Pup aangevallen door andere hond!

Gistermiddag was ik aan het lopen mijn mijn  chi's. Normaal als ik andere honden zie ben ik direct al wat oplettender maar er was niemand op de stoep te bekennen behalve 1 voetganger die aanbelde bij een huis. Een vrouw deed open en op dat moment stormde er een grote hond naar buiten en viel mijn honden aan. Omdat dit zo onverwacht was had ik geen tijd snel te reageren en had die hond dus vrij spel om zo mijn hondjes aan te vallen. Mijn oudste begon direct te blaffen maar mijn jongste probeerde weg te rennen, lukte natuurlijk niet omdat hij aan de riem zat en dat beest sprong op hem, beet hem, echt een vreselijk agressief beest.
 Ik was zo bang dat ik helemaal verstijfde en ik weet nauwelijks hoe ik heb gereageerd. Volgens mij trok ik aan de riem om ze weg te krijgen en schreeuwde ik naar de eigenaresse om haar hond te pakken. Achteraf gezien was ik zo boos om mezelf dat ik die hond niet getrapt had of iets dergelijks maar het was zo beangstigend dat ik helemaal verstijfde. Ik heb mijn hondjes opgepakt en ben direct weggerend. Mijn jongste hondje bloedde bij z'n poot en mist nu een aantal nageltjes; het leek gelukkig erger dan het was. Ik heb het thuis direct ontsmet, gewacht tot het niet meer bloedde en na een tijdje weer naar buiten gegaan. Hij was zo aan het trillen dat het me het best leek snel weer naar buiten te gaan om lekker met ze in het park te spelen zodat de negatieve aanvaring wat naar de achtergrond zou verdwijnen. Gelukkig was ie snel weer actief en aan het spelen met mijn oudste. Tijdens het wandelen is ie nu wel erg bang voor andere honden (ik ook trouwens).
Ik ben nog steeds heel bang dat er was is met hem maar de dierenarts zei ook al als ik nergens een (bijt)wond zie, als ie nu weer normaal actief is en ik zijn wondje aan z'n voet ontsmet heb, het goed is.

Is zo iets een van jullie wel eens gebeurd? Ik ben nu in ieder geval vreselijk bang voor andere (vooral grote) honden terwijl ik echt wel weet dat niet alle honden zo zijn. Toch wil ik het angstige gedrag van mijn pup niet in stand houden tegenover andere honden door 1 vervelende ervaring.. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan vinden jullie?

Wat een nare ervaring moet dit geweest zijn voor jou en je hondjes. Het nare is dat het heel onverwacht was, je kon je dus ook niet voorbereiden op wat komen zou gaan. Neem jezelf sowieso niets kwalijk, door de schrik verstijfde je, dat is een normale lichamelijke reactie. Je hebt het verder prima opgelost. Ik vraag me af wat de eigenaresse hier van vond, heb je die nog gesproken nadat dit gebeurd is? Het kan goed zijn met haar te praten.

Natuurlijk ben je nu hartstikke bang, waarschijnlijk sta je steeds weer alert voor het geval dat er weer een hond aan komt stormen. Dit is gistermiddag pas gebeurd, geef je lichaam en jezelf en je pup de tijd om dit te verwerken. Besef dat dit een moment was, je weet niet waarom die hond dat deed, en niet alle honden zijn zo.

Wellicht ken je honden in de buurt die sociaal en rustig zijn? Daarmee kan je weer positieve ervaringen op doen, zowel voor jezelf als voor je hondjes. Ik zou je pup eerst de tijd geven om te genezen, een paar nagels missen is nogal pijnlijk.

Ik ga mee met caitlin. Gun jezelf de tijd om bij te komen, en ga nu verder goed je pup socialiseren. 1 nare ervaring komt hij wel overeen als je het goed aanpakt.

Zovaak wat onenighede tussen de honden. Bijvoorbeeld mijn uitlaathond Faith (teckel kruising) is wel eens aangevallen door een herder. Faith haar lichaamstaal lokte het uit, de baasjes zagen alleen dat hun hond aanviel (niet de oorzaak) en de hond kreeg op zijn kop. Mijn ervaring is dat het meestal meer lawaai en stoer doen is dan dat er echt schade wordt aangericht.

