Euthanasie shih-tzu vanwege hartproblemen

Hallo allemaal
Ik heb afgelopen zaterdag de moeilijkste beslissing van mijn leven genomen.
Iets dood maken waar je zoveel om geeft. Mijn lieve schat Zegme, bijan 13 jaar.
Hartproblemen, hartruis, lekkende hartklep, vocht longen buik, borst, benauwd, bij iedere stap hoesten heel erg, en bangig.
Tot een week geleden met bakken aan medicatie al 13 jaar heeft ze een leuk en goed leventje gehad.
Vorige week is het verergert en zag ik in haar ogen, los het op, doe iets.
Ik heb het puur op verstand  gedaan, ik ben er kapot van.

Wie heeft pas ook afscheid moeten nemen, ik zoek herkenning

Gr marja

Ik niet,maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen met het grote verlies.

Ach Marja ... wat doet dat pijn he. Ik heb niet zo lang geleden ook dit besluit genomen om mijn meisje te laten gaan. Het is een vreselijk moeilijk, maar ook krachtig proces om twee onverenigbare tegenstellingen bij elkaar te brengen. Het willen vasthouden uit niet willen/kunnen loslaten en uit onvoorwaardelijke liefde loslaten, laten gaan. Dat laatste is wat je op verstand gedaan hebt en waar je nu met je gevoel mee aan het worstelen bent en dat is een heel zwaar proces. Maar weet dat je het uit (en in) liefde deed en dat dit goed is.

Voor mij is het ook pas geleden en ik heb heel bewust in de periode voor de daadwerkelijke beslissing mezelf ondersteboven en binnenstebuiten gekeerd om die twee tegenstellingen bij elkaar te krijgen. Ik heb al voor overlijden heel veel gevoeld wat er te voelen viel in die strijd. Ik dacht echt dat ik kapot zou gaan, maar ik heb in plaats daarvan ontdekt hoeveel kracht en moed er eigenlijk in zit.

Als je de verantwoording voor een hond neemt, lief en leed deelt, weet je dat ooit die dag van afcheid komt. Maar weten op verstand is een oceaan verwijderd van er werkelijk midden in zitten en voelen.

Ik kan je alleen maar meegeven dat het heel belangrijk is dat alles er mag zijn zoals het er voor jou nu is. De ondraagelijke pijn, alle gevoelens en twijfels.

Heel veel sterkte en moed om dwars door je proces heen te gaan.

Ik denk overigens, ik voel dat ook, dat de verantwoording iets is wat echt heel zwaar is. De twijfel wie jij bent om te bepalen dat het nu tijd is om een leven van iemand waar je van houdt te beeindigen. Ik denk dat onze dieren heel wat milder over ons zijn dan wijzelf.

Niet pas geleden, wel bijna een jaar geleden en ruim 2 jaar geleden....weet dus goed wat je bedoelt, t vreet en knaagt, de beslissing nemen voor je trouwe 4voeter...slopend dat is t, ondanks dat je verstand weet dat het een verstandige beslissing was...

Heel HEEL VEEL sterkte!!

PBen mag je me altijd als je je ei kwijt wilt...

Wij hebben bijna 2 jaar geleden onze Dobermann moeten laten gaan, ook vanwege hartproblemen. Nu hebben wij opnieuw een hond verloren,onze hond is voor onze ogen zo dood neergevallen op het trainingsveld. Maar het verdriet is er niet meer of minder om!

Helaas is het zo dat als je eenmaal een dier aanschaft je 9 van de 10 keer ook diegene bent die de keus moet maken om je lieveling te laten gaan. Het is erg moeilijk om een dier te verliezen, je hart wordt letterlijk verscheurd van verdriet, maar na een tijdje gaat het leven weer door en ebt het gelukkig wat meer weg naar de achtergrond. Dat wil niet zeggen dat je je lieveling gaat vergeten, want dat doe je nooit!

