de konijntjes achterna...

Hoi Margje,

Ja, ik weet hoe het werkt in groepslessen...

En het klopt dat er vaak maar een "gedeelte" van een oefening onthouden wordt, is ook logisch; het is nieuwe informatie..

Maar ik weet ook dat sommige mensen het advies uitprinten en ophangen zodat men het steeds kan lezen..

Fijn dat we je oefening kunnen gaan lezen, ik kijk er naar uit, bedankt..

Groetjes, Ilja

Beste Margje,

Binnen luttele dagen dat je jezelf aangemeld had op dit forum, zette je de hondenpage link op de homepage van je hondenschool. Niet lang daarna begon het gedonder met advies willen geven via pb'tjes. Hierover heb ik je meerdere keren beleefd aangesproken, overigens nadat ik dit met een paar anderen had afgestemd.

Je legde deze waarschuwingen terzijde, wat op zich al ongemanierd is, en zette het bericht op dit topic dat nu is verwijderd. Ook ik heb de tekst van dit berichtje gezien voor het werd verwijderd. Je gaf duidelijk aan dat je met pb'tjes wilde werken om bepaalde delen van je advies geheim te houden. Nu je gemerkt hebt dat je daar hier echt niet mee weg komt, doe je alsof je neus bloedt...

Waar je daarbij op uit lijkt te zijn, is dat de gelukkige ontvanger van je via pb ontvangen advies, advies dat kennelijk zooo bijzonder is dat het geheim moet blijven, hier op dit forum meldt hoe goed het gewerkt heeft. Doen ze dat niet spontaan, dan wel op jouw verzoek.

Een potentiële klant die dan op de homepage van jouw hondenschool terechtkomt, clickt op de link naar dit forum, en ziet hoe gelukkig de ontvangers zijn met jouw geheime, bijzondere advies dat zo goed gewerkt heeft. En e presto, weer een klant erbij voor je nieuwe hondenschool.

Je snapt 'persoonlijk niet wat er mis mee is om een persoon via PB verder te helpen...'? Dat is wat er mis aan is. We zijn hier niet gediend van dit soort opportunisme.

Daar komt bij jouw gedrag hier tot nu toe ook bepaald niet professioneel overkomt. Tel daarbij op dat je in vrijwel elk bericht naar de vaste gebruikers toe je nogal neerbuigend opstelt, en mijn twijfels over jou worden alleen maar groter.

Er is hier nog nooit iemand verbannen van dit forum, daar gaan we niet snel toe over hier. Maar eens moet de eerste keer zijn. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat je met onze waarschuwingen doet.

Groetjes,

Linda.

Hoi iedereen!


Bedankt voor de vele reacties!

Ik heb Pipa de afgelopen dagen alleen maar aan de lijn meegenomen, uit angst haar weer te moeten gaan zoeken. Eén voordeel: we oefenen weer meer met het aan de lijn lopen en dat gaat nu stukken beter! Maar ik vind dit ook niet iets om lang te doen. Het is niet leuk en ik ben bang dat ze op deze manier haar energie niet kwijt kan.

Frank, dat fluiten heb ik anderen ook al eerder horen doen, dus probeerde ik het ook. Nadeel is dat 'mijn fluit' niet eens boven het geruis van de bomen uitkomt, dus dat werkt niet Ik kan wel altijd een fluitje meenemen natuurlijk.
Achter een boom gaan staan doe ik ook elke wandeling minstens één keer. Maar soms, als Pipa weer weg is, heb ik het idee dat ze me zelf ook écht kwijt is geweest. Kan dat of hebben honden altijd in de gaten waar hun baasje is?

