Onze arme opvanghond...

Hallo iedereen,

Sinds gisteren heb ik een opvanghond in huis. Een prachtige dalmatiër reu van 8 maand oud.
Even beginnen met het verhaal hoe deze sukkel hier is terecht gekomen....
Enkele weken geleden was er een meisje van mijn studierichting die een oproep via internet plaatste ivm haar buurman, een alleenstaande man, die zijn hond verkocht tegen een mooie prijs. De hond woonde op het terras van een klein appartementje, de man had hem gekocht voor zijn 5 jaar oude dochtertje dat hij slechts eens in de 3 weken ziet. Hij werd verwaarloosd op alle gebied (vaak geen eten waardoor hij zeer mager staat, niet altijd drinken, geen aandacht, is slechts 2x mee gewandeld) en daar bovenop werd hij ook nog geslagen als hij iets fout deed.
Uiteraard kwam niemand hier op af en enkele weken werd hij gratis weggegeven.

Ik heb me dan ingezet om een nieuw baasje voor hem te zoeken, met succes! Enige probleem was dat zijn nieuw baasje hem pas tegen eind juli in huis kon halen wegens vakantie.
Omdat ik vond dat die mishandeling van de hond lang genoeg geduurd heeft, heb ik hier thuis gevraagd of ik hem een maand mocht opvangen en proberen bijsturen, aangezien ik dat met onze Labrador jaren geleden ook gedaan heb. Ik besef natuurlijk dat Dalmatiërs lang niet zo makkelijk zijn en dat deze daar bovenop nog een heleboel extra te leren heeft, maar ik wil de uitdaging graag aangaan! Het dier verdient een kans op een 2de, evenwichtig leven.

Zodus is het buurmeisje Simba gisteren komen brengen.

In de auto was hij heel erg bang en gestresseerd. Hij is slechts 1x naar de dierenarts geweest, maanden geleden en verder had hij nooit in een auto gezeten. Toen hij er gisteren uit mocht was hij meteen heel enthousiast naar mij en mijn moeder, zelfs al waren we volslagen vreemdelingen!
Ik schrok wel dat hij erg mager was de stakker...

Simba zit echt boordevol energie en is echt een heel lieve hond maar heeft wel enkele ernstige probleempjes...

Hij heeft ten eerste extreme verlatingsangst. Hiermee bedoel ik, vanaf ik nog maar mijn rug naar hem draai omdat ik iets 5 meter verder ga nemen, staat hij al tegen mijn benen in halve paniek! Als ik dan ergens uit zijn zicht ga is het hek helemaal van de dam en begint hij meteen te piepen, janken en te huilen.
's nachts slaapt hij in een bench, net zoals mijn 2 andere honden 'Simba was dit zo gewoon' zei het buurmeisje... Tot ik hem gisteren avond er in wilde leiden, toen werd het mij snel duidelijk dat de hond de bench niet als iets positiefs had ervaren. Urenlang heb ik met hem wat geoefend, in de bench lokken met een koekje, deurtje open laten zodat hij er zelf in en uit kon. Steeds een pootje meer in de bench. Daarna heb ik er een knaagbeen in gelegd en ben ik er zelf in gaan zitten. Hij kwam naast me liggen, dan ben ik er uit gegaan en is hij zelfs blijven liggen!
Hij kwam er dan weer uit en na enige tijd ging hij er alleen weer in om op zijn beentje te knagen. Maar van de moment dat het deurtje toe gaat of ik wegga, dan telt er niks meer en begint hij te krabben aan de bench, met janken, piepen, huilen en plast zelfs in zijn eigen mand! Echt paniek dus.

Gisteren duurde het gejank een dik half uur, rond 1u was hij dan uiteindelijk stil, aan een stuk tot 10u vanmorgend. Toen ik dan binnenkwam lag hij heel rustig te slapen en werd helemaal gek toen hij doorhad dat hij er weer uit mocht! Dan heb ik hem eerst laten zitten voor ik het deurtje open deed (Commando zit heeft hij gisteren pas geleerd)
Probleem bij het leren van die commando's is dat hij zit wel kan, maar blijf lukt niet erg goed omdat hij bij mijn weggaan helemaal in paniek schiet.

