Onze kat toch wegdoen, beter voor Tess? :(

Zucht, ik zit echt in mijn maag met het volgende:
Toen wij hier 3 jaar geleden kwamen wonen, hebben wij onze kat Mila uit het asiel gehaald.

Met Cookie ging het altijd prima, ze konden goed samen. Echter toen we Tess als pup kregen, was het al vanaf dag 1 fout. Mila liet zich wegjagen, Tess erachteraan etc. We hebben ermee getraind, Mila 'gedwongen' toch beneden te moeten eten zodat ze misschien toch zouden wennen...t mocht allemaal niet baten. Mila woont nu op de 1e en zolderverdieping, en durft niet meer naar beneden. Als we met Tess gaan wandelen en we gaan de gang op, stuift ze naar de trap om te kijken of ze Mila ziet. Soms loopt Mila net voorbij, en vliegt Tess bijna de trap op. Gelukkig hebbben wij haar alweer beneden voordat ze halverwege is.

Ook als Tess in de tuin zit, en Mila zit voor het slaapkamerraam, raakt Tess helemaal opgewonden. In huis en met name de gang ruikt ze Mila natuurlijk altijd, en dit fokt haar op. (mensen die vaker mijn topics hebben gelezen, weten een beetje hoe Tess is)

Mila is nu een binnenkat omdat we niet willen dat ze overlast veroorzaakt bij buren (poep) en omdat ik stiekem bang ben dat ze onder de auto komt. We hebben altijd gezegd dat wanneer we gaan verhuizen en buitenaf gaan wonen, Mila lekker naar buiten mag, en een erfkat word. Nu vraag ik me alleen af hoe realistisch dit is, als Tess óók los loopt. Ze hoeven elkaar maar één keer tegen te komen.

Nu begin ik me af te vragen: in hoeverre zou het Tess helpen, als we toch een ander huis zouden zoeken voor Mila? Zou ze echt rustiger worden zonder een kat in huis, heeft iemand hier ervaring mee? Ik wíl Mila absoluut niet wegdoen, echter vind ik het ook sneu voor haar dat ze niet meer door het hele huis kan zoals voorheen, ze loopt echt gevaar. Daarbij is ze gewoon echt een extra stressverhoger voor Tess.

Daarbij vind ik het zó moeilijk om te beslissen waar ze dan naar toe zou gaan, ik zal haar nooit naar het asiel terugbrengen. Ook ben ik gewoon zó kritisch dat ik me bijna niet kan voorstellen dat ik échte dierenliefhebbers vind waarbij ik haar met een gerust hart achter durf te laten...

Aaaghrr, het is frustrerend als je alles goed wilt doen

Onze knappe meid in close up..

Hmz wat lastig zeg!
Maar begrijp ik nou goed dat Mila er als eerst was en nu misschien wegmoet omdat een later dier niet normaal met haar om kan gaan?

Natuurlijk wil je er alles aan doen om het niet zo ver te laten komen! Kan je misschien vertellen wat je tot nu toe allemaal al hebt geprobeert om de omgang tussen de 2 beter te laten verlopen?

weet je een kat en hond kan echt samen gaan, het heeft tijd nodig, je kan de kat eens in een bench zetten en op tafel, en dan je hond verbieden er aan te komen.

daarna op de grond, en dan weer verbieden zodat tie hem met rust laat.

dat gaat natuurlijk niet een twee drie. het zou toch erg zijn om je poesicat weg te moeten doen terwijl er na vele keren goed oefenen ze elkaar toch echt accepteren.

geef de kat dan de ruimte, en verbied je hond om er achter aan te zitten. blijven oefenen. hier ging bamse er ook achteraan, iedere kat was haar, dat is een soort instinct kat en hond. maar na heel lang oefenen en verbieden, is het nu zo dat de kat van de buren, komt eten bij bamse tegen etenstijd, ze accepteerd deze kat, ze doet hem niets meer, ben ik echt trots op. vandaar blijven verbieden, en laat de kat als tie binnen is eens in de bench op tafel en kijk als je hond maar kijkt, verbied het dan.

Hi,
Mag ik vragen hoe lang jullie pup er is? Misschien is het een kwestie van tijd... en heel veel proberen je pup om te leren gaan met jullie kat?