Ilja, ik zeg inderdaad wel dat Pipa achter de konijntjes aanzit, maar ik denk dat dat misschien niet het enige is. Wie weet wat zit er allemaal in het bos? Ik weet dat er ook reeën voorkomen en Pipa gaat ook elke kat achterna. Dus alles wat beweegt en van haar weg loopt, is een mogelijk doelwit. Ze kan dus inderdaad blijven hollen als ze wil...
Ivm de balletjestruuc... Dat heb ik inderdaad niet meer gedaan: het balletje toch nog gooien als ze weer bij me is. Ik was toen helemaal niet meer in de stemming om te spelen en had meer zin om meteen weer naar huis te gaan Moet ik dan opnieuw fluiten en het balletje gooien? Of niet meer fluiten?
Met eten lukt het volgens mij niet. Ik heb het nooit in combinatie met het fluitje geprobeerd hoor. Wat ik wel deed: ik riep "Pipa, hier" en als ze kwam kreeg ze een overheerlijk stukje kip waar ze thuis echt gek van is. Ik heb haar zo'n paar wandelingen meegenomen met een voorraadzakje in mijn broekzak. Ze bleef toen keurig in de buurt en kwam af en toe eens snuffelen of het nog geen tijd was voor het volgende stukje. Tot ze iets in de gaten kreeg en ik haar opnieuw riep... Toen was toch dat andere stukje vlees veel interessanter en moest dat toch noodgedwongen achterna gerend worden. Dus op de kip is ze wel gek, alleen niet altijd blijkbaar.
Een ballenwerper heb ik nog niet geprobeerd...
Over die 10 meter lijn... Hoe zou je dat aanpakken dan?
Het apporteren in de tuin gaat op zich wel goed. Ik probeer te doorzien wanneer ze het beu gaat worden en stop dan. Ik dénk dat ze het ook al langer volhoud dan in het begin. Misschien was ze het vroeger ook helemaal niet gewend en is het iets dat ze moet leren?

Ik heb me eerlijk gezegd ook even afgevraagd of we de balletjestruuc niet te snel hebben opgebouwd of té snel resultaat verwachten. Gedrag is inderdaad niet van vandaag op morgen omgedraaid. Alleen is het zóóóó frustrerend als ze weer eens de bosjes induikt en niet terug komt. Dan heb ik het weer even helemaal gehad!
Ik heb in verband hiermee ook contact opgenomen met de hondenschool uit het dorp en die vrouw zei dat het jachtinstinct erg lastig is om eruit te krijgen en dat vaak zelfs niet lukt. Misschien geef ik te snel op?

Linda, over de tijden waarop Pipa uitgelaten wordt: ik geloof niet dat dat echt vaak op die 'gevaarlijke' momenten is. Ik denk niet dat er een structuur in haar wegloopgedrag te vinden is, maar ik kan er wel eens op letten. En met die wegloop-bevorderende tijden kan ik inderdaad wel rekening houden!
Dus als ik het goed begrijp moet ik, als ik Pipa kwijt ben, haar naam roepen maar dan zo: "Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiipa"! Ik moet zeggen dat de 'u' van Durga dan beter klinkt dan die lange 'i' Trouwens, ik denk dat mijn adem veel te kort is om het vol te houden tot ze voor me staat Maar het is het proberen waard!

Ach, het is een schatje, maarrr...


Groetjes,
Conny

Hoi Conny,

Een kennis van mij die een eigen hondenuitlaatdienst had kwam mijn nog jonge Shibaatje een keer tegen, tien minuten en honderden meters achtergebleven, omdat ze zonodig op muisjes wilde jagen terwijl ik met mijn dobers naar de hondenvijver liep. En daar was dè afleiding, die kennis die ze zo leuk vond en andere jonge honden om me te spelen. Maar ja, ik gaf de yell. Dùùùùùù-rga! Deze kennis vertelde me later wat een mooi gezicht het was om dit hondje zich te zien omdraaien om naar me toe te komen, zelfs vanaf zo'n grote afstand. Zo van, oh, ik moet komen. Leuk om te horen, want zelf heb je natuurlijk geen idee welke verleidingen ze weerstaan heeft, als ze vrolijk aan komt gesjeesd.

Ik denk niet dat 'Hier' over zo'n afstand had gewerkt. Een fluitje kan verder dragen, maar dan zou ik er net als jij ééntje mee moeten nemen, en dat vergeet ik gegarandeerd. Een yell vind ik dan wat handiger, en het lijkt wat meer op het wolvengejank waar ze instinctief op reageren.

In de bergen riepen mensen elkaar vroeger ook zo toe om elkaars aandacht te trekken, van mens tot mens over afstanden van honderden meters, kun je nagaan hoeveel beter je hond dat kan horen. En je zou er trouwens nog versteld van staan hoe lang je het vol kun houden.

Ik moet de yell soms herhalen en herhalen, als ze iets echt heel erg interessants had gevonden, maar dat doe ik graag omdat, gna gna, door al dat 'gejank' van mij er bij haar de lol van het snuffelen en jagen afgaat!

