verlatingsangst

Op zaterdag 21 juni zijn wij ‘s avonds ons adoptiehondje Galia op de luchthaven in Rotterdam gaan halen.

 

Na een rit van bijna 2 uur kwamen we thuis aan en hebben haar nog eventjes laten rondsnuffelen in huis en de tuin. Daarna zijn we nog eventjes met haar in de zetel gaan liggen zodat ze niet meteen alleen zat en zijn we na een uurtje gaan slapen.

Die nacht ging alles goed. Mijn vriend is wel een keer naar beneden gaan kijken om te zien of ze zeker niets kapot zou bijten ofzo, maar alles was in orde. Wij blij dat ze ’s nachts toch al stilletjes was!

 

De volgende dag mee gaan wandelen. Eerst een stukje op asfalt naar een losloopterrein voor honden. Daar hadden we afgesproken met vrienden en hun hondje (is ook geadopteerd en komt ook uit Spanje). Het ging meteen goed tussen die 2. Spelen, rennen, elkaar uitdagen,… Was erg leuk om te zien.

Daarna zijn we samen langs het kanaal en door het bos terug naar huis gewandeld.

 

In de namiddag hadden deze vrienden een feestje. Daar zijn we eerst heen gegaan met Galia. Ging allemaal super, eventjes snuffelen en rondlopen en daarna is ze op haar dekentje tussen ons gaan liggen. Omdat ze op ons overkwam dat ze heel erg moe was, zijn we ze maar naar huis gaan doen zodat ze thuis rustig zou kunnen slapen (handig dat deze vrienden in dezelfde straat wonen).

Na een uurtje belden mijn ouders mij op omdat ze voor onze deur stonden. Ok, eventjes naar huis, Galia ook in de tuin gelaten en toen we terug naar onze vrienden gingen hebben we ze maar terug meegenomen. Daar ging ze weer rustig op haar dekentje liggen slapen.

 

Toen we ’s avonds wouden gaan slapen en al in bed lagen hoorden we ze blaffen en wat piepen. De honden van de buren sloegen ook aan en omdat het toch al eventjes door ging en ik de volgende dag terug moest gaan werken, is mijn vriend maar op de zetel gaan slapen.

 

De volgende dag is mijn vriend er veel mee bezig geweest. Ook heeft hij haar eventjes alleen gelaten om naar de winkel te rijden. Hij is vooral wel naar de buren geweest om te vragen of ze hoorde dat Galia huilde en blafte. Galia heeft gehuild en geblaft. Ook die zondag toen ze een uurtje alleen zat. Onze buurvrouw probeert haar honden zoveel mogelijk af te leiden als Galia begint, zodat deze ook niet beginnen. (1 van haar honden heeft ook verlatingsangst gehad, dus ze begrijpt het wel. Persoonlijk vind ik dit erg vervelend, ook voor haar.)

 

Ook als we beiden in de zetel zitten, en 1 iemand van ons staat recht is Galia meteen wakker en volgt degene die recht staat. Bij mijn vriend heeft ze dit momenteel veel erger dan bij mij.

 

Het huilen en blaffen als ze alleen is zou ze eigenlijk toch snel moeten afleren. Mijn vriend moet volgende week terug gaan werken, dus dan zit ze toch enkele uurtjes alleen.

Persoonlijk heb ik geen ervaring met dit af te leren, dus als jullie tips hebben. Of moeten we haar gewoon laten wennen aan de nieuwe situatie en lost dit dan zichzelf op? Uiteindelijk heeft ze 8 maanden bij haar pleeggezin in Spanje gezeten met 6 katten en 5 andere honden. Nu heeft ze enkel 2 katten als gezelschap, maar daar kijkt ze eigenlijk niet naar. Ook moet ze op termijn terug beneden slapen.

