Het verhaal van Bas (beetje lang...)

Lieve, lieve Bas,
Dappere kleine vent van ons, wat zijn wij trots op je.
Nu je anderhalf jaar 'jong' bent, ben je eindelijk wie je hoort te zijn.
Je moest er bijna voor sterven, voor je en we serieus zijn genomen. Je was een rustig hondje, daardoor een voorbeeldige pup en puber. Maar té rustig was je, en dat wisten wij ook wel. Maar we moesten niet zeuren, hier juist blij mee zijn. Je hebt vanaf dag 1 nooit vrijwillig gegeten. De lekkerste hapjes hebben we je voor gezet (die je weigerde), lappen pens, gekookte kip, alle verkrijgbare brokken. Niks. We hadden je gewoon verwent volgens alle geleerden. Ik wist dat het niet zo was, want wat je ook aanboden, niks wilde je. Om je in leven te houden koos je er soms voor toch zelf wat te eten, en soms hebben we samen gevochten om het al geweekt in je mondje te proppen, terwijl jij je verdedigde. Altijd werd je gezond verklaart door de artsen. We hebben iedere kliniek in de buurt hier vanbinnen gezien he vent? Tot je een paar weken geleden echt niet meer kon. Alles wat je aan energie in je lijfje had ging naar het herstel van je pootje, en de rest raakte op. Je kreeg koorts, gelukkig!!! We konden eindelijk eens met een echt zieke hond naar de dierenarts: we werden serieus genomen! Met wat vage pillen weer naar huis gestuurd. No way: nu niet meer. In een week tijd was je van de magere 14,5 kg die je nog woog naar 13 kg gegaan. Hoe ver moest dit dan nog gaan? Je fokster is zelfs mee gegaan naar de dierenarts, NU wordt deze hond onderzocht. Je verdiende dit niet meer. Je vocht, maar wilde niet meer vechten. Je was op, doodmoe. Waar tegen vecht je dan Bas? We kregen rot bericht, op de echo waren je lymfen in de buik zo groot, dat de arts bijna 100% zeker wist dat het leukemie was. We wilden dit niet geloven: het speelt al heel zijn leven!!! Leukemie is veel accuter dan dit sluimerende beeld. Maar ook wij waren op, en als het zo was, dan was het zo. Dit lijden was ook niks voor je. Gelukkig waren er een paar dagen later dan ook geen kankercellen te vinden in het biopt, maar het weefsel was afstervend. Zo'n zware ontsteking. Een week later leek alle medicatie een te slaan, de lymfen zijn kleiner geworden en met het recovery voer (wat je wilde hebben!!!) waren de kilo's weer terug, en jij een stuk vrolijker. De lymfen waren zog niet klein genoeg dus nog 3 weken medicatie op een lagere dosis. EN: je werd verdacht van een zware voedsel intollerantie. De boel was daarbinnen ge-escaleerd. Je immuunsysteem heeft zich letterlijk kapot gevochten. Dus op dieetvoer voor 6 weken. Eindelijk misschien een antwoord. En nu he kerel, wat ben je anders. Inmiddels een week op de lagere dosis en op je dieetvoer. JE EET!!! 2x per dag die vieze bak smaakloze brokken. Dit heb je je hele leven nog nooit gedaan. Onze mond valt nog iedere dag open. Tevens zijn we bij een homeopaat geweest, die een storing in je lever en galblaas vermoed. Sinds je het ondersteunende drankje krijgt (wat je ook zelf drinkt!!!) gaat het nog beter. Je doet nu ook de normale dingen die waarschijnlijk iedere hond doet, maar wij zien het nu voor het eerst bij jou. Je speelt zelf met beertjes, flosjes, balletjes: nooit gezien. Als ik sta te koken kom je bij me liggen in de keuken, springt tegen het aanrecht op om te snuffelen wat er ligt; nooit gedaan. Je wil buiten het liefst achter katten aan rennen, daar keek je nooit naar. Je wordt nog mooier dan je al was, anders van bouw. Forser, als een echte Petit reu. In zo korte tijd. Lief vriendje van ons, wat is je een onrecht aan gedaan. Eten in je gepropt terwijl jij wist dat eten buikpijn was. Je hebt je tot happen toe verdedigt. Althans, de arts zegt dat je altijd een zere buik van het eten gehad moet hebben. Het spijt ons zo. Dat we niet eerder ons gevoel en onze ervaring met honden hebben gevolgt. We wisten verdorie dat het niet klopte. We zijn er nog lang niet, maar we zien nu hoe jij hoort te zijn. Een sterke motivatie dan dit heb je ons niet kunnen geven om tot het naadje van de kous te gaan. Wat is er met je aan de hand? Laten we hopen dat het slechts een voedselintolleratie is en dat we er achter komen wat het allergeen is. Die weg is nog lang, maar we vechten nu keihard met je mee. Bedankt lieve Bas, dat je ons na al het onrecht nog zo vertrouwd, je had ons ook kunnen haten hoor, dat was normaal geweest. En dat je nog vele jaren in deze superconditie, zo vrolijk, zo blij bij ons mag zijn.
En dat ieder baasje op zijn eigen gevoel vertrouwd. Ga door tot je erachter bent wat je hond heeft, en laat je niet 100x met een kluitje het riet in sturen zoals wij. Daarom heb ik dit met jullie willen delen. En bedankt voor al jullie steun in eerdere berichtjes!

