pup stress bij andere honden

Hallo allemaal,

Ik weet even niet hoe ik dit aan moet pakken. Lela is nu 5 maanden oud en echt een engeltje. Alles is heel voorspoedig verlopen, zindelijkheid, t socialiseren tot dusver, commando's, aan de lijn lopen, en ga zo maar door
Bij andere honden/pups ging het ook redelijk, ze was altijd bij de eerste ontmoeting ietwat verlegen maar na een aantal minuten voelde ze zich genoeg op haar gemak om met sommige honden te gaan spelen..dit was tot ongeveer vorige week zo.

Sinds vorige week lijkt het wel alsof er totaal iets verandert is en ik snap niet wat de oorzaak daarvan is. Zou ik niet beter weten dan zou ik denken dat ze een slechte ervaring heeft gehad met een hond. Maar dat is niet zo.
Tijdens onze wandelingen komen we vaak langs een sportveldje waar een aantal mensen uit de buurt komen met 4 chi's en 1 border collie, en na de eerste verlegen kennismaking vond Lela het altijd heerlijk om met die hondjes te spelen. Maar gisteren heeft ze de eerste 20 minuten met haar staart tussen de benen tegen mij op lopen springen (om opgepakt te worden).
Uiteindelijk ging ze een beetje spelen, maar toen er een grote boxer bij kwam schoot ze weer enorm in de stress.

Ze schijnt vooral grote honden dood eng te vinden, zodra zo'n hond alleen al naar haar kijkt begint ze te bibberen en tegen mij op te springen.

Iemand enig idee waar dit gedrag opeens vandaan komt? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan op het moment dat het gebeurt (doe ik het opspringen negeren, of zal ik misschien knielen om haar wel 'steun' te verlenen maar geen troost?)

Sowieso was ik van plan om op zoek te gaan naar grote stabiele honden zodat ze hier aan kan wennen, is dat een goed idee? maar ja dan wil ik natuurlijk wel weten hoe ik op dat moment met haar onzekerheid/angst moet omgaan

Alvast bedankt voor de reacties!

Pups maken verschillende fases door, en kan het gebeuren dat ze ineens voor iets bang zijn waarvoor ze eerder niet bang waren terwijl er niets bijzonders gebeurd is.

Ik zou inderdaad hurken bij haar om haar wat steun te geven, dan leert ze dat jij haar snapt en er voor haar bent.
Even niet teveel wilde grote honden bij haar laten denk ik, maar ook niet panisch reageren als het wel eens een keertje gebeurd, maar haar steunen en laten zien door  rustig envriendelijk tegen de wilde hond een paar woordjes te wisselen bijv. dat jij de situatie beheerst en niet eng vind.

Lijkt me ook een goed plan om af en toe eens met een rustige grote stabiele hond te wandelen. Lola is lief met pups en al ouder en groot en zwart haha, maar denk dat wij te verweg wonen.

Wanneer het advies van Dobry niet werkt, natuurlijk wel langere tijd uitproberen, een gedragsverandering heeft tijd nodig, zou je kunnen proberen de angst te negeren. Dit met de achterliggende gedachte dat je de angst juist niet bevestigt. Het is niet nodig bang te zijn. Onze Moos is bijna vijf maanden en is nu ook wat angstiger naar sommige andere honden. Hij komt dan bij ons zitten en gaat niet spelen.
Ik denk dan, kan ik fout hebben natuurlijk, dat hij signalen aan het leren interpreteren is van andere honden. Hij aarzelt bij andere honden ook meer en benadert ze voorzichtiger, aan de voorkant en niet, wat hij eerder deed ook aan de achterkant.
In mijn ogen is dit een leerproces, waarin hij niet bevestigd moet worden in zijn angst, juist aangemoedigd (met mate) toch te gaan spelen. Een keer lijkt me genoeg, je moet zijn (tijdelijke) angst wel respecteren. Het lijkt me een gezonde ontwikkeling. Mijn visie is dan juist je hond niet bevestigen in zijn angst (of haar)

