Diepgewortelde angst bij Sem

Hallo allemaal,Op 10 augustus heb ik Sem gekocht, een lieve kruising ??? / Podengo van een jaar oud. Hij is als verwaarloosde straathond vanuit Spanje naar Nederland gekomen.
Van een bange erg schrikkerige hond was hij na 3 dagen al een ogenschijnlijk licht nerveuze hond die goed aan de riem meeliep en zijn baasje vertrouwde.
Op dit moment is het een vrolijke iets wat nerveuze hond die rustig is bij andere honden met hun baasjes ( elke avond een vast groepje in het park ) en soms al ravot met honden groot of klein.
Toch is er een probleem: Als Sem een gekke bui krijgt en uitdagend kwispelend om me heen rent gaat hij bij elke spontane reactie die ik geef ( klappend "hij is braaf" roepen, springen, uitdagend mee rennen etc. ) met zijn staart tussen zijn benen laag tegen de grond kruipen. Als ik hem dan troostend toespreek en met mijn hand tegen mijn heup sla komt hij voorzichtig naar me toe en gaat rustig tegen me aan staan en begint weer te kwispelen. Daarna lopen we rustig verder maar zij enthousiasme om te rennen en te spelen is dan veel minder.

Bij veel onverwachte bewegingen van mijzelf of een ander kruipt Sem ook licht ineen en zoekt hij troost.

Hij is dol op een stukje vlees maar durft het amper aan te pakken.  

Hij is panisch van bewegend water zoals de strandlijn.

Ik probeer hem bij elke schrikreactie gerust te stellen maar denk ook dat deze reacties voorkomen vanuit een diepgewortelde angst opgelopen tijdens zijn periode in Spanje.

Heeft er iemand tips en advies over hoe ik dit het beste met Sem kan aanpakken ??
Alvast bedankt
Groeten Rob en Sem

Rob, ik herken je verhaal, waarschijnlijk is je Sem mishandeld geweest; op geroepen, geslagen?
Ik heb hier een herplaatser van nu een dik jaar, en heb haar sinds eind april.
In het begin reageerde ze ook zo. Spelen geen probleem, maar een keer iets te hard spreken in een spel, of een hard geluid, en dan kroop ze in elkaar.
Een gebrek aan zelfvertrouwen, en angst voor misprijzen, pijn...

Ik geef je een tip; TIJD en Geduld.
Hier gaat het al heel goed, dat bange is eraf, ze blijft spelen ook met lawaai, en gaat voluit.
Let in het begin gewoon een beetje op(ook niet te zacht/flauw/voorzichtig worden, want zo zou je normaal ook niet doen; bouw het een beetje op), Sem is nu nog aan het wennen en heel gevoelig.
Heb jij vertrouwen, dan krijgt hij dat ook.
One day at a time!

En altijd; uitbundig belonen, af en toe zomaar een knuffel; dat werkt heel sterk.

succes!

Hij is er ook nog maar pas he!

Pas er mee op dat je in al je ijver om hem minder angstig te maken, hem juist niet NOG angstiger maakt. Als hij steun bij je komt zoeken om iets engst is het heus niet erg even terloops een aai over de kop te geven. Maar misschien dat juist door het troosten hem het gevoel geeft dat het wel echt heel eng is. Net zoals een kind dat bang is voor een vliegtuig nog banger kan worden omdat de moeder die angst bevestig 'och meisje toch, ben je bang... Maar het is ook heel eng hoor'. Je hond verstaat niet de woorden die je zegt, die hoort alleen de intonatie van je stem. En dat is vaak al genoeg om het idee te krijgen dat zijn angst gegrond is. 
Probeer ook niet te snel te gaan. Een stukje vlees voorhouden is goed maar vermijd dat je hem daarbij aankijkt (aankijken is bedreigend in dit geval). Ook als hij die dolle 5 minuten heeft moet je voorzichtig blijven, ga niet te gek doen. Hij moet eerst nog meer vertrouwen in je krijgen voordat hij weet dat je het niet slecht bedoelt. Werk daar aan. Onderneem dingen met hem en begeleid hem op angstige momenten. Merk je dat hij te gespannen word? Stop dan met wat je aan het doen bent. Een grote tip die ik je wil geven is dat je in het begin moet vermijden hem in de ogen te kijken. Zoals ik eerder zei is in de ogen kijken een bedreiging. Het kan ook een uitdaging zijn maar dat zal het in het geval nog niet op uitlopen denk ik. Overkomen als een bedreiging wil je juist voorkomen denk ik, dus vraag je een commando, geef je hem iets lekkers etc.: niet in de ogen kijken als je merkt dat hij gespannen is. Later kun je als hij meer lelaxed is echt wel oogcontact maken en beantwoorden (nooit te lang overigens, aankijken is in hondentaal niet zomaar even iets) maar nu hij nog zo zenuwachtig is zou ik dat niet te veel doen.

