Wie wilde de hond??????

Ik wilde altijd al een hond, maar het mocht nooit van mijn ouders, vooral niet van mijn vader. Ik liep altijd met de honden van mensen uit de buurt. En toen ineens kreeg ik Ricky voor mijn 17e verjaardag en wie was er (na ikzelf dan hè) het meest gek mee... hahah mijn vader Toen ik uit huis ging wilde mijn ouders de hond graag houden en dat was ook beter omdat ik in een flat ging wonen en veel moest werken. Nu 6 jaar later ben ik eindelijk in de positie dat ik ook zelf voor een hond kan zorgen en dat is Teun. Ik heb hem nu 4 weken en ben superblij met hem! En Ricky knuffel ik nog altijd helemaal plat als ik naar mijn ouders ga.

Toen ik samen ging wonen met mijn (nu) man,had ik al een hondje.
Dus die ging gewoon mee.
Heel snel daarna wilden we samen een Bouvier erbij.
Maar de meeste hondjes die we daarna hebben gehad ik meer door het toe doen van mij.
Mijn man vond het altijd goed,maar het waren mijn ideeen of van de boys.

gr Liesbeth,turbo en Luna

Samen met mijn ex had ik 3 honden ( 2 dobbermannetjes en 1 maltezer leeuwtje). Toen we uit elkaar zijn gegaan ben ik een tijd bij mijn ouders moeten intrekken met mijn dochter en zij hadden ook 1 hond (heidewachtel).
Mijn dochter was dus altijd honden gewend.
Zodra ik een woning voor ons had wilde ik dus ook een hond voor ons, maar ging op het moment niet doordat ik net nog een studie was begonnen.
Uiteindelijk hadden vrienden van me een huis nodig voor hun hondje doordat ze uit elkaar gingen.

Ik dat hondje in huis genomen en mijn dochter vond het geweldig!
Helaas moest het hondje na een tijdje weer terug en ja toen heb ik mijn dochter haar eigen hond beloofd.
Na niet lang zoeken werd ik al helemaal verliefd op Tayco en tja.. zo is hij er gekomen

bij lucky was ik alleen dus ik wou de hond met de anderen zijn ons eigenlijk in de schoot geworpen dus daar kregen we een telefoontje en we hadden er een hond bij we wouden al wel een tweede hond maar zo snel en de derde kwam smorgens mijn buurjonge of we hun hond niet wouden want hun konden het er niet meer bij hebben dus dat was nummer drie nu zijn wij gelukkig ook met elkaar eens geen hond meer

haha ik heb net zolang gezeurd tot hij het ook wou, ik ben stapel op dieren en mn vriend heeft er weinig mee.. helaas..
maar hij vind Sky wel leuk nu, en ligt savonds ook met m op de bank!!

wij allemaal hier,het hele gezin dus...

De hond koos ons, maar wij waren natuurlijk verliefd geworden op onze man !

Dat wilde we allebei,een jaar ongeveer op een flat gewoond,gingen toen naar een ander huis, toen aan een hond begonnen,nooit meer zonder hond(en) gezeten.Dat is dus al 29 jaar

Ikke vooral een border collie!
Mijn moeder wilde graag een hond, nadat onze eerste hond dood was gegaan. Eerst wilden mijn ouders geen hond meer, maar ja... tis zo stil in huis, dus na een tijd wilde mijn moeder toch weer een hond. Van mijn vader hoefde het niet zo meer, maar ja... die heeft niks te vertellen hahahahaha... Nu is hij dol op Raki hoor, maar dankzij mijn moeder is hij er toch gekomen!

Ik & mijn moeder.
Maar hij is pas gekomen na goed overleg met de andere gezinsleden. Dus uiteindelijk door ons alle 4.

Mijn dochter en ik Maar ik moet ook wel zeggen dat wij altijd onze zin krijgen van m'n man

voor sandy hebben we beide gekozen ik heb haar zelfs voor mijn verjaardag gehad van mijn man,ik wilde toen sandy 7 was er graag een tweede hond bij,na lang zeuren mocht dat zo kwam donna,toen sandy overleed kwijnde donna weg,wilde niet meer eten.
toen wilde ik toch weer een tweede hond erbij dat mocht alleen was hij niet blij met onze keus,hij wilde geen klein hondje,maar toch is ze er gekomen,maar mijn man heb niks met laska.
met donna wel gelukkig.

Allebei!

Ik eerst wel. Omdat ik me heel erg alleen voelde.
Toen heb ik steeds foto`s van puppy gaan opzoeken.
Om Joris helemaal gek te krijgen.
En dan is gelukt.

Maar we hebben er zeker wel bijna een jaar over gedaan. Vooral om ook een ras te vinden wat bij ons paste...

Haha Natasja, hetzelfde hier

We wonen nu nog bij mijn pa en men vriend zei dat hij wel een hond wilde maar als we alleen woonden.

