6 weken geleden

Hallo allemaal, zal me eerst even voorstellen, ik ben Marga, getrouwd, 2 dochters, 16 en 19 jaar, en woon in de Betuwe.

6 weken geleden onze hond Nino laten inslapen, 3 jaar was hij, super gezond, en vreselijk lief, een golden retriever. Waarom, hij had een angststoornis, alles geprobeerd, 3 jaar voor hem gevochten,niets heeft geholpen. De da. zei hij wordt nooit meer beter, maar als ik had geweten dat het zo verschrikkelijk veel pijn, verdriet, en schuldgevoel zou geven, had ik het nooit gedaan. Huil dag en nacht om mijn lieve hond, mis hem, en kan niet meer begrijpen waar ik toen de moed vandaan heb gehaald, hij was zo lief en ondanks alles onze held.

Wat voor angst had hij dan?
Wat vreselijk zeg.... Raki is ook een angstige hond, kan me voorstellen dat je toen geen weg uit zag. Voor zo'n hond is het ook niet fijn.
De beslissing is gemaakt... maar kan me voorstellen dat je hem nog elke dag mist hoor. Heel veel sterkte.

Hoi Angela,

Nino werd toen hij 8mnd. was vreselijk bang voor geluidden, zelfs voor een paar druppels regen op het dak, niet zomaar bang, panisch was hij dan,alle geluiden van buiten, hij lag de hele dag binnen, wou niet meer wandelen, maar ook bang voor stilte, als het s,avonds donker werd, raakte hij in paniek, lach dag en nacht te waken of hij niets hoorde. Heeft een keer de koelkast open gemaakt, en van angst de wanden van de koelkast eruit gevreten, alles onder het bloed, vreselijk, wat moet hij bang geweest zijn. Toch had hij ook goede momenten, zwemmem vond hij geweldig. Alles geprobeerd, gt, medicijnen, hom.medicijnen, niets heeft geholpen. Maar lief dat hij was. We missen hem vreselijk.

de beslissing is inderdaad gemaakt, heeft geen zin meer om goede adviezen te geven, weet wat het is een angstige hond te hebben, en dat je dan geen uitweg meer ziet, de dierenarts zal ht toch niet zomaar gedaan hebben, en met goede raad zijn jullie er samen uitgekomen, en gevonden dat dit het beste was voor juliie hond.

en dat je hem mist ? ja tuurlijk, geef het een plekje, meer kan je niet doen, na zes weken is het verdriet echt niet over .

willemijn.

heel veel sterkte...

Veel sterkte....

Willemijn, we hebben meer dan 2 jaar goede adviezen gekregen, echt, echt alles hebben we geprobeerd, alle hulp hebben we aangegrepen, het werd alleen maar erger. Ook over de beslissing Nino in te laten slapen hebben we meer dan een jaar gedaan, we konden het niet. Toen het op een gegeven moment echt niet meer ging, hebben we beslissing genomen, Nino was geestelijk helemaal op, we konden het niet meer aanzien hoe hij lag weg te kwijnen. De d.a. zei ook dit gaat zo niet langer jullie hebben alles gedaan, maar vandaag of morgen gaat het echt fout, dan verwond hij zichzelf zo erg, dat kun je hem niet aandaoen. Maar o, wat hebben wij een verdriet, zo`n lieve hond, voel het echt als valen.

veel sterkte
jullie hebben alles geprobeerd,hij heeft nu geen angst meer
gr liesbeth

marje, geen kritiek op je hoor, nee integendeel, ik weet maar al te goed wat het is om een angstige hond te hebben, die echt van alles gek wordt, van een belletje tot een reclame tingeltje van de t.v.
daarom zeg ik ook, inslapen van zo,n hond dat doe je niet voor niets, en ook niet op korte termijn, weet ook wel dat daar heel wat aan vooraf gaat, en dat je alles en ook alles probeert om de hond een wat aangenamer leventje te kunnen geven, maar genoeg is genoeg, je hebt voor het welzijn voor de hond gekozen, en dat is echt een juiste beslissing geweest, je nooit schuldig voelen, nergens voor nodig.

geef het een plekje, en denk alleen nog aan de mooie herinneringen, die zullen er ongetwijfeld ook geweest zijn Marje.

gr. willemijn.

Heel veel sterkte!!

Het blijft toch moeilijk he, zo'n beslissing. Maar jullie hebben er alles aan gedaan om hem er af te helpen en zoals je al schreef, hij kwijnde weg. Dat is ook geen leven. De mooie herinneringen aan de hond blijven altijd bestaan

marje wat droevig,begrijp jou best,sterkte met dit verlies
liefs sandra

Hallo Marje,

ik wil je graag nog even sterkte wensen en ik hoop dat je het een plaatsje kan geven uiteindelijk alhoewel het nu nog allemaal te vers is.

Groetjes Astrid

Pfff, hoe kun je hier nu vrede mee krijgen, ik weet het de beslissing is niet zomaar gevallen, al 2 jaar werd gezegd dit is toch geen leven voor een hond, maar hij had ook wel blije momenten, en hij was zo verschrikkelijk lief, voor je gevoel heb je toch een jonge gezonde lieve hond laten inslapen. Mijn man zei altijd, vandaag of morgen gaat het echt mis, wil je hier op wachten, die hond leeft 20 uur per dag in angst, en word geestelijk een vrak, Maar nog steeds denk ik wat is er toch mis gegaan, en hoe heb ik ooit de moed kunnen opbrengen, 2 jaar geroepen, dat nooit, kan toch niet zonder Nino, nu moet ik zonder hem, maar zou hem het liefst vandaag nog terug halen.

Is goed te begrijpen hoor Marje ! Hij was ook lief en je beste maatje !! Maar net daarom heb je toch deze hele moeilijke beslissing genomen, enkel en alleen uit liefde voor Nino !!

Ik weet dat je jezelf de schuld geeft en dat is ook menselijk en het teken dat je zoveel van Nino hield ! Maar echt, je bent nergens schuld aan, integendeel, ik heb er bewondering voor dat je deze beslissing hebt genomen ! Voor Nino was dit toch echt geen leven !

Nogmaals heel veel sterkte en kop op hoor Marje ! (is een goede die het zegt...ik voel echt enorm met je mee !)

Veel sterkte met dit verlies!

Marje, veel sterkte toegewenst nu je Nino moet missen, dat is verschrikkelijk moeilijk...

Groetjes, Anita.

Pffft, dit is echt moeilijk voor jullie. Weet niet wat ik hierop moet zeggen, maar hoop dat je het een plekje kunt geven. Word er stil van. Veel sterkte!!!

Dag Marje,

Ik begrijp maar al te goed hoe jij je nu voelt. Het is ook een verschrikkelijke beslissing om te nemen. Ik heb hetzelfde gevoel nu nog steeds na 7 maanden, hoe heb ik ooit de moed gehad om haar te laten inslapen, ik begrijp het nog steeds niet en als ik die avond zou kunnen overdoen zou ik het niet meer doen. Maar gedane zaken nemen geen keer en we moeten ermee leren leven.
Waar we waarschijnlijk beiden mee blijven zitten is dat we de goede momenten voor ons zien, dat jouw Nino en mijn Sasha wel plezier hadden. De momenten dat ze in paniek alles aan flarden trokken kunnen wij gewoon niet vatten. Waarom ? Ik zou het graag willen weten.
Veel sterkte gewenst en ik hoop zowel voor jou als voor mezelf dat dit ooit slijt.
groetjes, Rinny