Wat moet ik doen

Hallo, 
Ik zit ermee in mijn maag en ben benieuwd wat jullie er van vinden/denken?

Ik heb een gecastreerde herder reu van 4 jaar. Hij is echt ontzettend lief en ik ben echt stapelgek op hem!

Hij was een herplaatser en we hebben een hele moeilijke start met hem gehad omdat hij het echt slecht heeft gehad bij zijn eerste baasjes. De "problemen" hadden wij echt niet voorzien en we schrokken dus best van alles. In het begin vroeg ik mezelf hierdoor regelmatig af: waar zijn we aan begonnen. 

We hebben enorm veel tijd in hem gestoken en dat heb ik echt met liefde gedaan, maar er zijn problemen die we er niet uit kunnen krijgen helaas.

Nu woont hij inmiddels ruim 3 jaar bij ons en we zijn echt enorm ver met hem gekomen, maar desondanks blijft er elke x een terugkomende gedachte bij ons. Elke x vragen we ons weer af of we hem niet beter kunnen herplaatsen, maar hoe we er ook over denken en praten we kunnen niet beslissen. 

Er is best veel spanning binnen het gezin door hem en er zijn ook regelmatig ruzie's tussen mij en mijn man vanwege de hond :( 

We hebben heel veel aangepast voor hem en het is soms behoorlijk benauwend voor ons allemaal. 

Voor ons gezin zou het beter zijn als hij er niet was, maar ik hou zo ontzettend veel van hem...... 

Het is zo moeilijk.....

Wat vinden jullie, wat zouden jullie doen? 

Ontzettend bedankt alvast allemaal

Ik kan niet vinden wat nu de problemen zijn met de hond?

die keuze kunnen jullie alleen zelf maken.

volg je hart...

Wat zijn de problemen met de hond?

De hond voelt de spanningen in huis ook, kan zijn dat hij hierom steeds een terugkend probleem krijgt..
Honden zijn erg gevoelig..

Waarom de hond weg doen na al wat je met hem hebt bereikt?
En wat als je hem gaat herplaatsen? In het slechtste geval gaat hij van gezin naar gezin gaan en uiteindelijk beland hij mss in het asiel waar niemand hem meer wilt en krijgt mss een spuitje.Jullie hebben voor de hond gekozen dus het is ook aan jullie om verantwoordelijkheid voor die hond op te dragen.

Sorry voor mijn reactie maar als vrijwilliger in het asiel zien wij vaak van die honden die maar blijven terugkomen.

Mijn eigen ervaring is... bij twijfel niet doen! Er is niet voor niets een reden dat je twijfelt. Als je heel zeker zou weten dat de hond het best af is met herplaatsing zou je dat in het belang van de hond doen. Misschien zit je (nog) niet op dat punt.

Ik weet hoeveel impact het kan hebben, een herplaatser, en ik kan me ook helemaal voorstellen hoeveel impact dat kan hebben op een gezinsleven en dat het spanningen tot gevolg kan hebben. Dit is nadelig voor de totale harmonie, waar ook de hond deel van uitmaakt en zo kom je in een vicieuze cirkel. Zoals ik lees bestaat die vicieuze cirkel nu al een paar jaar, ondanks alles wat jullie al wel bereikt hebben. Realiseer je ook dat de hond meeveert op deze spanningen en in deze vicieuze cirkel en dat dit mogelijk wisselwerking heeft met de problemen (of het oplossen van problemen) die er zijn.

Het onvoorwaardelijk kiezen voor de hond of het onvoorwaardelijk erkennen (kiezen) dat de hond niet op z'n plek zit bij jullie is een keuze. Tussen die twee keuzes in blijven hangen (zoals nu al een paar jaar gebeurt) doet niemand goed en zeker de hond niet. Het blijft continue in de lucht hangen en geeft bij alle partijen onrust en onlustgevoelens).

Op het moment dat je een onvoorwaardelijke keuze uit onvoorwaardelijke liefde maakt (durft te maken) zouden er wel eens wonderen kunnen gebeuren.

Even voor de duidelijkheid, mochten wij hem herplaatsen gaat hij echt niet naar de eerste de beste. Hij gaat alleen weg als ik een superbaasje voor hem heb, met contract en mocht hij toch weer wegmoeten wil ik dat hij ten allen tijde terug komt bij ons. Contact houden is voor ons ook een verreiste dan omdat we willen weten hoe het hem vergaat en al duurt het een jaar voordat ik het juiste baasje gevonden heb dan nemen we die tijd ook!
Dat wou ik gewoon wel even duidelijk hebben  

De problemen zijn niet binnenshuis. Hij is een hele gevoelige hond, dat weten we en ik weet ook echt wel het 1 en ander van honden af. Alles wordt hier positief getraind en heb verschillende lezingen gevolgd en heel erg veel trainingen met de hond. Ook trainers in huis gehad en daarom gaat het nu ook zo goed.

