Genante momenten in het leven van de pupeigenaar.

Een pup hebben is leuk, heel leuk. Maar het biedt ook volop gelegenheid tot genante momenten.
Eén van die (dagelijks wederkerende!!!) genante momenten is de ochtendplas. Zo'n pup moet na het slapen altijd dringend plassen. Om ongelukjes in huis te vermijden, moet de pupeigenaar "dringend" ook echt als dusdanig opvatten.
Dat heeft tot gevolg dat er geen tijd is voor aankleden, de pupeigenaar ertoe verplichtend in pyama en sluffers langs de straatkant te gaan flaneren.

Er zijn van die gelukkige pupeigenaren die de beschikking over een tuin hebben, helemaal prachtig als het een afgesloten tuin betreft.
Nu hebben wij een tuin die het hele huis aan alle kanten omsluit, zij het niet afgesloten. In pricipe kan deze pupeigenaar zich dus prima verschuilen achter het huis.
In principe. Want deze tuin wordt beheerd door een enthousiast tuinierder die de hele tuin volgepoot heeft met dierbare bloemen en planten. Te dierbaar voor ook maar één druppeltje urine.
Het beetje gras dat er is, nauwelijks een postzegel groot, moet groen blijven. Gele urineplekken, laat staan dode stukken gras, of nog erger: kale plekken, worden niet gewaardeerd.
Er is een stuk betegeld terras, maar de ervaring heeft geleerd dat al het bleekwater van de wereld de doordringende urinegeur niet wegspoelen kan. Niet aanbevelenswaardig voor zomerse lunches.

Dus is deze onfortuinlijke pupeigenaar verplicht de straatkanten te gaan afdweilen. Voetjes gehuld in onsexy sluffers, lichaam in een warme, maar absoluut onflatterende pyama en dit alles bekroond door een slaapkop, met warrig haar omkranst.

De eerste plasstop is, vanwege het ontieglijk vroege uur, eerder pijnlijk dan genant. Gecamoufleerd door het donker en te slaperig om de enkele passant op te merken, is er weinig gelegenheid tot rode wangen.

Tijdens de lange wintermaanden valt de tweede plasstop, vlak na het opstaan, ook nog ietwat mee. Hoewel die midden in de ochtendspits valt, kan de pupeigenaar zich nog enigzins verbergen in de schaduwen tussen de straatlantaren.

Helaas was deze eigenaar dat al lang vergeten en ging wederom aan het begin van de lente om haar pup. Wanneer de dagen met elke dag die verstrijkt langer en langer worden, en het elke dag vroeger en vroeger licht wordt.

Sinds de vorige pup is deze eigenaar er wel al wat slinkser op geworden: geen peignoir meer over de pyama, maar haar allerlangste jas. Op die manier kan ze zichzelf enigzins voorhouden dat het vast niet opvalt.

Wat ook een vooruitgang zou zijn, is een pup die vlak naast de oprit snel zijn behoeftes doet en dan, geholpen door de tactische belofte van een wachtende maaltijd, zo snel mogelijk terug naar binnen rent. Dat lukt nog wel voor het plasje, maar het kakje MOET toch echt helemaal aan het andere einde van het stukje gemeentegras voor onze deur.
Zoals elke ochtend pruttel ik tegen: "dat het hier toch ook kan???". En zoals elke ochtend geef ik toe.
Ach, uiteindelijk blijft het een hele verbetering bij de vorige pup, die tijdens haar eerste maanden haar behoeftes enkel tijdens een wandeling doen wilde. En haar baas er dus toe verplichte in pyama, peignoir en sluffers helemaal tot aan het andere eind van de straat te stappen en weer terug.

Dus daar sta ik weer: zoals elke ochtend helemaal aan het andere einde van dat gras.
Om de zaken nog erger te maken, sta ik hier vanochtend openlijk en bloot te blinken in pyama, niks camouflagejas. Het was kiezen tussen met een rode kop te staan druipen van het zweet of in pyama te staan blinken (het gebeurde een paar weken terug, nvdr). Na wat overleg had ik maar gekozen voor dat laatste.
Auto's rijden langs, fietsers rijden voorbij, een enkeling stapt naar de iets verderop gelegen bushalte. Ik doe alsof mijn neus bloedt en probeer uit alle macht op te gaan in de achtergrond.

