Moeilijke keuze.

Onze hond Toby is ondertussen 10 jaar oud en vorige week zijn we naar de dierenarts geweest dit om het feit dat hij soms door zijn achterpoten zakt. Dit komt volgens de dierenarts door de tia's die hij twee jaar geleden heeft gehad. Buiten dit is de hond zo goed als blind en zijn reuk en hoor vermogen word er ook niet beter op. Buiten dat lijkt hij echter niet echt ongelukkig, maar het is naar mijn mening moeilijk om te zeggen wanneer een hond geen plezier meer heeft in het leven. Waaraan kan je dit zien? De dierenarts heeft ons een boekje mee gegeven over 'de laatste hoofdstukken' en heeft ook gezegd dat het misschien wel beter is om hem in te laten slapen. De hond heeft geen pijn. Wij zitten hier dus met de keuze of we hem laten gaan ja of nee. Mijn vraag is nu, wat zouden jullie doen in deze situatie?

Wat moeten jullie een moeilijke keuze maken.
Ik heb het zelf nog niet mee gemaakt, dus kan jullie eigenlijk dan ook niet helpen. Maar ik denk, dat wij ook de keuze niet voor jullie kunnen maken. Die zullen jullie toch echt zelf moeten maken, hoe moeilijk het ook is. En diep in je hart, weet je het misschien al?
Heel veel sterkte en ik leef echt met jullie mee.

oh moeilijk zeg.

Ook ik weet het niet.
Denk dat je je gevoel moet volgen.
Jij kent je hondje het beste, jij zult dan ook moeten beslissen..
Ik denk dat goed is waarbij jij ook denkt dat het goed is.

sterkte hoor.

Beste Anne-Roos,

Wat een moeilijke beslissing moeten jullie maken.
Ik heb afgelopen vrijdag mijn hond in laten slapen en op internet kwam ik vorige week 6 vragen tegen, die mij hebben geholpen bij de keuze, zal de vragen hier zetten voor je:

- Kan uw huisdier nog normaal eten en drinken (of moet je hem helpen)
- Kan uw huisdier nog normaal zijn behoefte doen?
- Heeft uw huisdier vaak pijn?
- Beleefd uw huisdier nog plezier aan dagelijkse activiteiten?
- Maakt uw huisdier nog normaal deel uit van het gezin of verstopt hij zich?
- Herkent uw huisdier u nog?

Misschien heb je er wat aan.
Ik wens je heel veel sterkte bij de keuze die je gaat maken. Jij en je familie kent de hond het beste.

Sterkte

Ik wil jullie alle drie heel erg bedanken voor jullie reactie's en Simone bedankt voor de 6 vragen, die zullen zeker mee helpen in de keuze. Morgen gaan we ook nog naar de dierenarts voor onze andere hond (alleen maar voor een inenting gelukkig.) en dan gaan we het ook nog over Toby hebben. Zucht, zo'n keuze hebben we nog nooit hoeven maken en het is echt moeilijk.

Dat is een verschrikkelijk moeilijk proces. En ik raad je aan, mits mogelijk (geen accuut ondraaglijk lijden), om jezelf in dit proces wat tijd te geven om toe te groeien naar 'weten'. Buitenstaanders zijn fijn omdat ze vanaf wat meer afstand wat objectiever kunnen kijken naar de hond en hun meningen zijn handreikingen in je eigen proces, maar uiteindelijk moet bij jou het onverenigbare bij elkaar gebracht worden. Je zult ook merken dat je hond je volgt in dit proces.

Het is niet mogelijk om de verantwoording van de keuze in handen van een ander te leggen. Het is jouw onvoorwaardelijke liefde voor het dier, je maatje, die uiteindelijk de verantwoording neemt en doorslag geeft *je weet*. De tijd die je nog hebt is een heel kostbare tijd. Een tijd van nog dichter naar elkaar toegroeien en vooral koesteren wat je nog vast kunt houden tot het moment dat je ook echt in onvoorwaardelijke liefde kunt loslaten.

Ik weet, zeer recent,  hoe waanzinnig moeilijk, maar ook bijzonder kostbaar het proces kan zijn als jij dicht bij jezelf blijft en van daaruit de keuzes maakt.

Heel veel sterkte en ook heel veel fijnen, warme en bijzondere momenten gewenst met je dierbare maatje.

Petra,
Wat ontzettend mooi geschreven!

Zoals Simone al zei dat is prachtig geschreven Petra! En heel erg bedankt voor je advies

Dank je wel Simone. Het is nog zo vers dat ik midden in het proces stond en nog zo voelbaar. De verschrikking van twee onverenigbaren bij elkaar brengen tot uiteindelijk alleen maar onvoorwaardelijke liefde en beRUSTing en beVRIJding.

Fijn dat het zo voelbaar aankomt Anne-Roos, mijn wens is dat je er wat vertrouwen uit kunt halen.

Sterkte....het is zwaar