Ik zit met een dilemma.. of stel ik me aan?

Ik zit me toch in een dilemma.. Ik wil er sowieso nu nog even niets aan doen en het minstens een paar maanden aankijken, maar het zit me echt dwars. Zo dwars, dat ik merk dat ik de laatste nachten toch wel erg lang wakker lig.

Ik heb ivm rug- en nekklachten 2 van mijn honden moeten herplaatsen, Kane mijn dwergteckel en Ijoor mijn engelse cocker. Dit is absoluut niet over 1 nacht ijs gegaan, heb het ruim een jaar lang geprobeerd om mijn honden gewoon te houden, 15 weken lang fysio gehad 3x in de week. Het gaat nu veel beter met me, maar beter dan dit zal het niet worden. Ik moet ermee leven dat ik vanaf nu gewoon goede en slechte dagen heb en dat ik bijna altijd wel last of pijn heb. Het is echt niet meer zo ernstig als dat het was, dus ik mag eigenlijk niet klagen (ik kon serieus niets meer vasthouden, liet alles uit mijn handen vallen dus dan is dit niets!).

Nu is het alweer 7 weken geleden dat ik afscheid heb moeten nemen van m\\\'n 2 boefjes. Ik merk veeeeel verbetering. Ik kan nu met Doggy, de enige hond die ik dus nog heb, veel vaker, langer lopen. Merk toch dat de belasting veel minder is en daardoor kan ik toch ook wel wat meer zonder dat ik het extreem zwaar heb. Nu heb ik het heel erg getroffen met Doggy, want of hij nou 1x per dag naar buiten gaat of 50x hij is altijd een hele tevreden en lieve hond. Gelukkig kan ik elke dag wel 3x tot 5x per dag naar buiten met hem (dus niet dat jullie denken dat ik ook echt maar 1x per dag naar buiten ga, wat wel zo is geweest vorig jaar helaas).

Doggy kon altijd prima alleen zijn. Ondanks dat hij meer honden om zich heen is gewend. Dus ik zag dit totaal niet aankomen..

Dilemma: Ik merk nu dus dat Doggy zich toch eenzaam voelt. Nu ga ik echt niet meteen een andere hond nemen. Ik krijg het serieus niet eens over mijn hart. Ik word al naar van het idee. Ik voel me nog schuldig tegenover Kane en Ijoor en van Ijoor heb ik echt spijt. Maar wat moet ik nou doen? Hoe lang moet ik het aankijken?

Ik merk dat Doggy onrustig is in huis. Als hij al rustig is hoor je hem alleen maar diep zuchten. Het zit hem ook in zijn blik en manier van doen, kan het niet echt uitleggen.

Nu heb ik Nigel, de hond van mijn ouders, voor 6 weken op bezoek. Ik pas op omdat mijn ouders op vakantie zijn. En ondanks dat het niet eens de dikste maatjes zijn, is Doggy helemaal veranderd. Hij lijkt het weer naar zijn zin te hebben en zit prima in zijn vel.

Maar het is wel heel confronterend. Want nu kan ik er juist niet omheen. Eerst dacht ik nog van ik zie het niet goed, ik weerspiegel mijn eigen emoties op Doggy. Toen dacht ik ach, hij moet wennen. Hij is immers 2 jaar lang niet meer alleen gneweest. Maar nu denk ik damn, het is dus echt zo.

Zou dit voor jullie een reden zijn om te overwegen om een nieuwe hond een huis te bieden? Ik voel me zoooooooo slecht dat het uberhaupt in me opkomt.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik juist ernaar uitkeek (dat was het enige positieve want ik aan die helse situatie kon bedenken) om de laatste jaartjes met Doggy door te brengen. Alleen Doggy en ik, zoals het is begonnen (mijn eerste echte eigen hond). Maar nu.. Achteraf kijk je een koe in zn.. en ik kan ook niet 1 van mijn honden \\\'terugnemen\\\' of het terugdraaien. Maar ik voel me nu ook nog schuldig naar Doggy toe..