Sterkte verder

Ja het was echt een nare ervaring, ik ben de hele avond van streek geweest en voel me echt vreselijk schuldig. Een beetje alsof ik mijn hondjes voor mijn ogen heb laten verdrinken en zelf het water niet ingesprongen ben ook al weet ik feitelijk dat verstijven een veel voorkomende reactie is..
Over de eigenaresse; toen ze haar hond had gekalmeerd zei ze letterlijk tegen haar hond: ''Die hondjes zijn ook veel te klein voor jou om mee te spelen.'' Ik wist niet wat ik hoorde; spelen was zo'n ongepast woord. Ik ben toen overstuur  naar huis gegaan en heb verder geen aandacht aan haar besteed. Later die dag ben ik teruggegaan en haar verteld dat ik heel erg geschrokken was. Zei vertelde mij toen dat haar hond een hulphond is en dat ie normaal juist hartstikke lief is. Volgens haar wou haar hond alleen maar spelen en reageerde mijn hondjes zo geschrokken dat haar hond daarom agressief werd. Het zou echt de eerste keer zijn. Ik vond het wat vreemd aangezien ik het zo ie zo niet normaal vind dat je hond je deur uitrent terwijl dit eigenlijk niet mag (ze riep hem maar hij luisterde niet). Logisch dat mijn hondjes hiervan schrikken. En ik vind het ook niet normaal dat haar hond zo agressief werd terwijl mijn kleine direct al bang was en wegrende. Het leek net of die hond hem als een prooi zag of iets dergelijks. Toen ik begon over de dierenarts (ik dacht breng het voor de zekerheid ter sprake) zei ze direct dat ze daar geen geld voor had omdat ze maar 3,50 per weet te besteden had. Ik ging dus niet met een fijn gevoel weg. Zelf had ik direct mijn excuus aangeboden en eventuele kosten willen vergoeden (niet dat het me daarom te doen was hoor maar dat ik vind ik de meest logische reactie). Ze was eigenlijk alleen maar haar hond aan het verdedigen voor mijn gevoel, maar ja ook wel weer begrijpelijk. 

Je hebt gelijk, ik moet het echt als een moment zien en niet alle honden van nu af als de boze buitenwereld beschouwen. Ik ben alleen nog zo bang dat ie op de een of andere rare manier wat eraan heeft overgehouden, een soort van innerlijke beschadiging die ik over het hoofd zie en wat dan later heel ernstig blijkt te zijn. Maar ik denk/ hoop dat ik aan het overdrijven ben..

Goede tip trouwens van die andere hondjes, dat ga ik inderdaad doen zodat ie weer positieve ervaringen opdoet, bedankt!

@ Naomi; Ja dat over meer lawaai en stoer doen klopt meestal wel ja alleen het gezicht van een kleine chi pup die aangevallen wordt door een grote hond is gewoon zo beangstigend dat je je wel horror scenario's in je hoofd moet halen..

Ja zeker dat begrijp ik volkomen. Een chi is toch een van de meest kwetsbare honden, en dan ook nog een pup. Ik zou doodsbang zijn als ik daarmee over straat zou moeten gaan.
De andere kant van het verhaal snap ik ook. Ik heb zelf een middelgrote hond die als een hond bang is er ook acheraan gaat en erop stort (ook om te spelen maar dat komt zo niet over). Maar dat jou pup daadwerkelijk nagels mist is absoluut niet normaal.

Maar zoals ik al zei probeer zoveel mogelijk vriendelijke honden weer bij je pup te laten. Zodat zowel jij als je pup zien dat het ook anders kan en weer een beetje vertrouwen krijgen.

Hoe heeft je oudste hier op gereageerd

Dat is jammer, dat het gesprek met de eigenaresse je niet veel heeft gebracht. Al is het maar om er over te kunnen praten, zij was er tenslotte ook bij. Het is logisch dat je je schuldig voelt, maar absoluut nergens voor nodig. Wat ik al zei is dat verstijven een normale lichamelijke reactie als je je zo kapot schrikt.

Overigens kan die eigenaresse ergens wel gelijk hebben, wat betreft dat haar hond wilde spelen. Als een hond en zeker een grote hond daadwerkelijk agressief is en kwaad wil dan hadden je hondjes niet meer geleefd of ernstig gewond geweest. Dat is heel grof gezegd, maar wel de waarheid. Je pup is wel gewond, maar gelukkig is dit licht. De vraag is nu of hij mentale schade heeft, in de zin van een angst. Gelukkig is je pup nog jong en kan je dit recht trekken door juist te zorgen dat hij positieve ervaringen op doet.

Angst voor inwendige verwondingen begrijp ik, wees niet te ongerust maar ga bij twijfel altijd naar een dierenarts toe. Het zal allemaal heel snel gegaan zijn denk ik, vaak lijkt het uren te duren als je er zelf bij bent, maar is het een kwestie van seconden.

Mijn oudste (2,5 jr.) begon van zich af te bijten en blaffen, maar die denk volgens mij ook dat ie zelf een pitbull is.  Wel heel lief vond ik dat dat ie de kleine probeerde te beschermen. Dat is dan wel het positieve van het verhaal; waar de oudste eerst vreselijk jaloers was op de kleine is dat nu wel helemaal rechtgetrokken en gaan ze samen de strijd aan, of naja zoiets dan:P

Ja daarin ga ik met jullie mee inderdaad; die hond zou vast willen spelen maar het was wat mij betreft wel heel ongeremd. Zo ie zo vind ik honden die niet luisteren naar hun baasje altijd wat enger omdat ze zich geen halt laten toeroepen.

