waarom geen asielhond??

Jessy komt niet uit het asiel maar als particuliere herplaatser, ik heb toen ook getwijfeld pup of herplaatser, voor mij is een herplaatser gelijk aan een asiel hond behalve het feit dat het in een hokje gezeten heeft of niet. En eigenlijk had ik die twijfel nog steeds toen we Jessy op marktplaats tegen kwamen. Ja ik keek op marktplaats voor herplaatsers, niet voor puppy's.
Toen we Jessy gingen bekijken was er gelijk een klik, ze was vanaf het moment dat ik binnenkwam niet meer bij me weg te slaan, haar vorige baasje had er tranen van in zijn ogen.

Deze foto is genomen op de 1e avond dat Jessy bij ons woonde

Dat bewijst toch wel van een klik 

Nu was Jessy nog vrij jong, 9 maanden, dus nog redelijk te vormen maar ze heeft wel een rugzakje. Alleen zijn kan ze niet door een trauma in haar puppy tijd. Ook weten we niet wat voor kruising ze is omdat de vorige baasjes het niet belangrijk vonden wat haar vader was.
Maar de band tussen Jessy en mij is bijna net zo sterk als met mijn vorige hond die ik wel van pups af aan had. En dat terwijl we Jessy pas 1 jaar en 3 maanden hebben. 
Het was in het begin wel zwaar, behalve zit en poot kon ze geen commando's en netjes aan de riem lopen hadden ze haar ook niet geleerd. Vooral mijn vriend heeft er veel moeite mee gehad en soms nog steeds want hun band is nog maar minimaal. 

De toekomstige hond is nog onzeker, dat ligt een beetje aan mijn vriend of hij het aan kan nog eens een herplaatser te heropvoeden of dat het toch een pup word wat we gelijk alles volgens onze regels kunnen opvoeden. Als het aan mij ligt word het weer een herplaatser/asiel hond. Die honden verdienen ook een 2e kans en de lieve kleine puppy's worden uiteindelijk ook groot. Misschien zoeken we dan wel een pup uit het asiel, zie ze vaak genoeg op dierenasiels.com staan, jonge puppy's die al afgestaan zijn....

Ik ben voor pup, duitse dog zie je (gelukkig) niet vaak in het asiel en ze worden niet zou oud dus als hij al ouder is moet je helemaal weer zo snel afscheid nemen.
Moet wel zeggen vorig jaar zat er wel een in het asiel en baalde eigenlijk dat ik er al een had en er niet nog een bij kon hebben, ik had hem bijna gaan halen.

Tja, wij wilden perse een asielhond.
En ja, wij hebben een en ander aan de problemen van een ander op onze nek gehaald.
Maar ik denk dat het belangrijkste is dat iedereen de keus maakt die bij hem past, anders komt het toch niet goed.

De volgende zal hier weer een asielhond zijn.

Wij hebben 3 asielkatten en 1 aanloopkat en onze 2 honden zijn herplaatsers. Helaas heb ik ook een mindere ervaring met een herplaatser. Ik had toen gezegd nooit meer een herplaatser in huis te nemen. Maar toch kwam daar Spencer.
We hebben Mira en Spencer allebei in huis gekregen toen ze 6 maanden oud waren en een half jaar na elkaar. Mira komt uit een oepsnestje. Is liefdevol verzorgd haar eerste 6 maanden. Maar ze is alleen maar in huis geweest en dus totaal niet gesocialiseerd.
Spencer zou politiehond worden maar was niet geschikt. Meneer hoefde hem niet meer, mevrouw zou hem houden. Alleen gingen meneer en mevrouw scheiden. Spencer is een Duitse herder (met stamboom) en een Duitse herder op een flat met trappen is niet handig. Dus zo geschiedde. Spencer had geen training gehad en was niet heel vriendelijk behandeld (druk het maar even vriendelijk uit).
Beide dus honden waarvan ik het vertrouwen heb moeten winnen. Ik kan je zeggen nu dat dat gelukt is heb ik een geweldige band met allebei m'n schatten! Een hond met een verleden kost misschien wat meer moeite maar het geeft zoveel voldoening als je ze ziet opbloeien tot een stabiele hond.
Neemt niet weg dat ik ooit nog een keer een pup van een goede fokker zou willen. Het lijkt me geweldig om een hondje vanaf de pup-fase mee te maken. Wat voor ras het zou worden? Een Weimaraner, Duitse Herder of Tervuerense herder denk ik.
Zou ik nog een keer een herplaatser in huis nemen? Ja zeker wel!