Ach wat triest ....echt een dramatisch verhaal wat zullen jullie je rot voelen, hopelijk gaat het nu echt de goede kant op heel veel geluk samen hoor,

Groetjes Astrid

Wat een ontroerend verhaal. Ik vind het ook een hele mooie boodschap dat je je eigen gevoel moet volgen. Wat fijn dat Bas nu het hondje kan zijn dat hij altijd al was!

Geniet er maar lekker van.

Wat een ontroerend verhaal en wat goed dat jullie naar Bas hebben geluisterd.

Met jullie liefde komt hij er ik weet het zeker!!!!!!!!!!!

Jullie zijn topbaasjes!!!!!!!!

Yvonne en een lik van Cyra

Och jee wat erg allemaal, arme Bas, en arme baas van Bas. En wat fijn om te horen dat het nu goed gaat, wat zullen jullie nu van elkaar genieten.

Wat een triest verhaal.......

Vreselijk lijkt me dat om niet serieus genomen te worden door de DA.

En dan later zoiets te weten komen!

Ik zou niet voor mezelf instaan als ik nogeens oog in oog kom met zo'n ^%&^%@#

Hoop dat de nachtmerrie nu voor jullie voorbij is!

Heel veel geluk en trekte toegewenst!

Gr leon

Wat fijn dat het nu zoveel beter met Bas gaat en wat triest dat het zolang heeft moeten duren voor jullie serieus werden genomen!
Bas boft met jullie met jullie zorg kan hij nu opgroeien tot een gezonde hond.

liefs Thea

Oh wat een ontroerend verhaal !! En ben zo blij te lezen dat Bas het nu al zo goed doet !

Toch zo spijtig dat onze honden niet met ons kunnen spreken hé, in z'on geval zou dat toch handig zijn, want wij begrijpen het soms zo moeilijk !

Jullie zijn geweldige baasjes en ik hoop dat jullie nog heel lang van Bas kunnen genieten en hij van jullie !!

Liefs,
Marie-Rose

Wat een geweldig verhaal.

Mooi om te lezen dat het de goede kant op gaat.

Ik hoop heel erg met je mee dat het helemaal goed komt met Bas!

Had je nog gekeken naar die speciale snoepjes? Of kan je geen DA vinden in de buurt die die verkoopt.

Succes met Bas!

Groetjes Wendy

pppff ,ik hield het bij dit verhaal helemaal vanuit jullie gevoel beschreven even niet droog hoor
kan me zo goed voorstellen wat jullie en die kleine lieve bas hebben moeten doormaken
en wat fijn dat het nu toch eindelijk stap voor stap beter gaat
ik zou zeggen plaats dit verhaal waar je maar kunt
het kan vele andere hondeneigenaren mogelijk helpen als zij het ook even niet meer weten
petje voor jullie af hoor dat jullie nooit hebben opgegeven

enne bas .. zet hem op he ?? je kunt het

Wat een emotioneel verhaal en wat had er een hoop ellende voorkomen kunnen worden als jullie meteen serieus genomen waren.

Zelf zou ik een dierenarts gaan zoeken die verstand heeft van vers voer. Bas lijkt me echt een hond die daar heel erg van zou opknappen.

jeetje bas wat een verhaal
Maar het gaat vast goed komen
Jullie hebben naar je gevoel geluisterd en zijn door gegaan
Fijn dat die nu eet en gaat spelen
Nou jullie zijn er nog niet maar wel een heel eind
liefs joke

wat een verhaal om te lezen
maar wat heeft dat hondje een vertrouwen in jullie gehad
fijn dat het nu zoveel beter gaat
wens jullie samen met bas nog heel veel hondenplezier
gr liesbeth

ik krijg er een krop van in men keel, ik houd nu al mijn hart vast dat er iets mis zou kunnen gaan met de pup. ik hoop van harte dat jullie vanaf nu alleen nog maar positieve ervaringen hebben met bas. en het is een goede leerschool voor alle baasjes.

