Vrouwtje, de keuken gromt! (teckelmeneren verhaal!)

Mijn ouders zijn op vakantie naar Denemarken en ik ben in hun huis. De hondjes en ik hebben net genoten van de mooie omgeving en daarna lekker gegeten. Ik zit nog even achter de computer mijn mail te lezen als ik plots “Grrrrrwrafwoefgrrrrr” ergens achter me hoor. Pepijn heeft sinds we hier zijn ineens de taak van Kazan, de oudste hond van mijn ouders, overgenomen: waken. En Pepijn vindt alles verdacht en loopt dus ook de hele godganse te mopperen. Vogels, de buren, pluisjes... tegen alles wat voorbij het huis komt moet gegromd en gebromd worden. En dat gaat natuurlijk gepaard met een prachtige jachtpose en duister in de verte staren. “T'is goed Pepijn...”, zeg ik en hij is even stil.


Ik beantwoord een paar mailtjes en ben Pepijns gebrom eigenlijk al weer vergeten. Dan ineens hoor ik een raar geschraap. Dat doet Karel. Die heeft vast wéér honger en probeert een keukenkastje open te maken. Meteen zet Pepijn zijn gemopper weer in: “Grrrrrwoehoehoegrrrr”. “Jongens, klaar nu...”, zeg ik afwezig. Daar hebben de heren natuurlijk geen boodschap aan en ik hoor Karel tegen de kastjes aanspringen en er weer een paar keer tegen aan meppen. Rare flapdrol, hij wéét toch dat daar niets ligt voor hem? Pepijn begint zachtjes en onzeker te loeien. Hij vindt dat Karel raar doet, beredeneer ik. Ik zeg nog een keer “Klaar nu!” en beantwoord mijn laatste mailtje.


Trippel, trippel, trippel. Dat is duidelijk Karel die verontwaardigd door de kamer aan komt lopen. “WOEF!!!” Ook Karel. Lekker subtiel als altijd. Ik draai me nu toch maar om. Om het muurtje dat tussen mij en de keuken staat zie ik twee koppies verschijnen. Het ene koppie is die van een onzekere Pepijn die niet goed weet wat hij moet doen. Nerveus likt hij over zijn lippen, zijn ogen wijd opengesperd. Moet hij stoer zijn? Of moet hij heel hard naar het vrouwtje toe rennen en achter haar benen gaan zitten. Hij neigt overduidelijk naar het laatste. Karels kop zegt mij hele andere dingen. Ook zijn ogen zijn groot, maar dan van verontwaardiging. “Ik riep je toch?!”, lijkt hij te willen zeggen. Met een strak gespannen lijfje en zijn kop verdraaid in een eigenwijze stand kijkt hij me aan. Ik word duidelijk in de keuken verwacht.


Ik verstuur het mailtje en treuzel nog wat extra om niet direct op stel en sprong gehoor te geven aan de heren. Ik ben nu toch wel érg benieuwd wat voor engs er zich in de keuken bevindt. Allerlei enge vieze beesten zie ik in gedachte al voor me, maar ik hou mezelf voor dat ze die heus wel hadden durven pakken. Die zouden ze waarschijnlijk eerder voor me verstoppen. Het is vast iets anders. Ik weet het zeker. Heus, het is géén smerig beest.


Met dat in gedachte loop ik langs mijn gespannen teckels naar de keuken. Pepijn begint direct weer te grommen naar het voor mij onbekende enge “iets” en Karel sprint direct op hoge poten (voor zover een teckel dat kan dan hè...) en met wild kwispelend staartje naar de keuken: “WOEF!” Tot mijn opluchting is er nergens een eng of vies beest te zien. Ik zie sowieso helemaal niets abnormaals, maar het diepe gegrom van Pepijn, die nu aan de andere kant achter het muurtje zit en waarvan ik nu weer enkel een om de hoek gestoken koppie zie, en het overtuigende geblaf en de drukke bewegingen van Karel vertellen me dat er toch íéts moet zijn. Maar wat?


