Bange hond - maar dan bang voor de meest simpele dagelijkse dingen...

Hallo allemaal,
Ik heb even een vraag. Ik heb een ontzettende lieve Golden Retriever reu onze Fin.
Hij is inmiddels 3 jaar en het is een groot knuffelbeest. Het is een fantastisch beest waar we echt gek op zijn.
Hij is alleen zo ongelooflijk bang voor de meest simpele dingen. Ik zal er een paar op noemen:
- jas aantrekken 
- een plastic tas
- een keukenrol op de tafel
- de stofzuiger (dat hebben er vast meer...)
- snoeren die bewegen, eigenlijk alles wat beweegt...

Het rare is dat hij dan weer niet bang is voor onweer en vuurwerk. Dan ligt hij op z'n gemak in z'n mandje te slapen. Dan is onze andere Golden Retriever, een teef van bijna 11 jaar, hartstikke bang en dan ligt hij gewoon te slapen. Heel raar vind ik het. Als pup is er niets met hem gebeurd, hij was als pup nergens bang voor en sinds het laatste jaar is dan omgeslagen. Het begon heel geleidelijk maar het wordt steeds erger. En het is zo zonde, natuurlijk voor het beest maar ook voor ons.

Herkent iemand zich hierin? Heeft iemand een oplossing? Heeft iemand tips voor me? Ik sta overal voor open.

Alvast bedankt voor het lezen.

Gr. Corine

Bang is altijd lastig... Af je kan doen is hem eraan laten wennen zonder dat je over angst grens gaat. Hetis altijd goed om die dingen te associëren met iets leuks, iets lekkers ofzo. En dan met heel veel geduld gaan opbouwen. Als je er zelf niet uitkomt kan je altijd een gedrags therapheut erbij halen.

pak je jas vast, zonder hem aan te doen en geef je hond een kaasje.

neem iets uit de zak van je jas en geef de hond een kaasje.

Steek een arm in de mouw en geef je hond een kaasje.

Leg je jas op schoot en geef je hond een kaasje.

Bouw dit heel langzaam op (muizenstapjes), terwijl je hond je jas nooit ziet aantrekken. Op den duur zal je je hond je jas associeren met... kaas (of een ander snoepje)
Als je tijdens dit proces angst ziet, dan ben je een stap te ver gegaan, dan moet je twee stappen terug in het proces!

Hoe ben je er tot nu toe mee om gegaan? (gezien je schrijft dat het alleen maar erger is geworden)

Als Sam ergens van schrikt of iets eng vindt, bijv. een wapperende zak op straat, doen we het als volgt: ik loop er naar toe en laat Sam op zijn tempo naderen. Ik beloon hem met mijn stem wanneer hij dichterbij komt. Vervolgens raak ik zelf het 'enge' voorwerp aan en moedig hem aan dichterbij te komen. Op deze manier krijg ik hem altijd zover dat hij er uiteindelijk aan snuffelt, ik laat hem dit doen zolang het nodig is, totdat hij niet meer geinteresseerd is. Het komt nooit voor dat hij het een volgende keer weer eng vindt, hij vertrouwt op mij en weet inmiddels dat wanneer ik zeg dat het goed is, het inderdaad goed is.

Ik denk ook niet dat het makkelijk is om "bang zijn van alledaagse dingen" af te leren.

Het is wel raar dat Fin het vroeger niet had, nu wel en dat het erger wordt.

Heb ik het mis als het me lijkt dat het vooral om visuele dingen gaat ? Dan heeft hij misschien een verminderd gezichtsvermogen.

Misschien eens proberen de keukenrol een poos zomaar ergens op de vloer, waar Fin voorbijkomt te laten liggen. Als die er dan niet bang van is, de rol na een langere tijd op tafel zetten terwijl hij het ziet ?

Onze poes Tigre gaat lopen als we een stukje aluminiumfolie ergens omheen doen of een plastic zakje opfrommelen... Bij haar is het duidelijk dat haar gehoor het geluid als iets vervelends opvangt.

Heel veel succes gewenst, want lijkt me een beetje triest voor jullie om hem bang te zien zijn voor dingen die je niet kan voorkomen.

Dat deed ik ook. In het bos, stukken boomstam (zo'n stapeltje gezaagde stukken): dóódeng vond ze het. Stond ik daar een boomstam te aaien... Maar het hielp wel; ze kwam voorzichtig kijken, snuffelen en sprong er zelfs op!