Als er al een nieuwe hond komt, zal het een kleine en lichte hond moeten zijn. Dit omdat ik niet weer teveel/te zware weerstand aan de lijn moet hebben. Want over mijn lijk dat ik weer in dezelfde kl*te situatie terecht wil komen. Ook denk ik dat als er een hond komt, dat ik dit keer voor een oude hond ga. Eentje die ongeveer net zo lang als Doggy ongeveer mee zal gaan en ook omdat ik nu iets goeds wil terugdoen. Want ik ben wel heel dankbaar dat mijn honden gouden mandjes hebben gevonden bij anderen.

Nou sorry, het is een heel verhaal geworden. Maar wilde weten hoe andere mensen er tegenaan kijken. Ik wil het sowieso nog wel een tijdje aankijken, want Doggy moet wel de kans krijgen om te wennen en misschien is hij straks binnen no-time weer de happy dog die hij nu ook weer laat zien. Maar.. het zit me gewoon écht totaal niet lekker!

Weet je meis, hij is erg aan jou gehecht en jij aan hem dat merk/zie je, hij voelt jou emoties en jij voelt die van hem... Jij voelt je rot, Dog voelt zich rot, dog voelt zich even niet in zn vel, jij ook niet..

In eerste instantie zou ik even aan jezelf blijven denken, jij op plek 1, heb je even een lekkere dag geniet ervan, heb je een mindere dag baal je ervan denk, wacht even af wat er gebeurd als Nigel weg is zit er zelf dan ook niet teveel mee doe lekker wat je altijd doet! Misschien als Doggy merkt dat het bij het vrouwtje ook goed zit en er niets aan de hand is en hij weer zichzelf wordt..

Je was er zelf natuurlijk ook nog kapot van dat je 2 andere weg moesten, en dat voelt Dog natuurlijk ook.. Misschien als je het allemaal een plekje hebt gegeven en er zelf vrede mee hebt dat Dog zichzelf ook weer wordt hij moet het natuurlijk ook even een plekje gegeven.

'

Ojaa máár als je echt merkt dat je het niet verwerken kan, is het echt geen verkeerde keuze om een lichtere oudere hond te nemen, jou hondjes hebben een goude mandje nu.

Ja daar heb je gelijk in. Dat is ook zeker de reden waarom ik nu geen beslissing wil nemen en het wil afwachten. Want het voelt nu nog echt niet goed. Aan de ene kant zou ik mijn huis nu het liefst met andere honden willen vullen, gewoon omdat het nu zo leeg aanvoelt (wat natuurlijk onzin is, want die leegte kun je nooit vullen) en tegelijkertijd denk ik nee, echt nooit meer een hond zolang ik Doggy nog heb.

Het is zo dubbel.. Ik had gewoon ook niet verwacht dat Doggy er zo aan toe zou zijn om de een of andere reden. Maar uiteindelijk vind ik het ook wel belangrijker hoe Doggy zich voelt, dan hoe ik me voel . Nu Nigel er is voel ik me eigenlijk nog rotter, daarintegen lijkt het met Doggy beter te gaan. Daardoor krijg ik ook de indruk dat hij zich écht eenzaam voelt en dat het niet door mij komt..

Het is inderdaad dubbel ja, herken het zelf ook want ik zag Rox ook opleven toen ik hier die logé had maar ze was het na enige tijd ook wel weer zat.. Heeft mij ook zeker aan de twijfel gezet, dit was ook een teef dan zou ik zoiezo voor een reu gaan, dit was een hele gevoelige soort dan zou ik voor een staff reu moeten gaan die is ouder en bekwamer is dan Rox zodat ze daarvan leert.. Vervelende situaties, ga even met je meelezen

Ik zie het al, wij moeten samenwonen! Hahahahahaha

Hahahahaha oplossing gevonden!!!

Misschien zeg ik nu iets heel stoms.. maar je zou ook een kat kunnen nemen. En dan een kitten, zodat deze gelijk went aan je hond en ze samen opgroeien. Een kitten bij een hond kan heel leuk zijn. (Andersom een pup bij een oudere kat is heel anders).
Voordeel voor jou dat je de kat niet hoeft uit te laten. Voordeel voor Doggy is een gezellig maatje thuis, maar hij hoeft geen aandacht te delen die echt voor hondjes is bedoeld als wandelen enzo.