Die u-klank is overigens niet om aan te horen, hoor. Maar Shiba's staan erom bekend dat ze bijna niet losgelaten kunnen worden, en die van mij is nu 100% betrouwbaar op dit punt. Daarom liever bekend staan als die wat excentrieke dame die af en toe een yell geeft dan de hele tijd een ongelukkige hond aan de lijn.

Piiiiiiipa vind ik inderdaad niet hetzelfde klinken als Dùùùùùùùù-rga! maar wie weet krijg je een keer inspiratie en kom je op een heel eigen yell!

Inmiddels begint Durga vier te worden en is de lol van het muisjes jagen er een beetje af. Ze loopt nu uit zichzelf lekker mee, blijft ze wat achter dan is een korte yell voldoende. Het is nu een commando voor 'laat je snuit even zien, ik weet niet waar je zit'. En dan doen ze precies dat, de dobers ook. Heel leuk om te zien!

Ik zou idd de ballenwerper eens proberen, je kunt daarmee de bal meer snelheid geven en dus aantrekkelijker maken. Voor Christo maakte dat met het najagen van de bal i.p.v. fietsers een groot verschil. Dat, en hij vond het leuk als ik met twee ballen werkte. Zodra hij bal één had, gooide ik bal twee. Zo had hij toch de opwinding van de jacht.

Groetjes,

Linda.

Zoals beloofd, de hierkom-oefening:

Eigenlijk is het een heel simpele training en ik heb Ilja beloofd dat ik hem toch ook op het forum zou zetten. Het is dus een hierkom-oefening bedacht door Chantal Olfers, zij heeft zelf een hondenschool in Rotterdam namelijk: Algemeen hondentrainingscentrum Rotterdam.
Ik heb al mijn honden bij haar getraind en tot heden werk ik bij haar als vrijwilliger, maar we willen uiteraard niet in elkaars vaarwater zitten.

Het gaat erom dat hierkomen heel erg leuk moet zijn. Naar jou toekomen is het allerleukst wat er is!
Om dit voor elkaar te krijgen begin je met het verzinnen van een speciaal woord: een soort 'magisch woord'. Dit woord moet altijd vrolijk zijn en zo ook uitgesproken worden. Voorbeelden: Jippie, Joepie, Hole, Biertje (!), Hatsiekiedee, Ici, Aki, Moppie, Jabadabadoe, Powerrr enzovoorts. Een woord wat je verder nooit gebruikt en wat niet dwingend kan worden uitgesproken. Dat is namelijk het probleem met woorden als 'kom' 'hier' of 'melden' het zijn allemaal woorden die als het even geen indruk maakt, boos gezegd worden, of nadruk op wordt gelegd: kommmmm hierrrrrrrrr.

Verder heb je nodig: iets superrr lekkers, wat je anders nooit geeft. Stukjes pens, gekookte kipfilet, stukjes worst (geen varken of iets zouts) stukjes jonge kaas. Iets waar je hond een moooord voor zou doen zeg maar

Vervolgens zet je in de woonkamer tupperware bakjes neer met dat lekkers erin. Kijkt hij al op naar je, dan zeg je heel vrolijk je 'magische woord' of zoals Chantal het noemt: 'Toverwoord', hond komt blij naar je toe en uit het dichts bijzijnde bakje pak je het lekkers en geef het hem.
Zo leert hij het woord verbinden met het superlekkers.
Gaat dit helemaal goed, dan ga je naar de volgende stap.

Stap 2 is dat je hem roept als hij niet oplet. Hij ligt in zijn mandje en van uit de keuken roep je Jabbadabbaaadooeeee en hij komt aangevlooooogen om zijn lekkers te halen.
Let op! Je houdt altijd wat lekkers in je hand over. Zo gaat de hond niet meteen weer bij je weg en hij leert: het lekkers komt van jou.
Al deze tijd gebruik je het speciale woord alleen binnen in trainingssessies en niet buiten!

Stap 3 vereist een partner.
De partner houdt de hond vast, jij gaat op een meter of vijf afstand staan, of door je hurken zitten en roept het woord. Hond komt aangestuifd en hij krijgt het lekkers.
Dit kun je ook buiten gaan oefenen.