Wij hebben zelf 5 katten en een witte herder pup. Ging ook niet gelijk goed en nu nog, bijna 7 1/2 maad later, vliegt ze er nog regelmatig achteraan en is het niet altijd rozegeur en manenschijn tussen haar en de katten. (Maar ze slapen nu intussen wel samen op bed en er zit steeds meer verbetering in.)
Ik vind je kat wegdoen wel heel ver gaan.. en zeker met de gedachte dat je haar eerst hebt gered uit een asiel :(

Gr. Alexandra

Mila was er inderdaad als eerste huisdier, nog voordat we Cookie en Tess hadden. Op zichzelf zijn het alle 3 geweldige dieren, met Cookie en Mila ging het altijd goed. Met Cookie en Tess gaat het goed, maar met Tess en Mila niet.

Tess is een nerveuze hond, en heeft een hoge drang om na te jagen. Hier heb ik al verschillende topic's over lopen. Vanaf het begin dat ze hier kwam, heeft Tess Mila al opgejaagd. Erachteraan, blaffen etc. Dit was in de tijd dat Mila ook nog beneden woonde. Hier zijn we meteen mee aan de slag gegaan, positief trainen, met rust en snoepjes, niks forceren. Ook gewoon met toezicht bij elkaar in de kamer, ervoor zorgend dat Mila wel weg kon als ze dat wilde. Mila koos er echter al gauw voor om maar naar boven te vertrekken, ze heeft ook nooit een snauw uit durven delen.

Als Tess een kat op straat ziet, gaat ze ook uit haar plaat. Ik ben er nu ook echt bang voor dat als Tess Mila te pakken krijgt, Mila het er niet goed vanaf brengt. opnieuw beginnen met 'trainen' is hier dan ook niet meer aan de orde.

Ik zou het ook gewoon zo door kunnen laten sukkelen hoor, in principe kan het wel, alleen vind ik het sneu voor Mila dat ze alleen nog maar de 1e verdieping en de zolder heeft, en dat Tess er nog een extra stressfactor bij heeft constant. Ik vraag me af of het haar zou helpen als Mila er niet zou zijn.

Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd: dit is geen kwestie van: oh doe de kat maar weg want dat is lastig. Het is een stukje gecompliceerder dan dat...

Voor de mensen die Tess niet 'kennen':

ze is geen pup meer, maar onderhand al een jaar geweest. Ze is absoluut een hond met gebruiksaanwijzing, heeft eigenlijk altijd stress en loopt snel over. We hebben al vaker contact gehad met Nelis Verhoeven (gedragsdeskundige), en ze krijgt momenteel ook Bach bloesem waardoor het iets beter gaat.

Ik snap je helemaal Willemijn, en ik vind het geweldig van Bamse Dit hebben wij ook vanaf het begin gedaan met Tess, en écht veel, maar het is teveel voor haar. Ze kan het niet handelen, het is helaas absoluut niet eenvoudig.

Ik vind alle tips die gegeven worden over het laten wennen super, alleen dit hebben we allemaal al geprobeerd. Daarbij is Tess nu nog een stuk opgefokter dan dat ze destijds al was, het nu opnieuw gaan proberen zou nu ook een enorme druk op haar leggen en dan zijn we wat andere dingen betreft weer een hele stap acheruit.

Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic, ik twijfel gewoon even heel hard nu, het is een opeenstapeling van dingen.

Als ik jou was, zou ik voor je zo'n rigoreuze beslissing neemt eens een GT langs laten komen. En dan eentje voor katten, en een voor honden.

Een kattenGT die ik je kan aanraden; http://www.kattengedrag.com/

Zo te horen heeft je katje zeer veel stress van de hond.. Beter voor Tess, waarschijnlijk ook beter voor de kat.

In mijn ogen vind Mila het nu wel prima. Ze blijft vaak ook met een beetje blik van minachting zoals alleen katten dat kunnnen ( ) naar Tess zitten kijken als die weer gek staat te doen onder aan de trap en laat zich dan niet meer wegjagen. Ik kan niet zeggen dat ik aan Mila nu merk dat ze stress heeft. Ze eet en drinkt verder goed, komt gezelig kijken als er iemand naar boven komt (of blijft juist lui liggen maffen) en slaapt graag bij ons op bed. Het is alleen sneu dat ze nu minder ruimte heeft. Aan de andere kant vermenselijk ik dit misschien nu teveel, aangezien ze toch zo´n 23 uur van de dag ligt te slapen.

