Problemen tijdens wandelen

Goedendag,

ik heb een vraag: mijn hond -een Golden Retriever- van twee jaar oud is een goedzak maar altijd tijdens het wandelen gaat hij ineens liggen en als ik hem dan overeind wil trekken lijkt het wel of er een knop omgaat bij hem. Hij is heel onredelijk,bijt overal in en staat niet meer op..Ik heb alles al geprobeerd; op de riem gaan staan en wachten, hem proberen te lokken met een brokje enz enz..Ik word er moedeloos van; heb regelmatig blauwe plekken op mijn armen omdat hij gewoon in mijn jas bijt..Thuis is het een lieve hond, wel een pittig beest maar gewoon gehoorzaam...Heb al andere routes gewandeld; korter/langer enz maar hij gaat altijd wel een keer liggen en zo onredelijk doen. Trek altijd veel bekijks en iedereen bemoeit zich ermee wat voor mij nog frustrerender is...Heeft iemand hier ervaring mee? Ik hoor het graag...

Weet je ook waarom hij gaat liggen. Is het om een hond?  Wat voor halsband heeft hij om?

Nee dat is juist het probleem, dat ik niet weet waarom..Het is niet omdat er een hond nadert, dan gaat hij vaak zitten tot de hond passeert en gaat erop af...maar dan heb ik hem wel onder controle  .ik dacht eerst hij is moe ofzo, maar met kortere wandelingen doet hij het ook, hij had eerst een gewoon bandje maar dan krijg ik hem echt niet meer mee, nu zo'n 'tuigje' zeg maar om zijn bovenlichaam...als hij gaat liggen dan kon ik hem gewoon weer overeind trekken in het begin maar nu heeft meneer door dat hij alsnog op zijn zij kan liggen en dan bijten en wild doen zodat ik hem gewoon echt niet meer onder controle heb...Het ergste vind ik nog dat ik dan altijd zo veel bekijks heb..Heel vervelend..

Heb je als eens aan de dierenarts gevraagd of hij misschien ergens pijn heeft?
Zo niet, 
Als mijn hond koppig doet en niet meer mee wil dan is hij ook niet vooruit te krijgen met een gewoon brokje dat hij gewoon als eten krijgt.
Maar een stukje kip of kaas en hij zou al huppelend voortlopen.

Ja die pijn dacht ik ook aan. Hoe lang loop je aan de lijl?  Zo op afstand toch moeilijk om er over te oordelen omdat je al het een en ander geprobeerd hebt. Corrigeren zou ik achterwege laten dan maak je het gedrag erger. Het omhoog trekken of mee trekken zou ik ook niet. doen. Loopt je hond wel eens los?

Je zou het dan op kunnen lossen door korte stukjes aan de lijn en tussendoor lekker los in het bos laten dartelen.
anders toch iemand er naar laten kijken. ( Een gedragstherapeut die hondvriendelijke traint)

Wat een snelle reacties!'

Ja daar dacht ik ook meteen aan, of hij misschien pijn zou hebben maar dat is uitgesloten, hij wandelt ook eerst gewoon vrolijk mee maar het lijkt wel of hij het doet als we bijna thuis zijn...ook nu rent hij weer vrolijk rond dus als hj pijn zou hebben dan zou ik dat merken... Als ik een stukje worst heb dan loopt hij even mee maar gaat daarna weer liggen, weer stukje worst enz enz...dat schiet dus niet op....

Ik zou eens beginnen om te kijken of er een patroon in zit, doet hij het elke keer op een bepaalde plek (kruising, bij een gangetje of juist steeds op dezelde plek) Ook zou ik in de gaten houden hoeveel tijd er verstreken is tijdens een wandeling. Is het juist aan het begin of aan het eind of in het midden.
Het kan erg goed te maken hebben ook met de leeftijd.. Vaak krijgen honden rond 2 twee jaar nog een napuber periode. Even weer testen, grenzen verleggen en kijken hoever ze kunnen gaan.

Net zoals charlotte zegt, ik zou niet lokken met een brokje, maar met iets wat hij echt heeeel erg lekker vind en niet vaak krijgt.
Ga dan een meter van hem af staan en geef het commando kom hier (of wat je normaal ook zegt)
Komt hij netjes, herhaal het dan een paar keer.
Ik zou vooral niet reageren op zijn bijt pogingen, niet roepen, trekken of gefrustreerd raken want dat werkt alleen maar averechts. Geduld is hierin denk ik een schone zaak..
En geef het niet op, hoe meer geduld en kalmte jij laat zien, des te minder je hond opgefokt raakt.

s6

' ah dan heeft hij geen zin om naar huis te gaan? Heb je al eens geprobeerd met de rug naar hem toe te gaan zitten en dan denkbeeldig iets te doen ( dus net alsof) Hoe veilig is het bij jullie, kun je zijn riem los laten en naar huis lopen?

