zwitserse sennen ervaringen

vrienden van mij hebben hun oog laten vallen op de zwitserse sennen.
een ras met voor en nadelen.
maar ga je googelen dan lijkt het wel of elke fokker zich het hand boven het hoofd houdt en dit een ras is wat totaal geen gebreken heeft.
lijkt mij sterk dat dit een ras is zonder gebreken , dus wie o wie kan mij meer vertellen over dit ras.
dus alle leuke dingen en minder leuke dingen.
bij voorbaat dank

Wat ik een minder fijne eigenschap vind van de Appensellers (en ik merk dat veel eigenaren zich daar in verkijken): de terughoudendheid tov vreemden. Zowel naar vreemde honden als naar mensen, zie je vaak dat ze erg voorzichtig en zelfs angstig agressief kunnen reageren. Bij sommige reuen komt daar nog een portie machogedrag bij om te compenseren en viola: men heeft een heel moeilijke hond aan een touwtje.
Deze terughoudendheid kan ook voor extra waakzaamheid zorgen op het territiorium: overmatig aanslaan is dan het gevolg.


Ieder voordeel heeft ook zijn nadeel.
De appenzeller heeft vele goede kanten maar kunnen gemakkelijk ombuigen in negatief gedrag.

Hun aard is: moedig, ze zijn erg intelligent, enthousiast en zijn erg zelfverzekerd.
De terughoudendheid wat ze veel hebben is geen onzekerheid. Juist door hun zelfverzekerdheid gaan ze zelf bepalen wie of wat er binnen mag komen.
Appenzellers zijn vroeger gefokt om vee te drijven. Ze moesten zelfstandig werken.
Dit zelfstandige zit er nog steeds in, ze willen graag het voortouw nemen en hebben dus een baas nodig die echt baas is!

Ben je niet consequent, dan gaat de appenzeller baas over jouw worden met probleem gedrag in het verschiet.
De appenzeller kan dan overmatig blaffen, dingen stuk maken, agressief gedrag vertonen (bijten, happen) etc.
Appenzellers voelen feilloos aan hoe jij als baas te pas bent. Heb je een welopgevoede appenzeller dan zal deze erg lief voor je zijn als je b.v. ziek bent of niet lekker in je vel zit.

In het gezin is de appenzeller een geweldige hond, hij is lief voor zijn eigen mensen en hecht zich met name aan 1 persoon binnen het gezin.
Ook dit kan een nadeel zijn. Als er vreemde mensen bij mij over de vloer komen dan krijgen ze van mij altijd een hele gebruiksaanwijzing mee:
- het belangrijkste is om de hond te negeren. net doen of er geen hond is. Baco komt voor mensen op dat moment erg agressief over. Hij blaf en bromt.
Ik buig dit gedrag om door de mensen koekjes te laten strooien. Baco krijgt zo het idee dat het goed is en als mensen hem een poosje negeren dan gaat het goed en als je een uurtje verder bent dan kunnen de vreemde mensen alles met hem doen.......
Hij mist dit stukje vertrouwen en dit is gewoon erg lastig. En zeker een nadeel! Bij kinderen die Baco niet kent gaat Baco de bench in.
Bij kinderen die hij wel kent is hij een geweldige speelkamaraad. Je moet het altijd in de gaten houden maar de kinderen kunnen dan alles met hem doen......

Appenzellers zijn erg erfvast, ze zullen niet snel de benen nemen.
Ze willen graag werken en het liefst met de baas. Ze moeten zowel lichamelijk dan wel geesterlijk in actie worden gehouden.
Een opgevoede appie zal zich aanpassen als er een keertje minder tijd is maar een appenzeller die al op het randje zit zal nog meer gaan bepalen in huis wat er moet gebeuren.

