Onweer

Onze kleine jack is helemaal aan het shaken van het onweer.ze hijgt heel erg, probeert in hoekjes te kruipen. Bij elke donder zit ze op mijn schoot en overal waar ik ga komt ze me achterna.
Hoe gaan jullie daar mee om.................

Uhm eigenlijk niet.
Wij doen alsof het heel normaal is.
We geven geen extra aandacht aan angstgedrag maar geven wel steun. Dwz hij mag bij ons liggen en we zeggen een keer dat het goed is.
Niet overdreven aaien en praten daarmee bevestig je het gedrag.

Zet een muziekje aan en doe de gordijnen dicht.
Ga lekker spelletjes doen samen en doe vooral alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

missyke is heeeel bang van onweer , we proberen haar zo rustig mogelijk te houden en haar te kalmeren, zachtjes praten en gewoon doen of er niets aan de hand is.

missyke is heeeel bang van onweer , we proberen haar zo rustig mogelijk te houden en haar te kalmeren, zachtjes praten en gewoon doen of er niets aan de hand is.

Ik doe eigenlijk helemaal niks...
Door er teveel aandacht aan te schenken geef ik de honden ook het gevoel dat er van alles aan de hand is, en dat is dus niet zo, dus alles gaat hier gewoon zijn gangetje en doordat wij rustig zijn zijn zij het eigenlijk ook denk ik..

Muis is hier panisch voor knallen, ze is dan ook niet gerust te stellen. Ik laat dan de wc deur open en ze kruipt achter de wc en wacht daar tot het onweer voorbij is. Ik troost haar niet maar laat haar gewoon wegkruipen in haar "veilige" omgeving

Sjakie (ook een JR) heeft hetzelfde als jullie Jack. De baasjes van Sjakie hebben er uiteindelijk voor gekozen om valium te geven wanneer het onweert. De symptomen zijn namelijk zo hevig dat je bang wordt dat het verkeerd afloopt.
Afgelopen za. had ik Sjakie hier terwijl het onweerde en met worst en constant met het balletje spelen kon ik haar in toom houden. Maar aangezien ik niet heel de nacht door kan gaan met het gooien van een balletje heb ik haar 4 X 2mg valium gegeven. Ze ging toen zelfs even mee naar buiten om wat te doen.

Wij hebben dit ook meegemaakt met een Jack Russels en dat was gewoon zielig om te zien.
Ze zat dan ook uren te trillen en wou ook niet lang bij je zitten.
Vooral met oud en nieuw.We mochten haar van de dierenarts een diazepan tabletje geven.

Hier hetzelfde met mijn hond. Sinds kort geef ik hem Puur Nervositeit druppels. Dat is een homeopatisch middel en dat ondersteunt hem een beetje. Verder mag hij wel bij mij zijn als hij dat wil, maar extra aaien of praten tegen hem doe ik niet. En ik moet zeggen dat het al beter gaat.

Deze link gaat over angst bij Vuurwerk,maar dat komt op hetzelfde neer qua grote angst.Er staan veel tips in over wat je kunt doen.

http://www.hondenpage.com/hondenforum/61651/tips-voor-angst,vuurwerk..php

Toen we Yoran net hadden vond hij onweer helemaal verschrikkelijk, nu ligt hij het liefst voor de open achterdeur te kijken. Rixt heeft er nooit geen problemen meegehad.

Mijn Knor was er ook zo bang voor, maar dat is nu dus over.
Heeft wel een jaar of 3 gekost, maar het is voorbij.

Ik deed/doe altijd de gordijnen maar even dicht, alle ramen dicht, muziekje aan.
Dan ga ik lekker met een dekentje en een boek op de bank zitten.

Nou ja bij de eerste paar donders hijgen en rondjes lopen natuurlijk. Maar ik zeg niks, doe niks, ga gewoon verder in mijn boekje.

Op een gegeven moment zocht Knor me bibberend van angst op. Nou prima, hond naast me genomen, lekker een arm om haar heen geslagen en verder niets zeggen.
Snoepjes of lekkers had bij ons in dat stadium nog geen zin omdat ze ze toch niet aan nam. Balletjes of iets dergelijks geeft ze niks om, dus dat ging voor ons ook niet op.
Ik bleef gewoon de hele onweersbui stug op de bank zitten zonder me te bewegen en steunde haar dmv lichaamscontact.

Je merkt dat ze op een gegeven moment rustiger worden.

Het scheelt denk ik wel dat ik een tweede hond heb die nergens naar kijkt.
Als niemand op het onweer reageert zal er wel niks aan de hand zijn.

Nu reageert ze er binnen helemaal niet meer op.

