hond opbaren na overlijden?

Nee, dit zou ik niet willen en als dit toen Bijou overleden was mogelijk was geweest had ik dit niet gedaan. Zelfs het opbaren om nog afscheid te kunnen nemen dat wilde ik niet, een dier of mens is na een aantal dagen overlijden nooit meer zo mooi als dat ze waren. Het lijf begint met ontbinden, koelen vertraagd het proces alleen maar, ondanks dat zie je wel dat een lijf begint te veranderen.

Het is ieder voor zich, ik geloof zeker dat het voor sommige mensen troost kan bieden, maar of er zoveel mensen zijn die dit zouden willen vraag ik me af..

Sommige overleden mensen worden mooier, dat heb ik zelf gezien.
Maar of je nu mooier wordt of niet, het is een feit dat je lichaam veranderd, maar maakt dat wat uit? Mijn visie is dat je daar dan toch niet meer in zit.

VERPLAATST naar de juiste rubriek

ik zou ze niet in huis willen, ook geen mens, maar zou ze wel appart willen laten cremeren en de as in een keting ofzo.

Heb daar nog geen ervaring mee met honden. De kat is op een nacht overleden, heb haar mooi in een mandje gelegd zodat de andere kat afscheid kon nemen. Eind van de middag naar het crematorium gebracht zodat ze de volgende dag gecremeerd kon worden. Ze staat nu in een asbus naast de televisie. Zou dit met mijn andere huisdieren denk ik net zo doen. dus geen koelplaat in huis om ze langer bij me te houden.

Ik heb ,toen mijn minxie overleed,haar eerst bij de DA gelaten(was in het weekend)Daar is ze de koeling in gegaan.
En op een maandag liet ik haar cremeren.
Eerst wilde ik haar niet meer zien, gewoon omdat ik t eng zou vinden dat ze niet meer minxie was.
Maar heb toch de beslissing genomen om haar in haar waarde te laten.
Ik heb haar mama geholpen bij de bevalling, dus ik breng haar naar haar laatste rustplaats.(in het crematorium)
En het heeft me goed gedaan, al moet ik nu weer ff janken.
Ze is individueel gecremeerd heb haar ook zelf in de oven gedaan.Gewoon om haar de laatste eer te bewijzen. en staat hier bij mij thuis...en ik weet niet of de honden t weten, maar soms gaan rooie en moob naar haar urn toe, staan er te snuffelen en lopen weer door.

En zo zal ik het met rooie ook doen.
Een waardig afscheid voor een waardige hond..ik kan het niet anders uitleggen.

Maar aan vraagje aan de TS.....hebben jullie geen ruimte dan om daar afscheid te nemen???

Het is voor iedereen persoonlijk.
Zelf zou ik er niet voor kiezen.

Toen mijn Ginger ingeslapen moest worden ,werd dat thuis gedaan.
De dierenarts heeft haar samen met mij netjes gelegd en zo heeft ze nog een dag gelegen ,s'nachts heb ik nog naast haar geslapen op een luchtbed ,en de volgende dag s'middags begraven in de tuin.

5 dagen in huis zou mij echt te lang zijn ,ik zou dat denk ik niet aan kunnen

voor mij ook ik heb wel eens gezien dat mensen hun hond of kat lieten opzetten omdat ze geen afscheid van het dier kunnen nemen was een half jaar geleden ofzo nog op de tv een mevr. had haar 2 overleden rotweilers op laten zetten en stonden als standbeelden in haar woonkamer vindt ik ook een leguber idee. En die vrouw had ook alweer nieuwe rotweilers wordt straks vol bij die mevr. in huis met al die opgezette dieren.

Onze oudste hebben we plotseling s avonds moeten laten inslapen.Hij is weer mee naar huis gekomen voor een nachtje,om Raïsa afscheid te laten nemen.De manden stonden naast elkaar.Raïsa heeft veel gesnuffeld en toen was het goed.De volgende middag is Djoery door het crematorium opgehaald.De volgende dag nog even afscheid kunnen nemen.Daarna is hij apart gecremeerd.
Met onze eerste hond die overleed is het zelfde gebeurd.

Nee ik zou het ook niet willen hoor ik weet niet waarom maar alles wat dood is raak ik niet meer aan angst vies ik weet het niet. Wel heben wij onze honden apart laten cremeren en de urnen mee naar huis genomen. Nu zit ik midden in een verhuizing en was ik al wat dingen aan het inpakken wat ik niet nodig had meer en daar sta ik dan voor de plank met urnen zwijgend tranen in mijn ogen maar ook met de gedachte wat moet ik ermee en eerlijk gezegd weet ik het nog niet staan ze ook nog steeds op de plank. Mijn jongste zegt wel steeds mamma we moeten wel .misty en Dynie meenemen. Begraven doen we nooit meer ooit een fret begraven en ja hoor paar uur later komt toen nog levende Dynie binnen met onze fret trots als een pauw omdat hij haar gevonden had.