Het verschil tussen teefjes en reutjes is erg groot.
Baco is een echte macho, vertoond dominant gedrag maar plast nog als een vrouwtje.
De teefjes zijn stukken makkelijker in de opvoeding. Dit komt mn door het ontbreken van dat macho gedrag.
De combinatie reu-reu kan zorgen voor vechtpartijen. Baco wil ook graag even weten wat voor vlees hij in de kuip heeft.
Is de rangorde tussen de beide heren duidelijk dan kan Baco erg leuk spelen. Bij teefjes valt Baco goed in de smaak......

Appenzellers hebben een hoge pijngrens. Ze kunnen veel pijn hebben maar de wil om te werken voor de baas is bij deze honden sterker.....

Baco is een geweldige appenzeller, hij gaat voor mij door het vuur en samen zijn we twee handen op 1 buik.
Dit kost wel veel tijd.
Baco's puperteit was een hel. Ik stond regelmatig met een punthoofd op het trainingsveld en heb veel ondersteuning gehad met de opvoeding van deze eigenzinnige hond.
Als je zijn gebruiksaanwijzing kent dan heb je een geweldige hond aan de appenzeller! Mis je hier en daar een stukje tekst dan wordt het een stuk moeilijker om de appenzeller in het gareel tehouden......
De appenzeller reageert het beste op een evenwichtige en zeer consequente opvoeding. Wil of kan je dit niet dan kun je beter geen appenzeller nemen.......
Dit klinkt hard maar gezien de ervaringen is dit wel iets waar het op neer komt!



Multi quote

dit stond op een andere honden forum ,hoop dat je er wat aan hebt

Alle grote zwitsers (toch wel 3 of zo) die ik gezien heb waren vrij angstig.

Er zijn 4 Zwitserse Sennenhonden, de Entlebucher, Appenzeller, Berner en Grote Zwitser. Binnen die vier zitten ook nog wel karakterverschillen maar de Appenzeller is het moeilijkste op te voeden en heeft een goede baas nodig die weet wat ie doet. Het is in elk geval geen beginnershond en wat dat aangaat ben ik heel blij dat Dobber niet een volbloed appie is... Ik ben heel benieuwd welke van de vier varianten je vrienden op het oog hebben.

Ik ga er van uit dat je de grote zwitserse sennen bedoelt, Monique? Mijn tante heeft een teef (grote zwitserse sennen dus) van nu 5 jaar. Werkelijk een geweldig dier! Ontzettend lief, doet geen vlieg kwaad, wel waaks, een eigen wil, zelfstandig, enthousiast, maar wat onzeker in contact met andere honden. Maar goed, dit is ervaring gebaseerd op één hond.

Zoals Dobber al schrijft heb je 4 Zwitserse Sennenhonden. Elk van hen heeft een heel eigen karakter en elk van hen heeft zijn eigen gezondheidsproblemen. Wel zijn ze allemaal gevoelig qua maag-darmstelsel. Daarbij heeft de Entlebücher snel last van oogproblemen en wordt de Berner Sennenhond gemiddeld niet erg oud.
Verder quote Luna de perfecte omschrijving van een volbloed Appenseller; ik herken hier 100% de Appenseller van mijn ouders, mijn oom en een aantal klanten in.
De Grote Zwitserse komt op mij altijd over als zeer evenwichtig, maar ik ken ze niet vanuit hun thuissituatie, alleen van wanneer ik ze tegenkom in het bos of op mijn werk.

De inteelt is bij alle vier de rassen toch erg groot met gezondheidsproblemen als gevolg? Wij hebben zelf overwogen om ook een sennen soort te nemen, maar het grote nadeel vonden we vooral dat ze maar 9 jaar oud worden. Een vriendin van mij heeft drie berner senners gehad en dat waren echt schatten van honden, maar ze zijn allemaal overleden aan kanker. Het waren honden waar wij dan tegen aan gingen liggen en zo TV gingen kijken toen we een jaar of 8 waren. Heerlijk zacht en warm en ze deden ons niets (behalve likken). Misschien is een kruising een idee? Met een ras die wat makkelijker is tegenover vreemden, zoals de labrador.