Op zich struikel ik zelf ook over het woord 'wegdoen'. Ik zou het zelf eigenlijk liever hebben over liefdevol herplaatsen. Het is namelijk niet zo dat dit alleen voor Tess beter zou zijn. We merken aan Mila dat ze graag naar buiten wil, als de deur te lang openstaat, zit ze al onderaan de trap om naar buiten te sprinten. Waarschijnlijk heeft ze voordat ze bij ons kwam buiten gezworven, ook al was ze gechipt. Het idee was dan ook altijd om haar buiten te gaan houden zo gauw we verhuisd waren. Aan dit idee begin ik nu echter een beetje te twijfelen of dit wel goed gaat.

Dit hadden wij ook niet aan zien komen. Ons idee was dat ze gewoon net als altijd het hele huis tot haar beschikking had, en met een tuigje en lange lijn de tuin. Dit net zolang totdat we zouden verhuizen. Helaas zijn dingen nu anders gelopen door de 2e hond. Ik heb me al vaker afgevraagd of het voor haar niet eerlijker is om naar een goed huis te gaan zoeken, waar ze wél alle ruimte heeft, en niet de kans van een grote enge hond in haar nek.

Nu we voor Tess heel specifiek bezig zijn met het wegwerken van negatieve spanningen en stressprikkels, kwam het weer even in me op. Zo zou het mes snijden van 2 kanten, namelijk Mila die een rustiger onderkomen vind met meer ruimte en waar ze misschien wel naar buiten kan, én Tess die alweer een stressfactor minder heeft.

Maar dat wil zeker niet zeggen dat ik dit een simpele beslissing vind, op basis van gemakzucht. Ik ben er ook nog helemaal niet uit wat ik met deze situatie wil, maar wilde even het balletje opgooien hier, aangezien ik hier al veel waardevolle tips vandaan heb. Ik mag hopen dat ik nu niet afgeschilderd ga worden als slecht baasje terwijl ik opzoek ben naar een betere oplossing voor mijn dieren, en niét voor mezelf..

annika, het is zeker niet makkelijk, maar je hond is net een jaar ..!!

bamse was in het begin ook niet makkelijk met katten, overal achter na jagen, maar met goede opvoeding dat dat niet mag, gaat ze nu toch mooi door een deur met een poesicat, nee zelf geen katten, maar wel buur kat. die altijd met etenstijd langs komt, en ook als ik thuis kom met bamse, ze loopt dan los, gaat ze niet meer achter de kat aan, dat is ook niet in een paar maanden afgeleerd, dat heeft tijd nodig, bedenk je nog even, en kijk het nog aan, ook tess wordt ouder en wie weet zijn het straks de beste maatjes. als tess wat ouder wordt, wordt die ook rustiger.

Bedankt voor de reacties alvast!

@ Marit, nu moet ik even terugkrabbelen door te zeggen dat 23uur meer 'bij wijze van spreken' was. Ze slaapt gewoon meer dan dat ze wakker is, maar dat is niet zo gek. 23 uur was lichtelijk overdreven

Wie weet laat ik het ook gewoon zoals het nu is, en kijk ik pas verder hoe het loopt op het moment dat we inderdaad verhuizen naar vrij-af, voor hetzelfde geld valt er iets te regelen met zowel hond als kat los. Ik wil ook heel duidelijk zijn dat ik Mila absoluut niet kwijt wil, maar zoals je zegt in je laatste 2 regels: soms is herplaatsen zo gek nog niet, en is het voor de dieren fijner om niet meer met elkaar te hoeven dealen.

Maar is je hond agressief? Bruce is nu ruim 2' en rent ook nog regelmatig achter onze kat aan. Maar niet agressief, hij doet er niets aan. De kat drinkt ook uit zijn waterbak( de kat begint te dementeren volgens mij en drinkt dus staand op zijn achterpoten )
Af en toe heeft bruce een nagel in zijn neus, dan is hij toch te dichtbij gekomen, en dat vind de kat nietleuk.

Als je echt denkt over wegdoen, dan denk ik dat ik de hond zou herplaatsen. Ik vind het wel erg sneu om een kat uit het asiel te halen en hem vervolgens weg te doen, omdat de hond zich niet weet te gedragen.

