Cesar Millan, ja of nee? 
Ik wil toch nog een laatste keer reageren op DJ - Sophie - Angela. Daarna houd ik er echt mee op.
Beter lezen, ik heb gezegd dat jij niet op zoek bent naar een oplossing! Dat is iets heel anders.
In een heleboel reacties breng je de voor jou vreemde termen naar voren, wat me enorm verbaast voor iemand die zelf ook les gegeven heeft. Ik mag toch aannemen dat iemand die anderen iets moet uitleggen ook echt weet waar hij/zij het over heeft. En niet een oplossing uit een potje haalt. Dan moet je ook begrijpen wat er achter zit en dat heet nou eenmaal theorie, BASISKENNIS. De manier waarop je dat steeds weer naar voren brengt maakt duidelijk dat je er niet tegen kan dat je het niet snapt. Tja daar kan ik niet zo veel anders aan doen dan je verwijzen naar de theorie zodat je ook kunt begrijpen waar het over gaat. Dat heb ik een aantal pagina's terug dus ook gedaan in de hoop dat jij en ook anderen het ook begrijpen. Ik wil je dan ook aanraden om dat toch nog eens te lezen.
De theorie is heel belangrijk omdat die voor iedere hond hetzelfde is! Waarom verschilt dan toch de aanpak? Dat heeft onder andere te maken met iets wat al eerder in dit topic genoemd is, de motivatie. Daarnaast zijn de omstandigheden voor iedere hond verschillend en zijn ook de baasjes allemaal verschillend. Maar nogmaals de onderliggende theorie is voor allemaal hetzelfde. Het kan dus heel goed zijn dat je kiest voor een aanpak met een positieve correctie, maar dat dat voor de ene hond een rustige nee is en voor de andere hond een stroomband om hetzelfde effect te behalen. Ik zeg dus niet dat je dat moet doen, het is maar een voorbeeld!. Dat zelfde geldt dus ook met een positieve bekrachtiging. De ene hond doet alles voor een simpel klein brokje en de ander wordt net wakker voor een kilo biefstuk, maar ook hier geldt dat de theorie hetzelfde is.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Cesar Millan, ja of nee?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Even iets anders, ik was net met de honden in het bos, het begon weer eens te storrrrtregenen 
en ik dacht, "dit is toch om te huilen, zo'n zomer", maar goed, niks aan te doen......maar toen kwam de vraag in me op, als je moet huilen en de honden komen je likken, is dat dan "troosten" zoals wij denken of is dat omdat het een emotie is die hun "vreemd" is en ze er eigenlijk geen raad mee weten?
Wij hebben Sophietje nu bijna 1 jaar in huis. Sommige zullen mijn topics nog wel herinneren van haar blaf-gedrag. Gewoon heel erg en irritant. Vooral als we 's avonds weggaan is het hek van de dam. Of als ik moet werken op mijn werkkamer boven (in ons eigen huis dus), gaat ze ook te keer.
We hebben 1 jaar dus nu getraind op alles wat je maar kan bedenken. En dan bedoel ik niet dat we het een weekje proberen.
We hebben haar genegeerd, en we hebben de termen foei of nee gebruikt. Niet tegelijkertijd uiteraard. Afzonderlijk de methodes gebruikt, maar niets schijnt te helpen.
Als ik dan de reacties hierboven lees, hoe "goed' men het allemaal weet (te vertellen) vraag ik mij af of wat jullie vertellen en denken te weten, wel in de praktijk kan worden gebracht en of het dan ook daadwerkelijk helpt.
Kai heeft al eens eerder een voorbeeld gegeven over zijn jongere broertje die hij negeerde als hij onwenselijk gedrag vertoonde. En dat hielp bij zijn broertje. Ik heb de ervaring dus nu al 1 jaar dat het niet werkt bij onze hond. (dat was jij toch Kai?)
Een ieder ander die met DE oplossing komt, en het gaat dus ook daadwerkelijk helpen, die zal ik omhelzen en belonen. "
Ik denk dat jouw voorbeeld perfect illustreert waar de grenzen van conditioneren liggen. Blaffen kan nl ook zelfbelonend gedrag zijn en hoe zou je dat dan via negeren af moeten leren? Ik denk idd niet dat dat hier werkt. Onze honden huilen meemet de kerkklokken iedere ochtend om zeven uur, ik kan negeren wat ik wil maar dat is veel te leuk om te doen. Straffen is ook lastig omdat ze mogelijkheid heeft vrolijk door te gaan als jij er niet bent en er dan niets is om te stoppen. In dit soort gevallen is een blafband de enige consequentie strafmanier, dus als je aam conditioneren denkt de enige mogelijkheid. Let wel, ik zeg NIET dat ik dat zou aanraden want het levert een hond veel stress op in mijn ogen. Dan kom je dus ipv conditioneren in managment terecht om het gedrag te voorkomen of in zoeken naar oorzaken en of je daar wat aan kan doen. Operante en klassieke conditionering zijn in mijn ogen hadige tools maar je kunt er niet alles mee oplossen...
Mireille
Toch wel grappig Bassie, dat je verteld wat ik al lang heb geschreven. Namelijk dat alle honden een eigen individu zijn en dat ze allemaal een andere (eigen) aanpak nodig hebben. En niet dus allemaal dezelfde. Dit heb ik al zo vaak geschreven, maar jij leest dus duidelijk niet.
