Iemand raad voor bijtende hond?

Hallo mensen,

Ik heb iets erg naars meegemaakt gisteren. Mijn hond, een grote jonge hond van 17 maanden haalde gisteren uit naar twee mensen. Hij heeft daarbij iemand gepitst in de bovenarm. (Die had een blauwe streep op zijn arm, niet erdoor.)We hadden hem aan de leiband dus hij had geen kans nog eens te bijten. Die mensen wilden nog wel eens proberen bij hem bij te komen en we probeerden het nog eens, niet op zijn eigen domein maar op straat. Onze Gust ging eerst zitten, begon te kwispelen en snuffelen, wachtte af totdat ik zijn ogen zag veranderen... Die man ook dus hij was net op tijd om zijn arm weg te trekken en mijn vriend had hem ook stevig genoeg vast dat hij er niet naartoe kon.

Nu het volgende is er aan vooraf gegaan en dat is een lang verhaal:

Mijn ouders zochten voor Gust een nieuwe thuis. Gust is een grote jonge en energieke hond, die erg zelfstandig is waardoor hij als hij zich gaaat vervelen, mijn mama begint te treiteren door met zijn poot tegen de raam te krabben of putten gaat maken in de tuin. Voor mijn ouders is dit er te veel aan. Ze hebben geen energie meer. Dit komt omdat mijn zus dit jaar in januari is overleden. Zij kwam om in aan auto-ongeval. Wij hebben destijds met het hele gezin gekozen om een pup te nemen, enkel mijn mama hield het een beetje tegen en wilde enkel instaan voor het voorzien van eten en drinken van Gust.

Ik ben met Gust dus naar de hondenschool gegaan en ik heb hem vooral opgevoed. Mijn zus zou dit ook doen maar zij was niet diegene met het karakter om dagelijks met hem bezig te zijn. Sinds het ongeval van mijn zus is onze Gust sterk veranderd. Hij is waakser geworden en hij is beginnen opspringen. Vaak huilde hij 's avonds ook. Het leek wel of hij niet nog iemand van het gezin wilde verliezen.

De maanden gingen voorbij en Gust kreeg minder aandacht. Mijn zus was er niet meer, mijn ouders zaten (en zitten) in zak en as. Ik heb een fulltime baan en nog een paard die ik dagelijks dien te verzorgen en te rijden. Ik probeer om het gezin mee recht te houden en mijn ouders niet tot last te zijn, zij hebben immers al verdiet genoeg. Gust kreeg niet meer de aandacht die hij nodig had. Hij zat vaak alleen. Ik vond ook dat he zo niet meer verder kon, ik wil namelijk het beste voor hem. Ik begin binnenkort aan mijn net gekocht huisje te verbouwen waardoor er nog minder tijd is voor hem en de tuin is ook te klein voor hem. Zo zijn er 3 gezinnen op een maand tijd bij Gust geweest om te kijken of het bij hun gezin paste.

Dus we probeerden kandidaat 'pleeggezinnen'

Het eerste gezin liep erg goed, enkel zij hadden zijn grootte onderschat en zagen de combinatie met hun Chiuaua niet zitten. Het tweede gezin had 5 honden waaronder een Berner Sennen, een mechelse herder en een amerikaanse Stafford, allemaal reutjes. In totaal hadden ze 5 honden en werd Gust de zesde. De eerste keer dat wij met hem naar daar gingen, liep super goed, waardoor deze mensen het gelijk zagen zitten en wij dan ook hem de tweede maal bij hen hebben achtergelaten. Na 6 uur belden deze mensen echter dat we Gust terug moesten komen halen. Hij was te dominant en begon na een uur of twee deze kenmerken te vertonen en hij zou daarbij uitvallen naar andere honden. Dit hebben we echter niet gezien.

Gisteren zijn dan andere mensen komen kijken. We hadden terug bij ons thuis afgesproken zodat de mensen eerst wisten wat voor hond Gust was met het verhaal hierboven als gevolg. Gust is sowieso momenteel niet herplaatsbaar en ik weet niet of dit ooit nog kan.