Ik heb een hond uit Spanje.

Persoonlijk vind ik dat wanneer je een hond uit het buitenland of uit een asiel adopteert.
Je hier vooraf goed over na moet denken.

Het zijn toch meestal honden met een rugzakje.

Heb je een erg druk bestaan en/of niet voldoende tijd om ''vooral in het begin'' erg veel met de hond op te trekken... begin er dan maar niet aan.

mn ouders hebben meerdere herplaatsers gehad, stuk v stuk hebben ze de dieren echt een kans gegeven maar ging het gewoon echt niet.
de meesten zijn alsnog bij mn ouders oud geworden.

x op x echt te bizarre situaties, sinds dien hebben ze eerst meer dan 10 jaar geen een meer gehad *mn vader was er echt klaar mee, en dat is die niet snel*

en idd daarna pup, hahaha van een boerderij, uit schuur, laatste pupje en jawel, ook die had problemen.. gelukkig is dat na 1,5 (redelijk) goed gekomen, wat balnijd en baknijd naar andere honden.

Als kyra er niet meer is *trouwe ouwe inmiddels* neem ik papa mee naar belgie waar een goed fokker zit van groene dealers *als ik t zo goed schrijf* das papa's ras en mag hij een pup uitzoeken op mijn kosten

Maar een asiel hond doe ik hem niet meer aan, hij heeft zn portie wel gehad.

Ik zelf zal of bij Daan tzt of na Daan wel een herplaatser aangaan, ik overweeg het iig hard.

Tja ik vind voor beide wat te zeggen. Ik heb zowel herplaatsers als honden die als pup hier zijn gekomen. Mijn voorkeur gaat min of meer ook wel uit naar een herplaatser alleen wil je daar niet altijd de juiste hond vinden, zeker als je al een aantal honden hebt moet dat toch klikken. Als hier mettertijd nog eens een nieuwe hond bijkomt ben ik bijna zeker dat dit een poedel gaat worden. Maar ja die worden niet zoveel aangeboden als herplaatser en dan moet hij ook nog eens sociaal en zijn en aan bepaalde eisen voldoen. Dus ja mijn voorkeur gaat ook uit naar herplaatsers maar een pup is ook wat voor te zeggen.

Welke hond je ook kiest, herplaatser of een pup zo bij de moeder vandaan. Garantie voor goed gedrag zul je er nooit bij krijgen!

Maar zoals ik al eerder schreef, is de kans dat je ''toch wel heel wat op je hals haalt met een herplaatser'' beduidend aanwezig.

Ben je je daar heel goed van bewust en ben je bereid daar tijd en aandacht voor te reserveren en vooral ''geduld'' te hebben. Dan is een herplaatser natuurlijk geweldig.

Ik volg cursus opvoeding in een groep met honden zowel uit binnen als buitenland, allemaal herplaatsers.

Het is echt wel eventjes andere koek dat mijn vorige hond Beau, die zo bij moeders van de boerderij vandaan kwam.

In de groep waar ik les volg is de een voortdurend aan het blaffen, de ander aan het grommen naar iedereen, weer een andere wil naar alles happen wat maar beweegt en weer eentje zit steeds in elkaar gedoken.

Nu moet ik eventje gaan oppassen dat ik het niet te negatief ga schetsen want ernaast mag gezegd worden dat deze honden stuk voor stuk lieve gezinshonden zijn. Ze moeten gewoon nog ontzettend veel leren en enorm in hun zelfvertrouwen groeien.

Veel mensen hebben al eens op een woensdagmiddag met de kids een rondje asiel gedaan, en ja, natuurlijk verliefd geworden op een leuk bekkie... om vervolgens van een koude kermis thuis te komen! want 'Oh' wat valt het na 2 weken opeens toch tegen!

Bestaat er trouwens niet zo iets als eerst part-time een hondje in huis nemen? Om rustig aan op te bouwen?

Ómdat als ik selecteer wat ik zoek op ikzoekbaas er maar liefst een hond overblijft. Dan moet die hond nou maar net zijn van het ras wat je graag wilt.
In dit geval is dat wel zo nu ik net weer keek. Deze hond lijkt mij zelfs een perfect match haha.
Maar grote kans dat wanneer ik een hond in huis kan nemen die hond er niet meer zit en er ook geen andere geschikte honden zitten.
Dan denkt men natuurlijk van dan stel je vast wel heel veel eisen aan een hond, nou dat valt dan best mee in mijn ogen. Maar de eisen die ik dus stel zijn omdat het heel moeilijk kan zijn om dat aan een volwassen hond te leren en de slechte dingen weer af te leren.  Van mijn volgende hond wil ik sowieso dat hij die dingen op den duur kan.
Dat is nog maar een van de redenen waarom. Mijn volgende hond zal dus wel een pup worden maar zodra die pup volwassen is, stabiel en goed genoeg opgevoed en wanneer ik nog genoeg geld heb om nog een hond er bij te kunnen onderhouden zal ik er graag een asiel hond bij doen. Daar zal ik dan minder eisen aan stellen.