Je neemt ook maar aan dat ik het allemaal niet begrijp en dat ik een snotneus mienhuppel ben. Jammer dat je zo over je mede mens denkt. Want als ik het niet zou begrijpen, kon ik bovenstaande ook niet opschrijven. Of wel.
En je voelt je te goed om een oplossing te bedenken voor mijn hond, immers je past en wilt niet langskomen, zeg je bij voorbaat al.
"En daarna houd ik er mee op" zegt voor mij voldoende.
Is het daarom dat je niets in je profiel hebt staan? Wat wil je verborgen houden of wat mogen wij niet van je weten?
Mireille: een blafband zou niets oplossen voor Sophie. Als je haar achtergrond zou weten, is dit GEEN optie.
Na bijna 1 jaar hier te zijn, is ze vorige week zomaar voor het eerst op schoot gesprongen bij mijn man. We hebben dit in het jaar niet gepusht maar aan haar overgelaten, totdat zij er klaar voor was. Het heeft even geduurd, maar nu komt ze elke keer op zijn schoot! Toen we het zagen vorige week, sprong mijn hart open van geluk. Want ja, mishandelende hondjes zijn nu eenmaal soms niet te volgen. Je weet niet wat er in zo'n koppie omgaat.
Ik heb alle geduld van de wereld, ik laat haar hond zijn, want ook dat heeft ze nooit gekend. En in onze vakantie zette ze opeens een knop om! Is toch geweldig!!
Het blaffen als wij weggaan (of als ik mag werken) is echt nog iets waar ik het even niet meer weet. Is dat erg, dat ik het even niet meer weet? Nee, natuurlijk niet.
Als we nu in de woonkamer komen, zeg ik gewoon Klaar, we zijn er weer. En ga gewoon verder met wat ik doe. Ik maak er geen heibel om, ik maak mij niet kwaad of wat dan ook, want dat heeft totaal geen zin.
Vanmiddag heb ik weer gewerkt en toen heb ik ze allebei boven laten komen. Tenminste, de kamerdeur gewoon open dat ze gewoon door het hele huis kunnen. DJ is altijd stil, het is Sophie die het doet. (ik zit nu nog op mijn werkkamer en ze liggen allebei voor pampus op de stoelen die er staan.)
Straks gaan we even de stad in om mijn verjaardskado te kopen (ben jarig vandaag,) en nu heb ik een idee wat ik kan uitproberen. Omdat we morgenavond uit eten gaan in een andere gemeente, zijn we dus wat langer weg. En als het idee straks werkt, kan ik dat morgen ook toepassen.
Als je iets niet uitprobeert, dan weet je ook niet of het lukt.
We zien het wel. Voor mijzelf maak ik er geen probleem van, maar ik vind dat je wel rekening moet houden met je buren. En daarom zou ik graag een oplossing zien.
Tot zover mijn persoonlijk probleem. Nu maar weer terug naar Cesar.
en ik dacht, "dit is toch om te huilen, zo'n zomer", maar goed, niks aan te doen......maar toen kwam de vraag in me op, als je moet huilen en de honden komen je likken, is dat dan "troosten" zoals wij denken of is dat omdat het een emotie is die hun "vreemd" is en ze er eigenlijk geen raad mee weten? "haha zo grappig , ik had net hetzelfde voor! toen ik hier vertrok , scheen de zon nog en was het nog redelijk warm! toen het plots begon te gieten!!! maar om op je vraag te antwoorden .... hmm ik weet het eigenlijk niet , misschien weten andederen het wel ...
groetjes
"
Ik denk dat het in de eerste plaats voor sophie zelf ook fijn zou zijn als ze meer ontspannen alleen kan zijn. Dat is nu niet het geval en dat lijkt me voor haar erg naar.
,
Mireille: een blafband zou niets oplossen voor Sophie. Als je haar achtergrond zou weten, is dit GEEN optie!
Het blaffen als wij weggaan (of als ik mag werken) is echt nog iets waar ik het even niet meer weet. Is dat erg, dat ik het even niet meer weet? Nee, natuurlijk
Chips, doe iets fot waardoor de quote er niet staat als quote, sorry..
Allereerst: gefeliciteerd met je verjaardaag!
Nee, het is niet erg als je het even niet weet, ik weet het zo vaak niet meer... Het leuke vind ik dat door te kijken naar algemene principes in leerprocessen, ik ook snap waarom ze soms niet werken. Mijn grootste punt tegen MG is ook dat ik vind dat hij ten aanzien van gedrag dat door de eigenaar als ongewenst wordt ervaren te simpel schrijft in zijn boeken. Je komt er niet altijd met negeren. Toch denk ik dat veel doorsnee honden en eigenaars een heel eind zouden komen met zijn methode en dat de kans op onbedoelde schade klein is, ook niet onbelangrijk. Zelf ben ik een grote fan van Patricia McConnell omdat zij principes uit gedragsleer, psyychologie en leerprocessen waaronder conditioneren gebruikt en dit ook nog eens paart aan veel praktijkervaring en ... gevoel voor humor heeft 
. Ook Susan Clothier vind ik leuk omdat zij het heeft over relatie- gebaseerde training, zij maakt wel gebruik vn de leerprocessen waar wij het over hebben maar inde context van een relatie.