Ik hoop dat z'n nageltjes snel terug groeien en probeer het maar wat te laten rusten; hij heeft net een wilde achtervolging ingezet op mijn andere hond dus volgens mij ben ik lichamelijk meer van slag dan hemzelf. Misschien ga ik morgen wel even langs dan ben ik in ieder geval helemaal zeker ervan en kan ik het uit mijn hoofd zetten.

Ben blij het even hier besproken te hebben; wordt het toch even wat gerelativeerd, in mijn hoofd waren we ondertussen al aangevallen door een enorme dinosaurus (niet dat ik verhaal verder overdreven heb hoor )

Ik heb het ook een keer mee gemaakt met me chi...
Ze heeft een nogal grote mond en als het te heet onder de voeten word rent ze of naar mij of naar mijn boxer!
Ze is absoluut grote honden gewent, we hebben er zelf eentje, en heb vanaf het begin grote sociale honden opgezocht met haar...
In de verte zag ik een witte pit aankomen (absoluut niet negatief bedoeld!), met een vrouw en een kinderwagen...
we komen elkaar tegemoed lopen en zei laat haar hond ook los, en dat ze dat doet is het gelijk 1 spurt naar mijn chi...
Gelukkig liep chica los, en kon ze redelijk zichzaggend naar me toe rennen en kon ik der grijpen en boven me houden!
Achteraf heb ik die hond wel zien focussen op chica, maar goed met wat natte plekken in der vacht was er verder niets mis met haar, die vrouw zich verontschuldigd, de hond nog wat gespeeld met mijn boxer en ben gauw het park uitgelopen.

Het nadeel van mij was dat ik niet gelijk de straat weer op kon met haar, ze werd de volgende morgen geopereerd aan PL, en daar baal ik echt van want ze vertrouwd geen ene hond meer!

Dus petje af dat je wel weer gelijk met haar naar buiten bent gegaan!
En zoals boven ook beschreven is, zoek sociale rustige honden uit de buurt op, is goed voor jouw vertrouwen en die van je kleine ukkies.
En ook heel moeilijk probeer niet angstig te zijn als je weer eens een grote hond tegen komt of passert, je honden voelen dat perfect aan en zullen daarop reageren.

Ennuh vergeleken met een chi is elke grote hond bijna een dinosaurus hihi

Fijn te lezen dat je pup alweer aan het rennen is, dat lijkt me een goed teken! Het is altijd fijn om even je verhaal kwijt te kunnen, dat soort ervaringen zijn heel heftig zeker als je het in je eentje mee maakt (tijdens het incident, bedoel ik). Ik heb het ook een keer meegemaakt, gelukkig goed afgelopen maar ik had er de dagen erna flink last van. Zag het steeds voor me gebeuren, als een soort film die steeds weer herhaald word. Het zijn ook gewoon hele angstige dingen om mee te maken, zeker met twee kleinere hondjes.

Zo, even een (late) update; zijn wondje heelt hartstikke goed en hij lijkt gelukkig geen last te hebben van zijn missende nageltjes. Ik wou jullie nog even bedanken voor het reageren, het had me echt gerustgesteld!

Ja vanmiddag mijn hondje kleine maltheser is aangevalen opeens door een hele grote pitbull,hij is ook nog jong en begon aan het spelen,maar toen de riemen doorelkaar zijn gedraaid,dus paakte hij mijn teefje op haar nek en ze huilde heel erg,ik probreerde de mond van de aanvaller open te doen maar het was onmogelijk zeg,..na 2 minuten aan het worstelen zij die mevrouw tegen mij pakt zijn achter benen omhoog ,dat deed ik en het werkte,gelukkig maar einde van de overspanning voor alle 4 van ons tjongen,tjongen,tjonge zegt wat een toetstand!!!zo als het ook me je gebeurd probeerd dezelfde methode.wie weet!.

gr,
guus

dat is echt verschrikkelijk.mijn jazz is laats vreselijk gebeten door een andere hond en had een onderhuidse wond van 8 centimeter en hij lag van zijn oortje tot zijn koppie open.ik weet hoe je je voelt.ik heb nog een hondje poppy.en de volgende ochtend ben ik toch maar meteen weer met ze naar het park gegaan.hoe bang ik ook was.voor me zelf heeft een tijd geduurd voor ik dat beeld kon loslaten.jazz in die kaken van die hond die hem maar niet los liet.maar ik denk dat ik er goed aan heb gedaan want jazz is gelukkiig niet veranderd in zijn gedrag tegenover andere honden.ik weet hoe moeilijk het is.maar ik wens je heel veel sterkte