Ik heb mijn lesgeefster opgebeld en zij dacht in eerste instantie dat Gust veel stress heeft door de wisselende situaties en dat hij deze niet meer te baas kan en hij zijn vertrouwen kwijt is. De dierenarts had er geen verklaring voor, hij had hem immers de week voor het avontuur bij de andere honden nog gezien en bloed mùoeten nemen en hem daarbij echt wel pijn gedaan omdat het niet wilde lukken van de eerste keer. Gust heeft daarop helemaal niet gereageerd.

Nu mijn lesgeefster zegt dat onze Gust niet ineens een agressieve hond kan zijn geworden. Zij komt 21 juli een keer kijken naar hem. NU is mijn vraag of iemand hier ervaring mee heeft of weet wat er aan de hand is.

Gust is voor ons nog steeds super lief. Ik zou alleen niet willen dat als hij per ongeluk uit zou breken, hij andere mensen zou verminken. Dat willen wij niet meemaken. Wij weten nu wat het is iemand erg dierbaar te missen en willen dus echt niet dat Gust mensen bezeerd.
Hem nu al laten inslapen vind ik ook wel te vroeg omdat hij dit gedrag nooit vertoond heeft en wij hem altijd 100% hebben vertrouwd. Weet er iemand raad want ik ben er echt helemaal niet goed van?

Als eerste, het spijt me voor het verlies van je zus. Dat is iets vreselijks.

Dan over de hond. Lastig te zeggen om eerlijk te zijn. Nu ben ik van mening dat als een hond wil bijten, hij geen blauwe plek nalaat, maar ook echt doorbijt. Gust is met 17 maanden eigenlijk nog een puber. Net zoals mensenpubers tasten die nog wel eens grenzen af, proberen dominanter te worden. Dat kan elkaar in de hand werken. Jullie situatie is denk ik heel lastig. Veel verdriet neem ik aan, wellicht daardoor toch ook wat minder met de hond bezig, minder enthousiast. Al zie ik in je bericht heel duidelijk naar voren komen dat je het beste wil voor de hond.

Het enige wat ik je kan aanraden is dat niet toestaan en daarin heel consequent zijn. Maar dat begint dan eigenlijk al in de basis. Mag hij op de bank? Nou nu niet meer. Mag hij opspringen tegen mensen? Leer maar af. Wees dus heel consequent, leg duidelijke regels vast en doe dat met het hele gezin. Wat vandaag mag, mag morgen ook in de beleving van een hond. Dat opspringen wat je noemt is vaak ook aangeleerd. Als pup, zo leuk en schattig die kleine pootjes tegen je... als ze dan eenmaal groot zijn blijkt het toch wel vervelend te zijn. Het is lastig om daar consequent in te blijven.

Tegelijkertijd is het denk ik gezien jullie situatie wel veel gevraagt. Zeker als je moeder eigenlijk niet echt iets met de hond heeft.

Ik zou ook zeker niet kiezen voor inslapen trouwens. Dan is herplaatsen of een asiel toch de diervriendelijkere manier. Misschien is gust wel een heel baasje die misschien beter af is met een baasje die wat meer ervaring heeft, een stabiele omgeving kan geven aan de hond en de tijd heeft echt met hem te werken?

Ik weet ook niet of jullie veel met de hond doen trouwens? Veel en lang wandelen? Binnenshuis lekker met het kopje laten werken? (speuren, kunstjes, nuttige dingen als deuren laten sluiten, ik noem maar wat)

Al met al, lastig om je goed advies te geven zonder de hond te kennen en de situatie.

Ik wens je in elk geval veel wijsheid toe in jullie beslissingen en heel veel sterkte met jullie verdriet.

Wat een moeilijke kwestie zeg.

In mijn ogen is in laten slapen zeker niet aan de orde en ook helemaal niet nodig.
De hond is nog maar 17 maanden!

Met de hulp van een gedragstherapeut gaat het vast helemaal goed komen.
Waar woon je ongeveer? Misschien kan iemand van het forum je een Gedragstherapeut in jouw buurt aanraden.