Dan zie ik plots de poort van een overbuur openglijden. Er verschijnt een paar sluffers, gevolgd door een paar gebruinde kuiten en al even gebruinde knieën. Niet wetend wat ik zie, blijf ik kijken, en tot mijn verbazing volgt een stukje blote dij. Daarboven de kortste badstoffen peignoir die ik ooit al heb gezien. Mijn buurman, een kalende zestiger met een buikje waarvan men gerust de verkleinvorm kan weglaten, komt om zijn krant.
Ik voel me meteen een heel stuk beter!

Hahaha bekend verhaal.

mijn zus had een keer een pup die ze aan het uitlaten was,
hij was heel wild.

ineens rende de pup enorm harde weg,
waardoor mijn zus in een plas water viel.

ook niet al te fijn.

foto's wil ik zien,
dan pas kan ik geloven hoe genant jij en je buurman zijn

hier gelukkig een grote tuin met speciaal voor de hond haar eigen toiletje,
dus 's morgens deurtje open, hondje naar buiten, deurtje toe
enkele minunten later, deurtje open, hondje naar binnen en weer deurtje toe

mooi verhaal

**en weer een nieuw woord geleerd: "sluffers"

Haha, geweldig verhaal

Whahahaha, geweldig verhaal !!!!
Ik zie het al helemaal voor me op je sluffers

Wat een prachtig verhaal!! Ik heb er van genoten!

Geweldig verteld!
En natuurlijk herkenbaar

...., en dan durven mensen nog steeds aan mij te vraagen waarom ik geen pup wil

ik heb nu het juiste antwoord ontdekt....., ik heb geen sluffers  (en weet trouwens ook niet wat dat zijn)

zo leuk die verhalen..., hier verderop ook een pup....,inclusief de hele vroege ochtend plasjes in badjas en coupe wanhoop

Ik moet altijd aan die gualoise reclame van die man die in zijn pyjama een stokbroodje koopt in parijs (met een sigaret in zijn gezicht) als ik in pyjama buiten sta met de hondjes. Dat gebeurt dan meestal op vakantie, wintersport of zo........

Hahaha...wat heb je dat leuk verteld, allemaal heel herkenbaar.
Ik heb het zo idd ook altijd gedaan, maar sinds kort heb ik maar zo'n huispak aangeschaft en een paar crocs, die kan ik s'morgens ook meteen aanschieten en die vallen niet zo op

HEEL herkenbaar hoor!Toen Luna nog niet snapte dat ze buiten haar behoeftes moest doen ging ik een keer met haar wandelen (nee, niet ver), en had dan ook geen zakjes bij omdat ik wist dat ze toch niets zou doen... En je raad het al: Ze hield haar poepje ECHT niet meer tot het huis, en doet het per ongeluk op straat. Daar schrikt ze erg van, maar ik beloon haar natuurlijk uitbundig, en ze krijgt een snoepje.Dit was helaas wel midden op straat. Zie je het voor je? Een meisje met een puppy, die op straat poept, en dan krijgt hij ook nog een beloning???Voor mensen zonder hond natuurlijk HEEL raar...
Vervolgens kon ik het dus ook niet opruimen...MAAR daar was dan wel HET begin van Luna's zindelijkheid

Wat leuk al die reacties!

En bedankt voor de complimentjes.

"Sluffers" zijn inderdaad sloffen... Belg, hé?

@Carine: jaloers, hoor!
Enne: foto's??? Nee, ECHT NIET!
Niet van mij en niet van de buurman. Die laatste is overigens zo'n nette, ietwat stijve man (directeurstype), des te leuker en onverwachter om zo iemand dan zo te zien.

@Alex: inderdaad ook niet zo fijn...

@Aleida: moet ik misschien ook maar eens voor uitkijken...

@Luna: dat is inderdaad nog een voorbeeld van genante momenten. Helaas eentje waar je hun hele leven lang risico op loopt. Toch als je zo'n verstrooide professor bent als ik en regelmatig vergeet tijdig een nieuw rolletje in het anders zo handige poepzakjeshoudertje te steken...

Haha.......

Vanmorgen was ik dus zo'n toeschouwer.