Doet Fedor ook als hij nog wat verder wil lopen
Hij pakt zelfs de riem in zn bek en trekt er een kop bij als een oorwurm.. Haha..
Hoe ik het op los.. mja.. brokjes, dansjes doen, of gewoon doorlopen, ligt eraan hoe bij mij de pet staat.

Blij te horen dat pijn al uitgesloten is!

En je zegt dat hij het wel lijkt te doen als je dichter bij huis komt?
Misschien is de wandeling dan juist te kort en wil hij helemaal nog niet naar huis. 

Heb je al eens geprobeerd om ergens anders naartoe te rijden en daar te gaan wandelen?

Sam heeft dit ook een periode gedaan (zo rond de 7 maanden, toen begon de puber-ellende ). Ik wilde rechtsaf en meneer links. No way dat hij ook nog maar een poot ging verzetten, gewoon kont op de grond en stokstijf blijven zitten. Moest er altijd heel hard om lachen, eigenwijs koppie er op. Heb ook van alles uit de kast getrokken om hem mee te krijgen (enthousiast, gek doen, koekjes, lokken), het was dan net of ik hem zag grijnzen: yes, aandacht, ik krijg het voor elkaar! Het hielp allemaal niets, want meneer ging mooi door met koppig zijn. Op een gegeven moment heb ik de riem op de grond gelegd en ben verder gaan lopen. Was maar even en hij liep weer naast me. Dit heb ik ongeveer vijf keer moeten doen en nu is het zo dat hij me volgt en nooit meer vol in de ankers gaat.

kennissen van mij had een berner sennen reu die ook tijdens een wandeling ging liggen en niet verder wou, en ook "agressief" reageerde als ze hem "dwongen" door te lopen.
Deze hond deed dit omdat ie veel last had van hd, bleek na een da bezoek.

dus een da bezoekje om uit te sluiten dat het met pijn te maken heeft kan denk ik geen kwaad, denk ik

Ik snap heel goed dat jullie zeggen dat ik hem niet omhoog moet trekken maar meneer eindeloos laten liggen kan natuurlijk ook niet....Het laatste stuk lopen is aan een weg dus daar kan hij niet los maar verderop mag hij altijd los, uitgebreid spelen met honden enz...Ik liep eerst een drie kwartier, toen wat korter omdat ik dacht dat het liggen duidde op moe zijn en nu dus weer een half uurtje ofzo maar kort of lang lijkt niet uit te maken..ook is het gaan liggen steeds op een andere plek omdat ik juist verschillende routes neem....Niet reageren op het bijten is lastig, want het doet pijn! Hij bijt in mijn mouw maar ik heb nu de blauwe plekken op mijn arm staan....het doet zeer! Op zo'n moment is er gewoon geen land mee te bezijlen het is alsof ik ineens een andere hond heb!

Oké dat is dus al uitgesloten

Ja dat is uitgesloten, dat vond ik ook het allerbelangrijkste hoor, ben blij dat hij geen pijn heeft....

Ik zou contact opnemen met een goede, positieve, gedragsdeskundige. 
En die ook mee op wandeling nemen. 
Het kan zoveel oorzaken hebben, en die zijn niet uit te sluiten via een forum.
Zeker omdat je verschillende routes neemt en hij het altijd doet, wat dus wil zeggen dat hij niet reageert op iets dat op die plaats gebeurd.
Iemand die wat van hondengedrag afweet kan naar jouw hond kijken en waarschijnlijk veel sneller zien waarom er problemen zijn.

Als je liever nog even zelf probeert zou ik een langere wandeling doen.
Misschien een lijn van 10 of 15 meter of zo meenemen en dan als hij gaat liggen gewoon laten doen en terug lopen naar waar je van komt.
Dit gaat natuurlijk ook alleen als je je op dat moment in een veilige omgeving bevind.

Geef je hem tijdens de wandeling ook wat mentale uitdaging?
Balletjes verstoppen of achter een boom gaan staan als hij even niet kijkt zodat hij je moet komen zoeken.
Misschien dat hij niet helemaal 'voldaan' is tegen het einde van de wandeling.

Hoe benader jij de hond tijdens zo'n ligmoment?
Ben je gefrustreerd? angstig, boos, gehaast? En valt hij echt naar je uit, of bijt hij omdat je met je arm (bijvoorbeeld) boven zijn hoofd hangt?
Want als hij je echt bijt, (uitvalt naar je) dan denk ik dat er misschien toch wat signalen van hem af komen die je wellicht niet ziet of begrijpt en dan is het misschien een verstandig idee om er een GD bij te halen.

Aan de andere kant, als dit pas sinds een korte periode is, denk ik dat het echt met de 2e pubertijd te maken heeft als ik het zo eventjes mag zeggen haha.

