Kun je een hond vergelijken met een mens/kind?

Wij hebben zelf geen kinderen (bewuste keuze), ik zie Puk en Mellow wel als mijn kinders.
Mijn vriend ziet dat niet zo, maar hij laat mij gewoon lekker praten als ik zeg "daar is papaaaa!" als hij met de motor thuiskomt

Soms vind ik wel dat er té makkelijk over dieren wordt gedacht. Huisdier sterft en wat zeggen sommige mensen? "Ach, het is maar een kat/hond, dan neem je toch een andere?".
Moet je eens doen als iemand zijn/haar partner is overleden: "dan zoek je toch een andere?"

En nee, mens en dier zijn niet gelijk, dat weet ik, maar voor sommigen betekent een huisdier gewoon héél veel en dan is zo'n dooddoener als 'dan neem je toch een andere' gewoon heel kwetsend als je in rouw bent om je overleden huisdier.

Bij allergie zou ik overigens ook eerst proberen of het te onderdrukken is met medicatie. Pas als dat ook geen optie is zou ik gaan denken aan herplaatsen. Maar goed, gelukkig hoef ik daar niet over na te denken want hier komen ook nimmer kinderen.

Moet trouwens ineens denken aan dat topic over "wie zou je kiezen als er brand uitbreekt". Al was dat volgens mij niet de titel. Was misschien zelfs wel met dezelfde intentie gestart als dit topic... Weet het niet meer. Het was iig een vrij heftig topic geworden.

Ik vind niet dat je dit zo kunt stellen.
Ik heb geen kinderen, maar mijn voorstellingsvermogen, en daarnaast mijn omgang met mijn petekind is groot genoeg om hier wel degelijk iets over te zeggen. Ik weet alleen niet hoe het voelt.

in sommige delen vind ik een kind en een puppy toch wel wat van elkaar hebben.

met zindelijkheid
regels
bijten in alles.

baby`s wisselen ook hun tanden en hebben ook speelgoed nodig om op te kauwen


maar ik vind een mens en een hond totaal verschillend.
honden zijn dieren...
en ik denk dat bij elke ouders, het kind voorgaan... altijd...
en dat zal ik ook doen...


er zijn van die mensen die hun hond als kind zien.. maar dan gaan ze hartstikke ver.

op tv:
iemand bouwde een huis voor haar hondjes... dat kostte 22.000 dollar... of 2200 dollar, iedergeval veel meer!
ze had een tv voor de hondjes..., zegt die vrouw: 'Ik zet hem op een dierenzender, zodat ze ernaar kunnen kijken'
of
iemand heeft een lift in huis, zodat de hond daarvan kan profiteren..
of
iemand loopt nooit met de hond. de hond gaat met een koets
(wat ik erg slecht vind)


honden denken niet van: ow luxe, een tv of een koets.
ik denk niet eens dat ze het doorhebben...
ze hebben niet door dat het luxe is, als ze van een luxe bordje eten...
dat hebben ze niet door, dat weet ik 100% zeker...
wij hebben het door....
die mensen denken dat ze de honden gelukkig maken door dat te geven, maar eigenlijk:
ben je veel geld kwijt... je kan net zo goed een normaal hondenbak geven, normale halsband, normale mand, dus niet van die huizen enzo...
gewoon kussen en een mand, punt.
dan is je hond net zo gelukkig...



wat ik het mooiste vind, is:
een hond moet hond zijn.
dus laten rennen, laten spelen enzo...

ik vind het ook maar saai bij sommige mensen, dat de hond niet mag spelen en alleen maar aan de voet lopen (maar dat heeft niks met vergelijken te maken)

ken het topic niet en weet dat velen me niet gaan begrijpen maar romi gaat voor op iedereen bij mij. ik leef voor honden. vind ze zoveel beter dan de mens. Ze stelen keer op keer weer mijn hart en dit kan geen enkele mens.

Mijn honden zijn voor mij ook gewoon een volwaardig lid van het gezin en je kan ze vergelijken met kinderen maar niet vermenselijken natuurlijk .. Voor mij zijn het mijn babytjes en dat zullen ze ook blijven !

maar een hond is een trouwe vriend, die je kan begrijpen en jij hun ook.
ergens op tv zeiden ze hoeveel woorden een hond kent van de mens...
redelijk veel!

ze voelen je en helpen je...
daardoor krijg je een hele sterke band...

en over dat vuur.
eerst de kinderen, dan de hond...

het zal wel erg zijn als je eerst een dier helpt en dan de kinderen.

natuurlijk ga je kapot als je trouwe hond als laatste moet, maar kinderen zijn toch wel wat belangrijker...

en ik beschouw wel olly als een lid van het gezin...

dat kan je bij vissen ofzo niet zeggen xD

maar een hond is zoo.... ja, wel een gezinslid, maar het is en blijft een dier....

snap het nog altijd niet, pak ze gewoon toch allemaal ineens mee
mss luisteren de kinderen wat minder goed dan de hond maar roep ze en ze zullen komen

het gaat hier allemaal om levende wezens, behandel ze dan ook gelijk

*ik vind dit best een leuk topicje *

Precies, Kaleo is hier echt wel lid van ons gezin. Elke avond slaapt hij lekker bij mij!
Ik zou er kapot van zijn als ik in een gevaarlijke situatie pas als laatste aan hem kan denken... maar mijn kinderen gaan voor.