Pepijn verliest zijn geduld en komt op me af gerend. Ik krijg een por met zijn neus in mijn kuit. Doorlopen moet ik. Ja leuk... maar wat moet ik dan? Op het aanrecht klimmen ofzo? Karel begint zijn geduld te verliezen. Hij kijkt me indringend aan en blaft nog eens keihard naar me. Ik zie iets over het hoofd... Karel slaakt iets wat zowel voor een zucht als een kreun door kan gaan en kwakt zichzelf tegen de keuken, de vaatwasser zie ik nu, aan. Hij slaat er met zijn poten tegen aan en begint weer oorverdovend te blaffen. Pepijn begint een “ahoewoewoehoeoeoeoe”-concert tegen me. Langzaam begint er bij mij een lichtje te branden. Maar natuurlijk,de váátwasser...


Het voor mij zo bekende geluid van de vaatwasser is natuurlijk compleet onbekend voor de heren, want die hebben wij thuis niet! Ik ga bij de vaatwasser zitten en leg mijn handen er op. “Het is goed jongens, het is een liefie!”, zeg ik met mijn hoogste stemmetje. Pepijn houdt zijn kop schuin en ik zie aan de uitdrukking op Karel kop dat hij twijfelt of ik wel helemaal goed bij mijn hoofd ben. Vol verbazing kijken ze beide van mij naar de vaatwasser en weer terug. “Het is een liefie! Écht!”, kir ik nogmaals.


Op dit moment hoop ik vooral dat er niemand plots binnen komt lopen terwijl ik met een hoog stemmetje de keuken zit te aaien. Dat moet er toch een beetje vreemd uitzien. Langzaamaan beginnen de heren me te geloven. Karel begint blij te kwispelen en van Pepijn krijg ik een flinke lik over mijn gezicht. Nou, dát is voor de verandering eens snel opgelost!


Ik wil opstaan, maar precies op dat moment nestelen twee teckelmeneren zich tegen me aan. Beide kijken ze met grote ogen, dit keer vol liefde in plaats van bang of verontwaardigd, naar me op. Ik voel de vaatwasmachine tegen mijn rug aan en ik bedenk me dat het geluid inderdaad wel wat weg heeft van grommen. Pepijn slaakt een vermoeide zucht en kruipt nog wat dichter tegen me aan eer hij zich volledig ontspant. Mijn kleine stoere man heeft het maar zwaar met de taak die hij op zich genomen heeft. Karel probeert nog even zijn ogen open te houden, maar dan vallen ook die langzaam dicht. Ook hij heeft het zwaar, maar dan met dat domme vrouwtje dat ook nóóit wat snapt. Ik laat me iets onderuit zakken en geef zowel Karel als Pepijn een dikke knuffel. Mijn heerlijke mannen...

Wat een heerlijk verhaal van de teckelmeneren! Ze zijn duidelijk het hele huis aan het inspecteren, lief!

Oh Leila...mannen kennen toch echt niks van afwassen...
Hoe schattig, de manier waarop ze jou blijven roepen...
Ze blijven zorgen voor je!
Geen onverlaat passeert hun dame!

Gelukkig bleef de vaatwasser op z'n plaats, en mag je even de geneugten van 'de automaat' ondervinden...

alles spic en span, en zo de kast in!

Spannend op logies!

haha , wat schrijf je het leuk zag het helemaal voor me
wel goed dat ze je zo attent maakte op de vaatwasser

nu weten ze in ieder geval dat het allemaal best oke is
wat goed van je dat je je dieren zo goed kan lezen !

Haha, geweldig, de grommende keuken...
Wat een dappere helden zijn het ook he!

Al ooit overwogen om een boek te gaan schrijven? Je schrijft leuk!

Nou weet ik het...., de knakworsten zijn hun roeping gewoon misgelopen.

Eigenlijk zijn ze verborgen ¨hulphonden¨

ze waarschuwen al als een apparaat aan staat...., nu hoef je ze alleen nog maar te leren de vaatwasser leeg te ruimen ...., misschien wel een trapje plaatsen voor alles wat in de bovenkastjes moet


...., wat zijn ze leuk hé....., was weer een heerlijk verhaaltje op de vroege ochtend...., bedankt !!!