En toch met al,de tips en trucs en boeken, heb ik toch weer last van mijn knie omdat Spot als een idiootje aan de lijn trok vanochtend... Zucht, soms zie ik het ook niet meer zitten even.
Het enige wat wij hier op dit forum kunnen doen is kennis delen en ervaringen uitwisselen, en dan hopen dat we elkaar kunnen helpen. Als jij nog tips voor mij hebt, graag
Mireille
Ik denk dat het in de eerste plaats voor sophie zelf ook fijn zou zijn als ze meer ontspannen alleen kan zijn. Dat is nu niet het geval en dat lijkt me voor haar erg naar. "
Maar dat Sophie blaft omdat ze niet ontspannen alleen kan zijn, is ook een interpretatie die wij eraan geven
.... Moeilijk hoor, zonder de hond te zien. Ik dacht eerst dat Shadow 's morgens huilde omdat hij ons riep, pas toen hij begon te huilen om twaalf uur 's middags terwijl ik er naast zat, begon ik de link te leggen met de kerkklokken....Tja, dat is soms het voordeel om te trainen op gedrag zonder de onderliggende reden te kennen en te willen veranderen. Ook omdat je soms door gedrag te veranderen ook de stemming kan veranderen. Is ook iets wat gebruikt wordt in de psychiatrie/ psychologie maar ik ben de term even kwijt. Kort door de bocht voorbeeld is door mensen rechtop te laten lopen, hun depressieve gevoelens verminderen.
Groet,
Mireille
en ik dacht, "dit is toch om te huilen, zo'n zomer", maar goed, niks aan te doen......maar toen kwam de vraag in me op, als je moet huilen en de honden komen je likken, is dat dan "troosten" zoals wij denken of is dat omdat het een emotie is die hun "vreemd" is en ze er eigenlijk geen raad mee weten? "Geen idee, weet wel dat honden er verschillend op reageren. Janouk vond dat ik maar eng deed en bleef uit mijn buurt, Shadow kwam kijken en mij likken...
Mireille
Zeker niet! Negeren heeft zelfs hele grote nadelen. Een van de hele grote nadelen van negeren is dat het gedrag eerst erger wordt waardoor het lijkt als of het niet werkt. Daarnaast kan het gedrag door 1 klein foutje in alle hevigheid terugkeren. Negeren is een van de dingen die ik vrijwel nooit adviseer. Overigens adviseert MG ook niet altijd negeren.
Maar dat Sophie blaft omdat ze niet ontspannen alleen kan zijn, is ook een interpretatie die wij eraan geven
.... Moeilijk hoor, zonder de hond te zien. Ik dacht eerst dat Shadow 's morgens huilde omdat hij ons riep, pas toen hij begon te huilen om twaalf uur 's middags terwijl ik er naast zat, begon ik de link te leggen met de kerkklokken....Mireille "
Natuurlijk is jouw voorbeeld van heel andere orde '
Ik heb de topics hierover van Angela gevolgd en kreeg van haar beslist niet de indruk dat het een blaf is in reactie op bv een kerklok. Maar goed, daar kan Angela beter op antwoorden. In dat geval ga je toch af op wat aangegeven wordt. Verdere diagnose van onderliggende oorzaak stel ik ook niet, want zover kan ik er niet in kijken...als ik al het vermogen heb om te kunnen diagnosticeren
Als ik Spencer maar gewoon hond laat zijn dan gaan er gewoon dingen mis. Spencer gaat fixeren op andere honden en vogels. Spencer jaagt op andere honden, krijgt het vrouwtje ruzie. "
Hier een bepaald aantal dingen om over na te denken….
A] Een exemplaar die ik niet zomaar op alle honden kan af laten gaan (mijn Duitse herder).
B] Spencer was ontzettend gefocust op alle honden. Hij wilde ze dan achterna jagen.
C] Spencer is een Duitse herder uit een werklijn.
D] Een hond die ontzettend slim en alert is.
Dit zegt al heel wat over je hond, en hoe deze hond is opgevoed door zijn moeder en misschien de andere volwassen honden die er misschien nog waren, daar zeg je nog bij, en dat vind ik wel zo belangrijk:
A] Hij is een werkhond, die voor mensen werkt en wat wil doen voor zijn baas.
B] Ik als baas bepaal wanneer er met een hond gespeeld kan worden en hij heeft zijn eigen honden-vriendin in huis.