Ik ben het helemaal met Dobry eens.
Ik vind het steunen van je hond zeker niet angst-bevestigend. Tuurlijk moet je haar niet helemaal optillen aaien en troosten alsof er iets heeel ergs gebeurd is.. maar ik denk dat je dit zelf ook wel snapt
Mikey heeft hetzelfde gehad en begon in die periode ook te blaffen naar grotere honden. Ik heb dit blaffen eigenlijk genegeerd en gewoon een stukje doorgelopen. Als we dan ver genoeg waren dat ze niet meer blafte ging ik ook even gehurkt en gingen we samen 'kijken'. Als ze dan een beetje dichterbij wilde mocht ze dit en bleef ik rustig praten dat het goed was. Wilde ze niet dichterbij, dan niet, en liepen we door.
Ze is er nu helemaal over heen (en nu omgekeerde wereld moet ze leren dat ze niet op iedere hond af hoeft te rennen om te spelen en kennis te maken ) 

Gr. Alexandra

Dankjewel allemaal.

Dus als ik het goed begrijp is het niet zo raar voor een pup van 5 maanden om deze fase door te maken?

En kan ik er voor kiezen om of geheel het springen te negeren, of door naast haar te knielen terwijl ik haar een aai geef en eventueel de andere hond ook aai zodat ze ziet dat Ik er niet bang voor ben dus hoeft zij dat ook niet te zijn?

Ja met grotere maar rustige honden afspreken zou wel kunnen helpen denk ik. Wat ze vooral niet leuk vind is als grote honden achter haar aan rennen natuurlijk, dat gebeurde vorige week wel, die hond wou enkel spelen maar ging heel hard achter haar aan rennen, dat vond ze natuurlijk niet leuk.

Waar woon je dan dobry?

Negeren wil niet zeggen dat ik zijn zoeken naar nabijheid door bij ons te gaan zitten negeer, dat heb ik ook niet gezegd, volgens mij. Het gaat mij meer om het bevestigen van angst door te troosten. Dat doe je ook niet bij een kind, dan bevestig je het alleen maar. Dat wil dan nog niet zeggen dat je het negeert, daar ga je over in gesprek. Alleen bij een hond is dat wat moeilijker, ik merk echter wel dat hij zich zekerder voelt, wanneer wij dat ook uitstralen...

Dat snap ik Jamie, en idd Alexandra, we zijn het eens . Jamie, misschien dan idd hurken bij Lela, en tegelijkertijd 'negeren'. Ze is natuurlijk klein, dan hoeft ze niet te springen, en straalt het geheel meer rust uit.

Wanneer je een kleine pup optilt, krijgen ze een 'onterecht' gevoel van 'erboven' staan heb ik ergens gelezen, zou ik zeker niet laten gebeuren! Zou idd met andere mensen praten en hun honden aaien, dan geef je het gevoel dat Lela niet bang hoeft te zijn. Dan mag ze zelf uit gaan maken of ze hier achter staat, zal wel wat tijd kosten, maar tijd kost niets toch?
En idd Moos heeft ook eens een close encounter met een enge hond gehad, vond het waardevol in de zin dat een volwassen hond een pup niet echt straft, maar ze leert wel voorzichtiger te zijn. Als volwassen hond zijn ze niet zo mals . Een pup moet leren, van leuke, maar vooral van minder leuke gebeurtenissen, vind ik, tenminste!

Met dat aaien weet ik niet. Je zou dat natuurlijk gewoon kunnen proberen lijkt mij.

Mikey van ons is wat opdringerig (jaloers?) als ik een andere hond aai en ik weet nog steeds niet helemaal wat ik hier mee moet.. Dus ik heb echt geen idee... sorry  

Haha, ik vind zelf ook altijd het moeilijkste van alles.. omgaan met andere baasjes!  
Maar ik heb ondertussen wel geleerd om voor mijn hondje op te komen en te doen/of zeggen wat ik vind en ja hier kunnen andere mensen zich niet altijd in vinden. Heel vervelend maar het went.

(toen Mikey in die fase zat kwamen we een grote berner senner tegen, druk en opdringerig, en Mikey schoot al piepend onder een geparkeerde auto, paste nog net. Toen heb ik haar daar onderuit getild en een stukje gedragen en verder neergezet om door te lopen. (Mikey was echt flink geschrokken en overstuur) Ik kreeg heel veel commentaar van die andere baas, dat ik mijn hondje niet mocht optillen enzo en dat ik het erger maakte..en dat ik haar terug moest zetten bij zijn hond.. enz. Was moeilijk maar ik bleef bij mijn besluit en ben door gelopen. Ik zelf vind nog steeds dat ik juist heb gehandeld, wie het er ook mee eens is of niet.)