Kun je een hond vergelijken met een mens/kind?

Vaak kom ik in diverse topics tegen dat een hond geen mens is en dat je een hond niet met een mens kan/mag vergelijken.

Toch lees ik vaak wanneer bijv. iemand afstand van een hond doet, mensen dit dan toch weer wel doen.

Bijvoorbeeld:
Je doet je kind toch ook niet weg als er problemen zijn?
Je doet je een kind toch ook niet weg als er een tweede kind bijkomt?
Je laat je kind toch ook niet buiten slapen? (in het geval van honden die buiten leven/waken)
je gaat toch ook niet zo met je kind om? (in het geval mbt bepaalde opvoedingsideeen)

Daarintegen, eet jij ook eerst en dan pas je kind?
Doe je je kind ook een halsband om als je naar buiten gaat?

Ik vind het soms een beetje tegenstrijdig overkomen, vandaar dit topic.

Kun je een hond vergelijken met een kind, en wat is jullie mening/visie daarin?

nee een kind is het niet, daar zijn we het allemaal over eens, het is een DIER.

maar ..kan me zo goed voorstellen dat een..dier..zoveel voor je betekend dat het best te vergelijken is met een kind.

voor vele mensen die geen kinderen hebben is hun..dier..het allerliefste wat er is.

kind ? nee. maar wel vaak het allerliefste wat er is.

Ik vind dat je dat totáál niet kan vergelijken.

Het is natuurlijk gemakkelijk gezegd omdat ze beide dichtbij je staan maar ik vind het geen waardige vergelijking.

Een hond is een dier en heeft andere behoeftes dan een mens en een kind is gewoon een mens in opleiding zeg ik altijd.. Je kunt ze beide "wegdoen" hoe stom dat ook klinkt.. Als ouders een kind niet meer aankunnen zijn er ook diverse tehuizen, opvangen en degelijke en voor een hond is dit hetzelfde.

Maar de vergelijk " dat doe je bij je kind toch ook niet.. " vind ik niet opgaan, puur omdat het andere wezens zijn.

Mijn antwoord is NEE. je hoort beide goed te verzorgen . een hond is een hond ,een kind is een kind . Beide moet je opvoeden . zelf heb ik geen kinderen . maar behandel mijn hond en mijn kat beslist niet als kind . word soms niet goed als mijn buurvrouw tegen Lobke zegt van, hou jij net zoveel van je papa als jouw papa van jouw? neee ik ben niet haar papa ik ben haar maatje . en anders niet. ze krijgt wat ze nodig heeft eten drinken aandacht en liefde . dat zou ik een kind ook geven ,natuurlijk. doe gewoon dan doe je gek genoeg. groeten Hein.

Goh mijn hond is gewoon mijn kind, maakt me niet uit wat mensen zeggen.
Het komt er gewoon op neer dat een hond als een volwaardig familielid beschouwt moet worden. Romi gaat overal mee naartoe waar ik ga (behalve naar school).
Mijn vrienden weten als ze tijd met me willen doorbrengen dat romi er dan ook bij zal zijn.

Laten we zeggen dat ik verlatingsangst heb van romi i.p.v. zij van mij

Nee.
Maar, haha, daar komt de maar op sommige vlakken heeft de hond wel een beetje vergelijkbare plek binnen ons gezin.
Andersom komt ook voor trouwens, hoe vaak vergelijken wij ons gezin samen met de honden niet met een roedel?

Mijn antwoord is JA.
Tuurlijk is de communicatie met een kind heel anders, maar ik vind als kijkt naar de emotie dat je een hond wel degelijk mag vergelijk met een kind. Voor een kind zorg je ook, daar breng je ook geduld en tijd voor op, daar geef je ook liefde aan en je leert kinderen ook hoe de wereld in elkaar zit en je beschermd en begeleid ze terwijl ze opgroeien. Een kind zet je ook niet aan de kant omdat het niet luistert, moeilijk gedrag vertoond of omdat het kindje misschien anders is. Daar zoek je hulp voor. Eventueel wordt een kind in een instelling geplaatst waar specialisten de juiste zorg kunnen bieden. Dit vind ik met een hond precies het zelfde wanneer blijkt dat jij als baas niet de juiste hulp en aandacht kan geven en je een hond herplaatst waar hij beter op zijn plek zit. 