Probleem is dat we kleine kinderen hebben en wede hond absoluut niet uit kunnen laten met de kinderen, tenzij je met 2 volwassenen bent. Daarnaast ben ik serieus al 2 jaar op zoek naar een oppas om eens met de kinderen op vakantie te kunnen, om met de kinderen dagjes weg te kunnen, maar het gaat niet. Of ze willen niet op hem passen of ze kunnen niet door bijvoorbeeld hun eigen honden, of doordat ze hem gelijk een slipketting willen aanmeten (die dingen komen er bij mij absoluut niet in)! 

Ik weet het gewoon niet. Ik hou echt van hem, hij is verder een geweldige hond, heerlijk rustig in huis, lief met mensen van werkelijk alle leeftijden, werkt graag met je en leert ook heel snel enz enz..... 

Maar toch,ik zelf wil hem niet kwijt, maar ik ben niet alleen en mijn gezin is toch echt wel belangrijker voor me.....

Ikweethet gewoon niet, ben de ruzie's zat, ben het zat hoe mijn gezin zich zo erg moet aanpassen..... Maar ik ben zo gek op hem....

Wat dacht je van een uitlaatservice of een dierenpension als jullie weg willen?

volg je hart, dan weet je altijd de waarheid

Ik denk dat herplaatsen niet de juiste oplossing is voor jullie en dat je er spijt van zou krijgen.
Maar ik kan goed begrijpen dat er spanningen ontstaan als je niet eens een dagje met de kinderen weg kan.

Ik denk overigens wel dat je hier op het forum iemand zou kunnen vinden die eens een dagje op je hond wil passen zodat je een familie uitje kan maken.
Iemand die niet meteen naar slipkettingen en schokbanden grijpt want daar is hondenpage ook geen voorstander van

Moest je toch nog denken dat herplaatsen beter is, probeer je dan eens in te beelden hoe het zou zijn zonder hond. En maak een lijstje met alle voor en nadelen van het hebben van deze hond.

Bedankt voor de reactie's tot nu toe!
Ik heb er wel wat aan namelijk! 

Ik ben ervan overtuigd dat als wij een fijn en goed oppasadres in de buurt zouden hebben dit een hele hoop zou schelen, met name voor mijn man en daarmee dus ook een heel stuk minder spanning tussen mij en mijn man om de hond. Ik heb naar oppasadressen gezocht via mp, via de hondenschool, via supermarkt en ja ook via dit forum. Helaas is er nog steeds geen oppas. 

Een hondenuitlaatservice of pensioen is helaas geen optie, ten eerste vanwege zijn verleden, ten tweede vanwege zijn "problemen" en ten derde om het simpele feit dat hij een herder is (je wilt niet weten hoeveel pensioens en dergelijke al meteen nee zeiden bij het horen dat hij een herder is helaas). 

Hem herplaatsen druist ook volledig tegen mijn principe's in, een hond heb je voor zijn of haar hele leven vindt ik. En dat is ook hoe ik ben opgegroeid met honden en het principe dat je daar lief voor bent, goed voor zorgt en dat tot zijn dood. Maar toch blijft de gedachte regelmatig terug komen.

Ikwil nog even iets verduidelijken. De spanningen die er zijn vanwege de hond, zijn er niet wanneer we bezig zijn met de hond (behalve als hij zich net heeft "misdragen" en wij nog een eind met hem moeten lopen). We genieten echt wel van hem en hebben wel begrip voor zijn "problemen", kunnen die ook wel handelen wanneer we met hem bezig zijn. 

Het zijn vooral aanpassingen zoals dus niet eens zorgeloos weg kunnen met de kinderen, het feit dat we hem niet kunnen uitlaten met de kinderen waardoor mijn man dus elke pauze naar huis komt zodat 1 van ons de hond kan uitlaten enz enz.

Zijn problemen zijn eigenlijk helemaal niet zo groot, maar wel te groot in combinatie met 2 kleine kinderen. 

Charlotte, ik heb naast hem ook nog een andere hond en blijf dus zowiezo niet hondloos, ik kan ook helemaal niet zonder hond . 

Ik denk dat ik er wel een beetje aan het uitkomen ben dankzij jullie ook. Ik twijfel inderdaad enorm omdat ik zelf niet echt problemen met hem heb, ik vindt hem een heerlijke hond en ben stapelgek op hem, het is dat mijn gezin er moeite mee heeft en ik mijn kinderen en man ook niet te kort wil doen (wat nu dus wel regelmatig gebeurd helaas). Maar ik weet zeker dat als ik hem zou herplaatsen ik er (bij wijze van) doodziek van zou zijn en me ogen uit me kop zou janken.....

Maar wat is nu juist het "probleem" met de hond ?