Toen wij zelf nog geen kinderen hadden, beschouwde ik mijn toenmalige honden als mijn 2 zoontjes! Nu heb ik inmiddels 2 kindjes, maar de band naar mijn honden is daarin niet veranderd. Ik ben nog steeds even gek met ze en ze krijgen nog steeds net zo veel aandacht als voorheen. Soms moet ze alleen even wachten. Ik betrek Lotje bijna overal bij. Lotje is en blijft een hond! Zeker geen kind! Maar dat betekent niet dat ik hierdoor minder om haar geef...Nee, het gevoel naar mijn hond is nog steeds even groot. Alleen als je mij bv zou vragen wat ik zou doen bij een brand in huis...dan zou ik eerst mijn kinderen redden en daarna Lotje. Mijn kinderen zijn dan toch vele malen belangrijker! Dat is dan toch mijn eigen vlees en bloed! Ik zou er natuurlijk wel alles aan doen om Lotje te redden! Ik kan me wel heel goed voorstellen dat mensen zonder kinderen hun hond beschouwen als hun kind! Er zijn wel degelijk overeenkomsten....Je moet er voor zorgen, je kan het liefde geven, en je krijgt er (als het goed is) veel liefde van terug!

Maar ja, als het midden in de nacht is en zij liggen al half bewusteloos in de rook. Ik pak toch echt mijn dochters en ik heb helaas geen 3e arm om Kaleo te pakken. Maar terwijl ik mijn dochters naar buiten breng, schreeuw ik mijn longen uit mijn lijf om hem bij me te krijgen. En is er nog een kans, ik zou zo weer naar binnen rennen om hem te pakken. Maar eerst mijn kinderen, daar denk ik het eerst aan.

Mijn honden zijn mijn beste maatjes... maar een kind? Nee echt niet... Ik denk dat je dit verschil pas echt kunt ervaren als je zelf kinderen hebt, de liefde voor je kinderen gaat echt veel verder, dieper. En ben je reëel dan weet je diep in je hart dit ook wel zonder dat je kinderen hebt.

Je weet dat je huisdieren maar een relatief kort moment in je leven bij je zijn. Als je dier sterft, dan heb je hier verdriet van en zal je hem missen. Maar op een gegeven moment weet je het een plaats te geven. Waarom? Omdat het natuurlijk is: je huisdier was (in de meeste gevallen) oud en het was zijn tijd. Het overlijden van je kind is hier absoluut niet mee te vergelijken. Alleen al omdat het tegennatuurlijk is.

Ik denk dat veel reacties 'mijn hond is gelijk aan mijn kind' gemaakt worden door heel jonge mensen die gewoon het stuk ervaring 'kind hebben' nog missen. En dit bedoel ik absoluut niet respectloos.

Hoe dan ook, mijn honden zijn mijn beste maatjes, ik doe alles voor ze... maar ze staan emotioneel niet zo dicht bij me als mijn kind.

tja....

ik ga een hond niet behandelen als een mens,maar das mijn mening xD

Mijn honden zijn honden, en blijven dat ook...
Ze krijgen hier alles wat een hond nodig heeft...
en ik behandel ze niet als mijn kinderen...

Maar..; de liefde die ik voor mijn honden voel is groot en onvoorwaardelijk.. , dus in dat opzicht doen ze niet voor mijn kinderen onder....

Of door jonge mensen die al gezien hebben tot wat mensen in staat zijn en wat voor dierenleed zij dikwijls veroorzaken. ook niet slecht bedoeld hoor, maar als je in het asiel mishandelde, verwaarloosde en inbeslaggenomen dieren tegenkomt. verliesje respect voor de mens en ga je hopen dat er wat meer mensen hun hond als een kind gaan behandelen.

Een kindje wordt ook onschuldig geboren hè

als een mishandelde hond binnenkomt... natuurlijk wil je een goede thuis...

maar ik denk als je de hond dan opvoed als een kind... dat... tja... bijv. voer geven van warm eten, de restjes
de hond wordt dik

serieus, dat heb ik gezien bij een hond in de buurt. die krijgt gewoon de restjes van het warme eten


ook als de hond mishandeld is, blijft het een hond. natuurlijk probeer je hem het beste te geven, maar dat doe je door te geven wat ie nodig heeft...

en als je hem opvoed als een kind
een kind is anders dan een hond...
2 totaal verschillende soorten

Ik zie mijzelf als de "papa" van Swift in de zin van verantwoordelijkheid en liefde. Ik behandel hem daarentegen wel als hond, niet als kind. Met kinderen kun je onderhandelen en compromissen sluiten, met een hond leidt dit vrijwel altijd tot communicatiestoornissen en een ongebalanceerde relatie. Honden hebben duidelijkheid en leiding nodig gedurende hun hele leven, kinderen worden klaargestoomd voor een zelfstandige toekomst.