Gebruik het buiten nog niet buiten trainingssessies om. Gebruik daarvoor het gewone: hier of kom.
Reden daarvoor is dat het speciale woord bijzonder moet blijven, dus voor speciale gevallen, als je hem wilt stoppen bij een weg, als er een gevaarlijke hond aankomt, en als hij dus bijvoorbeeld achter een konijn aan wil. Als je te pas en te onpas het speciale woord roept, gaat hier ook de 'magie' vanaf.

Dan krijgen we het verzwaren van de oefening. Hier wordt je partner de 'verleider'.
Jij hebt lekkers in je handen, de verleider, die de hond vasthoudt alleen gewone brokken.

Stap 1 van het verzwaren, de verleider laat de brokken in zijn hand ruiken aan de hond. De baas roept de hond. Blijft de hond bij de verleider hangen, dan gaat de hand van de verleider op de rug en zal hij alsnog voor jou als baas kiezen.
De meeste honden hebben het spelletje echter al door en gaan meteen naar hun baas.

Gaat dit vlekkeloos dan ga je naar het verzwaren stap 2.
Nu mag de verleider de hond niet alleen brokken laten ruiken, maarook laten eten! Gewone hondenbrokken dus. De verleider laat de hond eten, de baas roept het woord en de hond stuift naar de overkant. Doet hij dat niet, dan is het helaas ook bij de verleider, want die haalt zijn hand weg naar zijn rug.
Belangrijk is dat de verleider altijd brokken overhoudt in zijn hand! Anders is het voor de hond makkelijk: ik eet gewoon eerst de hand bij de verleider leeg en daarna stuif ik naar de overkant!

Stap 3 van het verzwaren. Nu heeft de verleider ook het lekkers en laat dat de hond ruiken. Alleen ruiken dus, nog niet eten. Dan roept de baas het speciale woord. Komt de hond niet, hand op de rug.
Gaat dit ook allemaal vlekkeloos dan zijn we toe aan stap 5. Lekkers ook eten! Ondertussen roept de baas het speciale woord, de hond rent naar de overkant. Zo niet, hand weg.

Gaat dit helemaal goed. Dan ga je oefenen met andere honden. 1 hond los, 1 aan de riem (zodat ze niet met zn tweeen het bos instuiven ). Je geeft ze vrij. Ze maken contact, je roept je toverwoord en hij komt, dan krijgt hij lekkers, een hand vol!! Komt hij niet, dan haal jij hem en is het spelen, helemaal voorbij. Dan met hem even een stuk volgen of iets anders saais
En probeer je het weer.
Is dat nog te moeilijk, ga dan weer een stap terug. En roep het toverwoord als hij een andere hond in de verte ziet. enz.

Dit woord wordt zo speciaal, dat honden gewoon stuiterend bij de verleider zitten, want ze moeten weggg naar de baasss!! (oke, naar het speciale lekkers)
Zeker de eerste tijd moet je dus altijd speciaal lekkers bij je hebben. Je kan later altijd een keer bluffen. Maar als jehet woord vaak gaat gebruiken zonder te belonen, neemt de kracht af.

Ideaal is als je bij het intrainen de clicker gebruikt. Je kunt hier heel mooi de timing mee aangeven.
Klik betekend: dit was wat ik wou zien, kom je beloning maar halen.
De clicker kun je hier zo goed inzetten omdat hierkomen in stapjes gebeurt.
Het eerste stapje van hierkomen is dat de hond zich loskoppeld van waar hij mee bezig is en omkijkt, of zijn oor al omdraait naar jou. Dat is dus je eerste klikmoment!
Zodra hij al omkijkt is het klik en als hij bij je is belonen met het lekkers.
Die klik ga je dan uitstellen naar halverwege en daarna totdat hij bij je is. Weer daarna vraag je eerst een zit en dan is het pas klik en lekkers.

Zo zie je, alles in stapjes en pas verder met een stapje als de vorige er goed in zit.
Gaat het dan even niet goed? Dan weet je altijd wat je moet doen, een stapje lager gaan en het weer proberen. En altijd positief afsluiten.

Nogal een verhaal, maar ik had begrepen dat dat geen probleem was

Groetjes, Margje

Hoi Margje,

Een heel verhaal, dat moet gezegd. Mooie oefening!

Maar ik weet niet of je vriendin de oefening heeft uitgevonden...
Maakt niet uit hoor, wie hem uitgevonden heeft. Het is een prima oefening...

Maar... je moet wel een hond hebben die voor eten gaat...