De Zwitsers (Zowel de Grote, als Appenzellers, als Entlebuchers) die ik ken zijn allemaal vrij moeilijk naar vreemde mensen en honden. Waaks in het kwadraat, nog hele pure werkhonden. Fel en zeer sportief, heel slim maar ook heel zelfstandig. Zeker niet de gemakkelijksten.

De gezondheid van de Sennenhonden is over het algemeen redelijk gezond volgens mij, met uitzondering van de Berner Sennen. Die variant wordt jammer genoeg niet zo hele oud. De Appenzeller Sennen is in elk geval nog een redelijk gezond ras, worden over het algemeen wel een jaar of 12. Wat Emma zegt is wel heel erg waar, de Sennenhonden zijn over het algemeen heel waaks, ook de Berners uit een goede lijn. Ik heb er twee gekend, pure waakhonden waar je niet te dicht bij kon komen tenzij de baas erbij was. Iets heel anders dus dan de Berners tegenwoordig over het algemeen niet per definitie goede waakhonden zijn. Dus Sanne, waarom zou je een ras dat gefokt is op terughoudendheid naar vreemden willen kruisen met een ander ras zodat ze minder terughoudend zijn? Die terughoudendheid is juist een kenmerk van de Sennenhonden en dus niet iets dat je eruit moet willen fokken. Sennenhonden zijn over het algemeen gewoon niet gemakkelijk. Ik heb dan ervaring met een kruising Appenzeller (Dobber ) en geloof mij maar, ik ben blij dat ik bij mijn eerste hond niet in het diepe gegooid ben met een volbloed Appenzeller maar juist met een kruising. Puur omdat ik steeds meer inzie hoe slim ze zijn en hoe goed ze je naar hun eigen poot kunnen zetten bijvoorbeeld. Heel zelfstandig en veel doorzettingsvermogen (waar ze ook op gefokt zijn!). Beslist geen hond voor een beginnende eigenaar als die niet van plan is zeer en zeer intensief bezig te zijn met de hond. En al helemaal geen geschikte hond voor iemand die niks van goede, hondse opvoeding weet. Want dan krijg je een hond die over je heen gaat lopen, letterlijk als het moet. Het is ook niet voor niks dat de rasvereniging alleen de Appenzellers die de gedragstest goed doorlopen hebben als fokgeschikt aanmerkt.

Wij hebben een mix D herder/Apoensenner.Een schat,heel erg waaks,en verschrikkelijk eigenzinnig.Het is maar goed dat ze inderdaad niet onze eerste hond is.Ze lijkt heel veel op een Appensenner.In huis heeft ze ook maar 1 baas,vrouwtje.Naar baasje luisterd ze als het haar uitkomt.Ze zit nu op cursus,daar is ze maar 1 van de 5 honden.Bij de andere cursus ging het mis omdat ze steeds maar blafte en niets met de andere honden te maken wilde hebben.Nu gaat het beter in een kleine groep.Ze blaft nog steeds,maar is nu heel erg blij.De andere honden negeren haar,is beter voor haar.Verder een schat van een hond,maar met een eigen wil.Die dus ook niet van bezoek houd.Moet ze dus gewoon de bench in.Ze blijft gewoon blaffen tegen het bezoek,die krijgen de opdracht negeren.Anders probeert ze op haar manier het bezoek weg te jagen.Steeds blaffen,en soms ook grommen.Een schat maar wel met een gebruiksaanwijzing.

Wij hebben zelf 2 Grote Zwitserse sennen honden. Het zijn schatten van honden, waakzaam, gehoorzaam en aanhankelijk maar erg gereserveerd naar vreemde mensen en honden. Hierdoor is het zeker een goede waak hond voor op het terrein van bijvoorbeeld een boerderij. Het zijn honden die ruimte nodig hebben. Ze kunnen erg agressief over komen naar andere mensen door middel van blaffen maar ze zouden nooit een vlieg kwaad doen. Verder zijn ze ook heel gemakkelijk, ze vinden het heerlijk om in de auto mee te mogen en slapen overdag veel. Ik loop elke dag en flink stuk door het bos met ze, geen probleem! Ze zijn alleen niet speels met andere honden. Een beetje snuffelen en meer niet. Ook in het gezin zijn ze lief, met kinderen hebben ze niet zoveel te maken gehad dus daar interesseren ze zich niet voor, en lopen erbij weg. 2 grote kroel konten zijn het die jou als baasje nooit in de steek zouden laten.

