Is dit herkenbaar?

Eigenlijk ben je van plan om naar boven te gaan. Je draait je om, en je wil de deur achter je dichtdoen. Wat gebeurt er? Je denkt: Laat ik toch maar even bij de hond kijken... En doet de deur weer een klein stukje open. Met één oog loer je door het kiertje, en wie staat daar?
Precies! De hond.

Dat heb ik echt zó vaak! Dan kijkt Bink me met een smekende blik aan: "Hannah, blijf nou.. Alsjeblieft? Ook al hoef je boven alleen even sokken te pakken.." En dan uiteindelijk ben je een kwartier bezig met "afscheid" nemen van de o-zo-zielige hond.

Als je dan weer terug komt, en de deur weer open doet, wordt je begroet of je een week weg bent geweest...

Écht, ik kan er niet tegen als Bink zijn smeek-blik opzet, haha. Oortjes naar voren, twinkel oogjes..

Zo iets:

Het lijkt wel of alle honden en gebruiksaanwijzing krijgen hoe ze zo zielig mogelijk kunnen kijken he?
Luna slaapt in de gang op haar kussen. Dit heeft twee redenen namelijk dat het een rustige omgeving is en omdat het er lekker fris is (qua lucht).
Soms gaan wij erg laat naar bed en dan is Luna al totaal in slaap gevallen op de bank, je weet wel, helemaaaaaaal van de wereld. Ik ga haar dan zachtjes wakker maken zodat ze naar de gang kan maar dat vind ik dan zo zielig hahahaaaa, haar wakker maken om te zeggen dat ze naar bed moet.
Doet me herinneren aan een verhaal dat mijn moeder ooit eens vertelde. Een collega van haar had een bejaarde wakker gemaakt om te zeggen dat ze haar slaappil vergeten was in te nemen en dat ze dat nog moest doen!

zielig hoor.

als ik weg ga, heb ik geen smekende blikken, ze kijkt op haar ..horloge..en denkt, zo wat zal ik nu eens gaan doen.

kom ik thuis dan kijk ik rond of ze wat gedaan heeft, gestofzuigd of gedweild, heb altijd een a4 tje hangen, en maar hopen dat ze de ..plicht..gedaan heeft.

kijk in het rond...uhhh de bank ? beslapen ? mmmm
en dan buiten op haar bed...mmm ja zeker daar heeft ze gelegen, maar ze zal het niet vernoemen tegen me, geen smekende blikken, welnee, opgeruimd staat netjes.

hihi mijn hond Addy ,dat spreek je uit als Eddy, geeft altijd zo'n blik als ik m'n nieuwe pup Rocky, uit moet laten. Addy is namelijk al oud maar houd heeeel erg van spelen maar ze heeft iets met haar hart dat als ze te lang te wild doet kan het hart er zo maar mee ophouden. Rocky , daarintegen moet hartstikke vaak en heel erg lang worden uitgelaten. ik laat Addy twee keer uit en Rocky vijf keer ofzo. maar het scheelt wel want Addy is heel erg zinndelijk en mijn man en ik hebben een tamelijk grote tuin.

Ares (husky) jankt en piept altijd als ik (we) wegga(an), in het begin had ik daar moeite mee, maar nu ik weet dat meneer om bijna alles wel piept wat hem niet aan staat ben ik er wel aan gewend..
Bayley haar lieve zielige oogjes daarintegen... daar heb ik af en toe nog wel moeite om die te weerstaan haha..

Hunter is gewoon een blije sukkel die vind alles prima, zelfs als we weggaan. Die doet nooit zielig '

ach wat zielig, ik heb namelijk ook altijd een ''hondenleven'' gehad. toen ik twee was woonde ik op een boerderij met mijn vader en moeder en twee oudere zussen, een tweeling, Marie en Louisa, en een jongere tweeling bestaant uit een broertje en zusje, Jacob en Hermelien, toen ging onze eerste hond  Kaki dood. daarna hebben we een hele familie die alleen als ze bij elkaaar bleven kon worden gekocht. de moeder Lotje, had geen twinkel oogjes, ze leek altijd verdrietig, haar kinderen, Rubie, Merallien, Tinke, Suzie, Jonne, Boef en Dirk hadden precies dezelfde oogjes. Suzietje ging op haar 3e dood aan vergiftiging, Rubie is een half jaar later ook doodgegaan, de dokter dacht dat het kwam omdat ze Suzie misten want ze waren beste vriendjes en verder was er niet met Rubie. hun moeder Lotje overleed twee jaar na Rubie van ouderdom denken wij, we hebben haar leeftijd nooit geweten. gelukkig ging de volgende, Tinke pas dood op haar 15e. tot onze grootte spijt moesten we Boef en Dirk vlak na elkaar laten inslapen. Merallien kreeg tot verwondering van ons nog een nestje maar overleed bij hun geboorte, we hebben nooit geweten wie hun vader was. Jonne ging dood op 17e leeftijd. de pups, 3 werden dood geboren de andere 2, Twinkel en Merallien we hebben haar naar haar moeder vernoemd zijn beide oud geworden ik nam Twinkel mee toen ik een eigen huis en man had. Twinkel volgde me overal, ze ging zelfs janken als ik op het toilet zat!!!! zij had wel echte twinkel oogjes zoo schattig!!!!! een jaar geleden is ze dood gegaan aan een longziekte.