Heel veel sterkte

met vriendelijke groeten,
Cris

Gecondoleerd met dit grote verlies..Het is vreselijk je maatje die je zolang bij je had te hebben moeten laten gaan. De leegte, de pijn en het verdriet daar blij je mee achter. Ik kan je niet anders dan heel veel sterkte wensen, Zegme zal voort leven in je hart en herinneringen.

Ik heb 9 januari m'n lieve hond moeten laten inslapen, hij kon bijna niet meer lopen, was doof en half blind en zat aan de medicijnen, echt heel zielig en mis hem heel erg.

Heel veel sterkte met het verlies van je hond

Ik heb ook mijn allerliefste maatje uit haar lijden moeten verlossen.
Het was heel erg moeilijk.
Ik sloot mijn emoties helemaal uit.
Nu een jaar later ben ik er nog niet helemaal overheen.
Vergeten doe je het nooit hoe dat moment is geweest.
Maar het was goed zo en het gevoel van eventuele schuld wordt minder.
Ze kon ook niet meer verder en ik had toen de juiste keuze gemaakt voor haar.

Gecondoleerd en heel veel sterkte de komende tijd.

Beste allemaal
Bedankt al gelijk voor jullie berichtjes.
Zegme heeft een zusje, die heet Zomaar en is helemaal blind en doof, dus een stille en donkere wereld en is haar blindegeleidehond kwijt.
We hebben Zomaar meegenomen naar de dierenarts en ze was ook bij het Crematorium, dat is belangrijk.
Of zij het gaat trekken daar doen we ons best voor.

Ja Zegme ze blijven nog zolang enthousaist eten en kwispelen maar de laatste week werd dat minder en zag ik angst, ja logisch als je het benauwd hebt en zelfs dat verbloemde ze, maar ik hoorde het en zag het lichaampje maar pompen. En hoesten was bij iedere inspanning, zelfs 1 stap.
Haar hart was zo groot dat het tegen de luchtpijp ging drukken.

BIj onvoorwaardelijke liefde en vriendschap van haar kant hoorde vanuit mij deze beslissing te nemen.
De kans was heel groot dat ze plots zou stikken en de rest, nou dat moet je echt niet willen.
Maar allemaal verstand, ik worstel er nu mee, zie die beelden maar voor me, toen ze die narcose kreeg en wegzakte en toen die spuit rechtstreeks in haar hart.
Mijn meisje, mijn dierbaarste bezit, stil leeg weg, dood.

Ik heb zoals ook bij de andere 2 honden Zegme zelf in de over gelegd, 800 graden met speciale handschoenen en cape, omdat ik dat tot het allerlaatste moment zelf wil doen en dan na 2 uurtjes met een oosters potje met haar as naar huis ga.

Er staan hier nog 2 urnen, maar deze honden zijn zelf overleden.
Shiba was 7 en Joy was 16 jaar, ook shih-tzu,s

Gr marja

Heel veel sterkte gewenst.

We leven met je mee, want dit is inderdaad een heel moeilijke beslissing die je moet nemen. Je neemt ze omdat je verstand zegt dat het moet. Maar je verstand gaat ook af op je gevoel. Vertrouw er maar op dat je het juiste gedaan hebt. Maanden afzien en pijn lijden zouden niets toevoegen aan het mooie leven van 13 jaren dat Zegme bij jullie hadt.

Ik hoop dat het goed gaat met je andere hondje Zomaar nu die haar maatje niet meer heeft.

In gedachten ook een knuffel voor haar.

LIeve Marja, en Zegme,

Wat een verschrikkelijk groot verlies van jouw mooie lieve meisje. Zoals jij zegt: jij zag het in haar ogen: doe iets.. los het op. Dit herken ik wel. Deze blik heb ik 3 weken geleden ook steeds vaker gezien bij Gioia.
Lieve Zegme, zoals je naam al zegt: zeg me dat het niet zo is, zeg me wanneer het genoeg is, zeg me dat het niet waar is,
zeg me dat je gewoon verder leeft,
zeg me.. dat het niet waar is.