Gr. Alexandra

jouw dilemma, je wilt zo graag, voor jezelf ook natuurlijk maar zeker voor je doggy.

een hond heeft echt geen vriendje nodig, jij bent er voor hem, meer dan voldoende, de tijd die je besteed aan doggy, is voldoende, dat geef je zelf aan.

nu gaat het gelukkig weer wat beter met je, maar als je een terugval krijgt ? geniet er van dat je toch heerlijk een doggy in huis hebt, en laat het daarbij.

pluk de dag dat het goed gaat, gaat het minder, dan hoef je je geen zorgen te maken over de honden, nu is doggy de enige hond waar je je zorgen om moet maken, en je geeft zelf aan, als het wat minder met jou gaat dat het voor doggy, niet zo,n probleem is.

zo houden zou ik zeggen.

Ik dacht ook meteen aan een kat.

Hier heb ik 3 honden en 2 katten, deze zijn gek op elkaar maar zoeken elkaar alleen echt op als ze interactie willen.

Toen ik alleen nog Buana (oudste hond) en Spaik had (oudste kat) was dit net zo, Buana wilde contact en zocht dat bij Spaik.
Spaik is niet zo een knuffel maar Buana vond het al prettig om gewoon een andere viervoeter in de buurt te hebben.

Maar je moet er wel van houden EN er is altijd kans dat de kat helemaal niet zo op een hond is gesteld of andersom.
Mijn honden zijn buiten heel erg geinteresseert in katten, om ze op te vreten.. maar onze eigen katten en katten die in huis zijn vinden ze prima.

Edit: ik heb zelf ook rugproblemen, (en nog wat dingen) en ik weet hoe rot het is als je niet meer volledig voor je hondjes zorgen kan. Ik kon en kan ze niet volledig uitlaten. Gelukkig heb ik Kas bij me die dat op zich neemt en het inmiddels een stuk beter gaat met mijn rug ook. Maar ik vond het afschuwelijk dat ik een aantal maanden geleden gewoon zat toe te kijken hoe de mannen op pad gingen terwijl ik binnen moest blijven omdat ik gewoon amper lopen kon laat staan een riem vasthouden.

@ Alexandra: Ik heb katten in huis hoor en er komt idd een kitten bij! Doggy is vooral met 1tje erg close en hopelijk met onze nieuwe aanwinst ook. Want die is ook heel erg gesocialiseerd met honden. Maar merk toch dat hij daar niet echt op die manier mee klikt als dat hij met mijn honden deed.

@ Willemijn: Ja.. ik bof heel erg met Doggy en hij is erg makkelijk. Maar ik vind het egoistisch om zijn welzijn nu te negeren, omdat dit wel zo fijn en lekker voor mijzelf is.

@ Twisted Illusions: Wat fijn dat je iemand hebt om op terug te vallen. Dat heb ik hier totaal niet, in dat soort tijden leer je je vrienden ook wel kennen zullen we maar zeggen. Mijn vriend woont in het buitenland, dus die zie ik ook niet zo vaak als ik zou willen. We gaan hopelijk komend jaar samenwonen en hij heeft ook honden. Dus ik hoop eigenlijk dat dat Doggy ook goed zal doen, al hebben zij geen extreme klik met elkaar.

Ach ik zie het wel. Het is zoals ik al zei helemaal niet mijn bedoeling om snel een beslissing te nemen. Wil het echt een paar maanden aankijken..

Zijn er momenten waar hij in aanraking kan komen met andere honden? Denk bv. aan een cursus op een hondenschool, hond mee laten gaan met een uitlaatdienst waar hij met andere honden kan spelen of dat je met mensen in de buurt afspreekt om een paar x per week naar een terrein te gaan waar de honden een uur lekker kunnen spelen.
Hoe is het contact met de eigenaren van je vorige hondjes? Voelen zij er iets voor om wekelijks of maandelijks samen iets te ondernemen met de honden?