Ja het zijn en blijven teckels , ben benieuwd wat er nog meer van zgn onheil in de keuken huist. maar je wordt er tenminste wel opge atten deerd .Lobke van mij komt altijd loeiend aan lopen als mijn wasmachine is gestopt. zolang hij draait zit ze er bij , nu heb ik een bovenlader voorheen een voorlader dan ging ze met haar koppie heen en weer als ze de was zag draaien , nu ziet ze niks maar gaat er toch bij zitten of liggen .je moet toch opletten met zo,n raar ding in huis groetjes Hein.

Wat leuk om jou verhaal te lezen Karel en Pepyn zijn echt wel super honden,en jij kan het altijd zo mooi in verhaal brengen

Hahaha, wat heerlijk, wordt meteen vrolijk van je verhaaltje.
Ik zie je al zitten bij de vaatwasser.

haha. wat een leuk verhaal!

Altijd leuk om de teckelmeneren verhalen te lezen. Je schrijft erg boeiend en wat een grapjassen die twee.

Hahaha, leuk verhaal!

Wat een prachtig verhaal! Echt grappig wat honden allemaal doen om je iets te vertellen. Ze zijn zo slim '

Geweldig verhaal weer, moest zo lachen, zag het helemaal voor me ,vaatwasser is liefie hahah

ohhhh wat een lief verhaal

wAt leuk. je schrijft erg leuk!

Ik zat vol spanning te lezen wat er zou komen... Een muis of een grote spin of misschien wel een enge vogel die binnen was komen piepen... maar nee het was die grote enge VAATWASSER....brrrrr...

haha leuk om ff te lezen met een bakkie koffie erbij

ik heb hier een hele stoere staff die de vaatwasser ook maar eng vind

Alweer leuk!

Die stukken geloei en gewoefwarfwoef herken ik ook bij Baco. Als hij z'n zin niet krijgt of als ik moet wakker worden...

Hihi..er ontkomt ook helemaal niks aan de grondige inspectie van het huis door deze 2 tekkelmeneeren.

Dank jullie wel!

Het is een wat "rustiger" verhaaltje dan de meeste die ik geschreven heb, maar dacht dat dat misschien ook wel eens leuk was voor de afwisseling. ' 

@ Ina: hahaha ik zie ze al klimmen.  Ik weet wel van iemand dat ze vroeger als kind stiekem haar hond als vaatwasser gebruikte.

@ Hein: Haha wat schattig. Zo'n wasmachine is natuurlijk ook héél spannend!

@ Greetje: Al die dingen gingen op dat moment dus ook door mijn hoofd! En dan waren ze in mijn gedachten ook nog verminkt en half dood. Wat dat betreft hebben ze me al iets te vaak "verrast". Gelukkig viel het mee.

Pfff wanneer leer ik nou eens om de emailnotificaties uit te zetten. Kijk ik op mijn mail, hele pagina vol met berichtjes haha. Dus bij deze zet ik de mail weer uit.

Haha die por tegen je aan... Doet Bodhi ook als hij me iets duidelijk wil maken. Mooi he, hoe honden met je communiceren...

Hahaha die stoute vaatwasser ook Pepijn en Karel zo laten schrikken.
Foei mag je niet weer doen hoor.
Moeten ze vrouwtje weer waarschuwen dat de keuken gromt.

Goed gedaan van jullie hoor Pepijn en Karel.
Je weet het maar nooit met die vreemde keuken daar in dat huis.
Knap van je hoor Pepijn zo jong al beschermer zijn over vrouwtje en Karel.
Houd alles maar goed in de.gaten hoor.

Veel plezier nog en ik hoop snel meer avonturen van jullie te lezen.

Als ik achter de titel (teckelmeneren) zie staan, denk ik weer, dat word weer een kei leuk verhaal! En ja hoor dit keer ook weer een super verhaal!

Je schrijft het echt leuk! Wat een leuk verhaal!

Haha,titel teckelmeneren is aanklikken en ff een momentje genieten.
Weer een heerlijk verhaal

Dank jullie wel voor de leuke reacties!

" Haha die por tegen je aan... Doet Bodhi ook als hij me iets duidelijk wil maken. Mooi he, hoe honden met je communiceren...   "

oooohhhhh hhhhheeeeeeeeeeeerlijk!!! had ik ff nodig. een verhaal van karel en pepijn na zo'n zware dag werken!

you make my day every time!

haha geweldig verhaal.

net als onze opvangertjes ineens een eng stofzuigmonster tegen komen