Dat lukt vaak wel met gewoon komen... Vaak is het zaak de hond even - qua voer - op een laag pitje te zetten, omdat de "hongerprikkel" er wél moet zijn...
Die werkt vaak het beste bij pups in de groei...
Bij volwassen honden kom je al weer in een ander vaarwater...
Zeker als honden al een "verleden" hebben...

Als ik de oefening op m'n eigen hondje betrek dan blijft Sterre toch "gaan". Al sta ik met een kilo pens te zwaaien...
Dan kwam ik te kort met alleen een hongerprikkel...

Ik werk altijd met overheerlijke beloningen, de voerbak

Verder is het een "prima" kom oefening, niks van te zeggen...

Maar - ik denk persoonlijk - dat je daar een hond niet mee kan stoppen om te jagen, cq. terug kan krijgen als ze al - uit beeld - achter het wild aan zijn...

Het weg zien "wegrennen", ruiken van wild, het weg zien lopen van een kat, trickert iets bij een hond af, waar voer niet tegenop kan...

Nu betrek ik het even op m'n eigen honden..

Het enige wat bij mijn hond werkt is; alleen het gooien van de bal.
Ik bied Sterre op deze manier een alternatief voor het jagen; jagen op de bal...

Zo jaagt de hond dus óók en is het óók zelf belonend gedrag; het vangen van de bal.. Zo heb ik controle..

Ook al is Sterre al "van start" achter wild aan.
Als ik fluit, wacht ik op haar contactje met mij, dan komt ze met dezelfde rotgang weer terug gerend naar mij, met een grote boog...

Zo'n 20 meter voor Sterre bij mij is, gooi ik de bal, in het zicht van Stere en in het verlengde van haar route...
Jachtprikkel beloont met de bal, einde oefening. Bal inleveren...

Nu heb ik het over een hond. Die die nog niet volledig voor 100% onder appél staat.

Inmiddels kan ik Sterre met de stem stoppen, als ik haar gedrag op tijd lees.
En gooi ik nu als "beloning" de bal...

Natuurlijk gaat er aan het ondercontrole krijgen van het jagen een aantal trainingssessies aan vooraf; fluitje gekoppeld aan het gooien van de bal...

EN de hond "gek" maken op een balletje natuurlijk...
Bedankt voor het neerschrijven van je oefeningetje...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Conny,

Ik kan het alleen maar met Ilja's verhaal eens zijn, voerbeloningen werken bij mijn honden niet met jagen. Christo zal echt niet stoppen met jagen omdat ik met worst sta te leuren. Worst is niet opwindend. Een snelle bal gevolgd door nog een snelle bal, wel. Het was een uitstekende manier om hem het jagen op fietsers en joggers af te leren.

Verder zit ik op één lijn met Frank, al doe ik het met een yell en hij het met een fluitje. Bij een lange wandeling als de tijd ervoor is, verwacht ik van mijn Shibaatje niet dat ze het jagen nalaat en steeds netjes bij me blijft, maar wel dat ze op de hoogte blijft van waar ik ben, en zich zonodig even komt laten zien. Komt ze na de yell aangesneld, dan beloon ik haar alleen met een aai, en mag ze daarna meteen weer wegrennen. Het enige wat ik van haar vraag is om het jagen te onderbreken. Alleen als het echt even nodig is, lijn ik haar aan.

Durga heeft het jagen er nu voor het overgrote deel zelf aan gegeven, ze blijft liever bij me. Ook goed. Maar zoals Frank het met zijn cocker doet, dat zou voor mij ook prima zijn geweest. Als er maar iets van communicatie is.

Dus niet bij je roepen in de verwachting dat ze bij je blijft, maar wel van haar verwachten dat ze zich laat zien. Lukt het je daarbij om Ilja's advies toe te passen en Pipa balletjes gek te maken om haar zo een alternatief te bieden, zoveel te beter.

Oh, en Frank... dat van dat ongeluk had mij ook kunnen overkomen. Fijn dat Misia zo goed als met de schrik vrij kwam. En dat alles op weg naar de training! Was dat nog de MG school, of die trainer waar je wel tevreden over was? Want dat zal nogal een binnenkomst zijn geweest!

Groetjes,

Linda.

De kracht zit het in het intrainen.
Je maakt het voer zelf zo heel bijzonder doordat je ermee omgaat alsof het heel bijzonder is!
Het intrainen doe je in zoveel stapjes zodat het woord al instictief de reactie oplevert: komen naar de baas.

