stellen, dingen uitzoeken en dat ik ook heel leuk, om daar mee bezig te zijn!

Als ik jou was zou ik idd hondjes van anderen lekker gaan uitlaten en aanbieden dat je wel eens wilt oppassen ofzo en ook idd veel gaan lezen over honden en hier op het forum blijven om verhalen te lezen en vragen te stellen en misschien is het leuk dat je eens een verhaaltje plaatst over je wandeling met de hond van bv je buurvrouw!

Het is een heel verhaal (ben nl heel slecht in korte verhalen, haha!) maar zo is de situatie en je bent niet de enige!

Groetjes

Zoals ik zei, je kunt misschien nu gaan lezen over honden, info opzoeken, net als LADY zegt, uitzoeken welk ras echt bij jullie past o.a. op basis van een eerdere reactie van mij > door jezelf die bepaalde vragen te stellen zeg maar!

Danku iedereen ik zal proberen al jullie ideetjes uit te voeren !

Vanaf mijn 6e jaar wilde ik al heel erg graag een hond, maar mijn moeder zei dat er NOOOOOIT een hond in huis zou komen. Zeg nooit nooit, heb ik maar weer geleerd.

Het punt van mijn moeder was dat ze twee kleine kinderen moest opvoeden terwijl mijn vader in het buitenland zat en zij er dus helemaal alleen voor stond. Die hond was dan wel leuk voor ons, maar zij moest hem dan iedere dag uitlaten, eten geven, verzorgen, enz. en dan zat ze nog met ons. Ze wist dat ze dat gewoon niet kon opbrengen.
Nu zijn mijn broertje en ik 16 en 18 en mijn vader gaat niet meer naar het buitenland. Hij werkt nu "gewoon" van 07.30 - 18.00 en is dus 's avonds thuis en gaat 's ochtends met Evy weg. Mijn broertje en ik zorgen voor Evy wanneer we terug zijn van school en mijn moeder gaat tussen de middag voor Evy naar huis, want ze mag niet langer dan twee uur alleen zijn. Inmiddels kan ze ook wel 3 uurtjes alleen blijven, maar dit komt zelden voor en dat proberen we ook zo min mogelijk te beperken.

Verder is het gewoon zielig als een hond 8 uur per dag alleen zit. 6 uur vind ik zelf al het maximum. Een hond is een roedeldier en wil dus bij zijn roedel blijven. Dit is ook de reden dat het asiel nooit een hond mee geeft als er fulltime wordt gewerkt, er is namelijk geen tijd voor een hond!

Je hebt een heleboel tips gekregen waar je mee aan de slag kunt. Mijn aanvullende tip is: Heb geduld, als je eenmaal een stuk ouder bent en je ook echt de verzorging van een hond kunt dragen en dat hebt bewezen, dan zal je moeder echt wel overstag gaan.

Danku Maar vond je dat dan niet heel lang wachten ?
Ik denk de hele tijd aan hoe het zou zijn met een hond!
Dat is dan toch heel zwaar om zolang te wachten ?
Mijn mama wil echt geen hond !
(dat zegt ze )
Maar de hond zou niet zo lang alleen zitten want :
Mijn papa heeft net een tumor gehad en hij heeft het overleeft  !
Maar nu is hij terug helemaal de zelfde, maar nu zit hij de hele tijd alleen tuis !
Hij moet wel twee uur per dag naar het ziekenhuis ( dan zit de hond alleen !)
Maar voor de rest is mijn papa tuis !

Eerst vertelde je toch echt bovenstaande en nu opeens is er de hele dag iemand thuis.

Ik denk zelf niet dat je je vader kan belasten met een hond en ook al vind ik het heel erg wat je vader is overkomen,  je bent denk ik toch best oud genoeg om je erbij neer te leggen dat het nog geen tijd is voor een hond.
Klinkt misschien niet aardig van mij, maar als er iemand in het gezin het niet wilt, gaat het ook gewoon niet werken!

Maar als mijn ouders er toch mee akkoord mee gaan zijn jullie dan boos ? Ik was het gewoon vergeten te zeggen dat mijn papa maar twee uur weg is ?

Ehm zoals ik lees heeft je vader geen verkoudheidje maar een serieuze levensbedreiging gehad waarvan hij nu moet revalideren... Ik snap wel dat je overal mazen zoekt om t toch mogelijk te maken maar denk niet dat het voor je vader een goed idee is om hem te belasten met een pupje, want vergeet niet dat een pup veel aandacht vraagt, uitlaten, zindelijk maken, trainen, spelen, zorgen voor voldoende rust. een pup moet leren om alleen te zijn die is niet zomaar in een bench te stoppen en 2 uur of langer weg te gaan. Lichamelijk en Geestelijk vermoeiend en daar is 1. je vader echt niet aan toe die waarschijnlijk moet revalideren... en 2. wat als je vader straks misschien wel weer aan t werk kan dan zit de hond toch nog steeds 8 uur per dag alleen? Dus dan heb je t zelfde probleem...

nee niemand zal hier boos worden als je ouders er mee akkoord gaan want je hoeft ons niet te overtuigen. Maar of ik t slim vind is een heel ander verhaal.

Je vader is aan het revalideren en jij ziet dat als een kans om een hondje te krijgen? Ik vind dat echt egoïstisch van je. Ik vind dat echt slecht, je kan je tijd nu beter aan je vader besteden en niet de hele tijd aan die hond denken.

Ik kan je vertellen dat als je er niet mee bezig bent je ook geen idee krijgt dat je wat mist.

Ik zou ook gewoon wachten tot het nog wat beter gaat met je vader en dan pas weer over een hond beginnen.

Het maakt mij niks uit als je ouders een hond krijge, ik vind het alleen niet echt verantwoord en leuk voor je hondje en ook niet voor je moeder.

Je vader is aan het revalideren en jij ziet dat als een kans om een hondje te krijgen? Ik vind dat echt egoïstisch van je. Ik vind dat echt slecht, je kan je tijd nu beter aan je vader besteden en niet de hele tijd aan die hond denken. 



Nee je snapt het niet ik wil al heel lang een hond en mijn papa ook !
En omdat mijn papa dat heeft gehad zijn we nu veel tuis !
Daarom zou een hondje ook leuk zijn als speelmaatje ! 
Maar ik ben niet egoïstisch !
Mijn papa wil er zelf 1 !