Kalmerende signalen. Een paar vragen!

Ik weet niet of ik dit goed geplaatst heb?


Vorige week deed Bink het voor het eerst. Oren gespitst en de staart tussen de poten. Gewoon helemaal uit het niets. Hij wilde weg, rennen en rennen. Ik dacht dat hij misschien een loopse teef rook...

Vandaag dus weer. Uit het niets, op een landweggetje hier achter 't huis. Ik begreep er niets van, en ben maar naar huis gegaan. Telkens als hij wilde rennen, stil gaan staan en gewacht tot hij tot rust was gekomen. Dan kwam hij weer naast me zitten, en bleef toen rustig. Telkens herhaald als hij wilde rennen, en dan weer héél rustig vooruit lopen en niet aankijken. Uiteindelijk kwam hij weer heel relaxed naast me lopen, en was hij weer rustig.

Nu heb ik eens iets opgezocht over kalmerende signalen. Maar toch snap ik het niet helemaal... Is het iets dat de hond doet, of de baas? Is het iets goeds, wanneer moet je het toepassen en wat bereik je ermee?
Ik dacht dat Bink misschien gestrest was, en ik wist dat kalmerende signalen daar iets mee te maken hadden...

Dit was van vorige week:




(heel erg hijgen)

Er zijn toch vast wel mensen die hier ervaring mee hebben, en tips kunnen geven?

Wat je omschrijft en met de foto`s erbij vind ik lastig.
Op de laatste foto lijkt het alsof hij zijn pootje heft, dit doen honden vaak omdat ze iets zien en "vergeten" de beweging af te maken (jachthonden doen het om de baas iets te laten weten maar Bink is geen jachthond).
Het hijgen op de tweede foto is ook lastig. Dit is inderdaad een stress signaal (geen kalmerend signaal) maar kan ook door de warmte komen.. Voor ons dus van een foto niet te beoordelen.

Wat ik denk als ik je verhaal zo lees is dat hij iets hoort of ziet en daarvan schrikt en wilt vluchten. In plaats van steeds stil te staan als hij weg wilt rennen, probeer hem te kalmeren. NIET TROOSTEN. Doe dit door je handen op zijn schouderbladen te leggen en een lichte druk te geven. Zeg niks en houd je handen stil! Geen gekriebel oid want op die manier aai je de angst erin. Als je het idee hebt dat hij rustiger is, zijn hartslag is rustiger, geef hem even wat zoekwerk en vervolg je wandeling. Zo weet hij dat je hem steun kan geven maar zorg je ervoor dat hij niet nog banger wordt voor hetgeen waar hij van is geschrokken. Eventueel kan je nog eens gapen en een paar keer knipperen met je ogen. Probeer je hond terwijl je hem beetpakt zoveel mogelijk te "negeren" maar houd hem wel in de gaten. Daarmee bedoel ik dat je hem niet steeds moet blijven aankijken en aandacht moet vragen. De kans is er dan dat je toch zijn angst bevestigd door je blik.

Kalmeringssignalen zijn signalen die honden gebruiken om zichzelf of een ander te kalmeren. Wij als mens kunnen deze signalen ook gebruiken om honden te kalmeren.
Gapen is een duidelijk kalmeringssignaal, ik gebruik het soms bij Frodo als hij gestresst is. Overdreven gapen en hem daarbij niet overdreven aankijken.
Tongelen is iets wat je heel vaak ziet, even snel het tongetje uit de bek.
Knipperen met de ogen ook een signaal, deze is vaak wat moeilijk te herkennen.

Kalmeringssignalen zijn anders dan stress signalen. Hijgen bijvoorbeeld doen honden als ze gestresst zijn maar is geen signaal om te kalmeren.
Zichzelf uitschudden is een stress signaal om alle stress van zichzelf af te schudden maar is geen kalmerend signaal.

Snuffelen daarentegen is zowel een stress signaal als een kalmerend signaal.

Turid Rugaas heeft een heel interessant boekje geschreven over kalmeringssignalen en stressinalen. Niet al te duur en mega leerzaam.

Hannah dat zijn hele mooie foto's. En je bent goed op dreef Poot optillen kan onzekerheid betekenen samen met het hijgen. Achterpootjes staan gespannen.

Maar wat is je vraag? Eerst zul je na moeten gaan of je hond verder ook gestressd is, of dat dit alleen op het moement is dat hij buiten is. Mogelijk dat er iets is op die zandweg waar hij zich niet happy voelt. Zelf zou ik eerst uitzoeken wat het is. Misschien een nare lucht. Loop eens mee met hem tot hijeen eindje weg is van die plek en probeer dan eens zonder dat je iets zegt weer richting die plek te lopen. Gaat hij niet verder dan stop je en gaat naast hem zitten en doe je even niets.

oh ja staart geklemd ( angst)

Ik heb eventueel wel een pdf bestand van de kalmerende signalen voor je mocht je het nog niet gelezen hebben.