Verder heeft hij nog het probleem dat hij niet zindelijk is. Ofja, hij werd gewoon gemaakt dat hij op het appartementsterrasje zijn behoeftes moest gaan doen, zodus heb ik hier al veel ons terras kunnen kuisen natuulijk.

Ik probeer zo veel mogelijk met hem naar het plaatsje in de tuin te gaan waar hij zijn behoeftes mag gaan doen, maar gras kende hij blijkbaar nog niet en vond het enorm lekker. Zodus weigert hij vaak iets te doen. Van zodra we dan weer op het terras komen, laat hij alles lopen!
Gisteren heeft hij toch 3x op zijn plaatsje in de tuin geweest, waarna ik hem uitbundig beloond heb.

Nu de reden dat ik dit topic aanmaak is om misschien nog wat tips te krijgen van jullie, zeker omtrent de verlatingsangst. Ik kan hem niet los laten in de tuin als ik even weg ben want ik moet de deur nog niet achter me dicht doen of staat hij al aan de ramen te krabben en te springen ! Daarom hangt hij aan een touw van 10 meter in het gras zodat hij niet bij de ramen kan, maar ik vind het zo zielig, hij loopt dan echt over en weer als een halve gek, te janken.

Mee naar binnen mocht hij niet van mijn ouders omdat hij heel enthousiast/ vaak gestresseerd is en ze schrik hebben dat hij alles onderplast. Nu, ze zijn sinds deze nacht op reis voor 2 weken dus ik zou hem op zich kunnen binnen halen maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is? Wat denken jullie er van?
Zouden jullie overwegen om hem iets kalmerends te geven dat zijn stress en paniek wat onder controle blijft?

Wat goed van je dat je je zo inzet voor deze arme hond, eindelijjk is hij veilig voor de mishandelingen die hij heeft moeten ondergaan.

Laat hem maar lekker tot rust komen eerst, 

het achternalopen is heel bekend bij herplaatsers, ik zou er geen aandacht aan besteden en het gewoon toestaan dan wordt het vanzelf minder. Ik zou hem nog niet alleen laten. Ik snap dat je voor de nieuwe eigenaren een keurig heropgevoede hond wil afleveren, maar zo werkt het niet, de hond moet eerst bijkomen en kan voorlopig nog niet alleen zijn. Dit moet ook echt heel langzaam opgebouwd worden, lijkt me eigenlijk meer iets voor de nieuwe eigenaars en dat jij dan als basis voor hen eerst maar alleen rust gebracht hebt in de hond.

Wat betreft het slapen zou ik hem of meenemen op je slaapkamer of een paar nachten bij hem gaan liggen in de woonkamer, zodat je hem af en toe geruststellend kan toespreken.

En ja het lijkt me een goed idee om iets kalmerends ter ondersteuning te geven, maar wel door iemand aangeraden die hier verstand van heeft zoals bijv.

http://www.moniquebladder.nl/

Ik wil hem ook niet alleen laten, maar bijvoorbeeld morgen moet ik wel gaan werken van 6.30-13u, ook moet ik naar de winkel om eten aangezien ik alleen thuis ben, ik kan niet echt anders soms hoor :(

Misschien wel een beter idee om hem even op zijn plooi te laten komen de eerste dagen en hem maar te laten volgen dan. Zijn bench staat in de berging, enkel daar is er nog plaats voor hem dus in de living of mijn slaapkamer kan dit jammer genoeg niet...
Ik wilde hem heel graag al wat gecorrigeerd hebben tegen het eind van de maand maar besef goed dat dit tijd nodig heeft hoor. Ik forceer hem tot niks

Nu vroeg ik me af, een hond met zo'n erge verlatingsangst, zou die moeite gaan doen om uit de tuin te breken?
Het is hier wel afgesloten maar als hij écht wil kan hij hier wel weggeraken en dat wil ik ook niet natuurlijk!

Ik zal eens kijken voor iets kalmerends dat wordt aangeraden

Ja lastig, je had dit natuurlijk ook niet gepland zo en je moet roeien met de riemen die je hebt, misschien is het mogelijk een oppas te nemen zodat hij echt zo min mogelijk alleen hoeft te zijn?

Zonder toezicht zou ik hem in elk geval niet in de tuin laten veiligheid voor alles, als hij schrikt kan hij in paniek raken en zo ver mogelijk weg willen gaan van de plek waar hij was toen hij schrok.