Het gaat er mij niet om wat je in dit soort situaties anders kan doen het gaat mij even om de leermethode om dit gedrag af te leren. De hond wil graag werken voor een baas en jij als baas bepaald, of tenminste wilt bepalen, wanneer en hoe er “gespeeld” mag worden, en wat is dan de methode die je gebruikt om hem dit (af) te leren?. Een balletje, het balletje is op dit moment datgene waar de hond op gefixeerd mag/moet zijn, en of je dit nu probeert af te leren met een balletje, clicker of met iets lekkers, de fixatie moet juist de bal/clicker/koekje zijn. Dus in feite bepaal jij helemaal niets, ja je bepaald dat er gespeeld gaat worden met een bal, en meer niet. De communicatie die de hond normaal gesproken zou moeten hebben is met de baas, deze communicatie wordt tijdelijk gestopt want de bal is nu het onderwerp. De hond wordt dus beloond doordat hij de bal krijgt, en de rest is op dat moment even niet belangrijk, en dan kan je wel begrijpen wat er gebeurt wanneer de bal op een bepaald moment niet meer zo belangrijk is, of wanneer de prikkel uit de omgeving iets heftiger wordt. Zou jou hond, door hiermee door te gaan, op een gegeven moment te vertrouwen zijn? of zou dit een zeer onvoorspelbare hond kunnen worden? Aangezien de hond een sociaaldier wat graag interactie wil met andere levende wezens, en waarin hij onderscheid maakt in wie echt belangrijk is en we minder belangrijk is....
@ j&t. Wat zou ik hierin anders moeten doen volgens jou? Ik train hem sowieso met een bal. Dat is het gene wat echt belangrijk voor hem is. Met voertjes hoef ik niet te beginnen, niet interessant voor hem.
Ik moet erbij zeggen dat hij een herplaatser is. Hoe hij als pup gesocialiseerd is weet ik niet. Wat ik wel merk is door veel met hem aan de slag te zijn met die bal is dat hij al een stuk relaxter is. Niet meer zo gefixeerd op de omgeving. Als hij nu contact heeft met een andere hond dan gaat het rustiger en als hij te wild doet en de grenzen van de andere hond overschrijdt dan kan ik met een simpel 'nee' zorgen dat hij het stopt.
Doordat hij een herplaatser is en in zijn vorige gezin niet vriendelijk is behandeld. Hij was ontzettend onzeker en schuw, heb ik hem in het begin denk ik teveel vrijheid gegeven. Hierdoor is hij ontzettend opgebloeid. Maar je wilt ook geen ongeleid projectiel.
Op dit moment gaat het super. Met de bal als afleider en beloning.
Maar nogmaals. Tips zijn altijd welkom. Je eigen hond kan best een blinde vlek zijn.
Geen idee, weet wel dat honden er verschillend op reageren. Janouk vond dat ik maar eng deed en bleef uit mijn buurt, Shadow kwam kijken en mij likken...
Mireille "
Sisa boeit het voor geen meter, die wordt er niet warm of koud van, als ze haar eten maar krijgt, (egoïstisch hondje
). Alice en Zibby weet ik het niet, ik heb nog niet hoeven huilen sinds zij er zijn.
Mijn vorige honden kwamen me wel likken, maar een van de katten vond me raar.
Toen ik een maand in Ecuador was en moest huilen omdat ik Sisa miste, kwam een van de honden wèl tegen me aanliggen, terwijl ze daar de honden alleen maar hebben om het erf te bewaken en nauwelijks of niet opvoeden/aaien/knuffelen.
Wij noemen dat dus troosten, maar misschien is dat te menselijk ingevuld, vandaar mijn vraag.
Maar dat Sophie blaft omdat ze niet ontspannen alleen kan zijn, is ook een interpretatie die wij eraan geven
.... Moeilijk hoor, zonder de hond te zien. Kort door de bocht voorbeeld is door mensen rechtop te laten lopen, hun depressieve gevoelens verminderen.
Groet,
Mireille "
Ja, precies. Dat het naar voor Sophie is, dat weet ik niet. Ze houdt zo vol, dat een "normale" hond op zou houden als er toch niet wordt gereageerd. Maar madam gaat gewoon door alsof er niets aan de hand is. Daarom is het zo moeilijk om te begrijpen waarom.
Is het dan toch verlatingsangst? Laatst zei iemand hier dat het niet zo was, maar ik betwijfel dit echt.
Het is als ik wegga. Gaat mijn man weg, dan is er niets aan de hand. Ga ik weg en mijn man is er nog, dan valt het ook mee. Dan zit ze voor de huiskamer deur te wachten, maar zonder blaffen.
Als ik echt uit het zicht ga en er is verder niemand in huis, dan gaat het mis. Dus er is wel een associatie, maar dan met mij en niet met een kerkklok of zo.
Ga ik overdag naar de winkel en ik ga door de achterpoort, dan blaft ze niet, maar piept ze wel een beetje. Ga ik door de voordeur weg, dan is het hek van de dam. Gaan we samen door de achterpoort weg, gaat het ook mis.
Ga ik overdag werken boven op mijn werkkamer en ik laat ze samen lekker beneden, dan blaft ze de boel bij elkaar. Laat ik de deur open, dan komen ze naar mijn werkkamer en dat kan niet altijd. Gaan we samen 's avonds weg (morgen uit eten!) dan blaft ze ook de boel bij elkaar.
Niets helpt.
Wil je meer lezen over Sophie, dan kan dat op deze website, daar staat werkelijk alles van haar, over het hele jaar beschreven. http://www.ons-blog.nl en dan in het menu bij Onze Sophie..