Hoi

Heel leuk jullie reacties te horen. Mijn hondentrainster (gedragstherapeut)komt binnenkort langs. Zij is jammer genoeg zo een kilometer of 100 verhuisd. Zij geloofde dus ook niet dat hij plots een agressieve hond is geworden.

Ik denk dat het juist met 'het herplaatsgezin' heeft te maken. Nu durf ik hem niet naar andere mensen te doen. Zoek maar eens iemand die een bijtende hond van 65 kg en 85 cm hoog wil hebben. Het is een kangal, waak -en verdedigingshond en beschermer van kuddes. Er bestond hier een forum om dat soort honden uit Nederland te verbieden.

Nu hij is onze tweede kangal en we hebben ons misschien wat laten verleiden omdat onze vorige Kangal zo schitterend was. Gust is ook schitterend maar is erg slim. Mam en pap kunnen het consequent zijn niet opbrengen. Hij heeft echt wel regels en ik probeer met hem om de twee dagen 8 km te gaan joggen. Het afspringen krijg ik niet afgeleerd. Wat wel helpt is dat ik hem aan de leiband hou bij bezoek tot hij kalm is en ik denk dat hij ze op een rustige manier gaat begroeten. Hij is echt een schat van een hond en was dat tot voor kort voor alles en iedereen. (Oké katten vond hij interessant en of hij ze zou laten leven, weet ik niet maar...)

Waar denken jullie dat zijn reactie vandaan kwam. Hij gromde niet op voorhand en vertoonde ook geen haar omhoog. Het heeft volgens mij niet metd ie mensen echt persoonlijk te maken en denken jullie dat ik hem een muilkorf moet omdoen nu met het wandelen? Wij zijn gisteren nog met hem gaan joggen en dan was er geen probleem...

Groetjes en wat mijn zus betreft, ik ben fier op haar. Ik wil er alles aan doen om de hond die zij mee gekozen heeft bij mij te houden of bij mensen te laten waar hij 9X beter is dan bij mij.

Poeh Kangals, die staan toch nog dicht bij de echte wilde honden. Ik denk wel dat je met een gerust hart kunt zeggen, de hond wou niet bijten. Had hij willen bijten/aanvallen dan was ontvanger serieus gewond geweest. Tja, tegelijkertijd is dat natuurlijk wel een hond die je wel echt consequent regels moet bieden. Ik vind het lastig je advies te geven. Ik ben niet heel erg bekend met ze, maar ik weet dat het idioot grote honden zijn. Dan moet je sterk in je schoenen staan om ze in goede banen te leiden bij gedrag dat je liever niet hebt. Dus het lijkt me verstandig dat ik gewoon andere mensen met meer ervaring met deze lobussen laat reageren in plaats dat ik je advies ga geven waar je niets aan hebt

Ten eerste mijn oprechte deelneming aan jou en de familie, wat verschrikkelijk dat dit jullie is overkomen..


Het feit dat Guus naar die gastgezinnen moest, heeft naar mijn mening het situatie alleen maar verergerd. Want Kangals raken erg gehecht aan hun familie.
Guus heeft zeker ook gemerkt dat er iets naars is gebeurt en hij vindt mindere aandacht en het feit dat hij langer alleen moet zijn uiteraard niet prettig.
Daarnaast hebben Kangals veel ruimte nodig, het liefst op een boerderij waar ze lekker kunnen rennen en waken.

Nu een beetje info over het karakter van een Kangal; net zoals alle kuddebewakers worden Kangals pas laat volwassen. Rond 3-4 jaar dus en vaak zullen ze als ze rond 18 maanden zijn hun eigenaars gaan "testen" door niet meer zo goed te luisteren.
Met andere woorden willen ze omhoog klimmen in de roedel, rangordes zijn heel belangrijk voor dit soort rassen (ik heb zelf twee Kaukasische Owcharkas).
Dus daarom merken jullie dit gedrag nu pas.
Maar dit gedrag kan ook per hond binnen een nest verschillen, sommige honden zullen van nature minder dominant zijn.