En natuurlijk bedankt voor de reacties!

ALs je interesse hebt mag je wel via pb je mail adres sturen.

Wat is het nog meer?

Onzekerheid? ' ik weet nog niet wat ik er mee moet " is niet hetzelfde als bang.

Overigens geloof ik niet in angst erin aaien.angst is geen prettige emotie, dus die kun je dan toch eigenlijk ook niet bekrachtigen? Geen hond zal zich bang gaan voelen om geaaid te worden...

Kalmerende signalen is trouwens ook eeninterpretatie van ons mensen. He is gedrag dateen hond laat zien waardoor andere honden kalmer worden, maar de vraag is in mijn ogen of honden dat gedrag bewust gebruiken om een ander te kalmeren en of het gedrag dat wij zien wel alles is dat in de communicatie omgaat. Tenslotte is er ook nog zoiets als geurcommuncatie.

Mireille

Mimi, wil je die hier eens plaatsen als het kan?
Ik ben altijd wel voor 'herhaling', ik heb ze al eens gezien, maar dan vergeet ik weer waar ik ze bewaard heb...

Kalmerende signalen zijn inderdaad heel handig als je ze op het juiste moment 'gereflecteerd' of op het juiste moment kunt toepassen.
Soms herken ik het (natuurlijk de meest voor de hand liggende) en dan kun je echt op een 'andere' doeltreffende manier met je hond communiceren.

En anekdote; Van de week liep Luna achter me aan (ze is nog in de 'check het baasje fase'), per ongeluk moest ik geeuwen, vanuit m'n ooghoeken zag ik dat ze het opgemerkt had; ze draaide zich om en liep rustig van me weg.'

Dank je Esther, ik lag op dat tijdstip al op 1 oor anders had ik eerder gereageerd.

Mijn hond eet met zijn staart geklemd onder zijn buik. Die is echt niet bang en helemaal niet als hij aan het eten is. Je kunt die signalen niet los zien van de context en andere signalen.

volgens mij kan je pas een 'conclusie" verbinden aan getoond gedrag door het gedrag te observeren wat er op volgt, een momentopname zegt bijzonder weinig over de motivatie tot het getoonde gedrag

dit soort conclusies wordt te makkelijk gemaakt en je kan daar totaal door op het verkeerde been worden gezet, een lage staart kan ook in opperste concentratie voorkomen.

wat ik zie: een onzekere gespannen hond (poot optrekken zou spanning kunnen zijn) maar wel heel alert, zou het kunnen zijn dat de hond een geur oppikt die hem onzeker maakt??

wat ik zou doen is de hond rustig naast me laten zitten, en op mijn initiatief verder lopen, ik toon geen onzekerheid en als de hond mij vertrouwt zal hij vermoedelijk zijn spanning wat loslaten en rustig volgen.

Ik zal de conclusies die getrokken zijn over de getoonde lichaamstaal niet bekritiseren, wat ik zeggen wil is dat er veel te snel conclusies getrokken worden over de motivatie van de hond.

Een pup die zijn onderdanigheid toont aan de moeder heeft de staart op de buik, maar is niet bang. Een relaxte hond heeft zijn staart ook gewoon ontspannen, recht naar beneden of met een kleine knikje in het laatste stukje van de staart.
De staart over de buik wil niet zeggen dat ie bang is, alleen zit er wel spanning in de staart, ook wanneer de staart naar achter of omhoog staat geeft zichtbare spanning aan, of het positieve of negatieve spanning is, is even niet belangrijk.

Het punt is gewoon dat je niet zomaar weet wat de motivatie is, ook niet door de getoonde lichaamstaal.

Schrijf eerst maar eens op wat je ziet op de foto's, daarna kan je voorzichtige conclusies trekken als je weet op welke manieren honden communiceren met zijn omgeving.

Dus als ik een interpretatie mag geven over de foto's en jou verhaal, zie ik een alerte hond, die overzicht wil hebben, hoge poten, hoge kop en gespitste oren, hij wil niet dat iemand hem ruikt, anaal klieren afgedekt. Waarschijnlijk is er iets nieuws door die omgeving gekomen, of hij hoort/voelt iets vreemds, hij weet niet wat het is en omdat het iets onbekends is steld hij zich zo op, met uiteraard de nodige spanning want iets onbekends brengt spanningen met zich mee.