Ik wilde hem heel graag al wat gecorrigeerd hebben tegen het eind van de maand maar besef goed dat dit tijd nodig heeft hoor. Ik forceer hem tot niks 

mooi want ik, denk echt dat je nog het meeste bereikt met gewoon lekker rustig aandoen en vriendschap opbouwen en dan komt het vanzelf wel goed met alles.  Bij zijn nieuwe eigenaar is het zowiezo toch weer anders allemaal, zelfs al zou jij bereiken in erg korte tijd dat hij bij jou de perfecte hond is, dan moet hij toch weer van voren af aan gaan beginnen om weer vertrouwen te krijgen in zijn nieuwe situatie straks bij zijn nieuwe mensen. Het beste wat je hem naar mijn mening nu kan geven is je steun, begrip en geduld en hij bij jou leert dat er ook nog leuke lieve begripvolle mensen zijn waar hij op kan bouwen.'

Ocharme, gelukkig dat hij bij jou nu goed terecht is!

Ik heb ervaring met dalmatiërs en hun verlatingsangst... (check mijn dochter haar profiel: Angie & Jolie) Haar dalmatiër heeft ook verlatingsangst, dat is blijkbaar eigen aan het ras. Dat uit zich dan in het stukbijten van het één of ander voorwerp wat ze kon pakken.

Het enige dat je daaraan kan doen is het opbouwen... eerst laat je hem 5 minuten alleen. Als je terug komt, doe je alsof het normaal is, zéker niet belonen, geen extra aandacht vestigen op het alleen zijn. Dan tien minuten, dan vijftien, dan een half uur, een uur, twee uur, drie uur en dan zal hij het wel kunnen. Als het één keer niet lukt, gewoon nogmaals die tijd doen en pas vermeerderen als het gelukt is. Kan zelfs zijn dat je het in nog kleinere stukjes moet opbouwen... één minuut, twee minuten, drie minuten, etc.

Probeer zijn vertrouwen te winnen. En hou in je achterhoofd dat dit ras moeilijk alleen kan zijn hoewel Jolie inmiddels enkele malen elf uur of iets langer alleen is geweest (maar dat haat mijn dochter écht, dus dan komt ze hier logeren ofzo ).

Veel succes!!

Om te beginnen natuurlijk : Heel fijn om te lezen dat je dit reutje opgevangen hebt. Zelfs die maand eerder weg daar zal een verademing zijn...

En je hebt en kunt de hond gelukkig al een en ander bijrengen vooraleer hij naar zijn vaste nieuwe baasjes gaat.

Dat is voor jou makkelijker omdat het maar voor een poosje 100% inzet is ( ) en voor de nieuwe baasjes gelukkig al iets makkelijker om te starten ( )

Je hebt al veel ervaring met honden dus ik denk dat je het wel voor mekaar krijgt om de dalmatiër een en ander te leren of te laten kennen...

Maar ! Verlatingsangst is toch een van de moeilijkste problemen om op te lossen. Dat kan enkel met veel geduld en vraagt tijd.

Zorg er zeker voor dat de hond niet alleen in de tuin blijft als je weg bent wanneer die tuin niet heeel goed afgesloten is.

Een hond met verlatingsangst blijft niet uit angst bij het huis... In tegendeel, als die merkt dat je er niet bent wil die (volgens mij met een kans van meer dan 50%) weg... Op zoek naar jou of iemand bekend.

Hopelijk heb ik het bij het verkeerde eind wat dat betreft, maar ik denk dus echt dat je er rekening mee moet houden dat hij uitbreekt als hij dat kan.

Verdere tips... Hoe moeilijk ook... Doe alles voor het hondje maar maak de ban d niet té hecht. Ik hoop van harte dat zijn nieuwe baasjes dat wel doen en dat ze hem alles geven wat hij tot nu toe heeft moeten missen. Daar een maandje geduld voor hebben (al weet hij het niet) moet kunnen. Maar als hij na een hechte band met jou wegmoet zal het nog moeilijker zijn hem gerust te stellen.

Misschien het dus (arme jij ) een beetje zien als "even een maand op cursus" om met zoveel mogelijk goede eigenschappen naar de uiteindelijke thuis te vertrekken.