En Mireille, je geeft eigenlijk jezelf al antwoord. Als je toepast wat je zelf als voorbeeld gaf, dan zul je zien dat je dan meer leiderschap toont en dan zal je hond niet trekken. Dit deed DJ heel erg, en toen ik echt rechtop ging lopen met mijn schouders goed op hoogte en mijn borst vooruit, zag ik gewoon dat hij iets achter mij ging lopen (ik heb reuma en mijn rug is ook niet al te best waardoor ik eigenlijk altijd wat krom loop. Moest dus echt mijzelf bij elkaar rapen om dit te gaan doen!).
Ook ging ik als eerste de achterpoort uit, en dan komen de hondjes pas. Het werkt gewoon echt!
Ik vind dat je je nooit moet blind staren op 1 methode of 1 trainer.. Cesar heeft in mijn ogen best heel goede kijk op hondengedrag, daar kan de gemiddelde baas in nl volgens mij het nodige van opsteken maar zoals eerder vermeld er staat duidelijk bij dat het je niet thuis moet gaan toepassen zonder hulp van een ervaren hondentrainer. Het blijft heel lastig want je ziet maar zo'n klein deel van alle tijd die er in zo'n uitzending is gestoken, ze zijn daar dagen bezig, soms weken of maanden en dat zie je in een half uur.. denk dat teveel mensen zo'n
quickfix voor hun probleem willen, die tijd heb ik ook gehad met mijn hysterische border collie.. na veel lezen en verdiepen en praten met hondenmensen krijg je een eigen 'methode' daar zitten stukjes Cesar in maar ook stukjes van mezelf, met liefde en gevoel en vooral veel geduld. Dat is een stukje dat je niet goed genoeg ziet bij CM in mijn ogen, hoeveel tijd erover heen gaat, het lijkt allemaal zo snel ten in een dag gefixt maar dat is niet zo.
Ik heb wel als voorbereiding op mijn pup van nu 9 weken het boek gelezen over zijn pups, daar komt geen correctie aan te pas, gaat er juist om hoe zachter de aanraking hoe beter dus dat is wel een hele andere kant van CM die weinig mensen kennen denk ik. Het gaat over aanraken zo zacht als je iemand zou aanraken in een donkere bioscoop om zijn aandacht te krijgen.. ik heb er veel aan aan dat boek, geeft me mooie inzichten in het gedrag van mijn pup en de vermenselijking die wij op onze honden toepassen, een hond is een hond en moet je ook als zodanig behandelen, dat vindt ik toch een mooie benadering van CM. Ik heb meer moeite met alle chihuahua's in chanelpakjes die in Gues en Prada tasjes rondgedragen worden
Door je lichaamshouding kan je de richting en snelheid waarmee je hond beweegt beïnvloeden. Gebogen lijkt op voorwaartse beweging, je lichaamsas wijst naar voren, meeste honden zullen hiervan versnellen.
Een balletje, het balletje is op dit moment datgene waar de hond op gefixeerd mag/moet zijn, en of je dit nu probeert af te leren met een balletje, clicker of met iets lekkers, de fixatie moet juist de bal/clicker/koekje zijn. Dus in feite bepaal jij helemaal niets, ja je bepaald dat er gespeeld gaat worden met een bal, en meer niet.
"
volgens mij hoor je niet af te leiden met een clicker. Een clicker is nl geen beloning zoals een bal of koekje, en dan is er nog het verschil tussen een balletje als afleiding of als beloning. Als je de clicker gebruikt om het gewenste gedrag te belonen - aandacht - en die beloning bestaat uit een bal of koekje, dan heb je veel meer kans dat het gewenste gedrag een gewoonte wordt dan wanneer je het gewenste gedrag uitlokt met een balletje..
Mireille
Mireille, dat is precies het doel wat ik voor ogen heb met Spencer! Dat hij niet als een dwaas maar iedere hond toe gaat.
En als je hond nou niets geeft om balletjes/speeltjes?
Hier heb ik er zo eentje. Binnen speelt hij met alles wat hij leuk vindt. Neem ik een bal mee naar buiten, waar we ook lekker wandelen en rennen, kijkt hij er niet naar om.
Was dus ook heel moeilijk om de cursussen te doen, want een bal als beloning (of een ander leuk speelgoed) was niet interessant.
Koekjes wel, maar dan kon ik aan de gang blijven. De eerste cursus was hij al aangekomen, dus ja................dat liever niet meer.
Ik moet erbij zeggen dat hij een herplaatser is. Hoe hij als pup gesocialiseerd is weet ik niet. Wat ik wel merk is door veel met hem aan de slag te zijn met die bal is dat hij al een stuk relaxter is. Niet meer zo gefixeerd op de omgeving. Als hij nu contact heeft met een andere hond dan gaat het rustiger en als hij te wild doet en de grenzen van de andere hond overschrijdt dan kan ik met een simpel 'nee' zorgen dat hij het stopt.
Doordat hij een herplaatser is en in zijn vorige gezin niet vriendelijk is behandeld. Hij was ontzettend onzeker en schuw, heb ik hem in het begin denk ik teveel vrijheid gegeven. Hierdoor is hij ontzettend opgebloeid. Maar je wilt ook geen ongeleid projectiel.
Op dit moment gaat het super. Met de bal als afleider en beloning.