Als je Mila nou gewoon lekker boven haar ding laat doen?
Kattenbak in de badkamer, eten in de badkamer en lekker boven strijken, was opvouwen en misschien soms even tv kijken.
Ik weet niet met hoeveel jullie wonen, maar als je met meer dan 2 woont, is er altijd wel iemand die boven wat moet doen.

Ik snap je dilemma wel trouwens.

Nu 9,5 jaar geleden haalden wij Puk uit het asiel, ze werd een jaar of 5 geschat.
Ik wilde ook altijd al een hond, die kwam vorig jaar (over 3 weken en 1 dag hebben we haar precies een jaar).

Mellow was pas 4 maanden, we dachten dat ze makkelijk aan Puk zou kunnen wennen.
Puk was altijd wel nieuwsgierig naar de hond van mijn ouders (die moet echter niks van katten weten!) en ook de hond van mijn oom negeerde ze volledig.

Toen we Mellow een paar weken hadden bleek dat ze wel érg veel jachtinstinct had en haar koppie ook snel vol zit. Ze is ALTIJD gefocust op wat Puk doet.
Inmiddels gaat het wat beter, al hoor ik soms hele akelige geluiden uit Puk haar keel komen (die is dan behoorlijk bloedlink). Mellow komt vaak al terug als ik even in mijn handen klap. En laatst snuffelde ze zelfs zachtjes aan Puk haar oor
Heb haar uitgebreid geprezen!

Ook ik heb er wel eens aan gedacht dat het voor beiden gewoon niet fijn is nu.
Puk is niet echt meer happy (maar wat wil je ook, ben je bejaard, komt er zo'n hyperactief mormel bij je wonen).
Daarnaast is Puk gewoon bejaard (en wij schatten haar zelf ouder dan de 15 die ze nu zou moeten zijn).
Ze slaapt veel, heel veel, en komt niet meer op schoot.
Komt ze wel in de buurt dan is daar natuurlijk Mellow weer met d'r lange neus.

Beiden zijn een stuk relaxter als de ander er niet is. Is mijn vriend weg met Mellow, dan loopt Puk lekker rond.
Toen we Puk hadden weggebracht omdat we naar Disneyland Parijs gingen en Mellow nog thuis was, was ook zij rustiger. Net of de druk er vanaf was dat ze Puk continu in de gaten moest houden.

Maar ik zou het nooit, NOOIT over mijn hart kunnen verkrijgen om Puk weg te doen. Ze blijft bij ons tot ze voorgoed haar oogjes sluit.

Tot die tijd zit Mellow dus ook in de bench als wij niet thuis zijn of gaan slapen. Ik vertrouw het gewoon niet en wil niet het risico lopen dat ik 's morgens een verscheurde Puk zie.

Zover komt het niet, want tegen Puk is ze héél wat toleranter dan tegen buitenkatten (daar moet ze echt NIKS van weten), maar toch...

Wat is er mis met het idee (in jezelf )te besluiten om het dan maar een binnenkat te laten zijn? Ik denk dat jouw stress er dan tussenuit gaat, want dat voelen ze ook.
Verder kan het heel veel tijd kosten voordat kat en hond aan elkaar gewend zijn, maar uiteindelijk komt het goed.
Het heeft hier ook lang geduurd en nu gaat het gewoon rustig in huis. Dat de hond buiten als een gek achter katten aangaat is geen graadmeter voor hoe het thuis kan gaan met de eigen kat, mijn honden gaan buiten ook achter katten aan.
Ik zou dmv een hekje zorgen dat de hond niet naar boven kan en misschien toch wat strenger ( lees zekerder) optreden naar hondlief.


Sterkte ermee.

Thanks allemaal!

@Cindy: we laten Mila nu ook lekker haar ding doen, ze heeft overal wel een plekje om te liggen, wordt aangehaald. Maar wel minder als eerst omdat we haar minder vaak spontaan zien. We zijn ook maar met z'n 2en hier thuis.

@Bruce: ik gooi niet snel met de term 'agressief', maar ik wil het wel zo stellen dat het geen speelsigheid is. Ze fixeert zich echt, borstelen, en dan als een dolle tekeer. Ik ben er vrij zeker van dat Mila compleet de sjaak is als Tess haar wél te pakken zou krijgen.