Shizzlle, je bent niet egoistisch, anders zou je hier geen raad vragen.

Hij moet meer op date met rox! Wat doe je morgen?? Ga je ook naar sporting dogs?

heey Shizzle,

doe maar rustig aan, ik zie dat er al heel veel mooie tips hier zijn geplaatst. Van de kat vind ik ook een prima idee.
Katten en honden kunnen prima samen hoor, ..
Heel goed idee.
GEniet maar van je lieve maatje en ik snap je dilemma, het zal heel zwaar voor je zijn geweest, maar jouw leven moet ook waarde houden.

veel sterkte!

Ik snap je dillema heel goed en nee je stelt je niet aan. Want iedereen hier kan zich goed voorstellen hoe het is als je er eigenlijk toe gedwongen word om voor (een deel) van je honden een nieuw mandje moet zoeken omdat je er zelf gewoon niet meer voor kan zorgen, hoe graag je ook wilt. Dat is dus al een grote stap geweest. Daarbij heb je zoals je zegt al een hele tijd flink problemen gehad met je gezondheid, en die zullen aan blijven houden, hoewel het nu wel wat beter gaat dan voorheen. Al met al heb je dus een pittig jaar achter de rug. Vervolgens bouw je een enorm schuldgevoel op, omdat je al maandenlang er niet voor je honden had kunnen zijn, of laat ik het zo zeggen, niet zoveel als je waarschijnlijk gewild had. En dat schuldgevoel krijg je nu niet weg omdat je denkt dat je je hond nu tekort doet. Maar dat doe je niet. Natuurlijk moet ie wennen, 2 van zijn maatjes zijn niet meer bij hem. Dan zou je zelf toch ook van slag zijn? Ik denk dat je je iets minder druk moet maken. En geniet gewoon van je tijd met Doggy. Probeer dingen ook rustig aan te doen voor je eigen gezondheid. En neem er dus even geen hond bij. Dan ga je misschien weer teveel hooi op je vork nemen en dan kan je gezondheid weer achteruitgaan. Daar heb je dan niet alleen jezelf mee, maar ook beide honden.

Dus doe even rustig aan, en geniet gewoon van je tijd met Doggy.

Groetjes!

@ Gerard: Contact met andere honden? Nou die is er niet.. ik heb natuurlijk een heeeeeeeeeeeeeeele gevaarlijke en gemene hond, dus als je die ziet ja dan moet je er met een boog omheen. Nou ja boog, wat zeg ik. Hier in de wijk is het echt dat ze oversteken als ik eraan kom met Dogg, of echt de andere kant op (terug) lopen of als ze net uit hun voordeur stappen weer terug naar binnen en gauw de deur dicht. Als er een hond los loopt en op ons af stormt dan wordt de hond teruggeroepen en meteen aangelijnd. En dat voor een hond waarbij je bijna je hoofd in zijn bek kan stoppen en het enige wat je dan krijgt is een facial wash. Als mijn vriend met zijn honden komt (is niet vaak, want ze moeten een paar uur vliegen) bloeit hij wel op. En hij had een Berner Sennen maatje, maar zijn baasje, mijn beste vriend is overleden dus die ziet hij ook nooit meer. Dus ook voor Doggy zijn het aantal vriendjes heeel erg gekrompen. Gelukkig heb ik nu wel een paar mensen op HP leren kennen die Doggy echt een lieverd vinden en ik probeer nu actief mee te gaan met wandelingen. Dat is natuurlijk niet dagelijks, maar daar kan hij in ieder geval zijn ei even kwijt en hij vindt het super!

@ Willemijn: Ja dat is ook wel weer zo..

@ Rebecca: Nee, dat soort dingen liggen mij niet en in mijn staat nu is dat al helemaal geen goed idee. Als we volgend jaar verhuizen, wil mijn vriend wel dingen met Doggy doen. Hij houdt dar heel erg van en is super super super actief met zijn honden. Dus dat is wel leuk

@ Georgette: Bedankt voor je reactie

@ Silvia: Ja je hebt helemaal gelijk meis!