Heel veel respect voor jou en heel veel succes gewenst.

allereerst, lief en knap van je dat je dit doet voor simba.

ik zou van alles nog geen probleem maken. laat hem maar gaan.
waarom kan de bench niet meer in de kamer? er is met verbouw/verschuiven van meubels toch wel een hoekje te creeren? in de berging is ook zo afgezonderd.
wat dat plassen betreft, dat gaat ook alleen maar voorbij als je het nu laat gaan.
in een maand tijd ga je dit niet redden, dus opbouwen voor alleen te zijn is verspilde moeite voor je.
ik ga geheel met dorby mee inclusief wat ondersteunend. eventueel bach rescue.
en niet alleen in de tuin laten!

Even nog een snel berichtje voor het slapengaan, morgen een meer uitgebreid verslag!
Ik heb vandaag regelmatig benchtraining met Simba gedaan en het ging vrij vlot, telkens gooide ik er koekjes in en ging hij die enthousiast zoeken! Dan deed ik de deur eens dicht en moest hij eerst zitten waarna ik de deur weer open deed. Dit verliep hoe langer hoe minder paniekerig! Hij krijgt ook zijn eten en drinken in zijn bench aangezien die toch meer dan ruim genoeg is!

Simba is daarnet omstreeks 23.30u in zijn bench moeten gaan om te slapen na nog een wandeling in de tuin, ik heb hem hier weer met koekjes ingelokt, net zoals bij de training, een knaagbeen en kong er bij gelegd.

Ennn... Hij heeft gewoon niks lawaai gemaakt! Toen ik aan de deur kwam luisteren hoorde ik hem een paar keer heel zacht piepen, maar helemaal niet hoorbaar in de andere kamer! (ik heb tot nu liggen 'waken' of hij niet zou beginnen huilen)

Hij was ook sinds de late namiddag super rustig en echt een heeeel stuk minder gestresseerd plots! Echt onwaarschijnlijk dat hij al zo omgeslagen lijkt te zijn vind ik! (Hoop nu wel dat het een goed teken is dat hij minder lawaai maakt natuurlijk en dat dit niet wil zeggen dat hij meer verdriet heeft ofzo?! )
Hij is zo vreselijk braaf en lief. Een schat van een hond gewoon. Ook is hij enorm aan mij gehecht op die 2 dagen tijd, zelfs al ben ik best 'streng' en kordaat met hem! Als hij mij ziet weggaan en hij moet bij mijn vriend blijven dan heeft hij enkel oog voor de deur waarlangs ik weg ben gegaan... Hoop dit nog een beetje te kunnen verminderen want binnen een maand moet hij weer afscheid kunnen nemen van mij natuurlijk! (Ik ga het er ongetwijfeld ook moeilijk mee hebben maar ik weet heel goed dat Simba al 'iemands anders hond' is. Hij is dus inderdaad op trainingskamp bij mij!

Maar goed, binnen 5u mag meneer er alweer uit om te plassen en dan moet ik een paar uurtjes uit werken! Daarna volgt dus mijn volgend bericht!

Wat goed om te lezen, echt super! Ik hoop ook dat het zo goed blijft gaan..

Ik hoop alleen niet dat hij bij zijn nieuwe baasje weer een giga terugval krijgt. Al denk ik wel dat dat gaat gebeuren :(.

Maar hoe dan ook; hij is beter af dan bij zijn vorige huisje en ik hoop dat de nieuwe eigenaar net zoveel tijd, liefde en geduld erin wil steken.

Geniet van Simba!

Ik denk dat het allemaal even z'n tijd nodig heeft, alles is nieuw voor hem en dat achterna lopen is meestal in het eerste begin. Denk dat je met wat geduld en veel liefde een heel op de goede weg bent. Het klinkt allemaal goed wat je doet in elk geval.
Geweldig van je hoe je je er voor inzet. Dikke pluim!!

Ik vind het  wat je doet voor dit dier.