Ik reed naar mijn werk in de auto en zag een straat verder dit tafereel ook. In de ochtend werd er een pup uitgelaten met badjas en sluffers!!!

Kwam mij heel bekent voor en ik moest grinneken van achter mijn stuur.

Hehehe leuk geschreven heb heerlijk gelachen want het is ohh zo herkenbaar

Héél herkenbaar!
Nog genanter: een buurman die absurd zuinig is op z'n stukje grasveld ( lees: gemeentegrond..) waar puplief natuurlijk uitgebreid zijn ochtendpoepje laat vallen. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat je geen poepzakje in de zak van je ochtendjas hebt zitten, maar alleen een klein,verfrommeld en zompig papieren zakdoekje. Met je ochtendhoofd pupje stralend belonen, terwijl Buurman al helemaal gewassen en gestreken met een strak gezicht voor het raam staat, en jij staat te klunzen met een papieren zakdoekje en je handen vol poep... Gelukkig dat deze Berner nog niet volwassen is, dan ben je echt nergens met een zakdoekje..

Ik mis de krulspelden!

Floortje Belgisch? Dat is nu een aha erlebnis!(voor mij dan)

Is 'sluffers' Belgisch? Grappig, dat wist ik niet. Een tante van mij noemde haar pantoffels/ sloffen ook zo. Tante leeft allang niet meer, maar ik zeg ook vaak sluffers tegen mijn slippers. Dus haar sluffers leeft voort.

 En ja, het verhaal is heel herkenbaar. Ik zie onze overbuurvrouw ook vaak 's morgens vroeg in badjas en slippers hun pup uitlaten. Heen en weer lopend en aanmoedigend van: 'toe nou, doe s een plas, doe s een drukje'. Een poosje geleden regende het pijpenstelen en het waaide nogal en buuf had een paraplu opgestoken. Maar pup weigerde om iets te doen. Pas toen de wind de paraplu opeens uit de hand van buuf rukte, besloot pup toch maar een plasje te doen. En buuf, die de paraplu achterna wilde moest met lede ogen aanzien dat de plu almaar verder wegwaaide. Enfin, toen heeft ze eerst de pup binnen gezet en is toen de plu nagerend. Ze kreeg m uiteindelijk te pakken. Maar toen was ze zelf wel doorweekt en de plu was kapot.

Hahaha dit gaat helaas ook gewoon door als je hond wat ouder is hoor.

Van de week stond ik hier echt prachtig mooi te zijn 's morgens dat er een erg knappe CV monteur langs kwam en wat ging vragen. Was er maar een nooduitgang.

Bedoel je mij???

Ha,ha, hoe herkenbaar.

Twee dagen nadat we Justy ophaalden hadden we hier sneeuw.
Dus voor mij geen sluffers ( ben ook Belg maar wij noemen dat sloefen)maar snowboots, onder een fleece badjas compleet met een coupe infernal en met de sneeuwschop in de hand om eerst een baantje vrij te maken voor onze kleine hummel.

Goed verteld!

Ja, ik denk dat iedereen met een pup dit gevoel wel kent.
Normaal wil ik niet over straat zonder me te wassen, Indy heeft mij toch gedwongen dit wel te doen. Zij totaal zonder gene, ik een heleboel.
Gelukkig woon ik in een rustige omgeving.

Wat heb je het leuk geschreven.

Ik heb het net vorige maand meegemaakt... Gelukkig heb ik nu tijd om mij om te kleden!

Je hebt het leuk verteld

haha, dat is leuk. ik ben inmiddels over de schaamte heen, vooral s'avonds laat laat ik ze nog weleens in pyama plassen, of heel soms in het weekend s'ochtends.
maar dan kom ik regelmatig de buurvrouw tegen die hetzelfde doet

@Antonnet: oeps! Dan kan het inderdaad nog genanter...
Schitterend verteld!


@Sam: het genante gevoel stijgt inderdaad tot ongekende hoogten indien geconfronteerd met een aantrekkelijke man...


Leuk, hé: hondjes hebben?

whahahah.....heel herkenbaar.
Ik liep er ook zo bij.....en dan allemaal buren...goedemorgen buuf.pfffff was ik toen maar de enige bewoonster in de straat.