Dat maakt dat tot nu toe iedere hond met dit 'speciale woord' komt, ook de jachthonden. Honden vinden vooral het spelletje van jij gaat daar staan en dan roepen en dan weet ik al wat er kommt!! heel erg leuk. In de vervolgcursus gaan zelfs alle honden los in het bos, dan is het spelen al om, maar op het toverwoord komen ze allemaal. Door het juist intrainen.

Voer is waar je het mee intraint, omdat dat gewoon het makkelijkst is.

Is jou hond helemaal gek gek gek van een bal, dan gebruik je uiteraard de bal (in een sok, zodat je hem vast kunt blijven houden en de hond er niet met de bal vandoor gaat) als beloning.

Het punt is: bij niemand is het leuker dan bij de baas, als die me roept heeft hij ook echt iets te melden. Dat kan dus ook spelen zijn!

En of de oefining echt is bedacht door Chantal, zij vertelt me dat het haar idee is. En aangezien ik haar de beste trainer ooit vindt, geloof ik dat ook

Hoi hoi,

Het is voor Conny misschien wel de moeite waard om het uit te proberen met Pipa..

Niet geschoten is altijd mis, toch..

Conny, even een antwoord op je eerdere vragen...

Een lange lijn aan de halsband van Pipa. Oefenen en spelen met de bal...

Lijn gewoon los laten slepen achter P aan. Zo zet je toch iets meer druk op P, zonder dat je haar direct aan de lijn hebt...

De ballenwerper vinden honden vaak heel erg leuk.
Ik werk er ook mee met Sterre. Alleen het zien al van de houder wind haar al op en wordt er heel attent van..

Ook dat is misschien een optie...

Een kwestie van uitproberen...

Eén ding moet je nooit doen; achter Pipa aanhollen!!

En ook het roepen, als P al van start is gegaan achter het wild aan, heeft géén zin. Ze leert er alleen maar van dat roepen, het horen van haar naam betekend, "jagen" en van de baas weggaan...
Dus beter je mond houden, hoe frustrerend ook.. :-(

Doe er je voordeel mee met de verschillende oplossingen..
Het is niet van de ene op de andere dag over hé...
Het is een proces....
Dat kost tijd, inzet en een hoop geduld...

Vragen over alles, altijd welkom natuurlijk, dat weet je...

Lieve groet, Ilja
High-five van Sterre

Dat is inderdaad ook en hele belangrijke: niet achter je hond aanlopen! Hoe moeilijk het ook is!! (ik weet het uit ervaring )

Wat je kan oefenen op stukken waar Pipa wel los kan, maar ze niet gaat jagen bijvoorbeeld bij jou in de buurt, kun je verstoppertje gaan spelen.
Loopt zij voor je uit zonder op je te letten, verstop je je achter een boom of duik je de bosjes is. Dan is ze je even kwijt en gaat ze je zoeken. Raakt ze echt een beetje in paniek dan kan je een fluitje geven, zodat ze weet in welke richting ze moet gaan zoeken.
Dit zou je dan eigenlijk heel vaak moeten doen, als ze ook maar even niet op jouw let is de baas ineens weg, de andere kant op, achter een boom, een struik. Honden zien herkennen een mens aan hun silouette (schrijf je dat zo??) als je dus achter een boom staat, kun je stiekem kijken waar ze is, zonder dat zij het in de gaten heeft. Niet bewegen dan, want dat zien honden dus wel heeeel erg goed!

Met hele zelfstandige pups die denken: ga jij maar vast, ik zie je straks wel, ik red me wel hoor! oefen ik dit ook heel veel. Even laten weten dat je de baas in het oog moet houden, want voor je het weet is ie ineens de andere kant op!
In het begin verstop je je dan nog niet echt, ben je alleen ineens de andere kant op. Denkt de pup/grotere hond dan nog, ohh zie je zo toch wel weer. Dan ga je zelfs van hen af rennen.
Het is dan handig om een tweede iemand te hebben, iemand die niet heel bekend is voor de hond die de hond een beetje in de gaten houdt. Of in een veilige omgeving oefenen.

Begin met een volwassen hond in een onbekende omgeving voor de hond, dan is hij veel meer geneigd je in de gaten te houden, dan in een bekende omgeving.