Zoals beloofd, maar met wat vertraging een update over Simba

Gisteren heb ik niet echt veel getraind met hem. Na jullie posts dacht ik dat het beter was om hem niet meteen elke dag te belasten met commando's enzo! Ik laat hem eerst een beetje hond worden!
Wel heb ik wat benchtraining gedaan. Toen hij dan 's avonds om 24h in zijn bench moest om te slapen heeft hij wel weer een kleine 15 min gejankt en gehuild. En toen deze nacht het alarm van de buren af ging heeft hij geblaft! En daardoor waarschijnlijk ook in zijn mand op zijn kussen geplast. Gisteren was zijn mand droog maar had hij er wel naast geplast, op de plaat van de bench.
'Zit' begint hij al heel goed te kennen, verder is hij eigenlijk wel braaf en al veeeel rustiger geworden tov de eerste dag! Het enige probleem is nu dat hij zo vreselijk gefixeerd is op mij. Hij moet en zal ten allen tijden in mijn zicht zijn en hij moet naar mij kunnen komen. Als hij bijvoorbeeld uit zichzelf even verder in de tuin gaat snuffelen en hier het hoekje achter loopt terwijl ik hier blijf staan, binnen een 10 seconden komt hij helemaal in paniek teruggestormd op zoek naar mij met zijn staart tussen zijn poten!
Ook als ik heel even binnen iets wil gaan halen en mijn vriend blijft met hem buiten, is hij ontroostbaar en begint meteen te janken, blaffen, piepen, mijn vriend bestaat op dat moment gewoon Niet.
Ik vraag me af of jullie tips hebben opdat hij zijn aandacht wat minder op mij gezet kan krijgen?

Over het feit dat hij niet binnen mag, ja daar kan ik niet veel aan doen. De voorwaarden die mijn moeder en stiefvader gemaakt hebben opdat Simba naar hier zou mogen komen is dat hij niet binnen in huis komt en ik hem niet overal lukraak zijn behoeftes laat doen. Het was ook niet echt voorzien dat hij naar hier kwam dus ik moet zo'n beetje roeien met de riemen die ik hier heb vrees ik...

Trouwens (vergeten vermelden in mijn vorige post) reuuuuuze bedankt allemaal voor de super lieve en behulpzame reacties!!

Even in het kort: het was vandaag een wederom drukke maar productieve dag. Ik heb vandaag Simba 2x alleen kunnen laten met een enkel piepje toen ik net de deur achter me dicht deed, verder geen lawaai meer! De eerste keer was vanmiddag, dan zat hij los in de kamer waar zijn bench staat, samen met mijn labrador, de 2de keer was toen ik hem nu net in zijn bench liet gaan om te slapen.

Hij is zo veel rustiger aan het worden, ik merk dit vooral aan zijn gedrag als ik hem uit zijn bench kom halen! Elke dag kan hij zijn overenthousiasme een beetje beter bedwingen! En wandelen vindt hij intussen ook geweldig... Zeker in de weien door het lange gras, daar wordt hij helemaal wild van en springt rond als een jong hert! Prachtig om een hond zo dag na dag te zien openbloeien.

ook heeft hij vanmiddag voor het eerst wat gerust, al liggend op het terras! (wel naast mijn ligzetel waar ik op lag welliswaar) terwijl hij voorheen de hele dag druk in de weer was met rondlopen en ijsberen! (Ik heb natuurlijk een foto genomen van dit episch moment )

Ik heb hem ook met het commando 'lig' laten kennismaken... na 5x met hulp van mij deed hij het al helemaal alleen!
Flinke leerling hier hoor
Morgen moet ik weer een paar uurtjes werken en daarna is het weer Simba-time voor de rest van de dag!

Het tevreden opvangbaasje kan nu rustig en met een goed gevoel gaan slapen !

Zodus, hier ben ik eindelijk met een kleine update

Simba is hier nu een goeie 10 dagen en het is echt ongelofelijk hoe hard hij al vooruit is gegaan...