Ik heb zelf geen kinderen, wel een neefje van bijna 3. 
Maar mijn hond is 'mijn kind'. Nu - maar ook straks als ze volwassen is. 
Niet dat het zo is, maar wel dat het zo voelt.

Gr. Alexandra

Doe je je kind ook een halsband om als je naar buiten gaat?
er bestaan inderdaad tuigjes voor kinderen

een hond is niet hetzelfde als een kind, maar een aantal dingen zijn wel heel erg gelijkend met vooral kleine kinderen. qua opvoeding van kleine kinderen en honden is er veel hetzelfde, je kan kleine kinderen nog niet teveel ingewikkelde dingen uitleggen, en discussieren wordt het ook niet met een 3 jarige.

het is dus ja is ja, en nee is nee, en jij bepaalt. zou bij een hond ook zo moeten zijn. ook ben jij degene die bij een klein kind bepaalt wat er gegeten wordt en wanneer. net zoals bij een hond. dat jij de baas bent, betekent echter niet dat je gemeen gaat doen tegen je kind/hond. je slaat ze niet, gooit ze niet op de grond, en probeert ook zo min mogelijk tegen ze te schreeuwen.
persoonlijk vind ik het ouderschapsmodel een prettige manier van een hond opvoeden. rustig, consequent en liefdevol.
maar bij het opvoeden van een hond/kind gaat het er vooral om dat je het beste doet voor die hond/dat kind. je hond eet niet mee aan tafel, en draagt geen jurkjes, en je kind slaapt niet op een hondenkussen maar in bed

en ik noem mezelf geen mama, maar Waka is wel mijn kleine meisje

Eerlijk gezegd vind ik ook van wel.
Ik noem mezelf geen mamma, maar wel haar vrouwtje. Het gevoel is wel hetzelfde. Een hond is net zo afhankelijk van jou als je kind. Beide verwachten een opvoeding met grenzen, liefde en toewijding. Een hond is een dier ja, maar wat willemijn zegt is het voor sommige mensen het liefste wat je hebt. Ook voor mij.
Sterker nog, een kind gaat op eigen benen staan, voor zichzelf denken. Een hond zal altijd jouw bescherming en begeleiding nodig hebben.Een hele verantwoordelijkheid.

Moet je zien hoe sommige mensen met hun hond/dier omgaan. Schandalig. Behandelden maar meer mensen hun hond als hun kind (wel met goede opvoeding natuurlijk). Daar zou de wereld niet slechter van worden!

nee niet echt maar voor sommige mensen is het dan wel een soort van kind zoals voor mijn tante en nonkel die hebben geen kind meer wel een yorkshire dat voor hun hetzelfde is als een kind ....

Maar uiteindelijk gaat je kind vóór je hond?
Of is het dan net zoals met kinderen je verkiest het ene kind niet boven het andere kind?

P.s super alle reacties, interessant ook om zo eens de verschillende mening hierover te lezen

ik denk dat uiteindelijk je kind voor je hond gaat.

stel er is brand in huis, dan doe je je uiterste best om ze allebei te redden, maar je pakt je kind eerst neem ik aan. als je er echt maar 1 kan redden, dan red je je kind, en niet je hond.

Ik vind zelf van niet. Wel als het gaat om de verantwoordelijk die je hebt voor kind/hond. Ze zijn beide afhankelijk van jou.