Een hond is en blijft een dier. Maar nu moet ik wel toegeven dat ik Chipke wel als mijn kindje zie. Ik vier ook zijn verjaardag, met kerstmis ligt er een pakje voor hem onder de boom, hij komt mee naar familiefeestjes, .... Maar is dit zo slecht? Ik doe er toch niemand kwaad mee.
En net zoals ik (als ik kinderen had) mijn kinderen zou opvoeden, voedt ik mijn hond op. Dat wil zeggen, positief gedrag belonen, negatief gedrag negeren of afstraffen met mijn stem. Ik zou nooit kinderen slaan en dus ook nooit mijn hond. Ik behandel denk ik mijn hond wel zoals een kind. Ook al zou ik mijn kind nooit door de regen jagen om te plassen, doe ik dit met mijn hond wel. Tja ieder zijn ding zeker. Zolang het geen schade berokkend maakt het toch allemaal niet uit

ik denk dat je opvoeden als een kind iets te letterlijk neemt.
in mijn woorden wilt het zeggen dat je hond voor jezelf komt, je hen onvoorwaardelijke liefde schenkt, je hen een opvoeding geeft en ze moeten gehoorzamen. Je duidelijke regels stelt en consequent bent.
je het beste voor je hond wilt (dus niet eten mee van tafel geeft), hen met respect behandeld, hen bezighoud met iets wat ze leuk vinden (hondenweide?, hondenschool?,agility?,...) en zoveel meer

Een kind en hond zijn wel degelijk verschillend.

Mijn honden zijn ontzettend belangrijk en horen helemaal bij ons gezin, maar als er iets gebeurd gaat mijn dochtertje voor. Voor alles.

Ik zou het heel raar vinden als ik te horen kreeg dat iemand eerst zijn hond heeft gered en toen geen tijd meer had voor de kinderen. Dan is er iets mis.

wel dit vind ik alvast prachtig om te horen!
http://www.telegraaf.nl/buitenland/12430124/__Hond_redt_dreumes__.html

haha lol xD das idd zo xD

maar er zijn mensen die ze echt opvoeden als een kind o.0 en dan wel letterlijk...
echt wat je soms voorbij ziet gaan op tv o.0

zo een typetjes ken ik niet maar ik vind het in ieder geval beter dan honden hier in de buurt die 24/7 in een hok zitten van 1 meter op 2 meter. die helemaal geen aandacht krijgen, in hun eigen vuil moeten leven, nooit uit hun hok mogen en doodsbang zijn van de eigenaar

Je mag in het belang van de hond een hond niet met een mens vergelijken.
Honden hebben een hele andere gedachtengang en psychologie.

Maar wij zijn mensen en om het voor een mens begrijpelijk te maken moet je sommige situaties vergelijken alsof het een kind is.

Sommige situaties kan je linken aan die van kinderen, ander weer geheel niet.

Idd hier een onvrijwillig kinderloze die haar hondjes vooral toch als een soort vervanging ziet voor kinderen die er nooit gekomen zijn.
En je wilt niet weten hoeveel onbegrip ik daarin tegen kom.
Ik realiseer me alleen wel heel goed dat ik helaas van mijn hondjes eerder afscheid moet nemen als dat je in normale omstandigheden van je kind afscheid moet nemen.
Dat maakt het er niet makkelijker op maar is wel de realiteit.

Absoluut niet, een hond is geen kind noch mens ABSOLUUT BELACHELIJK

Nou...ik denk dat het voor een hond makkelijker is om herplaatst te worden dan voor een kind.
Mijn honden zijn mijn 'pseudo- kinderen" in de van dat ze, in de huidige samenleving, voor heel veel van mij afhankelijk zijn en ik het heerlijk vind om voor mijn mannnen te zorgen. Maar de emotionele band tussen mens en hond kan volgens mijn gevoel nooit zo intens zijn als tussen mens en kind. Een kind is voor mij idee emotioneel voor een veel langere tijd afhankelijk van zijn ouders. Een volwassen hond kan bij een herplaatsing naar een goede plek denk ik makkelijker wennen dan een kind dat zou kunnen. Dat gezegd hebbende, denk ik dat het voor een mens niet per se gemakkelijker zal zijn.....

Weet je wat ik het lastige vind? Bij een hond blijf je altijd gehandicapt in de communicatie, bij een kind kan je op een gegeven moment normaal met ze praten en ze dingen uitleggen. Ik zou graag mijn honden uit willen leggen dat we langer zouden wandelen als ze niet aan de lijn zouden trekken

Mireille