Elke keer we een pup op straat tegen kwamen riep ik: Kijk een puppyyyyyyy" iedereen heeft puppy's

En toen ik de mail kreeg van het gevonden nestje heb ik hem gebeld om te vragen of ik mocht gaan kijke en hij zei doe maar. Toen ik thuis kwam en had ernaast gegrepen begreep hij niet waarom ik zo hard weende, ik wou al heel men leven een hond. Uiteindelijk zei hij dan we zullen dit weekend naar het asiel gaan of een fokker.

Kwam op men werk de dag nadien toe en ik was er 5minuten toen de vrouw me belde om te zeggen dat iemand had afgezegd van een pup en ik mocht hem gaan halen!
Na 1u terug naar huis (had direct vrij gevraagd aan men baas) en toen ben ik hem gaan halen!

Nu ligt men vriend er 's avonds ook mee op de bank en speelt er mee maar dat ik ook al maar ik vind het al een grote stap!

Groetjes
Lieselot en Tovio

Ik Mijn ma wilde geen hond, mijn pa had niet echt interesse, mijn zus heeft schrik voor honden (zelfs van James), mijn broer wilde wel een hond, maar dan moest het een stoere zijn... Uiteindelijk heb ik hen kunnen ompraten, sommigen toch (niet mijn zus)

Ik denk toch wel dat hij er zonder mij niet was geweest.

Wij hadden toen we thuis woonden elk een keeshondje. Toen we ginnen samenwonen gingen de honden gewoon mee.
We hebben ze meer dan 15 jaar gehad. 3 jaar geleden is ons laatste keesje gestorven.De lijdensweg van onze laatste was nogal erg, dat ik eventjes geen hondjes meer moest hebben. Maar nadat we ongeveer een jaar later in ons nieuwe huis woonden begon het bij mij toch terug te kriebelen. Mijn man moest er echter nog niet van weten. Het liefst had ik een Golden. Na lang zagen, websites van kwekers afzoeken en toevallig de computer op dat blad open te laten staan, begon mijn man ineens kwekers af te bellen om te zien wanneer ze een hondje beschikbaar hadden.
En zo is uiteindelijk onze Sam er gekomen.
(ik ben nu trouwens aan't zagen voor een tweede hond, zonder succes tot nu toe

Mijn vriend ik wilde allebei graag een hond maar dan als we samenwoonde.. Tot me vriend met me schoonmoeder naar een kennel ging.. Ik nog smsen Steef doe dat nou niet dan kom je met een hondje thuis.. Maar nu dat was geen waar..

Toen smste hij dat hij bijna thuis was (ik was inmiddels bij hem thuis) Vroeg ik nog.. En heb je een hondje meegenomen? Maar nee hoor schatje heb ik niet gedaan..

Tot hij thuis kwam en uit de auto stapte.. Kwam er ineens een wit bolletje achter hem aan.. En daar was Cheeko!!

Dat is een makkelijk antwoord in mijn geval. Ikke, ben namelijk alleen, dus erg handig in dit soort gevallen. Inmiddels wonen Hetty en ikke samen, en dan was Myla er zeer waarschijnlijk nooit gekomen, maar nu zijn we wel HEEL BLIJ dat we haar erbij hebben, tis toch de vrolijke noot tussen de heren in.

Groetjes Betina

deze vraag is makkelijk:
Ikke!
dat wordt me trouwens ook vaak genoeg verteld.

ik wilde al heel graag een 2e hond erbij. ik had een heel leuk hondje gevonden en heb die toen aan m'n ouders laten zien. die zeiden gelijk nee..
daarna heb ik elke keer dat blaadje overal laten rondslingeren en toch wel een beetje lopen zeuren.
op een gegeven moment waren ze al iets over stag en hebben de baas gebeld. het bleek dat die hond gekocht was door mensen bij een fokker, maar dat hondje ging niet samen met hun vorige hond.
ze wilden het hondje dan ook zo snel mogelijk kwijt.
een paar dagen later besloot mijn vader dat hij weleens wilde kijken.
een goed teken dus! hij vroeg of ik mee wilde, maar dat wou ik niet. ik was veel te bang dat het niet door zou gaan en als ik dan het hondje gezien had had ik daar nog veel meer van gebaald. ik heb echt met spanning thuis gewacht.. het duurde erg lang wat een goed teken was. en ze kwamen met onze masha terug! ik ben nog nooit zo blij geweest!

hoewel ik als enige niet mee was met het halen van haar is het toch echt mijn hondje! ik ben de enige die met ze wandelt en ik ben ook van de opvoeding. ik ging met ze naar cursus en moest dus ook de andere vertellen hoe ze met haar om moesten gaan erg leuk om te doen is dat!

Zaza was denk ik mijn vaders idee.. ik zelf was toen nog te jong. ik was toen 6 jaar.

Ik! Zeker weten! Het is ook echt 'mijn hond'

Groetjes Lois