Helaas heeft ze momenteel angst voor de auto. Ze wil er gewoon NIET in en zet ik haar erin dan zet ze zich schrap en probeert gewoon zo te duwen dat ik achteruit ga en zij er niet in hoeft.
Vind het vooral heel zielig, want ook met haar is nooit iets gebeurd. Ze sprong altijd zelf in de auto, keek wat naar buiten en ging liggen.

Verder zijn haar angsten nagenoeg weg (behalve vuurwerk en harde onweer).

Hi,
Eerste ingeving: Ik zou ook proberen om zo veel mogelijk angst weg te halen door het leuk en lekker te maken.
Misschien kun je een plastic tas op de grond leggen en ervoor een stukje kaas, worst of wat hij lekker vindt. 
Als je hond dit opeet dan heel langzaam het lekkers dichter bij de plastic tas leggen.
Gaat dit ook goed, dan proberen het lekkers op het puntje van de tas te leggen, daarna steeds meer op de tas en als alles uiteindelijk goed gaat kun je tegen de plastic tas zachtjes blazen om het steeds een beetje op te bouwen.
Wel alles in het tempo van je hondje natuurlijk.

Maar mocht dit allemaal geen of weinig effect hebben, dan ga ik met Kylie mee dat hij misschien een medisch probleem heeft en steeds slechter ziet? Ook omdat je zegt dat het geleidelijk gaat - en met zoveel dingen. Het lijkt me niet dat hij nare dingen heeft meegemaakt met al deze toch eigenlijk normale dingen.

Als je bijvoorbeeld een bal of speeltje weg gooit, ziet/volgt hij deze dan goed?
En hoe reageert hij buiten met (los) lopen?

Gr. Alexandra

Wat een reacties allemaal. Super bedankt!
Volgens mij ligt het niet aan z'n ogen want balletjes gooien en vangen doet hij goed.
En ook andere momenten waaruit ik op kan maken dat daar niets mis mee is, en hij heeft last algemene check gehad bij de dierenarts en deze was goed.
Tja ik zal ongetwijfeld meer geduld moeten hebben met hem en stapjes gewijs proberen hem te laten inzien dat het helemaal niet eng is. Dat zal ik meer moeten doen, maar het is soms zo frustrerend dat hij bang is van zoveel dingen, die een andere hond niet eens opmerkt. Dat maakt het heel vermoeiend.
Pas liepen ons vaste rond en langs die weg staan nog stukken van omgezaagde bomen. Op een gegeven moment had iemand een paar schoenen op zo'n stronk gezet. Nou hij zag het gelijk en ging er met een boog omheen. Toen ik er naartoe liep om te laten zien dat het niet eng was, toen kwam hij dichterbij maar begon heel stoer (zo lijkt) te blaffen. Onze andere hond ging er bij staan en snuffelen en ik op m'n hurken erbij maar nee hoor hij blijft op een afstand. Heel jammer en vermoeiend.
Ik ga wel absoluut proberen er meer tijd in te stoppen, dan ga ik wel even alleen met hem op pad zonder onze andere hond, die er soms echt niets van lijkt te snappen waarom Fin nou zo moeilijk doet.
Met loslopen reageert hij goed hoor, ik denk dat er verder ook niets mis is met hem, hij is gewoon echt heel erg bang. Denk dat ik anders eens naar een gedragsdeskundige ga.
Iemand nog tips voor een goede gedragsdeskundige in Brabant?

Nog maals bedankt voor al jullie reacties.

Gr. Corine

Dag Corine,

Gewoon doorzetten hoor. het komt wel in orde. beslis met wat je wil beginnen: dingen die je toevallig tegenkomt, het rolletje huishoudpapier of de jas ...

Probeer niet alles tegelijk en doe het stap voor stap. dan komt het wel inorde.

Succes!

Alleen maar fijn dat er geen medisch probleem is

Je zult inderdaad stapje voor stapje moeten doen en heeel inventief zijn

Fin is bang van sommige dingen en voor ons lijkt dat zonder reden.

Voor ons zijn het gewone alledaagse dingen, maar haar logica werkt een beetje anders...

