In deze vakantieperiode...nog even het verhaal van Tibo, wel wat lang maar laat ons ook eens aan de asielhondjes denken...

Begin juli 2008, hé wat leuk het vrouwtje schijnt ergens naartoe te gaan, een heleboel koffers op het bed en een drukte van jewelste, zal het maar goed in het oog houden, maar tevens uitkijken waar ik loop, want anders wordt ze weer boos !

En ja hoor, ze rijdt de wagen al voor en ik mag mee, joepie !! Maar wat doet ze nou, ze stopt een beetje verderop en haalt mijn spulletjes uit de auto ! Ik moet er ook uit en wordt afgegeven aan één van haar vrienden en weg is ze ?? Ik begrijp het niet hoor...heeft ze eindelijk vakantie en laat ze me gewoon achter

Nuja ik maak er hier wel het beste van en gedraag me als de hele lieve Golden die ik ben, dan komt het beslist in orde ! Ik voel me wel wat ziekjes, eigenlijk al een hele tijd, maar het vrouwtje had niet echt tijd om dit op te merken. Vannacht dus toch een ongelukje, kan er echt niet aan doen, maar wat zijn ze boos ! Na een week hebben ze er blijkbaar genoeg van, maar gaan niet naar de DA, neen hup terug de auto in en naar iemand anders...daar weer hetzelfde scenario. Ditmaal word ik tamelijk hardhandig de auto ingeduwd en gaan we op weg, krijg woorden naar mijn kop geslingerd als jij vuile hond...ben ik echt niet hoor, ik voel me gewoon niet lekker !

Ze stoppen aan een enge plaats, hoor allemaal geblaf en gehuil, kletterende deuren en mensen die ik niet ken wat nu weer...neeen, laat me hier niet achter.

Er komt een vriendelijke dame, die zegt, ach kom jongen en ze brengt me naar een hok helemaal achteraan in het asiel...ik hoor de andere hondjes wel, maar zie eigenlijk niets, doodeng vind ik het !

De volgende dag komen er een aantal mensen langs mijn hok en één van hen gaat met me wandelen, hij is vriendelijk maar ik ben bang en weet het allemaal niet meer ! Wat doe ik verkeerd ?

Dag twee is het 's avonds een drukte van jewelste en ineens staat daar een vrouw voor mijn hok die ik nog nooit eerder zag, ze zegt tegen haar compagnon, kijk laten we deze meenemen op avondwandeling...zo gezegd zo gedaan en ik mag weer eens uit dat ellendige hok ! Ojee hoeveel hondjes en allemaal blaffen en uit de bol gaan. Ik spring van hier naar daar en wind me vreselijk op ! Een kwartier later vertrekken we en na een tiental minuten voel ik me hondsberoerd. Ik val om en moet overgeven, neen dit mag niet, nog even en ze worden boos ! Ik kan er niet aan doen hoor, maar kan niet meer verder. De vrouw bukt zich en begint me te aaien, heeft blijkbaar medelijden, ditmaal geen snauw dus ! Ze gaat heel rustig met me terug naar mijn hok en ik bekijk haar nog een laatste keer en ga dan stilletjes in mijn hoekje in het binnenhok liggen. Wat een ellendig hoopje hond zeggen ze nog....ja zo voel ik me ook

Vanaf die dag zie ik dezelfde vrouw regelmatig, het is zij die heel dikwijls met mij op stap gaat. Ik vind haar wel leuk en als ik haar stem hoor begin ik van louter enthousiasme met mijn vier pootjes in de lucht te springen ! Lijkt een hit onder de mensen, want iedereen komt kijken en lacht !

Augustus 2008, ik zit hier nu al een hele tijd en niemand komt me halen, heb iets gehoord over...het mag niet, zijn dossiertje is nog niet gesloten en ze wil hem niet afstaan...weet niet wat het bedoelt, maar het heeft er wel mee te maken dat ik hier nog steeds zit denk ik !