Toen hij hier net aankwam was hij een half wildebeest. Sprong overal op en tegen, deed zijn behoeftes gewoon echt overal, was zo wild en onstuimig dat hij overal tegenliep, iedereen omver liep. Daar bovenop ging hij helemaal door het dak van de stress en paniek als ik meer dan een meter van hem weg ging. Als hij moest gaan slapen in zijn bench ' s nachts jankte, blafte en huilde hij als een wolf, soms een uur aan een stuk. Het was nog erger met hem gesteld dan dat ik in worst case scenario verwacht had dus waardoor ik het de eerste 2 dagen al niet echt meer zag zitten...
Ik ben van dag 1 van 's morgends vroeg tot 's avonds laat non stop met hem beziggeweest (tot een beetje ergernis van mijn vriend omdat Hij het huishouden grotendeels moest doen en ik 's avonds gewoon meteen in slaap viel in de zetel :p). 3x per dag een grote wandeling, hele dag leren spelen in de tuin, behoeftes op de juiste plek (gras, niet terras) leren doen, veel benchtraining, leren zitten, liggen enz enz... Maar zelfs ondanks dat Simba geen conditie had en toch zo veel beweging kreeg was hij eerst maar niet rustig te krijgen. Van mijn ouders mag hij niet binnen dus dat maakt het er ook niet makkelijker op. Ik leef al 10 dagen buiten, zelfs al het regent ! Enige probleem is daarbij, als ik even naar binnen moet om naar toilet te gaan of iets te gaan halen, jankt hij de hele buurt bij elkaar als ik hem even vast hang aan de lange leiband. Zelfs als mijn vriend bij hem buiten blijft, dat haalt allemaal niks uit. Hij is extreeeem gefixeerd op mij !

Dan plots na de 3de dag was er al een verbetering te zien, hij ging uit zichzelf liggen in het gras! Welliswaar maar voor de volle 3 seconden, maar hij lag neer! Dag na dag begon hij beter te luisteren naar de aangeleerde commando's, ik zag hem ook zelfzekerder worden! De eerste dagen toen ik met hem ging wandelen merkte je echt dat hij bijna wereldvreemd was (kende geen auto's, fietsers, joggers, koeien, zelfs gras was hem vreemd) waardoor hij helemaal tegen mij bleef plakken, ongerust rondkeek en nooit rondsnuffelde. Nu hang ik er al bijna achter omdat hij helemaal enthousiast loopt te snuffelen of rondspingt in het lange gras als een jong hert!
Dan na de 5de dag ongeveer ging hij elke avond zonder paniek in zijn bench 's avonds, zonder gejank of gehuil als ik weg was. Ook een verademing voor mij om rustig te kunnen gaan slapen!

Ook in de tuin kon hij loslopen omdat hij nooit ver weg ging, tot hij na 2 dagen verder weg begon te gaan en ontdekte waar mijn konijnenhok stond, dan was het gedaan met loslopen en kon hij weer aan de lange leiband!

Het enige waar ik nu nog mee zit is dat hij de laatste dagen vooral 's nachts maar ook overdag veel blaft als hij in zijn bench zit en iets hoort denk ik. Ik weet dus niet waarom hij het doet want het is iets wat pas de laatste dagen is beginnen opkomen. Als iemand me hier wat hulp of tips over zou kunnen geven, zou echt heel vriendelijk zijn

Gisteren is zijn nieuwe baasje voor de eerste keer eens komen kennismaken! Dat verliep echt heel vlot. Ze zijn helemaal weg van hem, zagen ook wel dat hij heel energiek is en dat er nog best wat 'werk aan hem is' maar zien het helemaal zitten. Ze vertrekken vrijdag nog op vakantie en op 5/8 komen ze hem ophalen

Ik vind het echt geweldig wat jij voor Simba doet !! wat heeft dat ventje immers een ellendig verleden

Hij zal jou wel gaan missen wanneer hij naar de nieuwe baasjes vertrekt, maar je kan hen misschien bijstaan met raad en daad !

Heb je ook fotootjes ? Niet dat ik nieuwsgierig ben hoor

Wat fijn dat hij het nu zo goed doet, petje af voor al je werk hoor! Maar dat maakt het ook des te meer de moeite waard als je ziet dat het zn vruchten af werpt

Hoe gaat het nu met dat gefixeerde op jou? Hoop dat dat bij zijn nieuwe baasjes zal afnemen. Ik had ooit een weimaraner (als pup al in huis genomen) en die was zo enorm gefixeerd op mij. Die heb ik uiteindelijk weg moeten doen . Zijn verlatingsangst/fixatie op mij was echt niet normaal meer. Hij gilde de hele buurt bij elkaar als ik er niet was, plaste en poepte alles onder, sloopte de hele kamer.. maar allemaal alleen als ik er niet was. Als ik thuis was of bij hem was, was het echt de liefste en perfecte hond! Had na 1,5 jaar een GT ingeschakeld en die gaf aan dat er een kans in zat dat hij bij herplaatsing misschien niet meer zo zou zijn. Omdat honden in een nieuwe omgeving gereset worden (met een beetje geluk).