Hem in laten slapen is totaal niet aan de orde hier. Van wat ik kan lezen denk ik dat er  niks mis is met Guus.
Kangals en andere kuddebewaker rassen zijn normaal gesproken wantrouwend tegen vreemden.
Daarnaast zijn ze ook erg zelfstandig, wat betekent dat ze zelf bepalen wat bedreigend is en wat niet.
Nou zijn de Kangals/Anatolische herders niet zo wantrouwend en waaks zoals bijvoorbeeld een Kaukasische Owcharka en sommige Kangals kunnen best sociaal naar vreemden toe zijn, maar dat hangt per hond af.

Wil je hem houden dan zullen er een aantal dingen moeten veranderen:
Het allerbelangrijkste is dat iedereen in het gezin consequente regels aan Guus biedt.
Ik zou de NILF (Nothing In Life is Free) methode adviseren.
Dus hij zal voor alles eerst moeten "werken".
Bijoorbeeld elke keer voordat Guus iets lekkers krijgt vragen jullie hem om te gaan zitten of liggen, hij zal niet op de bank mogen, niet als eerste door de deur mogen, leer hem waar zijn plaats is enzv..

Je kunt jullie gasten adviseren om Guus in het begin totaal te negeren totdat hij kalmeert en je moet hem corrigeren als hij opspring.
Ook zou je hem in een andere ruimte kunnen plaatsen en pas naar binnen brengen als iedereen al zit.
En omdat Kangals van nature wantrouwend zijn, zou ik als ik jou was mijn gasten vertellen hem niet te aaien tenzij ze vaak op bezoek komen en Guus op een gegeven moment vriendelijk naar hun toe wordt.
Je kunt niet van een volwassen Kangal/Anatolische herder verwachten dat hij het leuk vindt door vreemden op straat geaaid wordt.

Zoals ik al zei sommige Kangals kunnen best sociaal naar vreemden toe zijn, toch is dat vaak niet zo.


Als je toch Guus niet meer kan houden, dan zou ik je adviseren om voor hem een ervaren hondeneigenaar te zoeken.
Iemand die al berghonden heeft gehad en die geen andere reutjes heeft.
Kangals kunnen ontzettend dominant naar andere geslachtsgenoten zijn.
En ook iemand die veel ruimte heeft.

Hoi

Heel leuk dat jullie reageren. (Ik woon trouwens in Essen (Noorderkempen), Antwerpen.

Gust heeft echter wel regels. Hij dient eerst te gaan zitten voor het poortje voor we gaan wandelen. Ik doe het poortje open en als ie dan al recht gaat staan, doe ik het poortje weer dicht tot hij weer gaat zitten. Hij mag pas rechtstaan als ik zeg dat ie mag meekomen. Hij doet dit dan meestal ook vanzelf. Ik kom pas in de tuin als hij gaat zitten. Krijgt geen lekkers voor hij gaat zitten of liggen. Gust loopt netjes aan de riem als er geen prikkels zijn. Hij reageert het felst op passerende honden of wandelaars, katten, opvliegende eenden,... Hij reageert niet op auto's, fietsers,... Houdt ervan om mee te gaan joggen en loopt echt naast mijn been dan.

Gust was erg sociaal voor alles en iedereen want de eerste kandidaat pleegmensjes begroette hij met al zijn enthousiasme, zelfs de dierenarts doet hij niets. Zelfs al was hij erg bang en deed hij hem pijn. Hij hjeeft tot zijn 10 maanden school gelopen.

Het lijkt me nu erg recent te zijn opgekomen en inderdaad hij heeft die jongen pijn gedaan met hem te pitsen maar als hij echt kwaad was dan had hij zijn arm wel kunnen afbijten bij wijze van spreken.

Gisteren heb ik nog eens gekeken hoe hij reageert als hij andere mensen ziet. Er waren kinderen in een omheinde tuin aan het spelen en die liepen toertjes ijn zijn richting. Op het moment dat de kindjes hem kruisten (op een meter afstand en achter een draad), stapte hij achteruit. Hij wil die confrontatie precies niet aangaan...

Zou hij onzeker zijnd an?