Ah daar is dezelfde weer, even springen ziet ze me zeker en ja hoor ze komt me alweer knuffelen en heeft wat natuuryoghourt voor me bij, is goed voor mijn maagje zegt ze, laat maar komen hoor ! De andere dame zegt, hij mag je zo, je moet hem adopteren !! Wat bedoelen ze toch ? En wat doet ze nu, gaat ze even bij de katten staan, helaba, ik zit hier wel hé, zie je me niet !!!

Ondertussen heb ik ook al 3 vriendjes in mijn hok gekregen, ook zij werden hier achtergelaten en de hokken zitten overvol ! Vind het wel leuk met hen en heb de mensen horen zeggen dat ik toch een sul ben die met alles kan, is dat nu positief of negatief ? Daar ben ik nog niet helemaal uit ?

Heel raar maar die ene komt nu elke dag, ze heeft blijkbaar vakantie en dat investeert ze in mij, goed hoor, mag ik extra uit mijn hok !

Wat heeft ze nu bij, ah vlees...geef maar op..er zit precies wel iets tussen, een pil ofzo...maar ach wat geeft het, is wel heeeel lekker ! Krijg dit de volgende twee dagen weer en dan ineens komt ze weer een weekje niet...haar vader lag in het hospitaal heb ik gehoord...

Erg maar nog erger voor mij ! Ik hoop dat ze me niet vergeet ! Maar wel raar, na die pillen voel ik me stukken beter. Mijn neusje, lippen en ogen worden donkerder en ik voel me goed !

Ah daar is ze eindelijk weer, joepie !!! Hier zit ik..wat doet ze nu, ze bekijkt me zo raar, ik ben het echt hoor ! Hoor haar zeggen, je ziet er zoveel beter uit en je hebt je lichte neusje niet meer en je oogjes zo mooi, maar je bent het, je springt weer op

Twee dagen later staat ze er opeens weer, ditmaal met een andere vrouw erbij. Ze hebben een leiband bij, ok ik mag weer met haar op stap. Ditmaal gaan we echter de andere kant op en ik moet in een wagen springen, neen dat wil ik niet...dan gooien jullie me weer weg. Ze dringen aan, ik doe het toch en ril de hele weg !

We komen aan en ze laten me uit dat enge ding. Hé een tuin, ik mag er in rondrennen en ook binnen in het huis ! Ojee drie katten, nuja ze zien er redelijk braaf uit, zal ze maar aanvaarden ! Oh een mand en nog een mand en een hondendeurtje waardoor ik binnen en buiten kan. Zou ik hier mogen blijven, zal haar toch maar op de voet volgen, ik wijk niet van haar zijde ! Die anderen ken ik immers niet ! Ze gaat met me naar de DA, ach dat ken ik, blijf gewoon braaf ! Ze vind me een echte Golden, ja wat anders zeg !! En ontdekt nog een parasiet die ze met speciale medicijnen wegkrijgt en dan als een hond denkt alles gehad te hebben krijg ik nog kennelhoest ook ! Maar ach, ditmaal word ik verzorgd en kom er al snel bovenop !

Na een 3 tal maanden had ik door dat het blijven was. Het vrouwtje (ja zo mag ik haar nu noemen) heeft door dat ik niet graag in de keuken slaap zoals mijn voorganger die ze blijkbaar nog erg mist ! Dus ik mag nu bij haar op de kamer, nu zijn we helemaal onafscheidelijk en ze neemt me overal mee ! Er gaat een hele nieuwe wereld voor me open en de mensen zeggen, wat een lieverd en zo mooi !

Het leven kan goed zijn, ik geniet ervan en wil nooit nog terug naar die hokken, enkel om af en toe een goededag te gaan zeggen zoals tijdens iets wat ze noemen de opendeurdag. Zag daar een paar van mijn vriendjes terug, maar gelukkig werden ook zij ondertussen geadopteerd.