Daarbij snap ik ergens de redenering: de hond eruit, want die kwam later dan de kat en het is sneu voor de kat omdat ze uit het asiel komt.

Échter: ik zou Mila alleen herplaatsen als ze er in mijn ogen op vooruit gaat. Ik 'doe haar dus niet weg' en zou haar ook nooit terug naar het asiel brengen en maar zien wat er gebeurt. Daarbij herplaats ik liever Mila, ook als was ze er eerder. Mila is namelijk 'makkelijk' te herplaatsen, Tess heeft een hele gebruiksaanwijzing, waar het merendeel van de mensen niets mee kan. Voor haar een nieuwe baas zoeken is in mijn ogen een echte no-go. Daarbij herplaats ik dan ook meteen de steun en toeverlaat van mijn andere hondje Cookie, waarvoor we Tess juist mede hebben aangeschaft, zodat zij niet meer alleen zou zijn.

Nogmaals: voor hetzelfde geld laat ik de situatie nog mooi zoals ie is, ik wilde alleen even gedachten spuien hiet op het forum.

Wat een dilemma, het kan nog goed komen als de hond wat stabieler wordt maar het kan ook zo blijven met alle gevolgen van dien.Helaas heb ik het bij vrienden zien gebeuren hadden een prachtige en lieve poes , maar wilde een pup ,na verloop van tijd kwam die er ook en vanaf dag één ging de pup achter de poes aan.de hond kon amper de trap op maar om achter de poes aan te gaan wist hij dat steeds weer voor elkaar te krijgen met als gevolg dat de poes steeds minder beneden kwam, en zelfs om naar buiten te komen door het slaapkamer raam het huis verliet, en er snel voor zorgde uit de voortuin te komen,met helaas tot gevolg dat door de haast zij onder een auto liep en overleed.Ik weet dat het niet altijd zo gaat maar ik zou er zelf voor kiezen voor één van de twee een ander huisje te zoeken.

Jeetje wat lastig moet dit voor je zijn.

Hier kwam Diesel ook later dan de katten en dat gaat super goed.
Ze dollen wel eens samen en ook hij rent er wel eens achter aan maar kan ook net zo lief met een kat tegen hem slapen.

Het is dat ik al 5 katten heb, 1 huismus en de andere 4 lopen vrij rond maar komen wel iedere dag even hun snoetje laten zien.

Heel veel succes met het maken van je juiste keuze!

Het klinkt echt heel moeilijk. Ik dacht in het begin dat je je hondje misschien nog niet zolang had, maar ik lees nu dat je er echt al lang mee bezig bent. En ik snap ook heel goed dat je je hond niet wegdoet.

Je kan ook het besluit nemen om nu nog geen besluit te nemen. Maar pas later. (Misschien over 2 of 3 maanden bijvoorbeeld) Klint misschien heel stom, maar het is wel serieus bedoeld Nu ben je steeds aan het twijfelen wat te doen. Dit geeft niet alleen naar jou, maar ook spanning naar je hond. (en kat misschien).
Een een besluit nemen geeft een klein rustpuntje.  
Je maakt nu bijvoorbeeld 2 A4jes, 1 voor Mila en 1 voor Tess. En dan schrijf je daarop hoe ze zich nu gedragen. Als je alle voor jou belangrijke dingen hebt opgeschreven kun je ze opbergen - ze zijn nu pas weer belangrijk over 2 maanden.
Nu kun je misschien alles even rustig naast je neer leggen en doorgaan zoals het nu gaat.
Het is niet zo heel erg dat Mila alleen maar boven zit. En zoals ik het lees krijgt ze wel aandacht, al is het misschien iets minder. Geef haar een extra mandje. Gooi een paar lege wc rollen neer (werkt vaak beter dan duur speelgoed  ) en kijk het nog een paar maanden aan.
Dan na deze 2 maanden maak je weer 2 A4tjes van je beestjes en daarna kun je ze vergelijken met wat je de vorige keer hebt opgeschreven.
Dan heb je iets om te vergelijken en kun je zelf inzien of er een lichte verbetering is ontstaan, of juist niet..
En dan kun je weer een nieuw besluit nemen.

Veel sterkte met deze moeilijke situatie

Gr. Alexandra

Wat een probleem! Heel vervelend als 2 dieren niet samen gaan!