Een keukenrol... ja raar... Maar geef toe : een paar schoenen hoort niet zomaar ergens op een stronk. En dat is dan weer wel knap bedacht van Fin

O ik heb er een die bang is voor de tuinslag (is geheel mij schuld sorry) en heb erg
mn best gedaan met koekjes laten wennen enz enz.. Maar het leek erger te worden.
Op een moment dacht ik; Nou en wat moet hij er eigenlijk mee.. Jammer dan dat hij
bang is..
Wat bleek, door hem te negeren en geen aandacht te schenken werd hij zelf nieuwsgierig.
Hij kwam kijken en liet hem gewoon, deed gewoon of dat hij er niet was.
Dol is hij nog steeds niet op de tuinslag maar zeker niet bang!
Dus soms kan juist helemaal niets doen ook helpen hihi

Cooper hier was vroeger ook zo'n schrikscheet.
Ineens een vreemd voorwerp op straat of in huis, geen winkels binnen durven, schrik van mensen, fietsen, kinderen, brommers.
Hij had zowat overal schrik van.

Ik ben toen begonnen met bach bloesems. Ik zag ook vrij snel resultaat. Ik begon hem druppeltjes te geven & we gingen iets erna een weekendje naar zee. Als hij vroeger een plastic zak zag, liep hij er altijd in een grote boog omhoog & toen aan zee, ging hij er gewoon nieuwsgierig aan snuffelen!

Dit heeft cooper dus heel hard geholpen. Hij heeft nu soms nog schrik van mensen of vreemde dingen, maar het is heel erg verbeterd.

Ik kan het echt iedereen aanraden. Maar wel even naar iemand gaan die er dan ook echt iets van kent. Zodat ze ook de juiste dingen inneemt.
Bij Cooper moest ik 4 verschillende flesjes met elkaar mengen om het gewenste effect te krijgen.

Veel succes in ieder geval!

Als je zeker weet dat hij niets aan zijn ogen mankeert herken ik het helemaal: mijn eerste eigen hond had dat ook, toen ik wist dat zijn zicht prima was ben ik op aanraden van de da zijn gedrag gaan negeren of deed verbaasd of soms een beetje geergerd zo van: loop eens door joh, ik snap niet wat je nou ziet maar ik zie niks bijzonders, is niet eng, klaar.
En dan negeren en ja hoor; het werkte! Na een poosje merkte hij dat ik me niet meer druk maakte dus geen aandacht schonk aan zulk gedrag en het was echt vrij snel over, paar maandjes als ik me goed herinner.
Hoewel ik de kaas-truc ook zou proberen als negeren niet helpt, goed idee! Ik zou het ook stap voor stap doen, jas aan in de gang en stukje kaas, jas uit=stukje kaas, alleen de stofzuiger is me nooit echt gelukt, geen hond snapt dat geloof ik!! Ze blijven het rare beesten vinden die allemaal Philips of Miele heten...en dan een zak vol troep in hun buik waar al een poepzakje inzit, buiten zie je ze nooit... rare jongens die stofzuigers!!! 

Haha
Onze katten vliegen echt letterlijk door het huis als ze alleen al horen dat ik de stofzuiger pak.

Mikey vindt daarentegen stofzuigen een feestje. We hebben veel (misschien wel te veel) speeltjes en balletjes en het grootste gedeelte belandt onder de bank/achter de tv kast. En als ik aan het stofzuigen ben dan zuig ik weer alle speeltjes overal onder vandaan. Mikey pakt ze zelfs aan als ik ze met de stofzuiger aangeef.
Overal hysterische katten, overal speeltjes. Mikey vermaakt zich altijd prima als ik aan het stofzuigen ben


Maar onze vorige hond was ook als de dood voor de stofzuiger en dit hebben wij er ook nooit uitgekregen.
Ik gaf haar altijd de gelegenheid naar een andere kamer te gaan dan waar ik bezig was. (dan zette ik de stozuiger ook helemaal uit als ze er langs moest) Dit maakte het wel iets minder stesvol voor haar, maar ze bleef er angstig voor.

Gr. Alexandra

Weet je wat dan het ergste voor een hond is, je stofzuigd alleen maar zo vaak omdat hij er is

Luca was in het begin ook bang van de stofzuiger, na de kaasjestruc was het ok. zes maanden later moest ik hem uit de weg stofzuigen, hij bleef gewoon liggen tijdens zijn dutje

Ja, ik vind dat er ook al heel wat goede reacties zijn van "ervaringsdeskundigen"... Kaasjes... bachbloesem... andere houding...

Laat het ons vooral weten hoe het verder gaat en of er vooruitgang geboekt wordt....

Hier was Tajo ook bang voor de stofzuiger, en ook voor de mixer dus elke keer als ik ging mixen deed ik tajo zn riem aan mn broek vast en deed tijdens het mixen oefenen en afleiden met kleine stukjes viskoekjes