Maar nogmaals. Tips zijn altijd welkom. Je eigen hond kan best een blinde vlek zijn. "
Wat wij belangrijk vinden in onze lessen is de interactie baas/hond, het gesprek van baas naar hond en het gesprek van hond naar baas. De meeste mensen vinden dit uiteraard belangrijk alleen is er nog interactie tussen baas en hond wanneer je gebruik gaat maken van lekkers, balletjes o.i.d. dat is denk hetgeen waar je vraagtekens bij kan zetten. En natuurlijk zal de hond het lekkers of het balletje belangrijk vinden en in veel gevallen belangrijker vinden, en toch mis ik de interactie baas/hond hierin.
Bij elke teamsport is samenwerking tussen de spelers het belangrijkste, maar de communicatie tussen de spelers is daar bovenop nog veel belangrijker, zonder de communicatie kan er geen samenwerking zijn.
Heb je de hond in het begin teveel vrijheid gegeven? Of heb je de hond in het begin teveel laten gaan? Of heb je de hond in het begin teveel aan zijn lot over gelaten, het is maar net hoe de hond het opvat en niet met welke motivatie wij dit hebben toegelaten. Je zegt dat de hond ontzettend onzeker en schuw was, is hij nu niet meer onzeker? Hoogstwaarschijnlijk is de hond geboren en opgegroeid in een nest vol met pups en een moederhond, de moederhond was misschien een werkhond dus heeft ze dit werken doorgegeven aan de pups(d.m.v. de opvoeding de eerste acht weken) ook heeft ze in deze periode haar karakter laten zien aan de pups dus hebben de pups dit ook overgenomen, en er was de eerste weken interactie tussen zijn broertjes en zusjes, dus Spencer heeft veel geleerd de eerste weken, en zelfs meer dan de meeste mensen in de gaten hebben.
Onze taak hierin is het verdere opvoeden van de hond, en de interactie is hierin de belangrijkste communicatie voor beide partijen, binnen communicatie is het elkaar begrijpen ook een belangrijk iets want anders is er weinig communicatie of het is alleen maar eenrichtingsverkeer, voor zowel de hond als de baas, met vaak als gevolg…probleem gedrag.
Wat je kan doen in dit soort situaties is bijvoorbeeld wat Kai heeft gezegd, Doorlopen op zo’n moment is voor de hond een heel duidelijk antwoord. want wat doe je wanneer je door loopt, je negeert de hond absoluut niet al lijkt dat wel zo, nee je “praat” met de hond en ook nog op een manier die hij begrijpt namelijk door lichaamstaal. En je verteld de hond hoe hij zich hoort te gedragen, goed voorbeeld doet goed volgen immers? Ik weet ook wel dat dit bijna een onmogelijke opdracht is wanneer je hond groot en sterk is, maar toch is het erg belangrijk. Het is natuurlijk ook maar net waarbij jij je prettig voelt natuurlijk voor jou werkt op dit moment de bal prima.
Wat je kan doen in dit soort situaties is bijvoorbeeld wat Kai heeft gezegd, Doorlopen op zo’n moment is voor de hond een heel duidelijk antwoord. want wat doe je wanneer je door loopt, je negeert de hond absoluut niet al lijkt dat wel zo, nee je “praat” met de hond en ook nog op een manier die hij begrijpt namelijk door lichaamstaal. En je verteld de hond hoe hij zich hoort te gedragen, goed voorbeeld doet goed volgen immers? Ik weet ook wel dat dit bijna een onmogelijke opdracht is wanneer je hond groot en sterk is, maar toch is het erg belangrijk. Het is natuurlijk ook maar net waarbij jij je prettig voelt natuurlijk voor jou werkt op dit moment de bal prima. "
Wat mij intrigeert, heb dit immers al vaker van je gelezen, is hoe de hond de vrijheid heeft om te communiceren met jou en de wereld om hem heen. Maar belangrijker nog in hoeverre je respecteert dat de hond ook gelegenheid moet hebben om de wereld op te nemen en de gelegeheid de binnenkomende prikkels te integreren en adequaat af te laten vloeien. Zodat de hond ook mentaal en emotioneel leert omgaan met diverse prikkels en situaties.
Je schrijft dat je met door te lopen met je hond praat. Helemaal eens, dat is een duidelijke boodschap aan het adres van de hond, maar mijns inziens wel sprake van eenrichtingsverkeer. In sommige situaties zal dit zeker 1 van de opties kunnen zijn. Maar ik kan ook situaties bedenken waarin het dat niet is. Dat stukje eenrichtingsverkeer en het stukje begeleiden in interactie met de wereld om hem heen mis ik in je verhaal. Wat is het leer-en ontwikkelproces van de hond?
Wat wij belangrijk vinden in onze lessen is de interactie baas/hond, het gesprek van baas naar hond en het gesprek van hond naar baas. De meeste mensen vinden dit uiteraard belangrijk alleen is er nog interactie tussen baas en hond wanneer je gebruik gaat maken van lekkers, balletjes o.i.d. dat is denk hetgeen waar je vraagtekens bij kan zetten. En natuurlijk zal de hond het lekkers of het balletje belangrijk vinden en in veel gevallen belangrijker vinden, en toch mis ik de interactie baas/hond hierin.
Bij elke teamsport is samenwerking tussen de spelers het belangrijkste, maar de communicatie tussen de spelers is daar bovenop nog veel belangrijker, zonder de communicatie kan er geen samenwerking zijn.