Hallo,

Onze Grote Zwitser Donald is nu 10 jaar oud en ziet er nog geweldig uit.Is een super hond,eerst op de boerderij met de paarden,en Jack russel en Cairn Terrier.Altijd vrij buitengelopen,wel binnen in huis s nachts en als ze wilden.Nu sinds twee jaar verhuisd naar kleiner huis,wel grote tuin ,maar toch heel anders,geen problemen,passen zich prima aan.Hij is inderdaad wel waaks en oplettend,(een beetje dom en oostindisch doof)als er mensen komen,maar als ze binnen zijn heel vriendelijk en vrolijk, super karakter, ook naar de kleinkinderen toe heel lief.Ben op jullie forum terecht gekomen omdat hij zich niet zo lekker voelt de laatste tijd.Spijsvertering inderdaad,soms niet eten,winderig,buikgeluiden,en soms vreemde ontlasting,{leverachtige stukken} erin.Bloedonderzoeken etc gehad,nog extra speciale wormkuren,niks uitgekomen.Wilde dit maar even meegeven voor een ieder die erover denkt om een grote Zwitser aan te schaffen.Dat geld trouwens voor elke hond.Ruimte, liefde en tijd moet je altijd hebben wil je ook welke hond aanschaffen.Hoop dat jullie wat hebben aan deze informatie.

een vriendin van mij heeft 2 berners en een berner x grote gehad. helaas zijn ze allen niet ouder dan 4 jaar geworden.
de 2 berners zijn geëuthanaseerd vanwege enorme gewrichtsproblemen.
haar berner x grote zwitserse had de suikerziekte vorm in de hersenen en is helaas pas ontdekt na zijn overlijden.
haar berners heb ik niet echt goed gekend, waren rustige relaxte honden met weinig tot geen gedragsproblemen.
balou haar kruising was mijn vriend. hij was erg eenkennig en als ze een slechte dag had bracht ze hem bij mij want dan was er geen land met hem te bezeilen. blaffen naar mensen en hij schuwde niet om een nip uit te delen naar iemand dan. dit alles kwam trouwens deels voort uit angst en als dan de baas een off-day hebt en voor zijn gevoel daar dus niet op kon vertrouwen nam het in eigen hand.
hij ging zelf nooit een gevecht aan maar wanneer een andere reu de confrontatie zocht dan ging hij die zeker niet uit de weg. toch was hij beste vrienden met mijn reu en de reu van een vriendin van ons (honden hadden alle 3 dezelfde leeftijd) en was hij zwaar onder de indruk van mijn mini maxje, daar bleef hij wel bij uit de buurt. (zie je t voor je; een berner, een galgo en een herderxhusky in de pubertijd allemaal onder teamleider mini max)
ook haar oom die bij hun in huis woonde (ze hadden een gedeelde mega villa huis) vertrouwde hij niet en balou moest om die reden altijd aangelijnd naar binnen, want hij zou m echt anders bijten.
en ondanks alles vond ik hem echt geweldig, en ik ken er niet echt meer (ja nog 2 maar die leven als tuin / erf hond) en heb ik dus nooit echt buiten meegemaakt.
nu moet ik er ook wel bij zeggen dat balou een flessen pup geweest is en zal ook zeker invloed op zijn gedrag hebben gehad.
er vanuit gaande dat dit een grote zwitserse zou zijn vind ik ze niet echt geschikt als gezellige huishond. erg pittige en heeft veel leiding nodig maar ook zijn eigen persoonlijke ruimte, en als hij boos wordt, heel veel lantaarnpalen want wat zijn ze sterk.
owh en hd komt toch nog best geregeld voor hoor bij de grote