wie heeft er nog meer een stresgevoelige hond (ervaringen)

baco is een hond met een moeilijk karakter en af en toe zeer stresvol.
ondanks de problemen die we hebben/hadden gaan we een hele goede kant op.
maar af en toe kan hij echt om niks in de stress schieten.
zijn hier nog meer mensen met een gevoelige hond en hoe gaan jullie er mee om?

(geen idee of dit in de juiste categorie staat)

Perdie is een extreem angstige hond. Alles kan goed gaan en dan kan er ineens iets gebeuren op straat waardoor ze helemaal in paniek slaat en naar achter trekt. Als het mogelijk is ga ik dan samen met haar terug en ga rondom het object of de persoon van haar angst. Ik kan haar niet dwingen voorbij het angstobject te gaan want dan ontsnapt ze gegarandeerd. 
Ook thuis kan ze wel eens schrikken maar dan is het gemakkelijker om samen met haar de angst terug onder controle te krijgen. We hebben wel al veel vooruitgang gemaakt aangezien ze in het begin zelfs bang was van een blaadje op straat maar toch zijn we er nog niet helemaal

Ja, Koda is ook snel van het padje af.

Hij was op een gegeven moment naar alles aan het uitvalllen aan de lijn. En veel blaffen.

We zijn helemaal terug gegaan naar de basis kleine rondjes alle dingen die stress geven vermijden.

Inmiddels en ik weer een heel eind opgebouwd en gaat het en stuk beter maar we zijn er nog lang niet.
Hij krijgt veel rust. En geen urenlange wandelingen want dan wordt hij vreselijk onrustig aan de lijn.

Koda reageert ook erg op mijn stemming dat is dus ook iets om alert op te zijn.

En er zijn gewoon dagen dat je meteen merkt dat hij niet zo veel kan hebben en dan kort ik de wandelingen dus in en laat hem veel snuffelen.

In huis ging hij erg zitten "waken" bij het raam en blaffen naar langslopende honden. Als ik er heel alert op was kon ik hem rustig houden maar dat betekende dat ik hem de hele dag in de gaten moest houden.

Ik heb er voor gekozen om de onderkant van de ramen af te dekken met raamfolie en dit scheelt echt heel veel het stresserige gedrag bij het raam is verdwenen en dat geeft rust voor mij en hem.

haha dat van dat blaadje op straat ken ik dat heeft baco nog steeds maar dan alleen nog als het donker is.
baco is verder niet extreem angstig maar is wel erg onzeker geweest.
maar hij heeft vooral nu in huis nog momenten dat ie in de stres schiet en waarvoor? haha

uitvallen heeft baco ook heel erg gedaan zowel naar mens of dier.

dit gaat nu redelijk goed en 9 van de 10 honden loopt ie nu braaf mee.
ik woon zelf op een boven woning dus baco ziet niet veel voorbij lopen.
maar in huis kan hij wel van de kleinste dingen weer gaan stressen

Ja het is toch iets vreemd die angst. Onze vorige hond hadden we van pup af en die was echt voor niets bang en dan komt Perdie in huis en zie je dat het toch helemaal anders kan Onlangs is ze helemaal in een angst moment geschoten door haar eigen schaduw  
Niet altijd gemakkelijk omdat Perdie als ze bang is altijd naar achter trekt en dus uit ALLES ontsnapt. Heb nu weer een nieuw tuigje besteld om te kijken of ze hier wel veilig in blijft. 

Ik weet wel niet goed wat het beste is om te doen. Haar op zo een moment confronteren met haar object van angst en niet toelaten dat ze er van weg wil? Of juist samen met haar weggaan? 

Ik denk dat het beter is om niet altijd weg te gaan? 

Gelukkig blijft ze vooruit gaan en is ze ontzettend lief  

Wat doe jij als Baco in de stress schiet?