Ik geloofde er geen snars van. Ik had werkelijk waar 2 jaar lang alles geprobeerd, gedaan, geoefend, gekocht. Dus bij andere mensen ging hij echt niet ineens van zijn verlatingsangst af zijn hoor!

Na 2 jaar trok ik het niet meer. Elke dag politie, dierenbescherming en weet ik wat voor de deur (ook dankzij mijn lieve buurvrouw hoor, die ging net zo lang door met allerlei organisaties enz bellen tot ik geen keus meer had). Na 2 jaar besloot ik dat het genoeg was. Klinkt heel stom, maar ik stond echt op het punt van instorten. Wat dit mentaal al niet met je doet.. Ik heb hem herplaatst. En daar heeft hij nooit een plasje, poepje in huis gedaan. Nooit gejankt.. Nooit wat gesloopt en hij heeft het daar toch naar zijn zin. Die GT heeft dus gelijk gekregen! Al vind ik het wel moeilijk dat een ander nu 'mijn' hond heeft en alles perfect gaat. Terwijl ik hier dag en nacht met hem bezig ben geweest.

Maargoed, sorry, heel verhaal geworden. Maar hoop dat het voor Simba ook zo werkt. Weten die mensen wel dat hij bij jou heel gefixeerd is? Zou dat wel van tevoren zeggen. Mocht hij bij hun dan ook zo zijn, weten ze waar ze aan beginnen.

Geniet nog even van je stippeltjeshond en ik hoop dat hij nog heeeel lang en gelukkig mag leven bij zn nieuwe baasjes!

Ik herken je verhaal hier boven heel erg, Shizzle...
Moet wel zeggen dat het gefixeerd zijn op mij ook wel duidelijk aan het minderen is. Ik heb hier ook wat aan gewerkt. Ben bijvoorbeeld niet altijd enthousiast en knuffelig met hem maar neem soms een bepaalde koele afstand zodat hij niet nog meer aan me gaat hangen. Zeker als ik terug buiten kom of even weg ben geweest en hem uit zijn bench haal maak ik er geen knuffelpartij van maar doe heel normaal.

Wanneer zijn nieuwe baasje hier gisteren met hem aan het spelen was kon ik naar binnen gaan en had hij echt nog aandacht voor hem! Hij kijkt wel veel om , om te kijken waar ik nu ben gebleven maar als je hem echt enthousiast bezighoudt is hij zeker af te leiden Ik heb er alle vertrouwen in, hij leert zo vreselijk snel en is echt van goeie wil!
De mensen weten echt alles van hem. Zijn fixatie op mij (hebben ze ook zelf wel gezien), zijn zindelijkheidsprobleem dat nu intussen bijna helemaal weg is, zijn verlatingsangst in het algemeen enzovoort. Ze moeten weten waar ze aan beginnen dus ik bespaar hen zeker géén 'lastige' details!

Ennn hier is hij dan in levende lijve voor jullie: Simba!





Voor het eerst neerliggen!


Lekker enthousiast!


Knuffelen

Wat een plaatje zegt! Mijn zwager en zijn gezin hebben ook 2 dalmatiers. Echt prachtige beesten!

Bizar om dan te bedenken dat zo'n liefie dan zo slecht behandeld is eh. Sommige mensen zouden ze echt eens zelf aan een ketting moeten leggen en voor een jaartje behandelen zoals zij hun hond hebben behandeld. Ik klink nu waarschijnlijk heel evil, maar pffffff..

Wel fijn om Simba nu op foto's te zien. Je ziet al aan zijn koppie dat ie nu echt happy is..

Super goed dat je 100% eerlijk naar zijn nieuwe baasjes bent geweest. Niet dat ik anders had verwacht hoor, maar wilde je er toch ff attent op maken. Omdat het soms wel verleidelijk is dingen te verbloemen of niet te zeggen, omdat je wilt dat de hond wel een kans krijgt bij mensen.

