Jamie had een baarmoederontsteking

Wat een verschrikkelijke dagen hebben wij hier meegemaakt.
De laatste tijd was Jamie al wat slomer, niet veel zin meer in de wandelingen enz. Maandag was het niet alleen 'wat' slomer maar ze was verschrikkelijk sloom en liet zelfs een ochtend haar eten staan (dan moet ze goed ziek zijn, want eten is álles voor Jamie). Goed ik keek het nog een dagje aan, maar dinsdag was het nog net zo erg. Ik vertrouwde het niet en heb toen dus de dierenarts gebeld. Ik heb geen vaste dierenarts en via via had ik gehoord over een dierenarts in Duitsland, welke erg kundig zou zijn, heel aardig en prima Nederlands sprak..
Prima, we konden dezelfde dag terecht. Daar aangekomen voelde het niet erg oke, het was erg groot, heel veel mensen en honden.. net een ziekenhuis alleen dan voor dieren. Na een half uur werden we eindelijk geroepen en kwamen we in een kamertje bij een Duitse arts die geen Nederlands sprak.. Ik kan helemaal geen Duits, er kwam een meisje bij, zij ging het allemaal vertalen.
Eerst bloed prikken, oke een ontsteking dus, toen een echo, en ja hoor een baarmoederontsteking.. Opereren dus?! Dat is wat ik dacht... 'Nee, dat doen wij niet gelijk, we willen eerst dat ze wat opknapt, over twee/drie weken gaan we opereren'.
Ze kreeg dus allemaal rotzooi ingespoten en dat moest na 24 uur weer..
Het zat me helemaal niet lekker, maar ik dacht ik moet vertrouwen hebben, hen hebben veel ervaring met chihuahua's..
De volgende ochtend was Jamie zichtbaar nog zieker, slomer, stond helemaal niet meer op. Ik stond om half 6 op omdat ik moest werken.. Maar zo ga ik dus niet naar mijn werk, ik dus de spoedarts gebeld.. Nou we moesten weer langskomen om 9u. Werk afgebeld, ja sorry maar mijn hond gaat écht voor! Geen probleem gelukkig..
Om 9u stonden we daar weer, weer 20 min later werden we geroepen. Weer dezelfde Duitse arts en dit keer geen tolk aanwezig, wat een drama! Ja logisch dat ze niet lekker is, dat komt door die spuit blablabla, je krijgt pijnstillers mee. 's Avonds moesten we weer terug voor de volgende spuit en vrijdag moesten we wéér terug voor nog een echo...
Ik had het niet meer, ik dacht dit klopt niet, het zat me helemaal niet lekker! Eenmaal thuis heb ik vrijwel gelijk een andere dierenarts gebeld, een Nederlandse. Zij vond het allemaal maar raar en vond het logisch dat Jamie alleen maar zieker werd, ze zei; Kun je nu nog langs komen? Dan halen we gelijk de baarmoeder er uit..
Ik had geen vervoer.. dus maakte een afspraak voor de volgende ochtend. Na een paar minuten belde de dierenarts terug ze zei; Kun je echt niet iets regelen? Dierenambulance? Een buurman? Je kunt echt het beste nu nog langs komen!
Ik dus naar de buren en gelukkig was de buurman thuis, hij bracht me naar de dierenarts.
Daar aangekomen keken ze haar even na en kreeg ze gelijk een narcosespuit, ze mocht met mij mee naar de wachtkamer tot ze in slaap viel (niet helemaal want ze kreeg daarna gasnarcose). Heb toen nog even heel fijn met de dierenarts gepraat, ik was helemaal over de zeik, om het maar even grof te zeggen, ze stelde me gerust en dat was erg fijn. Toen nam ze Jamie mee en zou bellen als ze klaar was.. Een uurtje later ging mijn telefoon, alles was goed gegaan!! Ik mocht haar na 15.00u weer ophalen.
Om 13.20u ging de telefoon weer, kreeg het al benauwd, maar ze vertelde dat ik haar al mocht halen, ze stond al rechtop en was al goed wakker!
Wat was ik blij toen ik mijn meisje weer zag!!
Ze voelt zich nu al zoveel beter en is al veel meer haarzelf dan voor de operatie.
Pff in Duitsland was ze gewoon een of ander experiment, ik ga daar echt nooit meer heen en ben ontzettend blij dat ik naar mijn eigen gevoel geluisterd heb.

Zo een onsamenhangend verhaal misschien, maar ik moest het even van me af schrijven.

poeh Sanne, wat een ellende!
Ik snap t helemaal, werd al beroerd dat ik t las.
Ik ben zoo blij dat t is goed gekomen, je moet er niet aan denken...
misschien kun je deze arts nu aanhouden want dit wil je niet nog een keer...
Knuffel Jamie maar lekker, verwennen, heeft ze verdiend...en even opgelucht adem halen...zucht...

Nee je moet er inderdaad niet aan denken wat er gebeurd was als ik wel naar die Duitse dierenarts had geluisterd.
Ik was met Jamie al eens eerder bij deze dierenarts geweest, we blijven hier nu inderdaad naar toe gaan.

Ze wordt goed verwend hoor, haha. Maar ze schooit ook weer als vanouds. Dat had ik zelfs gemist.

Weet wel dat ik iedere volgende hond gelijk na de eerste loopsheid laat helpen.

Och jemig wat schrikken!
Gelukkig heb je naar je gevoel geluisterd en gaat het nu al beter et Jamie!
Veel sterkte en beterschap!

Gaat t weer helemaal goed met Jamie?
Op de warmte na dan, gelukkig was dat laatst niet zo.

Het gaat wel weer goed met Jamie ja. Ze heeft alleen érg last van de warmte. Ze wil het liefste de hele dag op bed liggen haha.

Morgen mogen de hechtingen er uit!

Ze was vandaag heerlijk aan het rennen op een grasveld, zag eindelijk dat blije bekkie weer!

Wat is dat genieten dan he!
Er gaat niets boven een vrolijk chihuahuabekkie

Ja dat is zeker genieten!!

De hechtingen zijn er uit. Dit hoofdstuk is afgesloten, gelukkig!!

fijn weekend

Prachtig! Inderdaad hoofdstuk afgesloten en terug naar de orde van de dag. Top