Even een update: Ik zou een kitten krijgen over 2 weken. Dat gaat nu misschien niet door. Ze merken nu dat de kitten erg rustig is en de drukte totaal niks vindt. Dus we (fokker en wij) twijfelen nu of hij dan wel goed in onze dierenroedel past. Nu hebben we afgesproken dat we het een paar dagen of een week gaan aankijken, normaal zou ik dat een kitten niet ''aan willen doen'' maar ik denk dat ik inmiddels genoeg k ennis heb om het vrij snel in te schatten. Alleen heb ik gisteren met mijn vriend gepraat en hij vindt het een beter idee om het niet te doen. Hij is bang dat als we het proberen en het gaat niet, dat ik dan weer volledig een gebroken hart heb. Ook al is het dan maar een paar dagen bij ons geweest, je hecht je heel snel aan een dier. En hij zei dat ik dan voor mijn gevoel ''weer een dier weg heb moeten doen'' en hij is bang dat ik dan helemaal niet meer mijn bed uitkom haha. Nou, dat was voor mij de druppel. Maar wel de nodige druppel.

Ik heb de halve nacht gehuild en heerlijk alles er even uit gegooid. Ik voel me nu wel weer redelijk . Heb midden in de nacht Doggy en Nigel gepakt en ben naar een losloopterrein/gebied gegaan. En heb ze daar flink laten uitleven (stond gisteren al op de planning, maar was er niet van gekomen). Doggy genoot enorm en ik was zo trots op hem. Hij is echt een beetje van een onopgeleide projectiel veranderd in een hond die best wel goed los kan lopen (wel zolang hij niets anders ziet, maar hij is echt veranderd.. in het positieve! was zo trots!)

En toen dacht ik.. het is goed zo.. Weetje, ik denk dat Doggy maar 7 jaar oud gaat worden. Vraag me niet waarom, ik hoop zelf ook dat ik er flink naast zit en dat we nog minstens 5 jaar hebben samen. Maar ik droom al vanaf dat hij een pup is dat hij maar 7 wordt en helaas komen mijn dromen vrijwel altijd uit. Aangezien hij 1 september al 6 jaar wordt, is dat natuurlijk niet lang meer. En om nou een jaar de tijd te stoppen in een nieuwe hond.. Ik geniet liever van Doggy zolang het kan.

Het is ook een beetje een valkuil geweest dat ik de afgelopen 2 weken vakantie had. Dus ben alleen maar thuis geweest, tig keer op een dag naar buiten, veel leuks gedaan met Doggy, hem overal mee naartoe genomen. En dan heb je al gauw het idee dat je nog een (klein) hondje aan kan. Maar toen ik gisteren zo liep dacht ik ineens ja shit, straks is het gewoon weer 4 dagen in de week werken, 8,5 uur lang achter beeldschermen zitten = klachten gaan weer toenemen. En dan is extra belasting gewoon niet handig.

Kort samengevat -ben ik niet echt goed in haha- : Er komt geen nieuwe hond bij. Nu is het gezellig met Nigel en dat duurt nog 5 weken. En daarna ga ik gewoon genieten van mijn tijd met Doggy, of dat nou nog 1,2,3,4,5 of meer jaren zijn.

Bedankt voor alle reacties Kan toch heel verhelderend werken om je verhaal even uit te typen en andermans meningen te lezen.

Ik ben blij dat je eruit bent!

goed om te lezen dat je eruit bent '
En als je ouders niet te ver weg wonen... dan kun je natuurlijk ook je ouders vragen of Nigel misschien wat vaker kan komen.... '

je zei in een eerder bericht dat je waarschijnlijk volgend jaar gaat samenwonen met je vriend en zijn honden, vreemd dat je dat niet meteen gezegd hebt want dat vind ik niet onbelangijk, volgend jaar is al helemaal niet zo lang meer. Ik zou dan sowieso afwachten tot je samenwoont en dan heeft Doggy weer vriendjes, die klik zal er wel komen als hij er meer mee omgaat. Je hebt nu besloten geen hond te nemen, dat zou voor mij gwn nóg een reden zijn om er geen te nemen. Een jaartje overleeft die heus wel

veel plezier nog met Nigel, het komt heus wel goed met Doggy, gewoon zelf veel ondernemen met hem dan vergeet die zo hoe het is om andere honden in huis te hebben.