Nou dat het maar snel 5 augustus mag zijn (al wil jij vast nog even genieten) en dat Simba aan de rest van zijn verdere leven mag beginnen!

Hier voor jullie die nog meelezen een van de laatste updates aangezien ze hem 6-7 augustus komen ophalen... Buck (ex-Simba) doet het erg goed!
Hij heeft wel nog even een 'herval' gehad toen mijn ouders terug kwamen van hun reis en er hier meer beweging was in en rond het huis (hij jankte en plaste weer in zijn bench, vernielde veel enzoverder) Maar met het nodige geduld en helemaal opnieuw beginnen trainen in de bench is dit allemaal weer van de baan!

Zit, lig, pootje, achteruit, wachten, blijf, nee, niet springen, koekje, hier en zachtjes zijn de commando's die hij allemaal al heel goed kent in die paar weken die hij hier is! Hij speelt en is nieuwsgierig zoals elke normale hond, met het nodige vertrouwen in zichzelf! De fixatie op mij is zo goed als helemaal van de baan.
Ook wandelen aan de leiband zonder trekken begint goed te lukken (doordat hij meer zelfzeker begon te worden, trok hij aan de leiband) en zullen na enkele weken hondenschool met zijn permanente baasje vast veel beter gaan

Ik vond het in ieder geval een unieke ervaring om een hond zo te zien openbloeien, weer vertrouwen in de mens te zien krijgen en te zien bijleren alsof het niks is!
Vreselijk missen zal ik hem, maar ik zal voor hem gewoon heel blij zijn als hij eindelijk op zijn vaste plekje kan gaan wonen! (Ik heb al geregeld dat ik hem mag komen bezoeken als hij wat op zijn plooi is daar! )
Het heeft me heel erg veel tijd, geld energie en geduld gekost, maar ik heb er nog geen seconde spijt van!

Heb je hele topic doorgelezen en wauw...

respect, das pas dierenliefde

Gaat alles nog steeds door voor Simba? 5 augustus verhuizen?

Prachtig verhaal prachtige hond, tot nog toe nog steeds nooit de eer gehad er 1 in het echt te ontmoeten'

Nogmaals bedankt aan allen

Buck (Ex-Simba) wordt morgen voor de middag opgehaald...
Heb net een handleidingkje getypt voor de nieuwe eigenaars (op hun aanvraag) met tips, mijn ervaringen, de door mij gebruikte commando's, routines en trainingsmethodes er in, kwestie van het de hond niet te moeilijk te maken met nog meer aanpassingen 5 pagina's lang is het
Jezus wat zal ik hem missen!

Wat goed! Buck staat hem ook wel erg goed..
Wel goed dat je dat hebt getypt en nog beter dat het hun vraag was, toont wel dat ze echt het beste voor hem willen en eraan willen werken. Kan me voorstellen dat morgen een gemengde dag voor je is en dat je hem gaat missen. Je bent heel intensief met hem bezig geweest en een dier heeft meestal binnen een dag al je hart veroverd.. Sterkte.. maar wel super nieuws voor het mannetje! Eindelijk kan de rest van zijn leven beginnen!

Heb net heel je topic doorgelezen! En wauw super dat jij dat allemaal hebt gedaan! Hopelijk wordt hij het snel gewoon bij zijn nieuwe baasjes, wat zal je hem missen!! Sterkte morgen!!

Wauw, wat een mooie hond!

Ik heb je openingspost toen wel gelezen, vond het zó in- en intriest :(
Hierna ben ik dit topic eigenlijk helemaal vergeten, tot ik 'm nu weer bovenaan zie staan.

Wat super dat jij hem hebt opgevangen tot hij naar zijn permanente huis kon gaan
Ik wens hem een prachtig leven toe en hoop dat die eerste maanden snel vergeten zijn.

Ik mag toch hopen dat die vent nooit meer een levend wezen in huis haalt

Wat ontzettend goed wat je doet, super!
Zelf heb ik geen ervaring met honden met verlatingsangst, dus ik kan je helaas geen advies geven.

Wauw wat geweldig dat je dit voor de Buck (en zijn nieuwe baasje) hebt gedaan!

Diep respect Chloe, super dat je dat hebt gedaan. Een hond redden veranderd de wereld misschien niet maar jeetje, wat is de wereld veranderd voor deze hond

Mireille