Rust zacht lieve Zegme, lief hondenkind, wat ben jij bijzonder!

Marja....we maken dat allemaal mee, vroeg of laat. het hoort bij het leven, afscheid nemen, voor iedereen is dat een vaststaand feit.

altijd zal het verliezen van een dierbare verdrietig zijn en blijven, maar onthoud dat jouw hond een heel goed leven bij je gehad heeft, en dat jij veel gegeven hebt en gekregen hebt.

en bij ieder overlijden, is er blijvend een herinnering, waar je aan terug denkt met veel blijheid, nu niet, maar straks wel.

afscheid nemen zal altijd pijnlijk zijn, maar heus de dag komt dat je met een blijde lach aan jouw Zegme denkt, en je alle leuke dingen herinnert van jouw Zegme, dat laatste stukje vergeet je dan. geef het een mooi plekje in je hart, en heus je hond blijft verweven met je.

sterkte.

Wat vreselijk erg voor je Marja.
Maar wat dapper en goed dat je Zegme verder leed hebt bespaard !
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen met het verlies van je maatje.

Rust zacht lieve Zegme ....

Marja afscheid te moeten nemen van iets wat je zo dierbaar is stel je liever uit,maar als leven lijden wordt is de dood een verlossing.

Zegme heeft een prachtig en lang leven mogen hebben,vele herinneringen zullen je helpen het verdriet en gemis te verwerken.

En helemaal weg is ze niet want er is een plaatsje in je hart waar jij haar hebt opgeborgen, en niets of niemand zal dat daar weg kunnen nemen.

Wens je heel veel kracht en steun om dit verlies te verwerken.

Rust zacht lieve Zegme.

ook ik heb afscheid moeten nemen van mijn beste maatje,ook met een lekkende hartklep,steeds terugkerend vocht op de longen ,ook bakken pillen,maar uiteindelijk ook de strijd verloren,en die vreselijke beslissing moeten nemen
ik begrijp je heel goed ,maar weet dat je het enkel deed uit pure liefde voor je vriendje om hem veel pijn te besparen en zoals je zelf zegt,hij had een prachtig leven 13 jaar lang,van mij was het 12 jaar
veel sterkte

Ik wens je heel veel sterkte toe met het verlies van jou maatje.

Blijft het moeilijkste punt in het leven van een hond en zijn baas...
We weten allemaal dat het komt, en hopen dan genoeg argumenten en moed te hebben om te kunnen laten gaan.
En achteraf heb je toch nog al die vragen en twijfels die de kop op steken; allemaal een uiting van liefde, gemis en verdriet.

Hou je vast aan het feit dat je schat echt op was.
Een heel leven had je er niet meer bijgekregen, medicatie voor nog een weekje langer eventueel...meer zou het niet zijn...

veel sterkte, vergeten doe je ze nooit, de stilte is vaak oorverdovend...
Mooie herineringen krijg je terug in overvloed  en een extra mooi plekje in je hart!

Ja ook ik heb mijn mopsje moeten laten inslapen 7november 2011. Hij had artrose in zeer erge mate. En ook wij hebben eerst met spuiten en pillen hem proberen beter te krijgen . En dat ging wel helpen in het begn,maar dan is het toch danig snel beginnen verslechten dat de beest krom liep van de pijn. En zo hem laten afzien dat kon ik ook niet meer. Dan één dagje goed en denk je hé t'gaat weer beter. Tot op een morgen hij bij het plassen omver viel,dan heb ik direkt een afspraak gemaakt met de DA. En daar ben ik alleen naartoe gegaan ,en hem in mij armen gehouden tot de laatste hartslag. Vreselijk is dat,met lege haden terug naar huis ,te voet heel de weg lopen wenen. En dan de dag nadien vind ik het ergste,je komt beneden en je lieveling komt niet meer naar je toe. Die leegte die stilte ,het gemis ja je bent er kapot van hé. En dat moet slijten,maar snel gaat dat niet . Want overal zie je flitsen ,of stond hij daar nu net niet?
Zo van die dingen,en ja ik heb het af en toe nog heel moeilijk,alhoewel ik Igor ook nog heb. Ja dat is een andere hond hé,die vervangt Billie niet.