Heb je de hond in het begin teveel vrijheid gegeven? Of heb je de hond in het begin teveel laten gaan? Of heb je de hond in het begin teveel aan zijn lot over gelaten, het is maar net hoe de hond het opvat en niet met welke motivatie wij dit hebben toegelaten. Je zegt dat de hond ontzettend onzeker en schuw was, is hij nu niet meer onzeker? Hoogstwaarschijnlijk is de hond geboren en opgegroeid in een nest vol met pups en een moederhond, de moederhond was misschien een werkhond dus heeft ze dit werken doorgegeven aan de pups(d.m.v. de opvoeding de eerste acht weken) ook heeft ze in deze periode haar karakter laten zien aan de pups dus hebben de pups dit ook overgenomen, en er was de eerste weken interactie tussen zijn broertjes en zusjes, dus Spencer heeft veel geleerd de eerste weken, en zelfs meer dan de meeste mensen in de gaten hebben.
Onze taak hierin is het verdere opvoeden van de hond, en de interactie is hierin de belangrijkste communicatie voor beide partijen, binnen communicatie is het elkaar begrijpen ook een belangrijk iets want anders is er weinig communicatie of het is alleen maar eenrichtingsverkeer, voor zowel de hond als de baas, met vaak als gevolg…probleem gedrag.
Wat je kan doen in dit soort situaties is bijvoorbeeld wat Kai heeft gezegd, Doorlopen op zo’n moment is voor de hond een heel duidelijk antwoord. want wat doe je wanneer je door loopt, je negeert de hond absoluut niet al lijkt dat wel zo, nee je “praat” met de hond en ook nog op een manier die hij begrijpt namelijk door lichaamstaal. En je verteld de hond hoe hij zich hoort te gedragen, goed voorbeeld doet goed volgen immers? Ik weet ook wel dat dit bijna een onmogelijke opdracht is wanneer je hond groot en sterk is, maar toch is het erg belangrijk. Het is natuurlijk ook maar net waarbij jij je prettig voelt natuurlijk voor jou werkt op dit moment de bal prima.
Doorlopen als hij los is? Dat werkt niet. Geloof me, heb ik geprobeerd. Hij komt uiteindelijk wel achter me aan, want o wee als hij me kwijt raakt. Maar hij moet en zou, of eigenlijk moest en zou eerst bij die andere hond gaan kijken. Nu hij niet meer zo gefixeerd is op andere honden mag hij af en toe wel contact maken, met andere grote honden en alleen als ik hem een teken geef dat het oké is. Als het genoeg is voor de andere hond en Spencer gaat door dan kan ik het nu wel doorbreken. Hiervoor lukte me dat niet.
Wat je zegt over het nest, dat zal ongetwijfeld zo zijn. Maar wat er tussen zijn 2e en 6e maand is gebeurd is mij een raadsel. Ik denk hier en daar een pak slaag en slapen in een buitenkennel. Ik ben bij die mensen thuis geweest en die hadden de honden buiten in de kennel. Honden werden getraind voor politiehond. Spencer zou niet geschikt zijn. De socialisatie, die broodnodig is, weet ik niet wat zij daar aan hebben gedaan. Aan ons de taak om dat verder op te pakken.
Wat je zegt over aan zijn lot over laten. Als je het op zo'n manier bekijkt klopt dit ook wel. Ik ben een periode te lief geweest en daardoor niet duidelijk genoeg. Dit was mijn valkuil door zijn verleden.
Maar zo erg is het allemaal niet met Spencer hoor. Het had erger kunnen worden. Gelukkig heb ik op tijd twee privésessies met onze trainster gedaan. Dat is het stomme... Ik kan bij een ander persoon prima zien wat ze niet goed doen. Maar als het mijn eigen hond aan gaat.... De trainster legt precies de vinger op de zere plekken en daar kan ik wat mee. Voor wat betreft de communicatie. Ik heb oefeningen met hem gedaan waarbij mij aankijken hem een beloning oplevert. Dat is dus niet alleen de bal. Dat is ook door de deur heen naar buiten gaan, het voedsel krijgen, verder lopen als hij trekt aan de riem. Lijkt me wel een vorm van communiceren.
"
Hier heb ik er zo eentje. Binnen speelt hij met alles wat hij leuk vindt. Neem ik een bal mee naar buiten, waar we ook lekker wandelen en rennen, kijkt hij er niet naar om.
Was dus ook heel moeilijk om de cursussen te doen, want een bal als beloning (of een ander leuk speelgoed) was niet interessant.
Koekjes wel, maar dan kon ik aan de gang blijven. De eerste cursus was hij al aangekomen, dus ja................dat liever niet meer. "
Hier idem dito, balletjes zijn eigenlijk alleen leuk in de tuin. Piepspeeltjes heel even maar al snel zijn er belangrijker zaken zoals de geur van konijntjes.. Voer jij vers of brokken? Ander zou je misschien een deel van zijn voer als beloningen kunnen gebruiken?
Mireille
Ps met blafprobleem kan ik ke echt niet helpen, mijn honden blaffen eigenlijk niet, dus heb er geen ervarng mee
GRRRR een probleem met quoten. Nu quote ik en staat het hele stuk tekst in de tekst van mijn voorganger....