Uitvallen deed Perdie ook in het begin, puur uit angst. Dankzij de hondenschool en veel geduld (en koekjes) kan ik haar op straat voorbij een hond krijgen zonder uit te vallen. Alleen te drukke honden, die op haar komen afgestormd krijgen nog wel eens een snauw

Mijn zusje heeft 2 zwerfhonden uit Bulgarije (van ongeveer 1 jaar) en die zijn heel snel gestresst.. Op zich zijn ze wel helemaal op hun gemak nu, ze spelen met elkaar en ze zijn niet meer angstig, ze komen zelfs af en toe naar me zusje en d'r vriend toe voor een aai of een knuffel.. Maar als er visite is zitten ze allebei in een hoek of onder een stoel.. Of als ze ze aan wil lijnen duiken ze in elkaar, terwijl er niks loos is.. Of vorige keer wilde me zusje met ze gaan fietsen, nou ze had alleen d'r fiets vast aan d'r hand en ze lagen allebei plat op de grond, doodsangst.. Ze wou opstappen en die ene raakte zo in paniek dat 'ie zich uit z'n tuigje worstelde en naar huis rende (wat gelukkig om de hoek was..)

ik probeer met baco in huis af te leiden doormiddel van een spelletje.
soms zijn baco zijn stres momenten best erg dat hij heel erg moeijlijk te kalmeren is.

buiten gaat baco gelukkig een stuk beter in het begin was de eerste stap buiten al stres en nu kan baco al hele stuken lopen zonder stres momenten.
buiten waren vooral andere honden zijn stres momenten. deze ontweek ik ook gewoon of bleef ergens even achter staan.
nu gaat dit zo goed dat we gewoon door kunnen lopen al loopt er een hond aan de overkant.

Ja hiero

Ja zo kalm mogelijk blijven.
Is er iets/iemand achter ons aan het lopen die ze te spannend vindt dan ga ik of even in het portiek staan of wijk uit naar het fietspad om zo de voorbijganger of enge voorwerp voorbij te laten gaan en Mila weer gerust verder kan lopen.

Dus ook vooral het stressniveau proberen zo laag mogelijk te houden.

Als zij in huis schrikt van een harde vuurwerk knal,1 hele harde of een paar minder harde achter elkaar(Dat niet de triggers voor haar om even te stressen)en ze vlucht,dan laat ik haar een paar seconden tot het geluid over is en dan roep ik haar en komt ze bij ons liggen.Ik wil haar dan steun geven,gerust stellen,en kalm houden.En zij wordt hier kalm van.

Als het buiten gebeurd met vuurwerk dat te dichtbij is,en het zijn meerdere knallen achter elkaar,dan heeft ze wel flinke stress.
Ik wacht dan even op de plek waar ik sta,want Mila wil graag vluchten(maar is aangelijnd) dus gaat zo snel mogeljk proberen daar weg te komen en trekken aan de lijn,ik heb ondertussen geleerd,als ik dan met haar mee loop dan ga ik eigenlijk mee in haar angst en vlucht moment.
Ik wil haar eerst weer proberen rustig(er ) te krijgen voor ik weer doorloop.
Dus...ik ga wat koek strooien,hurken erbij,met mijn hand door het gras(want als het een hele heftige vuurwerk was,dan is het stresspijl even te hoog om uberhaupt nog te willen eten/zoeken/snuffelen).
Of ik hurk en sla mijn arm om haar heen,bescherming bieden.Dan ook wachten tot ze iets kalmer is,dan noem ik nog wat bekende hondennamen waar ze altijd in normale toestand heel blij op reageerd.Dan zie je haar blik en aandacht veranderen,dan zeg ik soms nog'ik ga je pakken hoor'dus eindig dit moment speels,daag haar ook uit door een duwtje te geven(zo'n uitnodigende 'duw') om haar mee te krijgen in mijn spel,en dan is alles weer oke

Voordat mensen gaan benoemen of ik haar angsten dan niet juist voedt,nee dit is bij haar niet zo,ik heb haar 2/3 decembermaanden genegeerd en daar is ze nog nooit blijer/rustiger van geworden.

