Daarnet had ik zoiets mafs. Ik liep met Evy en zij was los. Ineens komt ze naar mij toe gerend, komt naast mij staan, verstart en begint keihard te blaffen. Verbaasd lijn ik haar aan en kijk wat er aan de hand is, maar ik zag helemaal niets. Een tijd lang blijf ik roerloos zitten en Evy stopt met blaffen, maar er is nog wel een laag gebrom, het klonk heel dreigend en was duidelijk gericht op "iets" voor mij. Ineens zag ik een schim bewegen, helemaal in het zwart gekleed en die kwam in onze richting lopen. Ik besloot om naar Evy te luisteren en draaide mij om. Meteen begon Evy keihard aan de lijn te trekken om terug te komen. Ik ben zo rustig en beheerst mogelijk weer terug naar huis gelopen. Toen we eenmaal een stuk uit het zicht waren van die schim begon ze weer rustiger te worden en uiteindelijk liep ze weer netjes naast me.
Evy is pas 13 weken, kan dit al waaksheid zijn? Klopt het dat er "iets" niet goed was aan die schim of is ze toch ergens gewoon van geschrokken? Kent iemand dit gedrag? Heb ik goed gereageerd?
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Onraad gevoel pup" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Met schim bedoel je gewoon een persoon?
Mijn pup is in het begin ook bang geweest van bepaalde mensen in het donker, maar in plaats van vluchten ging ze ze grommend proberen weg te jagen als ze de kans kreeg. Later is dat van een afstand staart en rug omhoog grommen en "oef, oef" geworden om toch te alarmeren en tegenwoordig reageert ze (bijna) niet meer.
Maar nog steeds kan ze bij onverwachte dingen uit haar slof schieten. Farah valt eerder aan dan ze vlucht, die gaat grommend voor hetgene wat ze eng vindt staan.
Ik denk dat die schim een persoon was. Ik vond het gedrag ook heel erg bizar. Was helemaal in het zwart gekleed. Wanneer die stilstond en bewoog had ik echt niet door dat ie daar stond, daarom heb ik hem ook niet opgemerkt. Zodra ik in zijn richting keek stond ie stil. Begeven moment was ik om mij heen aan het kijken en zag ik vanuit mijn ooghoeken iets bewegen en toen ik lang naar dat punt ben blijven staren kon ik dus een contour van een mens onderscheiden.
Normaal reageert ze vrolijk kwispelend met haar oren in een speelse houding op mensen (zowel overdag als 's avonds laat), maar haar houding was nu zo totaal anders. Helemaal strak, tanden ligt ontbloot, een diepe grom en haar staart strak kwispelend. Ik schrok er behoorlijk van, omdat ik haar nog nooit zo had horen doen. Ze was niet aan het borstelen.
Ik had een week geleden iets soortgelijks met Swift, toen 16 weken. We waren aan het spelen op het plein waar we vrijwel iedere dag spelen. Hij was ook los. In ene keer begint ie toch te blaffen en te grommen naar het luchtledige?! Swift blaft echt Nooit(!) Ik keek in de richting waar hij naar staarde en blafte, de fietsenschuur... Ik op, onder, achter de schuur kijken, helemaal niets. Dus ik liep terug om hem gerust te stellen, schiet hij bij mij weg in de richting van het schuurtje en maar blaffen en grommen en de haren omhoog en terug naar mij lopen en piepend circkeltjes om mij heen lopen en dan weer wegschieten en agressief tegenover dat schuurtje... Toen ik hem terugriep ging hij piepend achter mijn voeten liggen. Hij was op een gegeven moment echt bang! Ik snapte er niets van, maar ben toch maar naar binnen gegaan. De gedachte van een geest flitste even door mijn hoofd geschoten, maar ik ben nogal nuchter wat dat betreft en heb dat idee maar gauw het hele voorval uit mn hoofd gezet, totdat ik dit van jouw las.. We komen er nog steeds iedere dag en hij heeft tot nog toe niet meer raar gereageerd, ook niet toen ik samen met hem een rondje om de schuur liep om te checken of hij weer zou uitvallen. Misschien kunnen honden echt wel dingen waarnemen die wij niet zien?
Ik zag echt een schim dat leek op een mens. Ik loop dat fietspad heel vaak met haar, omdat er aan beide kanten gras is en daarna de sloot. Ze kan dan niet zo maar de weg op schieten. Dit is echt niet de eerste keer dat ik met haar op dat tijdstip daar loop, zelfs wel later. Als we mensen tegen komen reageert ze altijd als een vrolijke pup die verwacht dat ze aangehaald gaat worden. Nu was ze echt gewoon het tegenovergestelde daarvan, herkende haar echt niet op die manier. Ook de manier waar op ze bij mij kwam staan.
Sanne; het kan best zijn dat je hondje die persoon gewoon heel eng vond omdat hij hem niet goed kon zien. Hier blijft Tosca ook wel eens ongerust blaffen tot hij ziet dat wij het zijn die aankomen.
Kevin; misschien een rat of ander dier dat onder de schuur in zijn hol is gekropen.
Tosca, daar heb ik het ook maar op gehouden inderdaad. Toch heb ik zelf twee ratten, Snoet en Sok, daar doet Swift nooit raar tegen, hooguit verontwaardigd bij mij komen piepen als er door de ratten niet wordt ingegaan op zijn spelbuiging (DOH, gekke hond )
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Onraad gevoel pup" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?