Als je hond goed reageert op voedsel dan kun je toch minder geven bij de maaltijden? Of helemaal niets. Je gebruikt het voer om te trainen en wat er over is aan het eind van de dag kun je in de kong doen. Kan natuurlijk alleen als je brokken voert. Zou bij mij dus niet opgaan.... Geef KVV.
En met het trainen met voer geldt ook dat je weer moet afbouwen. Ik heb Mira getraind met voer en dat ging prima. Ze doet ook dingen zonder dat ze er een voertje voor krijgt Maar je moet het wel afbouwen...
En als je op basis van een beloning traint moet het gene wat je als beloning gebruikt wel als beloning gezien worden door de hond. Als dat geen bal is moet je daar niet mee trainen.
Wat mij intrigeert, heb dit immers al vaker van je gelezen, is hoe de hond de vrijheid heeft om te communiceren met jou en de wereld om hem heen. Maar belangrijker nog in hoeverre je respecteert dat de hond ook gelegenheid moet hebben om de wereld op te nemen en de gelegenheid de binnenkomende prikkels te integreren en adequaat af te laten vloeien. Zodat de hond ook mentaal en emotioneel leert omgaan met diverse prikkels en situaties.
Je schrijft dat je met door te lopen met je hond praat. Helemaal eens, dat is een duidelijke boodschap aan het adres van de hond, maar mijns inziens wel sprake van eenrichtingsverkeer. In sommige situaties zal dit zeker 1 van de opties kunnen zijn. Maar ik kan ook situaties bedenken waarin het dat niet is. Dat stukje eenrichtingsverkeer en het stukje begeleiden in interactie met de wereld om hem heen mis ik in je verhaal. Wat is het leer-en ontwikkelproces van de hond? "
Met communicatie betekend een gesprek/overleg tussen twee of meerdere individuen, een overdracht van informatie enz. De meeste honden hebben na genoeg toch een begeleider nodig, omdat ze bijvoorbeeld onzeker zijn of te zeker zijn van hun zelf, in deze mensenwereld. Dat wil niet zeggen dat de hond niets verteld of zijn mening niet kenbaar maakt, of gewoon niets mag vertellen, door de hond te begeleiden/op te voeden en open te staan voor wat voor informatie die hij mij geeft, toon ik respect voor de hond en voor zijn mening, dat zegt niet dat wat hij wil ook dat geen is wat ik wil of dat wat hij wil de juiste reactie is, wij willen immers elke hond opvoeden naar onze maatstaven? Naar wat wij denken dat juist is? Daar komt bij laten we de hond zijn gang gaan dan weet ik niet hoe lang hij het overleeft. Ook is het zo dat honden soms ook zeer duidelijk, soms door zeer hard te trekken aan de riem, hun mening proberen te vertellen..dus ja ik weet niet of je dit echt kan schalen onder eenrichtingverkeer
Door de hond te leren kennen, en te reageren op een manier die hij begrijpt, leert de hond jou kennen en weet hij op een gegeven moment precies wat hij aan jou heeft en jij weet wat je aan de hond hebt. Daardoor heeft de hond, en zeker onzekere honden, de mogelijkheid om te doen wat hij wil, hij hoeft zich om bepaalde dingen geen zorgen (meer) te maken want hij kan er op vertrouwen dat de baas wel ingrijpt wanneer het even verkeerd dreigt te gaan. Ook kan de hond leren binnenkomende prikkels te integreren en adequaat af te laten vloeien, snel te herstellen van evt. stress. Kijk bijv. naar Daddy de helaas overleden hond van CM deze vertrouwde er volkomen op dat CM hem nooit in niet vertrouwde situaties zou brengen….
Zou Spencer gelukkig wezen dat hij zo op andere honden reageert of misschien wel zo moet reageren om bepaalde redenen? Ik denk het persoonlijk zelf niet. En wij baasjes zijn er ook niet echt gelukkig mee, meestal.
Het is voor mensen erg moeilijk om een hond te behandelen als een hond, en zeker wanneer deze hond vol met stress zit of mishandeld is, maar toch is de enige wens van een hond dat hij als hond behandelt wordt. En deze honden smeken bijna om een zelfverzekerde, standvastige, consequente baas dit is mijn mening en mijn ervaring hé, ik heb het de hond nooit echt kunnen vragen(dus altijd discutabel en open voor uitbreiding of veranderingen lol).
Dat Spencer zo reageert op honden heeft niets te maken met het feit dat hij wel of niet gelukkig is. Hij vind het leuk om honden na te jagen. Dat heb ik nu omgedraaid doordat hij achter de bal aan kan jagen. Op die manier kan hij ook zijn energie nog kwijt raken. Maar dat hij ongelukkig zou zijn vind ik erg ver gezocht. Bovendien ken je hem niet. Ziet er totaal niet uit als een ongelukkige hond.
Dat een hond gebaad is bij een zekere en consequente baas dat klopt. Dus ook een baas die niet tollereert dat hij achter andere honden aanjaagt
nee sorry ik zag even een ander type Spencer voor me, verkeerd voorbeeld
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Cesar Millan, ja of nee?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?