Wie weet voor mij later een asielhond. Heb mijn zinnen ook eigenlijk al gezet op een galgo of greyhound uit spanje.

Toch ben ik erg blij dat ik voor een pup heb gekozen. Heb echt zo enorm veel geleerd. Plus dat ik mijn zinnen echt had gezet op een sheltie. En wel eentje die gezond gebouwd is, raszuiver is, werkdrift heeft en een mooie volle vacht.
Shelties zijn erg gevoelige honden. En je ziet ze bijna nooit in de asielen.

mag ik vragen wat het nut ervan is om nu op asiel-websites te kijken als je voorlopig geen hond gaat nemen?
Ik lees het wel vaker van mensen en snap het niet zo goed...

Nieuwschierigheid? En in dit geval van plan binnen een paar jaar een hond te nemen en dacht dus ook aan misschien een asielhond maar dat bleek toch niet het beste. En net dus weer om dat ik hier op wou reageren.

Op 1 hond na, kwamen en komen al mijn honden uit een asiel (net als mijn katten)
Ik heb een zwak voor deze dieren, een dier is geen wegwerp-artikel.
Ik ben in de gelegenheid ze een tweede (of derde..)kans te geven en doe dit graag!
Honden in het asiel zijn echt niet allemaal 'probleemhonden', veel van deze honden zijn gedumpt omdat mensen niet nadenken voor ze een huisdier aanschaffen.
Ik stel weinig 'eisen' aan mijn honden, zolang we het met zijn allen maar leuk hebben
Ik sluit niet uit in de toekomst ooit een pup te willen, maar er zal ook altijd minimaal 1 asielhond bij ons welkom zijn.

Toen wij opzoek waren naar een hond hebben we in eerste instantie ook naar asielhonden gekeken, want inderdaad.. er zijn al zoveel honden en deze verdienen ook een thuis. Ik liep op dat moment stage bij een dierenasiel en kreeg daar een band met een hondje, maar later bleek dat deze niet samen kon met andere katten. Veel gebeld naar asielen die een hond hadden die geschikt was voor beginners, maar iedere keer waren andere mensen ons te snel af. Denk dat we zeker op 5 honden hebben gereageerd. Uiteindelijk waren we het zat en toen hebben we besloten om voor een pup te gaan. Opnieuw geprobeerd bij het asiel, maar alle honden jonger dan één jaar hadden nare dingen mee gemaakt en als beginners durfden we dat niet aan. Dus toen zijn we met fokkers gaan bellen, om daar ons pupje vandaan te halen.

We hebben één van onze katten uit het asiel en hoewel het een schat van een beest is en ik haar iedere dag nog mis, denk ik niet dat ik het nog eens zou doen. Het was echt een kat met een gebruiksaanwijzing en dat maakte het wel eens lastig. Iedere vreemde die binnen kwam werd eigenlijk wel gekrabt en ook ons beet of krabde ze wel eens uit het niets. Met mijn broertje kon ze niet echt overweg en dat zorgde nog wel eens voor problemen, ze was duidelijk geen kleine kinderen gewend.
De twee sukkels die we nu hebben zijn we hartstikke blij mee en hebben dat soort "gekke" dingen niet. Ze weten volgens mij niet eens wat krabbelen inhoudt, dat hebben ze nog nooit naar mensen toe gedaan. Ook bijten doen ze zelden, alleen met het spelen.

Voordat ik voor een pup keek heb ik ook eerst goed nagedacht of ik geen hondje uit het asiel geen warm mandje kon geven.
Maar ik vertrouw de asiels langs deze kanten niet... Toen ik een jaar of 10 was mocht ik een hond van mijn ouders. We gingen naar het asiel en we mochten gewoon langs de kooien lopen en kiezen welke hond we wilden. Die kregen we direct mee na betaling. Zonder ook maar iets te vragen van thuissituatie of wat onze bedoelingen waren. Ook hebben wij bijna niets van info gekregen over de hond die we meenamen. Ik was jong, wist ik veel... Wij hebben heel veel geluk gehad dat ze braaf was, maar heb al veel andere verhalen gehoord.

