Gezelligheid kent geen tijd...

Met Sam is het leven allesbehalve saai. Zijn leven is een feestje en dat wil in mijn leven nog wel eens zorgen voor beschaamde momenten.

Ik ben met hem het loslopen aan het oefenen in de wijk. Van de week deed ik dit in de brandgang op weg naar huis. Er komt een meisje van een jaar of zes aangefietst. Sam vindt haar geweldig en andersom ook, dus geen reden om aan te lijnen. Samen hebben ze even gespeeld, tijd om verder te gaan. Sam loopt meteen mee (hoezee!), tot haar vader om de bocht komt met, jawel, een voetbal. Tja, dan wordt Sam onbereikbaar... Springen, gek doen, alle drama uit de kast om de bal maar te pakken te krijgen. Vader had daar overduidelijk geen trek in en doet zijn poort open. 'Jippie' denkt Sam, ik mag naar binnen en neemt een spurt. Ja hoor, heb ik weer. Ik achter mijn monster aan, uiteraard niet luisteren, maar lekker snuffelen. Al snel had meneer ontdekt dat de achterdeur ook open stond, helaas ontdekte ik dat te laat... Meneertje was al binnen, waar nog twee bewoners bleken te zijn. Groot feest, nog meer gezelligheid! Als een dolle daar door de woonkamer. Moeders heeft Sam weten te vangen, ik werd uitgenodigd om binnen te komen (durfde ook niet zo goed binnen denderen, Sam maakte al indruk genoeg...) en Sam zat er maar wat bedroefd bij: 'is het feest nu alweer afgelopen...?' Zo rood als een tomaat, 100x sorry gemompeld, heb ik me uit de voeten gemaakt. Vriend kwam 's avonds het meisje nog weer tegen tijdens het uitlaten, zij vond het gelukkig erg grappig en riep heel vrolijk: 'hé, die hond was bij ons in huis, hij is heel mooi en lief en mag mijn hond ook wel worden hoor!'

Een aantal dagen later had ik weer zo'n 'kon de grond nu maar openbarsten en mij laten verdwijnen' moment. Mijn zusje is op huizenjacht. Het toeval wil dat hier in de straat een huis te koop staat dat haar wel geschikt leek. Samen met haar zou ik daar gaan kijken, mijn vader zou bij mij thuis blijven aangezien er nog iets bezorgd zou worden. Alles stond verder open, gezien de buurman bij ons bezig was. Maar ach, Sam loopt nooit weg, verkondig ik trots, die scharrelt alleen wat om het huis. Ja ja, Sam had echter de smaak te pakken. We stond met de makelaar nog maar net bij de voordeur, waarna de makelaar ineens riep: 'wat is dit?' Tja, daar Sam zat fraai bij de voordeur, vol verwachting van de makelaar naar de deur heen en weer kijkend: 'doe maar open meneer, ik ga gezellig mee'. 'Ehm, dit is mijn hond...' kon ik uitbrengen, heel eerlijk heb ik twee seconden gedacht om te zeggen: 'Geen idee...?' Maar ja, en dan? De makelaar deed de deur open en Sam stond meteen binnen. 'Ach, het staat toch leeg...' Daar ging zijn mooie zwarte pak uiteraard. Ai, ai... Bij thuiskomst bleek meneertje ons door het raam weg had zien gaan, was door de achterdeur naar buiten gegaan, om het huizenblok heen gerend en netjes over de stoep naar ons toe gerend.

Op het moment zelf was ik rood tot achter mijn oren, gelukkig kan ik er nu smakelijk om lachen. Toch ook wel heerlijk zo'n hond die van gezelligheid houdt?!

Ja honden ,dat is soms afzien, overigens zou ik mijn goed luisterende teckel nooit los op straat mmenemen ,nu loopt de hond een andermanstuin en huis in morgen steekt hij de rijweg over en wat als er een auto aankomt? vind dat elke hond hoe goed luisterend op straat aan de lijn hoort .groetjes Hein.

Hahahaha ! wat een lekkerding is Sam dan ook he

Met Sam kom je nog eens ergens!
Een echte HEER volgt zijn Dame! hihi

En al die makelaars met die donkere pakken...dat ze dat nog niet afgeleerd hebben...ze verkopen toch een huis en geen begrafenis!

Goed bezig Saskia, haha!

Een lekker ding is het zeker Anouk

@ Hein: dat is de reden dat ik oefen in de brandgang (geen verkeer of andere gevaarlijke situaties, wel verleidingen dus ). Het is niet de bedoeling dat Sam los loopt op straat, maar mocht dit om één of andere reden wel eens gebeuren (zoals nu dus ontsnappen), vind ik het belangrijk dat hij dan kan luisteren.

Jose ,was niet bedoeld zo , maar ik woon in een wijk met heel smalle straatjes waar ze dus ondanks de bochten en verkeers drempels lees bergen met tachtig kilometer soms rond rijden voor mij dus hond op straat aangelijnd. verder wel komisch jouw hond wou het huis aanprijzen groetjes Hein.

Ik vatte het ook niet op een bepaalde (negatieve) manier op hoor Hein, maar dacht, ik verklaar me even nader. Kan me voorstellen dat je Lobke goed bij je houdt als de auto's je om de oren vliegen. Moet je niet aan denken...

Het huis aanprijzen is overigens niet gelukt.