Verder zorg ik ook dat ik Mila gewoon niet in situatie's breng die zij niet aankan.
Bijvoorbeeld even de lokale dierenwinkel in om wat eten te kopen trekt ze nog wel,maar mee naar een markt of grotere winkel in ( ik zie namelijk best vaak mensen met een hond de stad in lopen,terwijl ze gaan winkelen,ik vind dat niet iets voor een hond,ookal zijn ze goed gesocialiseerd,een hond hoort voor mij niet thuis in bijvoorbeeld het centrum van Den haag,keidruk en héél veel prikkels en indrukken)hoef ik echt niet te proberen met haar,dan zou ze alleen maar rondjes draaien,met haar staart tussen haar benen lopen,paniekerig om zich heen kijken.
Ik durf het zelfs niet aan bijvoorbeeld bij de kaasboer voor de deur,dan zou ik haar zien en zij mij,maar dan nog lopen alles mensen op ons winkel pleintje dan op haar af.

mensen vond baco in het begin ook niks nu heb ik baco zover dat ik best door een winkelstraat kan lopen mits het niet super druk is.

bij baco zijn het nu echt nog lullige dingen haha.
onweer of vuurwerk vind het helemaal niet erg vuurwerk vind hij juist leuk.

maar heb ik me balkon deur open en het waait een beetje dan is het mis dit is 1 van die momenten dat baco moeilijk te kalmeren is.
en waarom hij dat eng vind geen idee haha

mijn Border collie x terveurense herder
is ook een nerveuse onzekere hond
maar alszij ergens bang van werd of zenuwachtig,
bleef ik of gewoon zelf heel kalm doorlopen, en dan volgt ze me
of ik ging smane met haar het enge iets onderzoeken en daarna gewoon weer verder gaan met wat we aan het doen waren.
ik had haar wel vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ze mij altijd moest volgen wat dan ook en dat doet ze en nu is ze een hele dappere hond die een heel stuk zekerder van zichzelf is,
zo'n honden hebben gewoon erxtra behoefte aan leiding

Ja hoor, hier nog één.
Twee jaar geleden toen we haar kregen (ongeveer een jaar oud) was alles eng, prullebakken die opeens langs de weg stonden, de meeste (donkere) mannen, petten, hengels/vissers, kunstvoorwerpen op straat, knallen, waarschuwingssignaal voor de tram, gedumpte vuiniszakken...., en nog veel meer.

Maar wel alles buiten, in huis is ze, behalve tijdens vuurwerk of onweer, altijd rustig geweest.

Ik heb haar in het begin gewoon gelaten..., is iets eng, dan lopen we of met een grote boog er om heen, of we gaan gewoon terug.
Dit heeft er in geresulteerd dat ze nu zelden meer echt schrikt, soms als er opeens een ballon voorbij waait bijvoorbeeld, schiet ze nog wel opzij of achteruit, maar als ik rustig zeg dat het goed is, gaat ze nu zelfs (met wel 10 hele grote bogen) steeds dichterbij om te onderzoeken, om dan tot de conclussie te komen dat er niets aan de hand is en ze dan weer rustig verder loopt.

Vuurwerk en onweer blijft een probleem
Ik heb haar nu wel zover dat als we buiten lopen, ze gaat zitten en ik haar kan gerust stellen.
Dit moet ik dan wel om de tien meter herhalen...., maar is al veel beter als haar nagels en kussentjes kapot trekken op  de straat zoals het  in het begin was...., dus ik heb goede hoop dat dit ooit nog beter wordt, al denk ik dat het er nooit helemaal uit zal gaan.

Conclussie,  ik negeer ook niet, voelt zij zich niet veilig, dan lopen we of om, of ik laat haar zitten en hurk naast haar om gerust te stellen.
Voertjes werkt hier trouwens absoluut niet, daar is de stres dan te hoog voor, maar Soraya aangaf om vriendjes op te noemen ga ik wel proberen..., wie weet

Ja idd wat Ina allemaal omschrijft aan dingen waar haar hond vroeger bang voor was,dat was met Mila idd ook zo,zou haast vergeten van waar wij helemaal zijn begonnen en hoevér we al zijn gekomen
Mila moest ook erg wennen aan alles met wielen(fietsen,brommers,kinderwagen,scootmobielen, winkelwagentjes,kliko's,vrachtauto's)dit is er állemaal uit

De een wat sneller als het ander,maar zeker na 2,5 jaar was het meeste wel voorbij aan angsten en onzekerheden.

Wat overblijft tot nu toe is dan mensen die achter ons lopen,maar dan ook weer niet iedereen...
En vuurwerk,maar dat is ook al héél sterk verbeterd!!!