 

Ook is ze erg onzeker als je soms met haar gaat wandelen. Ik ben er deze morgen nog een stukje door het bos mee gaan wandelen, maar de weg naar het bos (+- 400 m) loopt ze achter je, en het weggetje in het bos (is vrij smal) zet ze haar achterpoten schrap. Heb ze eerst proberen mee te lokken, eventjes mee getrokken zodat ze toch mee ging en uiteindelijk maar opgepakt omdat ik het erg vond. Ik heb een binnenweg genomen, en zodra we op de terugweg waren (andere weg dan waar we gekomen waren) heb ik haar weer op de grond gezet en ze liep eigenlijk direct vrij vlot mee.

Hoe kan ik ervoor zorgen dat ze de hele tijd vlot meeloopt? Meelokken met eten gaat niet erg lukken, want daar is ze niet echt op gesteld. Een speeltje kijkt ze ook nog niet echt naar. Zot en vrolijk doen begint ze van te kwispelen als ze op haar gemak is, maar meelokken zal dan niet lukken.

 
Alle tips zijn welkom; alvast bedankt voor eventuele hulp

jouw schema van de eerste dagen klinkt nogal druk. Hou het voor je hond zo rustig mogelijk. hou de wandelingen kort. Ik heb me honderden keren met mijn herplaatser omgedraaid tijdens wandelingen omdat hij het niet aankon. Ik probeerde later dan altijd opnieuw. iedere dag een stapje verder. heel rustig opbouwen. beter 10 keer hetzelfde rondje van 15minuten, dan een keer een onbekende wandeling van een uur. Anders raakt je hond in de stress.

Ga spelen met je hond, touwtrekken en zo. geef heb ook een pensstaafje, bullepeesje. het kauwen is ontspannend voor een hond.

En bovenal verwacht niet te veel.

IVM verlatingsangst (als het verlatingsangst is) dat lost zichzelf niet op, maar dat loopt uit de hand als je het zo laat. Je kan je hond niet langer alleen laten dan dat hij aankan (en dat kan maar enkele minuten zijn)
Kijk hier eens in de encyclopedie (link kan je bovenaan de pagina vnden) daar staan heel goede artikels over o.a. verlatingsangst en 'als het glas van je hond te vol raakt'...

Succes!

De sleutel bij verlatingsangst is kleine stappen. En als je dat niet doet maak je het alleen maar erger. Een paar weken investeren en je hebt er jaren plezier van. Als je het nu verpest word het alleen maar moeilijker. Begin met de minimale tijd dat het goed gaan en nu dit met kleine stapjes uit. Eerst 5 min en dan 7 bij voorbeeld. Zorg dat je hond zich niet verveeld door bijvoorlbeeld een kong te geven. gaat het te snel, wees dan niet bang een stap terug te doen. Beter 1 stap terug en 2 vooruit dan 3 vooruit en 5 terug. 
Het dag schema wat je aangeeft vind ik ook erg vol. Laat de hond op z'n tijd tot rust komen. 
Succes

Begin eens even met wat minder met haar te doen...op haar eerste dag al mee naar een feestje? Dat is echt veel te veel! Ze denkt dan direct dat ze 24/7 overal bij mag zijn en mee mag. Jullie zijn niet duidelijk geweest voor haar. Als ze smalle paadjes niet fijn vind dan loop je daar voorlopig even niet totdat ze aan jullie gewend is en jullie kan vertrouwen, dan pas ga je het weer proberen. Alleen laten moet je gaan oefenen zoals met een pup, daar kan je ook wel veel over vinden op dit forum. Veel succes en super dat jullie haar een warm plekje hebben gegeven!

Gefeliciteerd met jullie nieuwe huisgenoot. Fijn dat je haar een nieuwe kans geeft. Onderstaand een stukje wat ik eerder schreef (vandaar 'hij' vorm) om deze nieuwe kans ook een eerlijke en kalme start te geven.

In geval van een herplaats (of asielhond) is het goed om je te realiseren dat veel van deze honden behoorlijk wat stress en of indrukken te verwerken kunnen hebben door alle onrust en verandering in hun leefsituatie waaraan ze blootgesteld zijn.