En dit heb ik al drie maal meegemaakt. twee labradors met kanker . En mijn eerste hondje is verongelukt aan mijn voordeur,dat was ook hartverscheurend en daar zit je nog met een schuldgevoel mee ook.

Ja je lieve hond is overleden ,ze was al dertien jaar bij je ,dat zal je wel heel veel verdriet doen en moeilijk snel te verwerken. maar laat je verdriet ,en laat je tranen ,je niet inhouden. en er over vertellen dat lucht op. Maar het zal zwaar zijn,ze was ook al zo lang bij je.
ZE zal een mooi leven gehad hebben bij jou,en je hebt haar geholpen door haar pijn weg te nemen. Ze was op ,ze kon niet meer.

Ik wil je het beste wensen en heel veel sterkte,lieve groetjes Noella

Heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve meisje Zegme !

Ik kan me je verdriet levendig voorstellen het is ook niet niks om je maatje te laten gaan.
We hopen allemaal dat ons maatje op hoge leeftijd in zijn slaap heengaat maar helaas is dat een scenario dat zelden voorkomt.
Ook ik heb Viktor op bijna 15 jaar moeten laten inslapen en heb het er nog zo moeilijk mee al is het dan alweer 5 maanden geleden.
Natuurlijk zegt iedereen dat hij zo 'n geweldig goed leven heeft gehad en dat ik moet terug kijken op die tijd, maar tot op heden is het mij nog niet gelukt.
Als ik aan hem terug denk dan zie ik weer hoe hij aan de naald overlijd en dat beeld blijft op mijn netvlies staan en ik kan nog steeds niet in vrede terugkijken op de geweldige tijd die we samen hebben gehad.
Ik hoop eens dat de scherpe kantjes eraf gaan en dat me het wel gaat lukken.
Veel sterkte en hopelijk zijn bij jou de scherpe kantjes er ook snel vanaf, zodat je in goede herinnering kunt terug kijken op het mooie leven van Zegme.

Gr. Aleida

Mijn lieve Leonberger van 3 jaar ligt nu in het ziekenhuis van Gent en zal het waarschijnlijk vandaag of morgen niet meer halen. De diagnose is cardiomyopathie in een ver gevorderd stadium. Hij reageert niet meer op medicatie. Hij heeft het zelf opgegeven. Hij eet niet meer en niets interesseert hem nog. Ik heb hem al 6 maand behandeld voor hypothyreoidie (slecht functionerende schildklier) wat tot een paar weken geleden blijkbaar heel goede resultaten gaf. Nu is het zijn hart die het begeeft.
Ik denk dat inslapen het beste voor hem nu zou zijn. Ik weet echter niet wat voor hem het beste is: moet ik aanwezig zijn of niet. Als hij me ziet gaat hij kwispellen en denkt hij wellicht dat ik hem kom halen om naar huis te gaan. Ik sta voor een ongelooflijke moeilijke beslissing. Het is tenslotte mijn beste vriend.

Hier 2 jaar geleden ik mis hem nog elke dag.
Ik wens je heel veel sterkte toe

Ik heb het nog niet meegemaakt, maar ik besef maar al te goed dat het echt vreselijk moet zijn, maar dat je het toch uit pure liefde doet...je hebt de juiste keuze genomen, en nu leeft ze in een wereld zonder pijn en verdriet heel veel sterkte en rust zacht lieve Zegme

Groetjes

We voelen zo met je mee hier. Het is zo definitief, maar je weet dat je niet anders kon. Het gevoel: ik wil haar bij mij houden, maar niet ten koste van alles. Zij leed en had geen fijn leven meer, op het laastst. Dan heb jij het goed gedaan.
Jullie hebben er samen naartoe geleefd, zij wist dat jij alleen haar kon helpen. Ik snap je verdriet en voel je verdriet, heel veel sterkte.