weet je ik heb destijds voor kinderen gekozen, ze zijn nu 14, 15 en 20 maar ik heb ook al heel mijn leven voor honden gekozen...dus ja.
Eerst alergie, oh intreseerde me niet,
toen kwam mijn eerste langharige grote woef, het ging slechter, nog 1 erbij, dan heb ik mijn droom waargemaakt, mijn kennel en nu mijn pupje
ik weet wat er van mijn kinderen voortkomt als.
maar ik weet ook waar mijn honden terechtkomen als.
in het leven moet en mag je keuzes maken, gelukkig
ieder zijn ding toch.
als ik morgen nu bv (is maar voorbeeldje) een herseninfarkt of hartaanval krijg, of onder een outo loop...
kan iedereen gebeuren en ik wil geleeft hebben en genoten hebben van iets waar ik enorm van hou.
nadien is het te laat.
ik denk aan nu !
de toekomst kan niemand voorspellen toch
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Kun je een hond vergelijken met een mens/kind?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Ik heb niet zo veel met kinderen. Nooit gehad ook. Tel daarbij op een genetische aandoening en er komen hier gewoon geen kinderen, punt. Maar ik snap wel dat ouders eerst denken aan hun kinderen in geval van nood.
Hier is het in geval van nood de keuze de hond of mijn vader. Maar mijn vader kan zelf de deur open maken en naar het balkon gaan. Of de voordeur van het slot halen en open doen, en de hond niet. Zou mijn vader niet kunnen lopen, dan heb ik alsnog een probleem, want 80 kilo is niet te tillen...
Maar ja, ik ben dan ook niet van de mamma en de pappa wat betreft het spreken naar de hond, en zie mezelf niet als moeder voor mijn hond.
Op zich vind ik het ook prima als mensen hun honden hun kinderen noemen (doe ik zelf ook, mijn furkids, mijn kinders met het vachtje) waar ik moeite mee heb is als het op een gegeven moment ten koste van de gezondheid en het plezier in het leven van de hond gaat. Tenslotte moet een hond wel hond kunnen zijn. Oud voorbeeld Tricky Woo van Mrs Pumphrey bij James Herriot , daar had ik toch wel medelijden mee
Mireille
En oh ja, ook bewust kinderloos en blij met de keuze...
Het is ook dubbel.
In de categorie opvoeden,geduld hebben,dingen met beleid leren,de liefde die je er voor voelt,vind ik het een dikke JA.
En het zijn ook nog beide zoogdieren,maar toch heel verschillend,een kind is een mens en een hond een dier.
Het enige verschil vind ik haast dat een kind gaat praten en een hond niet(de meeste hahaha..er is een Husky..)
Maar een kind moet je ook stimuleren,geestelijk uitdagen,een hond ook.
Dus voor mij komt er heel veel overeen,als je al die dingen naloopt.
een hond is geen kind. ik ben zelf nog geen moeder maar ik denk dat mn liefde voor mn hond toch aardig in de buurt komt wat moeders voor hun kinderen voelen.
zolang ze mij maar niet zien als de PAPA van Lobke ,vind ik het best wat men met zijn hond doet. zou wel raar zijn hein met korte pootjes.
hai,kom net thuis en spring meteen weer naar dit topic. Liep er in de stad samen met Sem over na te denken.
dat ging ongeveer in deze vorm:
Een kind is klein onvolwassen mens.
Een pup is een kleine onvolwassen hond.
Deze willen beiden heel simpel hun natje en een droogje, spelen, spelend leren, maar vooral heel veel liefde.
In die zin zijn hond en kind best wel met elkaar te vergelijken, lijkt mij.
Maar kinderen worden groot en volwassen en een pup wordt een volwassen hond.
Een volwassen mens, iemands kind, krijgt zo veel prikkels en vergaard zo veel kennis en wordt beïnvloed door de maatschappij en van alles en nog wat. enz. enz. Over het algemeen leert een mens te liegen en te bedriegen, wordt materialistisch en hebberig en is niet snel tevreden meer met het kleine waar die als kind zo tevreden mee was. etc etc. Gelukkig blijft een mens meestal wel trouw en loyaal aan zijn ouders, da's mooi.
Een hond leert ook veel, maar blijft een hond en vraagt heel zijn leven alleen maar naar het zelfde, een natje en een droogje, spelen en vooral veel liefde. De rest zal hem worst wezen, want die eet ie op.
Waar je al niet aan denkt tijdens een wandeling, door dit topic !!!
Groetjes Rob en Sem
Het valt mij wel op wat een negatief mensbeeld er hier heerst? Een mens groei op, leert liegen en bedriegen? Een mens leert ook liefde, medeleven compassie en zijn driften beteugelen.
Bij honden heb je voor dat laatste toch soms een hek of een lijntje nodig.