Inderdaad oppassen dat je zijn angst niet bevestigt. Ik moest dat namelijk doen om Dobby van zijn obsessieve zwemmen af te krijgen en geloof me, dat troosten kan een gemeen effect hebben.

Ik zou voorkomen dat hij angstig word, jezelf subtieler gaan gedragen wat dit betreft: ( klappend "hij is braaf" roepen, springen, uitdagend mee rennen etc. )

Wat als je alleen op zachte toon hem bemoedigt, ondanks zijn enthousiasme? Het onbevangen gedrag zit er duidelijk in, maar misschien door zelf iets minder enthousiast te doen word het duidelijk dat het goed en leuk is.

Mijn hond is/was niet bang, maar als ik daar te blij tegen deed werd hij helemaal hyper. Het blijft een wederzijds reageren en aanpassen.

Wat een goede reacties lees ik hier, helemaal mee eens.
Het kunnen vaak die kleine handelingen of bewegingen zijn tussen hond en baas, die over en weer verkeerd begrepen worden.
Bij mijn eigen Spaanse hond heb ik dat ook ondervonden.
Het is inderdaad one day at a time!

Het af en toe een spontane knuffel kan ik ook echt aanraden.

Ik herken je verhaal als eigenaresse van een hond die vier jaar in een pools asiel zat.

Wat ik denk is dat er altijd wel ergens die diepgewortelde angst, het wantrouwen blijft, maar dat met veel geduld en je kunnen verplaatsen in de hond je wel heel veel kunt bereiken. Wat je dus ook al gedaan hebt.

Mijn mening en ervaring is dat een rustige stem en houding en respect het beste werkt en de hond zijn eigen tempo laat bepalen.  Het is best lastig omdat je het zowel in het geheel moet bekijken als per situatie. Je wil dat je hond een gelukkige ontspannen hond is, en in een vertrouwde omgeving met mensen die hij vertrouwd en dingen die hij kent zal dat ook prima gaan. Is er dan een onverwachtte situatie kan het weer mis gaan, het is dan de kunst de hond zodanig te leren kennen dat je "weet" wat op dit moment het beste is. Soms is even doorzetten goed, soms bereik je juist het tegenovergestelde. van wat je wilt en is de hond weer angstiger ipv zelfverzekerd. Kennis van de lichaamstaal van een hond is handig, let ook goed op de oogbewegingen die hij maakt, mijn hond Lola doet dat veel als ze iets wil duidelijk maken.

Het is niet altijd makkelijk, maar van een hond als jouw hond leer je wel ontzettend veel, omdat je eigenlijk wel gedwongen wordt als je het goed wil doen om het zo aan te pakken dat het voor de hond goed is, en krijg je ook heel veel terug.
Ik had hier een hond waar ik bijvoorbeeld niet in de buurt van haar etensbak kon komen, dat was echt gevaarlijk. En nu op dit moment ligt ze na een heerlijke boswandeling (wat ze in het begin doodeng vond) naast me aan een vleesbot te knagen. Dat is maar een klein onderdeel, maar heel hartverwarmend.