Ik ben nu gelukkig, maar zeg altijd...mensen vergeet mijn vriendjes niet die nog in het asiel vertoeven ! Het is daar niet leuk, we smachten allemaal naar ons eigen baasje en huisje, we vragen niet veel...enkel zie ons graag en dump ons niet als een stuk vuil !
We geven er zoveel voor terug ! Pups zijn ook leuk hoor, maar niet meteen denken dat wij allemaal probleemhonden zijn, want dat is niet zo...we worden gedumpt omdat ze ons beu zijn !

Dikke poot van Tibo !!

hoi maria
wat een mooi verhaal krijg er kippevel van
heerlijk goed terecht gekomen
liefs joke

Bedankt Joke !!

Maar jij hebt ook een asielhondje in huis genomen en Taat ziet er mij ook heeeeel gelukkig uit, is meer dan goed terechtgekomen !!

Heel erg mooi neergezet hoor marie-rose

Is maar goed dat Tibo nu bij jou is.. Ik had hetzelfde gedaan denk ik. Het lijkt wel alsof je geen andere keus had dan meenemen

Liefs raffie

Hoe kan dat nou? Een golden in het asiel en dan niet meegenomen worden?! Gelukkig dat jij er was Marie-Rose!

@ Wilma, Tibo mocht niet mee ook niet met mij, voor de 45 dagen om waren...zijn "lieve" eigenares vertikte het immers om hem vrij te geven. Ze was op reis voor 8 maanden en vond het teveel moeite om een fax te sturen om hem officiëel vrij te geven.

De meeste mensen wilden niet op hem wachten en namen een andere hond (gelukkig voor die honden) en ik heb op Tibo gewacht, wilde absoluut dat hij goed terechtkwam ! Je kent de Golden hé Wilma, zo gevoelig en ik wilde het hem echt niet aandoen dat hij misschien nog eens verkeerd terechtkwam ! Hij heeft mij als het ware uitgekozen en ik kon niet neen zeggen

een prachtig verhaal
gr liesbeth

Heel goed marie-rose!
Mensen zoals jou moeten er meer zijn op de wereld!

Ik moet toegeven toen ik voor een hond zocht was ik eigenlijk ook heel bang dat in het asiel vooral probleemhonden zitten, maar dankzij jou (en meerdere mensen hier op het forum natuurlijk) is mijn gedachten daarover 100% veranderd!

Het liefste reed ik ook nu nog naar het asiel om een hondje te adopteren, maar helaas is mijn woonsituatie daar nu niet na. Maar zodra ik groter ga wonen wil ik zeker nog een hondje erbij en dan zal het ook echt een uit het asiel worden!!

Heel mooi verhaal Marie-Rose! Ben blij dat Tibo zo goed terecht is gekomen!

Wat leuk Esther dat je in de toekomst ook een asielhondje overweegt !

Er zitten immers zoveel schatten die uitkijken naar een tweede kans bij een baasje die hen wel graag ziet ! Want de redenen die ze aanhalen om ze te dumpen hebben meestal maar weinig met de hond te maken of achteraf blijkt dat ze zelfs serieus gelogen hebben om zichzelf goed te praten. De verhalen die ik ken, je wil het niet weten...

En het lijkt altijd wel of de hondjes extra dankbaar zijn !

Ja ik heb heir inderdaad ook al heel wat verhalen gehoord waardoor mijn mening echt veranderd is.

Ik overweeg het niet alleen, ik weet het zelfs zeker dat mijn volgende hondje van het asiel zal komen!

Honden verdienen zo'n leven niet, geen enkel dier, die verdienen gewoon het allerbeste!

Prachtig verhaal en gelukkig heeft het vrouwtje op je gewacht Tibo!
En we moeten zeker aan de asielhondjes denken. Aan de lieve hondjes daar, maar ook de 'probleemhondjes'. Want die zijn ook niet zomaar geworden zoals ze zich gedragen

Eerste gedeelte stonden tranen in mijn ogen, bah wat vreselijk. Vooral ook hoe je het zo goed schrijft. Hoe kan een hond zoiets nou snappen en zo behandeld worden als die zich naar voelt.

Maar gelukkig was het een heel happy end

Groetjes Marianne

Ik zeg meestal...er zijn geen probleemhondjes, wel probleembazen !!