Mireille
Ik snap je punt
Ik heb de reacties van de mensen voor mij niet gelezen dus weet niet wat er al gezegd is. Maar als je mijn mening op je vraag wilt weten...
Ja ik vind zeker dat je een hond, of welk dier dan ook kunt vergelijken met een (mensen)kind!
Echter betekend dit niet dat de omgang en opvoeding hetzelfde hoeft/moet (te) zijn. Het gaat bij mij om het gevoel, kun je net zo veel om je hond (of welk ander dier dan ook) geven als om je kind, en daar kan ik ja op zeggen ja. Zeker gezien het feit dat ik geen kinderen kan krijgen, naar alle waarschijnlijkheid. Dit is voor mij reden te meer om zo veel te geven om mijn beestenbende en dus ook hen als mijn 'kindjes' te zien.
Maar ik denk wel dat dit iets is wat per mens verschilt.
Ja en nee.
Je voelt soms dezelfde emoties of althans soortgelijke voor een hond als voor een kind.
Of je ze kan vergelijken daarop zeggen mensen zonder kinderen vaak Ja op terwijl mensen met kinderen hier nee op zeggen.
Ik geef eerlijk toe dat mijn honden mijn alles waren voor ik een kind had.
Echter als je dan een kindje krijgt dan merk je dat het totaal anders is.
Je kind is 1000 keer belangrijker dan een hond.
Let wel ik ben gek op mijn beesten en zorg zeer goed voor ze echter gaat mijn dochter alle tijden voor.
Ik zal ze niet weg pleuren in het asiel mocht mijn dochter allergisch worden dan gaan ze naar mijn ouders bijvoorbeeld.
Dus in die zin kan je ze niet vergelijken.
Wel vind ik overeenkomsten.
Een hond moet liefde krijgen netzoals een kind.
Een hond moet zindelijk gemaakt worden netzoals een kind.
Een pup moet voldoende rust hebben om alles te verwerken en baby ook.
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
dubbel
Een hond is niet te vergelijken met een kind, maar benadert door zijn symbiose met ons(hoe langer hoe intenser) wel vaak het menselijke...absoluut
(hangt ook van de intelligentie van de hond af, want daarin zijn er ook verschillen; niet iedere hond is even slim/menselijk geschakeld)
vergelijken...dat mag je niet doen
De vraag was niet zijn honden net als mensen, maar zijn ze te vergelijken met kinderen. Een kind groeit op, en is dan geen kind meer. Doordat we met kinderen kunnen communiceren en kinderen hetzelfde 'dier' zijn als wij hebben zij een hele andere ontwikkeling. Die veel verder gaat.
Honden kunnen zich nooit verder ontwikkelen t.o.v. ons en zullen altijd 'kind' blijven en altijd diezelfde zorg/tijd/aandacht/liefde enz. nodig hebben. Een hond wordt natuurlijk ook volwassen maar nooit zo volwassen dat hij zichzelf wel even uitlaat, of zelf even het vlees uit de vriezer laat ontdooien
Natuurlijk is een hond een hond en in de omgang vind ik het ook zeer belangrijk een hond-mens relatie op te bouwen en je hond een hond te laten zijn; niet je hond te voorzien van babykleertjes en in een buggy te vervoeren, of in een kinderstoeltje aan tafel te laten mee-eten..
Maar voor het gevoel, JA, echt mijn kind .
Misschien zit ik er naast maar ik spreek ten eerste even voor mezelf:
"Als je mensen leert kennen, leer je van dieren houden".
Ikzelf heb veel en veel meer respect en liefde voor honden (en katten e.d.) dan voor kinderen, of soms zelfs mensen. Niet dat ik de mensen die gek zijn met kinderen aanval, maar echt waar, geef mij maar dieren.
Gr. Alexandra
ik merk wel dat ik nu af en toe in de knoop kom, het vrouwtje gaat boodschappen ( tegen de hond) doen en met mama mee op de fiets tegen mijn dochter, ik zeg het wel eens verkeerd om perongeluk
nee ondanks dat wij het over de kindertjes hebben en dan de hond en onze dochter bedoelen ik vind het niet hetzelfde. je moet wel voor allebei even goed zorgen.
Goedemorgen,Sem en ik hebben lekker uitgeslapen en zijn gaan ontbijten. Ik heb Sem zijn slabbetje omgedaan en in zijn stoeltje gezet. Zijn boterhammetje in stukjes gesneden en stukje voor stukje gevoerd. Hij heeft braaf zijn bekertje water opgedronken. Na zijn boertje heb ik zijn Night Dry luiertje afgedaan en hem even in zijn box gezet, zodat het baasje zich kon scheren. Zo dadelijk gaat Sem mij uitlaten.
Mijn lief kindje !!
Groetjes Rob en sem
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Kun je een hond vergelijken met een mens/kind?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?