Voor die laatste beetje aan angsten heb ik vorig jaar 3 keer acupunctuur gedaan en dat heeft ook geholpen.Vorig jaar reageerde mila nog op Motors die wat harder reden,en dan ook nog geknetter eruit,nu trekt ze is er zeer weinig van aan,dus in zoverre heeft de acupunctuur geholpen dat het dingen verlicht en je zo steeds verder komt en uitbouwt in wat een hond aankan/trekt.
Dit jaar gaan we ook weer acupuntuur doen

@ Soraya
Waar en door wie laat je die accupuntuur doen?
Kan dat op elk willekeurig moment, omdat voor mij de jaarwisseling (eigenlijk vanaf begin November hier in Den Haag) nog de grootste zorg is, dus ik ben wel benieuwd hoe dat werkt.

bij baco helpt negeren ook niet, als ik dat doe dan is hij helemaal uit zijn doen.
na maanden bezig te zijn met hem laat hij zich nu redelijk makkelijk steunen buiten.

dingetjes binnen is wat lastiger en soms gewoon erg moeilijk.
heb nu in totaal 2 keer gehad dat hij totaal niet gekalmeerd kon worden en vertoonde dan ook vlucht gedrag.
dit is iets waar ik zelf wel wat moeite mee heb juist omdat het vaak om iets gaat waar ik geen reden van kan achter halen.

Sky is erg stresserig. Soms om gek van te worden.

Ceas is ook een extreem gevoelige hond.. Ik ga er mee om door hem gewoon altijd heel rustig te benaderen en ook altijd vriendelijk. Niet boos doen naar hem of wat dan ook .. af en toe wel streng natuurlijk, maar niet kwaad oid.. Als hij dan wel door iets wat ik doe onzeker wordt dan zeg ik gewoon "niks aan de hand ceasje, is oke".. en dan is het ook klaar!

Dan is er nog hoop Perdie is nu zo een 9 maanden bij ons. En ik herken ook dat van mensen die achter ons lopen. Dan zie ik dat Perdie helemaal niet op haar gemak is en dan blijft ze maar naar achter loeren

Joep is nu 16 maanden, het gaat al stukken beter, maar hij is bij het minste geringste nog steeds af en toe van de leg.

Als er voldoende inschrijvingen zijn hebben wij in oktober een workshop weekend. Dag 1: Hoe ontspan ik mijn hond op commando. Dag 2: Ontspannen door aanraking. Ik hoop zo dat het door gaat!

Mellow is ook zo'n stresskip.

Toen we haar net hadden was ze bang voor alles (mensen, auto's, fietsers, bruggetjes: kort gezegd: buiten)! Met veel geduld hebben we dat er grotendeels uit gekregen.

Zo af en toe heeft ze een periode dat ze (vooral) 's avonds heel bang is, ze wil dan écht niet mee lopen, waar ze dan precies bang voor is? Géén idee! Overdag gaat het goed en is er niks aan de hand.
Een week geleden (zondag de 12e) liet mijn vriend haar 's morgens uit. Ze schrok van 2 fietsers die langsreden, blokkeerde en wilde alleen maar terug naar huis. Nu schrikt ze altijd wel van fietsers die zo plots langs komen rijden (vooral wielrenners komen heel stil aan en stuiven dan langs), maar ze blijft er niet in hangen.
Elke wandeling sinds die zondagochtend was een klein drama, zodra er een fiets aankwam (zelfs als ze deze ver van tevoren aan zag komen) verstarde ze, zette zich schrap en deed alles om maar terug naar huis te gaan. Het betreffende fietspad is per definitie gewoon eng.
Ze keek die dagen ook echt continu om, heel onzeker, grote ogen, lage staart (als ze al liep).
Dit heeft bijna een week geduurd.

Ook heeft ze een panische angst voor onweer en vuurwerk.