groetjes
kim

heel goed van jullie dat je door bent gegaan om toch nog verder te gaan zoeken, ook fijn dat je ons daar bericht van laat lezen hoe het nu verder gaat.

en nee schuldig hoef je je niet te voelen, alles gedaan wat de mogelijkheid waren, jammer dat de dierenarts je steeds met .vage. pillen weer naar huis toe stuurde.

en eindelijk na een lange weg gegaan te zijn, deze reslutaten te krijgen, dat het weer de goede kant op gaat.

en een hond vertrouwd ten alle tijden op zijn baas,bazin, nooit een blik van wantrouwen naar je toe, je krijgt het dubbel en dwars terug, de beloning dat je verder bent gaan zoeken, een heerlijk leven voor de boeg, met hoop ik de narigheden van de afgelopen tijd, gauw vergeten.

willemijn.

wat een verhaal zeg.
kreeg er gewoon tranen van in mijn ogen
Maar wat fijn om te horen dat bas zich nu alweer wat beter voelt.
ik hoop indd dat het zo doorgaat en dat het gewoon voetsel intolleratie was en verder niks ernstig.
Heel veel beterschap verder.

Gr Liesbeth,turbo en luna

Wat ontroerend,ik ben heel blij dat hij nu weer een hondje wordt Goed dat jullie zo voor hem hebben doorgevochten en hij voor jullie!En dat hij dan nu die brokken van de DA wel eet!Jammer dat een hond niet kan praten wn achteraf weet je dan dat hij niet voor niks wilde eten,maar jullie neemt ie natuurlijk niks kwalijk,wisten jullie veel.Stoome DA's ook.

Ik ben heel blij!!Wens jullie nu heel veel geluk verder(ookal heb je nog een lange weg te gaan,mocht je helemaal willen uitzoeken waar hij nu allergisch voor is)

gr soraya&mila.

Wat een verhaal en wat een lange weg hebben jullie moeten gaan om eindelijk serieus te worden genomen.Wat moeten jullie je vaak ontzettend onbegrepen en machteloos hebben gevoeld.
Wat geweldig dat het nu zo goed gaat.Eindelijk een blij hondje.
Hoop dat jullie de ziektes en ellende nu achter jullie kunnen laten en er nu alleen maar gezonde en gelukkige jaren zullen zijn voor jullie.

Groetjes Marianne

Wat triest zeg maar super dat jullie nooit hebben opgegeven en zijn doorgegaan en dat het nu met bas steeds een stukje beter gaat.

Ga zo door en hoop dat bas er helemaal boven op gaat komen.

Heel veel sterkte en beterschap met bas.

En top dat jullie doorgegaan zijn.

Liefs natascha

Mijn complimenten voor jullie fantastische liefde voor Bas en het doorzettingvermogen dat jullie (steeds) zijn blijven behouden!

Ik hoop dat Bas snel volledig opknapt en wens jullie heel veel geluk met hem.

Ach gossie toch!
Zeker een zeer ontroerend verhaal.
Lieve Bas, ik hoop dat je snel helemaal beter bent en volop van het leven kan genieten. Enne die pubertijd mag je gewoon nog inhalen hoor!!

Liefs,

Margje

Gossie, Bas, wat een naar begin heb je gehad. Gelukkig dat het nu beter met je gaat. Ik wens je daarom samen met je baasjes een hele goeie toekomst.

Jannie.

tsjonge zeg, ik heb er nooit bij stilgestaan. Voedselintolerantie, natuurlijk, waarom niet.
Wat fantastische doorzetters zijn jullie. Mijn petje af.
Ik heb die fase met mijn zoontje gehad. Dus eliminatie van bepaalde stoffen, ik duim zo voor jullie dat het zo goed gaat!

LIefs,Cynhia

Zeer ontroerend, krijg er tranen van
Maar gelukkig worden jullie nu wel serieus genomen en kan Bas langzaam opknappen. Heel veel sterkte Bas!
En wat een onvoorwaardelijke liefde honden toch geven he... 'De hond is het enige wezen dat meer om een ander geeft dan om zichzelf'....

Wat een ellende voor jullie en zeker voor Bas is dit geweest!
Zit dit met een brok in mijn keel te lezen, maar wat een fantastische baasjes zijn jullie, echt dikke top

Heel veel geluk samen en ik wens voor Bas een nog betere gezondheid, en voor jullie en Bas nog heel veel fijne jaren met z'n allen