Dus vor mij naar het crematorium  want zo moeilijk als het is ieder leven eindigt hier ook weer

Nee, ik zou mijn hond niet zo lang opgebaard hebben willen liggen thuis. 5 maanden geleden is de pup van mijn ouders plotseling overleden en ben toen wel meteen gekomen om hem nog even te kunnen zien. Ik heb hem toen nog wel op schoot gehouden en geaaid en geknuffeld, dat was fijn, maar de hond zelf was er niet meer. Hij is daarna direct door mijn ouders naar het crematorium gebracht en is daar later op een veldje uitgestrooid. Ik heb wel nog een plukje haar van hem in een zakje zitten, ik wilde iets "tastbaars" bewaren van hem, dat zakje ligt nu ook ergens in een rommellade.
Met mijn eigen hond wil ik ook zoiets mocht de tijd daar zijn.

Ja dat ga ik ok zeker doen wegdoen doe ik ze niet  ze hebben een plek in mijn leven gehad  maar vind het nu gewon moeilijk om ze in een doos te stoppen is niet echt een plek voor ze. Ze krijgen ook in het nieuwe huis weer een plekje misschien wel in een minder opvallende plek dan waar ze nu staan maar ze blijven er bij horen. Dank je wel voor je lieve antwoord overigens
Tineke

Ik zou dit zelf niet overwegen, maar vind het niet te ver gaan.
Het afscheid is een zo persoonlijk iets, ieder moet dit op zijn eigen manier mogen doen.

Zo zijn al mijn overleden dieren gecremeerd, maar ik heb bewust geen urnen.
Ik ben bij allen tot het einde gebleven..heb deze beelden op mijn netvlies gegraveerd staan.
Ieder verlies doet zo'n pijn, een urn is voor mij te confronterend.
Maar een ander vindt daar juist wel rust en troost bij.

Tineke@pien
Ik begrijp je helemaal elke keer opnieuw ben ik er mee bezig en nu weet ik f niet wat ik er mee moet. 
Ik snap mensen wel die afscheid wilen nemen door de hond eerst op te baren maar dat geldt zeker niet voor mij. Mensen die het wel willen krijgen alle respect hoor.

Wij laten onze dieren thuis inslapen, dit omdat het veel minder stress geeft. Een uurtje daarna komt de dierenambulance om hem/haar op te halen. In die tijd hebben wij en de andere huisdieren nog even rustig de tijd om afscheid te nemen. Daarna gaat ze naar het dierencrematorium en word ze in groepsverband gecremeerd. We hebben heel netjes een brief gekregen met wanneer ze is gecremeerd en waar ze is uitgestrooid.Op baren vind ik zelf te ver gaan. Kan me wel voorstellen dat het voor sommige mensen helpt met het verwerkingsproces.

Ik zou het zeker ook niet overwegen.

...Maar jullie kregen de vraag en die zal misschien nog komen. Of het ooit zo gebruikelijk wordt dat jullie je er op moeten voorzien weet ik ook niet...

Ik heb het 2 jaar geleden meegemaakt met mijn eerste pupje en afgelopen september met mijn moeder. Misschien klinkt het wat vreemd maar nadat de energie is verdwenen uit het lichaam herkende ik mijn hondje en zelfs mijn moeder niet meer. Ik heb wel wat steun gevonden door de week na het overlijden van mijn moeder nog bij haar te kunnen zijn maar je voelt zo'n ontzettende afstand.
Bij mijn pupje heb ik even tijd gevraagd om bij haar te zijn want ze was zelfs nog warm maar die oogjes waren zo leeg. Ik ben blij dat ik haar bij de dierenarts achter heb kunnen laten.

Ik zou het wel doen.
Waarom, omdat ik hele oude honden heb en deze zijn opgegroeid met onze kinderen die inmiddels uit huis wonen.
Ik zou hun zo in de gelegenheid willen stellen om ook waardig afscheid van hun te kunnen nemen, maar één of twee dagen zou voldoende zijn.

Ik weet dat er bij een dieren crematorium ruimtes voor zijn, maar thuis vindt ik het persoonlijker en fijner, dus ja ik zou als ik zou kunnen wel voor kiezen.

Inderdeaad mooi gezegt.

Zo kan ook iedereen rustig afscheid nemen zonder dat je na een uur denkt moeten we weg of mogen we nog blijven.