Een maand of 3 geleden liepen we buiten terwijl het miezerde en zachtjes rommelde. Omdat we overdag ook niet veel hadden gelopen (slecht weer) besloot ik op dat moment een iets groter rondje te gaan maken. Op het moment dat we net waren afgeslagen om weer terug naar huis te gaan flitste het enorm, kort erna gevolgd door een behoorlijk rollende donder. Blinde paniek, trekken aan de riem, piepen. Ik heb haar redelijk weten te kalmeren door haar te laten zitten en mijn hand op haar borst te leggen. Dit heb ik een keer of 3, 4 gedaan, na zo'n 25 meter was ze weer aardig rustig en konden we de laatste 50 meter naar huis lopen.
Op zo'n moment van blinde paniek is ze niet bereikbaar, ze wil geen snoepje, komt niet bij mij en wil naar huis, naar huis, NAAR HUIS!
Zodra we thuis zijn is er niks meer aan de hand en wil ze af en toe blaffen of zachtjes brommen als het onweert.

Wat betreft vuurwerk: oudjaarsdag was een ware ramp. De eerste uitlaatronde zat ze klaar om een plas te doen toen iemand (ver weg) een rotje afstak. Haar plas heeft ze gestaakt en wilde direct terug naar huis. De rest van de dag wilde ze echt níet mee naar buiten. Mijn vriend is een keer met haar naar het bos gegaan, ik ben 's middags de dijk Lelystad - Almere opgereden en heb halverwege met haar gelopen. De doffe klappen die ver weg in Almere te horen waren deden haar niks (net als langsrazende auto's).
's Avonds om 22:00 uur nog de Knardijk opgereden, alwaar wij haar in het donker (héél donker!) nog even lekker hebben uitgelaten. Ook hier reageerde ze niet op het verre vuurwerk. Zelfs de totale donkerte boeide haar niet.
Tussen het uitlaten door (vooral 's avonds) heb ik veel op de grond gezeten, zij lag dan naast me, ik had mijn arm over haar heen. Zo zijn we de avond best goed doorgekomen. Ze vond het toch wel fijn dat ik zo dicht naast haar zat.

Vorige week, in haar bange week, stak iemand 's avonds een rotje af. We hadden net, met een hoop overredingskracht, de avondronde gelopen, maar niet van harte. Dit rotje was wéér een druppel in haar toch al volle emmer en maakte de laatste meters bijna onhoudbaar (schrapende nagels op straat om maar snel thuis te komen).

Eergisteravond weer een rotje, terwijl ze ergens stond te snuffelen. Ik ben gewoon blijven staan, heb haar niet aangekeken maar zag haar vanuit mijn ooghoeken verstarren.
Ik was zeer geïnteresseerd in mijn teenring
Na een halve minuut keken we elkaar aan, ik zei "ga je weer mee?", ze keek me nog even aan of ze dacht 'kan het?' en... liep gewoon weer mee

Ik vind het best heel moeilijk om met haar angsten om te gaan, vooral als ik niet weet waar ze bang voor is.
En fietsers kún je gewoon niet mijden, die zijn gewoon overal.

Hier ook een Haags hondje met stress. Kiko was al een beetje een prikkelgevoelig beestje maar nadat hij een klaplong heeft gehad was hij echt snel zenuwachtig. We hebben zijn prikkels drastisch verminderd en zijn ook naar de acupuncturiste gegaan. Kiko kan geen 3 seconden stilzitten en vindt zo'n behandeltafel maar spannend maar met een laserapparaatje lukt het wel redelijk. Hij heeft ook homeopathische druppels gekregen en die werken ook heel goed. Nu kunnen we weer opbouwen qua prikkels.

Soms is het goed om zo'n cirkel van angstig gedrag te doorbreken met zoiets als druppels/acupunctuur om zo weer ruimte te maken voor succes-ervaringen.
Als Kiko stopt met hysterisch blaffen of als hij iets durft te passeren wat hij voorheen eng vond, belonen we hem uitgebreid.

Kiko verandert langzaamaan weer in een zelfverzekerd hondje en dat is fijn om te zien.

Puur nervositeit. www.nmlhealth.com

Hihi ben de toelichting vergeten.

Sky is vroeger mishandeld geweest.
Daardoor is ze bang van vreemde mensen, honden en voorwerpen.

Bij verjaardagen of visite ligt ze t liefste boven op de slaapkamer.
Als dit niet kan of we lopen met een groepje dan gaat ze zich afzonderen.
En na afloop heeft ze last van reverse sneezing.
Vorig jaar waren we op visite bij mijn beste vriendin. Waren veel vreemde mensen en sky heeft na afloop last gehad van reverse sneezing en bloedspugen en verlamde achterlijf