Wij hadden eerst 1 kat en een paar jaar later (zeker 10 jaar) kwam er een nieuw jong zwerf katje bij. Dat katje konden wij niet laten zwerven en hebben het gehouden.

Maar.. het ging niet samen. Veel ruzie en gevechten in huis. Plukken haren vlogen in het rond! Vreselijk. De oudste is echt even boos geweest en kwam weinig knuffelen en naar benenden.
De jongste is nu wat ouder. En het gaat wel met gewapende stilstand. Maar ze komen allebij beneden, boven en knuffelen.

Wat ik je wil laten weten is dat het echt tijd nodig heeft. Tess zal gaan wennen en de Mila ook.
Je kan eventueel Mila soms proberen naar benenden te halen en Tess in een bench doen of andersom
Zo wennen ze er toch een beetje aan zonder elkaar af te slachten

Maar om te kiezen om je kat weg te doen die er al eerste was! Vind ik heel zielig voor Mila! En niet eerlijk!

Wij hebben het hier ook gehad. Vroeger al, mijn bouviers en opeens kwam daar een rode poes bij. Ik heb haar in een doos in de kamer gezet en daarna heb ik het laten gaan.
En het was eigenlijk gelijk goed.
In de loop der jaren  kwamen er nog eens een kat bij of een hond, of zelf konijnen en een Peking Eend, alles kon bij elkaar gezet worden, niest aan de hand.

Nu 3 jaar geleden hadden we alleen Eikeltje (de kat dus) nog, (die we nu een paar dagen geleden op 17 jarige leeftijd hebben moeten laten inslapen.) en onze Shi-Tzu was overleden. Zij is bijna 14 jaar geworden. Dus Eikeltje was alleen.
Na 3 weken kwam er een hondje van een opvang hier om te kijken of het hondje wel bij ons paste. Het hondje was 3 jaar zoiets en een leuk hondje. Maar Eikeltje was het er niet mee eens.
Ik zal niet zeggen wat er gebeurde, maar Eikeltjes wil was wet en daar hebben we ons aan gehouden. Het zou namelijk niet respectvol naar Eikeltje geweest zijn om het hondje toch in huis te nemen en Eikeltje wegdoen om een nieuwe hondje, was natuurlijk al helemaal not done.

Een week later hebben een pupje in huis genomen en dat was gelijk goed. Niets aan de hand en die 2 werden dikke vrienden. Okee, in het begin elkaar aftasten en zo, en Eikeltje was nu eenmaal de baas in huis, hij was er tenslotte eerder dan de pup. Ik heb er filmpjes over gemaakt (te zien op mijn website, www..ons-blog.nl) Dit is 3 jaar en een beetje geleden.
Een jaar geleden kwam Sophie erbij en Eikeltje vond het best. Sophie negeerde hem totaal en zo hadden we een gezellige beestenboel.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat normaal gesproken de dieren het samen oplossen en hoe minder de mens er tussenkomt, hoe beter het is. Wees geduldig, en heb respect voor je kat, die er eerder was dan de hond. Ook je kat hoort bij je gezinsleven en om hem nu omwille de hond, weg te doen, zou niet eens bij mij opkomen.

Nu lees ik eigenlijk niet dat er iets gebeurd is, behalve dat ze opgewonden worden en de trap op wilt. Maar denk je dat er wat gebeurd of is dat een hersenspinsel.
Ik snap eigenlijk niet waar je je zorgen om maakt. Als je hond los loopt buiten en de kat ook, dan kan de kat en zowel de hond, hun eigen plekje zoeken. En als je kat losloopt buiten, je hebt een erf..............dan lopen ze elkaar niet voor de voeten zoals nu wel binnen het geval is.
Ik denk dat je je zorgen maakt om niets.

DJ (de pup van 3 jaar geleden dus) is nu compleet in de war, omdat Eikeltje er niet meer is. Hij is zielig en mist hem.

Je topic is van juli en ik hoop dat het nu wat beter gaat. Ik hoop ook dat je geen beslissing genomen hebt, want dat zou ik heel erg vinden. Tenslotte doe je ook je eerste kind niet weg, als blijkt dat het tweede kind niet met het eerste overweg kan. Zo zie ik het een beetje.
Dat is geen respect hebben voor je kat.
Geduld is gewoon een schone zaak.