Een hond kan nog zo geleerd hebben, dat onweer en
harde geluiden normaal zijn, door een incident kan
dat ineens veranderen. Een ontploffend rotje bv.
een harde slag van onweer.
Luca vond het niet fijn, maar door een rotje is
hij eigenlijk levenslang angstig gebleven voor
alles wat maar herrie maakte.
Luca had een plekje waar hij weg kon kruipen,
ik zorgde lang voordat het geknal begon, dat ik
met hem uit was geweest, anders hield hij het gewoon op.
Hij zat boven op de logeerkamer met de rolluiken dicht, in zijn iglo.
Dat ging redelijk goed, in elk geval zou ik als
er onweer dreigt of vuurwerk kan gaan knallen, de hond
altijd aangelijnd houden en proberen alles te vermijden.
Luca zou zo de straat op rennen, onder een auto.
Romeo heeft het minder, maar heeft 2 jaarwisselingen
van Luca gezien. Nu Luca er niet meer is, gaat hij uit zichzelf in zijn bench liggen.
Maar is ook erg gevoelig voor geluid.
Maar ja, welke hond is bestand tegen vuurwerkbommen die onder het raam ontploffen, om de minuut.

Ik heb nu 3 honden opgevoed en geen van de honden was bang voor vuurwerk of onweer. Kyra heb ik vanaf pup af aan, en ging juist naar buiten met vuurwerk en onweer en zo is ze er aan gewend dat ze niet bang hoeft te zijn. En zo heb ik het ook met mijn herder en keeshondje gedaan.

Lizzie is niet zo panisch, maar ze is ook absoluut niet dol op onweer. Bij onweer 's nachts horen we haar niet (ze slaapt onder ons bed), maar als er bijvoorbeeld 's avonds onweer is doen we gewoon alsof er niets aan de hand is. En als ik zie dat ze zenuwachtig wordt of bij ons wil wegkruipen ga ik even met haar spelen en praat ik met mijn allervrolijkste stem tegen haar

Maar vraag me alsjeblieft niet naar vuurwerk hahahaha

Dat ligt denk ik ook wel aan de hond hoor Rianne. Ik ben met Lizzie ook gewoon met onweer en vuurwerk naar buiten gegaan, maar vaak komen knallen wel erg dichtbij en buiten klinken ze veel harder dan binnen dus bij haar heeft dat niet geholpen. Bij de sheltie van mijn schoonouders hebben ze toen hij pup was een knaller vlak naast hem afgeschoten (van die rotjochies) en die is nu zo bang voor harde geluiden dat hij zo erg shaked dat je denkt dat hij een hartaanval gaat krijgen Echt heel zielig! Maargoed gelukkig is het maar eens per jaar vuurwerk

olly is niet bang voor onweer.
en wij gedragen ons normaal zegmaar. maken ons er niet druk om

In mijn reactie heb ik dit ook gemeld, dat vaak baasjes melden, dat hun hond of honden nooit
zo op vuurwerk gereageerd hebben. Dat is nu net wat ik bedoel. 
Baasjes die honden hebben, die niet angstig zijn, mogen zich gelukkig prijzen en denken
ook vaak dat de baas het dan niet goed gedaan heeft bij honden die wel angstig zijn.
Dat een rotje naast een hond ontploft, waar je niets aan kunt doen, kan gewoon maken,
dat er wel een panische angst ontstaat.
Je kunt je honden nog zo goed opvoeden, trainen, laten wennen, dat heb ik ook gedaan,
maar een incident kan dit totaal veranderen.
Zelfs de hond van een vrouw die honden traint, is door een naast hem ontploft vuurwerk,
angstig geworden.
Zij gaat naar een recreatiepark met de hond.
Geen enkele hond is bestand tegen het laten knallen van maandenlange vuurwerkbommen.
Ik waan me in de Gaza-strook met oud en nieuw.

Ik denk toch dat kleine hondjes vaker bang zijn voor vuurwerk/onweer dan grote honden

Boefje is helemaal nooit bang voor onweer geweest, ben ik blij om haha

Onze Diesel was vreselijk bang voor onweer...met name voor de donder. Dit alles is gekomen na een wandeling rond de jaarwisseling, toen waren er wat snotjongens die het leuk vonden een strijker voor de pootjes van onze Diesel te gooien.
Heb de nodige nachten doorgebracht bij het mandje van ons dieseltje...zo bang was ie..rillen, piepen..zo sneu. Als ik erbij was ging het goed en was hij stil.
Toen lastig maar nu denk ik er vaak aan met liefde aan terug. Wat mis ik ons Dieseltje!! Onweer doet me altijd denken aan mijn lieve maatje Diesel.

Onze Bink daarintegen is er absoluut niet bang voor!! De bikkel!!