Omdat ik niet wil dat iedereen zich blind gaat staren daarop. Met die 2 honden heeft Doggy niet echt een enorme klik. Ze accepteren elkaar, maar daar houdt het ook wel bij op. Dat is toch anders dan echt een maatje hebben..

alleen je hebt ook geen enkele garantie dat hij met een willekeurige nieuwe hond wel een "klik" zou hebben en dat ze maatjes zouden worden.... 

Geniet gewoon nu lekker van jullie tijd samen... ga je idd volgend jaar samenwonen... dan is het weer een andere situatie....

Mag ik het op een p[psychologische manier uitleggen wat ik denk hoe dit komt?
Heel eerlijk mijn (psychologische) mening? Ik denk dat jij diep in je hart nog zoveel verdriet hebt maar dat je je ook nog heel schuldig voelt, en dat je hierover nadenkt en dit dan weer projecteert op je hond. Dat je denkt dat hij een maatje wilt, maar dat dit eigenlijk helemaal niet zo is.
De gedachte dat je honden weg hebt moeten doen vanwege je lichamelijke klachten en nu, omdat het zoveel beter gaat, dat je je onbewust misschien (al denk ik niet dat het onbewust is) schuldig voelt.

Je eigen behoefte projecteer je dan op je hond. Dit is een heel normaal gedrag hoor, dat gebeurt namelijk zo vaak in zulke situaties. Mensen voelen zich vaak heel schuldig om de dingen die ze hebben moeten doen; je hond is een hond en heeft dat niet. Hij denkt er echt niet bij na dat hij nu alleen is.

Dat je gaat samenwonen is een hele mijlpaal! Dat doe je niet zomaar in je leven; ik zou het lekker zo laten. Geniet van je samenwonen, met je geliefde en met je ene hond. Let op je zelf qua gezondheid, dat is het allerbelangrijkste.

Ik weet er alles van, lichamelijk was ik een wrak; heb 2 jaar in een rolstoel gezeten; maar heb mijn eigen behoeftes nooit en te nimmer op een ander geprojecteerd. Dat heeft namelijk geen zin, totaal niet.

Ik hoop dat je gelukkig gaat worden, heerlijk gaat samenwonen en let op jezelf en je hond. That's what matters!!
Succes meid!!

Ja dat had ik zelf ook al eerder hier gezegd.. Dus die psychologische tour was ik zelf ook al opgegaan hoor

Ik denk nog steeds wel dat de meesten van jullie honden onderschatten. Dingen zoals een hond weet niet beter of hij voelt zich niet alleen.. daar kan ik me dan niet zo in vinden. Ik denk dat een hond het écht wel door heeft of hij in een roedel leeft of ineens alleen. Zeker als hij al jaren niet meer als enigst hond heeft geleefd in een huis.

Maar voor de rest denk ik wel dat ik het teveel op mezelf betrek en Doggy's gedrag ook in die zin uitlegt. Daarom zei ik al, voor nu is het goed zo. Er staat genoeg spannends te gebeuren in mijn leven momenteel en ik hoop echt dat Doggy bijtrekt. Want ik ken mijn eigen hond.. en er is wel degelijk iets aan de hand met hem. Maar dat komt vast helemaal goed uiteindelijk!

Het zou ook maar zo kunnen zijn dat hij de spanning van jou voelt (dat voelen ze sowieso) omdat jij op een punt staat een belangrijke wending in je leven te nemen, namelijk samenwonen!
Jij denkt misschien dat hij eenzaam is, je hond voelt jou aan en daarom is hij nu niet helemaal de hond die hij altijd is geweest.
Straks als de verhuizing is geweest, en je zit helemaal in je nieuwe situatie, dan trekt hij bij als hij merkt dat alles okee is.

Veel plezier, sterkte maar ook geluk!!