ALS ik een hond uit het asiel zou nemen, zou het allesinds niet van langs hier zijn, maar zal ik verder kijken.

@Ellen. Ook ik ken genoeg negatieve verhalen van asiel honden of honden via herplaatsingen sites.

Iemand die vroeger bij ons in de straat woonde, kwam op een dag ook thuis met een grappig, klein hondje onder haar arm, cadeautje voor haar dochtertje.

Uit het asiel, even afrekenen en klaar!
Het zou allemaal geweldig worden want dit was toch zo'n enig hondje volgens de medewerker van het asiel.

Het is een drama geworden!
Het hondje kon dus helemaal niet met kinderen overweg.
Stond het hele huis onder te piesen. Beet meubels kapot. kon ook niet in de buurt komen van andere honden.

Al snel stonden er geregeld buren op de stoep wegens het constante geblaf.

Castratie zou uitkomst geven volgens het asiel, dit was nog niet gebeurd want hij was nog zo jong hadden ze gezegd.

De hond werd gecastreerd en o ja, jonge hond??? amehoela, volgens de dierenarts was hij minstens al 10 jaar. Zijn halve gebit was ook nog verrot dus de kassa rinkelde meteen goed!

Toen het hondje jassen van het dochtertje stond te verscheuren was de maat vol en is hij terug gegaan naar het asiel.

Schandalig zo iets. Pas echt op waar je je hond vandaan haalt!

Kijk maar eens op een site als ACE.
500 pagina's met honden in de aanbieding, 240 euro per stuk. Ik vertrouw dat niet zo!

Overigens zit ik op cursus met allemaal herplaatsers (de mijne is er zelf ook een)

Het gaat prima maar er zit er eentje bij waarvan ik denk: alle mensen, je zult zo'n beest in huis gehaald hebben! vreselijk!

Echt zo'n klein bijtertje. Valt zonder aanleiding van achteren aan. bijt in een kuit of bij de honden in de achterpoot.Ook zeer onbetrouwbaar bij kinderen! PFFFF, wat heb je dan op je hals gehaald zeg!

Luca is bewust bij ons gekomen als herplaatser. ik wou een hond, het was onze eerste hond en ik kreeg een hond met een hele grote rugzak mee. Hij was angstig, schoot constant in de stress en heel erg onzeker naar andere honden toe. Luca was mijn maat. Ik heb me gedurende de tijd dat hij bij ons was heel erg aangepast aan hem (wat me heel normaal lijk ook). Ik wil heel erg graag gehoorzaamheidwedstrijden ondernemen met met mijn hond, samen er een dag op uit trekken (ook naar plaatsen waar andere mensen en honden zijn, samen met mijn hond, zonder stress).
Ik bleef thuis bij Luca omdat hij het niet aankon. Iedere situatie waarin ik hem bracht moest ik op voorhand evalueren. kon het, kon het niet, kon ik hem laten wennen...
Luca was mijn hond. Hij heeft het hart van mijn vriend gestolen. Na zijn dood wou mijn vriend een puppy, een hond van ons. Ik ga nu alles geven zodat onze pup uitgroeit tot een stabiele open hond, zodat wij in zijn leven passen en hij in het onze. Nu is het voor ons tijd voor een pup. Later is er ongetwijfeld plaats voor een herplaatser

Zoals ook hier op HP heeft iedereen een eigen mening hier over. Ook ik uiteraard. Ik neem alleen maar honden in huis(eigen honden dan wel) die ik als pup heb gehad. Ik wil weten wie de ouders zijn, zowel vader als moeder hond, die wil ik ook gezien en meegemaakt hebben. Zelfs als ik daar ver voor moet rijden. Ik wil weten wie de fokker is, hoe deze met zijn honden omgaat, hoe de honden zich in het nest gedragen. Ik wil gewoon alles weten over de pups. Waarom? Omdat ik dat belangrijk vind. Ik wil 100% weten wat ik in huis haal. Nee ik ben geen makkelijke pupkoper, maar als een fokker dat niet toelaat hoef ik daar geen pup. Aangezien dat zeker niet kan met een asielhond is dat voor mij geen optie.

En een hondje uit het asiel redden? Ik denk dat ik daarvoor te veel ellende heb gezien. Mensen die een hond proberen te redden terwijl ze echt geen idee hebben wat ze in huis halen.