Troosten hoeft niet, wel even die geruststelling dat je hem begrijpt, een klein woordje, een kriebeltje onder de kin, een klein spelletje etc. gewoon dat hij weet dat je voor hem daar bent en hem nooit in situaties zal brengen die hij nog niet aankan.
Mijn hond viel bijv. in het begin uit naar verkeer, joggers, mannen met petten etc. ze had ook laten zien dat ze echt doorbijt. Ik heb haar toen steeds goed bij me gehouden uiteraard en afstand bewaard, bogen gemaakt, afgeleid met lekkers. Zodat ze wist, als er iets aankomt hoef ik niets te doen, mijn baasje begrijpt dat ik die situaties niet aankan en maakt met mij een boog, maakt afstand tussen mij en het "gevaar". dat wekt vertrouwen en nu kunnen we heel gewoon langs alles heenlopen, zelfs een wandelingetje in een drukke winkelstraat  is nu mogelijk.

Wat me in jouw situatie het best lijkt is rustig blijven, dus niet klappen en roepen, dat snapt hij denk ik niet en zal dit juist een beetje beangstigend vinden misschien '

Helemaal eens met alle bovenstaanden. Hier ook een herplaatser, sinds november, met hetzelfde gedrag. Maak vooral niet te grote gebaren naar je hond in het begin, steek je handen niet naar hem uit, kijk hem niet in de ogen en hou je stem rustig. Het lijkt van weinig enthousiasme te getuigen, maar voor je hond is dat veel fijner. Laat hem maar lekker spelen met zijn hondenvrienden, mensen zijn gewoon nog een beetje moeilijk voor hem. Als jij daar rustig bij staat en hem bijvoorbeeld even achter zijn oor kroelt als hij naar je toekomt, zal hij zich extra veilig bij je voelen. 
Over dat voer aanpakken: Ik had met Kobus in het begin een mooi spelletje om hem de "voerbeloning" duidelijk te maken. Ik ging los ( kan ook aan de lange lijn ) met hem lopen in het bos. Onder weg liet ik steeds een paar hapjes vallen in het gras. Die mocht hij dan zoeken en opeten. Intussen liep ik langzaam door. Als hij naast me kwam lopen kreeg hij, zonder verder commentaar een brokje uit mijn hand. Dit deed ik elke  keer een minuut of tien. Eerst kreeg hij zijn beloning meteen als hij naast me liep, later pas als hij mijn hand met zijn snuit aantikte. In die tijd zou hij nooit rustig een koekje van mij aangepakt hebben uit een naar hem uitgestoken hand. Dat kan hij inmiddels wel, maar het heeft nog altijd niet zijn voorkeur. 
Weet je wat 't, denk ik, ook gewoon is: Die oude angsten krijg je nooit helemaal weg, maar je kunt er wel prima samen mee leren om gaan. En dan heb je juist aan zo'n hond met een verleden wel een super vriend!

Hoi,Bedankt voor al jullie reacties. Ik denk dat Sem en ik hier veel aan zullen hebben. Bedankt Mieke voor de "voerbeloning"tip, lijkt me erg nuttig en zal er ook snel mee beginnen.

Vanmorgen tijdens onze wandeling in het park begon Sem weer vrolijk om me heen te rennen en heb ik meteen jullie raad in acht genomen. Geen onverwachte bewegingen, maar alleen enthousiasmeren met de stem. Dit ging prima. Alleen toen ik dacht; ik ren een stukje van hem af, keek hij even wat bedrukt.

Verders hebben we heerlijk een half uur in de schaduw van een boom gelegen met de muziek van eendjes en meeuwen rond de vijver.
Ik heb een paar foto's gemaakt en zal die zo snel mogelijk plaatsen.
Nogmaals bedankt
Groetjes Rob en Sem

Gaat helemaal goed komen.
Angst niet bevestigen, tussendoor zomaar belonen, een aai een knuffel...

Vertrouwen komt!