Voor een herplaats (of asielhond) is alles nieuw en alles vreemd en ze weten totaal niet waar ze aan toe zijn. Ze komen bij jou, (weer) een nieuwe situatie waarin ze nog geen enkele basis van vertrouwen hebben met jou en de nieuwe omgeving. Dat kost tijd om al die nieuwe indrukken te verwerken en vertrouwd mee te raken en geef die hond ook die tijd. Geef jullie beiden de tijd om elkaar te leren kennen en een gezonde vertrouwensband op te bouwen. Overvraag en overlaad de hond dus niet met allerlei nieuwe indrukken/ervaringen, prikkels en trainingen.

Zorg voor structuur, geef de hond houvast door regelmaat. Belangrijk is veel rust om te verwerken. Stel de hond niet ineens bloot aan teveel nieuwe prikkels ineens en overvraag de hond niet. Dus liever vaker hetzelfde saaie rondje dan wisselende wandelingen van een uur vol nieuwe prikkels. Zet indien mogelijk je eigen sociaal leven een tandje lager en stel je hond niet bloot aan dagelijks bezoek krijgen of op bezoek gaan (regel desnoods een oppas als je weg moet).

De kunst is een goede balans te vinden en op geleide van de hond toe te werken naar zelfstandigheid. Heeft de hond moeite met de nachten, ga dan bij de hond liggen of neem hem mee naar boven, waarbij je op geleide van de ontspanning van de hond in kleine stapjes weer meer afstand creëert. Bied de hond steun als hij deze zoekt. Niet troosten, maar steun . Stuur de hond niet weg of negeer hem, hij zal dit in zijn onzekerheid al snel kunnen ervaren als afwijzing.  De ene hond heeft langer de tijd nodig dan de andere om zich aan te passen aan zijn nieuwe plek en een vertrouwensrelatie op te bouwen met zowel jou als de omgeving. Als dit het geval is doe je er goed aan om deze hond ook echt die tijd te geven voordat je hem het mes op de keel zet met alleen laten (en dus paniekaanvallen in de hand werkt) of een training waar hij mentaal en emotioneel nog niet klaar voor is door alleen thuis te laten terwijl hij dit nog helemaal niet aankan. Nooit langer alleen laten dan hij aankan in de hoop dat het vanzelf wel went.

Pas als je merkt dat er een betere basis van rust en meer vertrouwen in de hond is kun je voorzichtig beginnen met de hond wat los te weken en aan de slag met trainen van alleen zijn in kleine stapjes en vooral op geleide van kunnen van de hond. Ga nooit het alleen zijn trainen (je hond alleen laten) als er nog teveel angst/stress/onrust in de hond zit, dat is vragen om teleurstelling voor jezelf en negatieve ervaring voor de hond waardoor vertrouwen geschaad wordt of niet de gelegenheid krijgt om opgebouwd te worden.

In geval van een herplaatshond is het dus heel erg belangrijk dat de hond eerst echt ‘thuis’ komt in z’n nieuwe omgeving. Belangrijk is dat  jij en je hond elkaar goed leren kennen en een vertrouwensband opbouwen. Hoe meer stabiliteit hoe meer rust en vertrouwen dat in de hond brengt. En vanuit die stabiliteit en rust, en het kweken van (zelf)vertrouwen, ga je stapje voor stapje aan de slag op geleide van het kunnen van de hond. Vooral veel ýeah'ervaringen opdoen.

Vergeet ook niet dat jullie deze hond nog helemaal niet kennen. Ook dat is een belangrijk gegeven. De hond leren kennen en gaan ervaren wat de hond aankan en wat niet en zo samen groeien in de vertrouwensband.

Veel succes en veel genieten van en met elkaar.

Wat een ontzettend druk schema voor een hondje dat net bij jullie is.
Meteen mee naar veemde plekken, losloopterrein, een feestje, bezoekers aan de deur en daarna weer mee terug naar dat feest. Dit is echt te veel, laat haar eerst eens rustig wennen aan jullie en haar nieuwe omgeving, en doe alles stap voor stap. Zo kan ze vertrouwen winnen en langzaam wennen aan haar nieuwe huisje. En dan komt het allemaal goed..