Hmmmm, dan ga ik gewoon maar geen kind maken, dan hoef ik ook niet te kiezen

Het is het mooist als het op gelijkwaardige voet kan, maar ik zou ervan schrikken als een moeder zegt dat de hond voor het kind gaat. Ik weet nog een situatie waarin een vrouw een kindje kreeg. Deze mevrouw had al een hond. Dat kind was ontzettend allergisch voor de hond, waarop die vrouw doodleuk zegt: 'Ja, dat is dan jammer voor haar, maar die hond was er eerder'.

Dat vind ik dan echt niet kunnen, sorry. Niet dat je de hond meteen weg moet doen, maar je kunt een jong kind niet continu blootstellen aan een hond waarvoor het allergisch is. Nog een voorbeeld: ik ben helemaal hondengek en zal ook wel mijn hele leven honden hebben, maar stel ik mag ooit moeder worden en mijn hond is vals naar mijn kind of bijt zelfs, ja sorry, dan gaat mijn kind voor want ik ga niet mijn kind blootstellen aan gevaarlijke situaties. Ik weet helaas uit eigen ervaring wat er dan kan gebeuren en hoe je voor je leven getekend kunt zijn.


Misschien zijn jullie het niet met mij eens en ik hoop ook echt niet dat ik ooit voor de keuze gesteld wordt... Maddy is wel echt een lid van mijn gezin (en in dat gezin zijn de dieren ver in de meerderheid ) en ja, ook ik noem mezelf wel eens mama, hihi. Genant, maar 'vrouwtje' vind ik echt een akelig woord en 'baasje' dekt de affectieve lading ook niet. Dus dan zeg ik maar: 'ooooooh kom maar bij mama!'. Mijn moeder noem ik dan gekscherend 'oma', dat wordt niet zo gewaardeerd...

Hmm het ligt een beetje aan de situatie vind ik.

Bij je eerste twee voorbeeldvragen denk ik "JA" en bij de volgende twee "nee". Een kind en een hond zijn beide een levend wezen met gevoel waar je verantwoordelijk voor bent als volwassen mens zijnde. De eerste twee voorbeelden vallen dan ook voor mij onder die verantwoordelijkheid. Soms moet je dan ook mensen wakker schudden om ze te laten zien dat ze met een ander levend wezen (een kind) ook niet zo om zouden gaan.

De laatste twee voorbeeldvragen zijn niet toepasselijk voor ieder levend wezen. Niet ieder levend wezen slaapt binnen en je kan een hond niet hetzelfde benaderen als een kind want dat snapt hij niet. In die gevallen is een hond in mijn ogen dus niet vergelijkbaar met een kind.

Kortom: ik vind een hond zeker wel te vergelijken met een kind aangezien het beide levende wezens zijn waar wij zorg voor dienen te dragen. Echter gaat de vergelijking niet altijd op aangezien er ook veel verschillen zijn qua behoeftes.

'Ja, dat is dan jammer voor haar, maar die hond was er eerder'.

Ik vind dit juist een hele mooie instelling. de meeste zeggen kind allergisch hop naar het asiel. als eenkind allergisch is aan huisstofmijt ga je toch ook alles doen om je huis zo proper mogelijk te houden. hond weg omdat kind allergisch is? NEEN !

Nog een voorbeeld: ik ben helemaal hondengek en zal ook wel mijn hele leven honden hebben, maar stel ik mag ooit moeder worden en mijn hond is vals naar mijn kind of bijt zelfs, ja sorry, dan gaat mijn kind voor want ik ga niet mijn kind blootstellen aan gevaarlijke situaties.

Hondengedragstherapeut?


Als vrijwilliger in een asiel is het maar normaal hoe ik hierover denk.

Er zijn twee grote overeenkomsten tussen kinderen en honden:

ze zijn afhankelijk van verzorgers
de verzorgers zijn er verantwoordelijk voor

Helaas liggen de normen en waarden wat betreft kinderen en dieren anders. Want het is niet vreemd als iemand een hond naar het asiel brengt, zelfs met een slappe reden. Maar de hele wereld staat op zijn kop als een slechte mishandelende verwaarlozende moeder haar kind word afgenomen.