De zogenaamde probleemhondjes in ons asiel en dat zijn er gelukkig niet al te veel, komen met geduld en liefde ook op hun pootjes terecht en dat maakt dan extra gelukkig !

Zo is er bij ons een dame die zich louter en alleen bezighoudt met de Staffords die door hun macho bazen werden gedumpt of in beslag werden genomen. Zij is er soms meer dan een jaar mee bezig. Neemt ze overal mee naartoe om ze te socialiseren en dat lukt haar heel goed. Als de honden dan daarna worden geadopteerd zijn we zo blij !! En veel van die hondjes hebben ook een niet al te best verleden, toch gaat het bij de nieuwe baasjes meer dan goed ! Eentje werd wel teruggebracht, want hij was te braaf....

Mooi verhaal Marie-Rose. Spijtig dat het niet enkel een verhaal is maar de waarheid. (zo'n slecht bazinnetje dat Tibo had, zo egoïstisch! )
Gelukkig dat Tibo zo'n mooie thuis heeft gekregen nu.

En zijn bazinnetje nu dan...hij is er mooi klaar mee

Ach het is allemaal zo triest, we moeten er soms de moed inhouden...

Hoi Marie-Rose,

Wat een verhaal, kippenvel en ontroering!!!

Wat heerlijk jij Tibo hebt meegenomen en er zo'n fijne vriend aan hebt.

liefs Thea

mooi verhaal,met een mooi eind
Groetjes Ingrid

ja dat is net als bij 'moeilijk opvoedbare kinderen'.... 't zijn vaak de ouders die hun kinderen niet goed hebben opgevoed...
Maar met resocialisatie knappen de kinderen EN de hondjes meestal weer op!

Mooi verwoord Marie-rose een verdrietig verhaal met een happy end.
En voor mij herkenbaar. Boy komt ook uit het asiel en voordat hij bij mij kwam wonen is hij een aantal keer geplaatst en weer terug gebracht naar het asiel gewoon omdat hij verkeerd begrepen werd. Maar ja wat wil als je 7 jaar op een stoep hebt gezeten en niet geleerd hebt hoe je je moet gedragen.
Het duurde dan ook even voordat hij doorhad dat hij dit keer mocht blijven.
En ik kan alleen maar zeggen vette pech voor de mesnen die niet de moeite voor hem wilde nemen, want het is een hele leuke super hond en mijn beste vriend!
Dus ik ben het helemaal met je eens, denk eens wat vaker aan de asiel hondjes, echt de moeite waard!

Wat een mooi verhaal.
Wat een geluk voor Tibo.
Ja probleembazen zijn er helaas nog genoeg.
En je kan helaas niet alle honden van de wereld redden maar wel de wereld van 1 hond.
(in ons geval zijn dat er inmiddels al 3 geworden)

Er zitten zoveel schatjes in de asiels overal.
Maar wel top dat jij wilde wachten, petje af Marie-Rose.

wat een super mooi verhaal,ik ben er door ontroerd.
gelukkig is tibo nu bij jou
chandy komt ook uit het asiel en wij zijn haar derde eigenaars.ze heeft veel ellende meegemaakt, ze is nu ruim 2 jaar bij ons en ze doet het super goed bij ons mag ze voor altijd blijven.

gr priscilla

Wat een mooi verhaal, tenminste het einde is prachtig!! Heb het ook met kippenvel gelezen. Fijn dat Tico en jij nu bij elkaar zijn!!

Bedankt allemaal voor al de leuke reacties !!

En ben heel blij te lezen dat er nog zovele zijn met het hart op de juiste plaats en dus ook petje af voor jullie allemaal voor het redden van de hondjes uit het asiel of het buitenland !!

Liefs,
Marie-Rose en een dikke poot van Tibo

Wat een prachtig verhaal!!!!
en wat verschrikkelijk dat hij zo lang in het asiel moest zitten alleen maar omdat ze haar handtekening niet wilde zetten...

Gelukkig is hij nu helemaal goed terecht gekomen!