En schuldig voelen over de honden die in het asiel zitten? Nee absoluut niet. Dat zou ook wel de omgekeerde wereld zijn. Ik heb ze daar niet geplaatst. Ik denk dat als iedereen beter zou nadenken voor ze een hond in huis nemen dat er dan helemaal geen asiels nodig zouden zijn. Dus nogmaals, nee daar voel ik mij niet schuldig over. En kom niet aan met dat er omstandigheden kunnen zijn waarin je je hond weg moet doen. Absoluut, maar daar kun je zelfs voor dat je een hond aanschaft over nadenken. Daar hoef je niet mee te wachten tot het zo ver is. Dan hoef je je hond niet in een asiel te doen. NOOIT!

Dat zou betekenen dat je nooit een hond kunt nemen (want misschien stort ik morgen wel van de trap en breek ik mijn nek).
Er kan dus áltijd iets gebeuren waardoor je afstand van je hond moet doen, niet alles kun je van tevoren weten (en dat is maar goed ook).

Ik zal alles doen om te voorkomen dat Mellow terug moet naar het asiel, maar als er zoiets gebeurd als bovenstaand dan hoop ik dat ze iemand zal treffen die voor 200% voor haar gaat.

Hoewel ze best een kleine handleiding heeft, houd ik met heel mijn hart van mijn eigenzinnige allochtoontje.

Lastig typen op iPad

Ik begrijp wat je bedoeld maar je mag het niet zo eenzijdig zien.
Mijn man en ik hebben gekozen om Bas en Mini te nemen als pups. Eerste hondjes en dan ben je toch al sneller bang om een hond met problemen in huis te krijgen.
Ondertussen zijn we van mening dat de volgende hond een geadopteerde Galgo zal worden. (Ooit...)
Nu pas weten we hoeveel zo'n hond voor je kan betekenen en hoe een hond zonder een thuis zich kan voelen. Moet er niet aan denken dat mijn twee kruimels in zo'n kennel zitten!
Maar dit gevoel hebben we dus pas gekregen door Bas en Mini te hebben.
En los daarvan is het vooral belangrijk dat mensen weloverwogen een goed gefokte pup kiezen. Een pup op zich kan je mensen niet kwalijk nemen.

Dit is bijvoorbeeld zo'n hond die niemand wil, vanaf juni 2005 wacht hij al, of hij ooit nog iemand vindt die hem gaat nemen zoals hij is, en bereid is te begrijpen dat je met Speedy hoogstwaarschijnlijk heel erg geduldig moet gaan zijn, hij is in het asiel al erg wantrouwig. sommige mensen zullen zeggen wat haal je je op je hals, anderen zullen enorm blij zijn een hond een fijn plekje te geven, en vertrouwen in elkaar te gaan opbouwen.

Ik kan wel zeggen, dat je enorm veel leert van honden als Speedy omdat je niet anders kunt dan in het  tempo van de hond te gaan en je daarom ontzettend goed op moet letten wat hij aangeeft aan te kunnen. Het is niet alleen investeren, je krijgt er enorm veel voor terug.

Ach, wat zielig. Mijn hart breekt dan he, zit je al 7 jaar in het asiel. Misschien wel je halve leven (als je 14 wordt).

Ook wij gaan, na een hond die we vanaf puppie hadden, voor een herplaatser. Ik heb me op alle mogelijkheden georienteerd (asiels, helpingdogs.be en buitenlandse organisaties) wat me dan opvalt is dat asiels en bijvoorbeeld ook helpingdogs hele goede info geven, lees: heel eerlijk, vaak dat de hond of nog wat gedragscorrecties nodig heeft of niet bij jonge kinderen kan of beter alleen geplaatst kan worden etc. Terwijl op de sites die buitenlandse honden aanbieden ter adoptie bij bijna iedere hond staat dat deze lief is en super met kinderen. Ik vind dat raar... Het lijkt me dat juist deze honden een rugzakje hebben, ze zijn vaak mishandeld, verwaarloosd, hebben gezworven...
Overigens: ik heb bij een paar mensen gelezen dat ze graag een galgo willen: op helpingdogs.be staat al een hele poos een hele mooie: Ricardo!!! Ga kijken en word (net als ik) verliefd!! (mijn partner wil per se geen Galgo anders had ik hem allang gehaald). En daarover dan nog een ander vraagje (helmaal off topic, sorry) is het waar dat je Galgo's nergens los mag laten? Zijn ze echt meteen weg? En hoe doe je dat dan, want ze hebben toch veel beweging nodig?