Iig s6 en ik hoop dat andere hier nog meer of betere tips hebben

Bedankt voor alle tips en adviezen! Wat betreft die denkspelletjes daar kan ik wel eens mee aan de slag gaan! Misschien ben ik in het begin nog rustig als mijn hond gaat liggen maar daarna ook wel wat frustratie denk ik omdat hij niet wil opstaan..Ik moet zeggen dat ik ook minder geduld heb omdat omstanders zich er altijd mee denken te bemoeien....Heel vervelend! Dan weet je je al gauw geen houding te geven en blijf je zeggen dat hij moet opstaan, en kun je inderdaad wat gefrustreerd raken.

Je kan ook tegen voorbijgangers zeggen dat je hem hebt geleerd om op commando te blijven liggen iedere keer als er mensen voorbij komen. Zo ben je van de lastige commentaar af en blijf je zelf ook rustiger.

Doby heeft hier ook een periode achter de rug van niet meer verder willen in combinatie met klierig worden. Hij zette gelukkig zijn tanden niet in mij, maar wel in de leiband. En sleurde daar dan uit alle macht aan. 
Hij deed het alleen als we terugkwamen van het park, nooit als we terugkomen van het bos (misschien omdat hij het bos veel leuker vind en dan tevreden naar huis kan?). Bij hem was het duidelijk dat hij dan gewoon nog niet naar huis wou.
Nu ik een ketting als leiband gebruik (is niet fijn om een trekspelletje mee te doen), is het gedaan. Maar daar ben jij niet veel mee.

Ik snap heel goed dat je het frustrerend vindt en dat het pijnlijk is. En dat je het gevoel hebt dat je geen andere keuze hebt dan hem toch voort te sleuren. Als je blijft staan, geef je eigenlijk toe en dat wil je natuurlijk niet. Loslaten kon ik ook niet, want het was altijd langs de straat. Ik mocht springen en dansen en doen wat ik maar wilde, Doby liet zich niet verleiden. Uiteindelijk trok ik hem dan toch mee (aan een tuigje, durfde niet aan zijn halsband te trekken), maar wel zonder te rukken en zonder constant te trekken (dus even wat meer druk zetten en dan meteen los laten, herhalen indien nodig)
 
Doby heeft ook een periode gehad dat hij zich na elke plaspauze op de grond liet vallen en als ik hem op wilde pakken, zich dan op zijn rug rolde en speels naar mijn handen hapte. Echt niet makkelijk om je hond dan op zijn voeten te krijgen. En dan heb ik het geluk dat hij toen nog "draagbaar" was. En dat hij reageerde op mijn "Nee" als hij aan mijn handen hing.

Ja dit verhaal is voor mij  heel herkenbaar! Het is zo'n lieve hond maar dit is gewoon echt niet leuk! Hij heeft ook gewoon niet door dat hij me pijn doet omdat hij in mijn mouw bijt maar ik heb nu wel wat blauwe plekken op mijn arm...Ik kan in huis alles met hem doen, maar hij zal nooit lelijk reageren, is echt een lieverd maar op straat is het gewoon echt een onhandelbare hond op dat moment...Daarvoor hebben we heerlijk gelopen en gerend en is er niks aan de hand...Tot dus die knop om gaat...

Doby is ook een lieve hond en hij luistert al goed, maar soms, soms kan hij behoorlijk koppig zijn...

Nadat ik mijn eerste reactie geschreven had, herinnerde ik me dat ik een paar keer geprobeerd heb om met mijn hand zijn tuigje vast te nemen en hem zo voort te trekken. Toen zette hij ook zijn tanden in mijn mouwen. Op een speelse manier, echt niet agressief (gromde ook niet of zo), maar deugd deed het niet.  
Als ik nu een beetje moet trekken om hem vooruit te krijgen (komt gelukkig niet veel meer voor), doe ik dat met de leiband (het enige wat dan in de buurt van zijn mond komt, is die ketting). Soms gebeurt het dan wel dat hij naar mijn handen springt, bij hem is het dan voldoende om hem echt kort te houden en hem streng toe te spreken.

Ik herinnerde me ook dat ik een vergelijkbaar probleem gehad heb met mijn paard. Af en toe ga ik met haar wandelen alsof het gewoon een groot uitgevallen hond is. En op een dag besloot mevrouw dat een smoefeltocht veel leuker was, dat wil dus zeggen: veel smoefelen (grazen) en weinig tocht...
Mijn lesgeefster zei me toen dat ik steeds wat meer spanning op het touw moest zetten, maar op een heel geleidelijke manier, zonder te rukken of zo. En als de spanning hoog (maar nog steeds niet pijnlijk!) was, maar mevrouw nog steeds geen voet verroerde, moest ik zo blijven staan (met een strak gespannen touw dus). De bedoeling daarbij is dat het op den duur aangenamer wordt om gewoon toe te geven en te volgen. 
Zodra ze in beweging kwam, moest ik de druk op het touw laten wegvallen (zodat het touw terug los hing). Misschien kun je dat proberen als hij op de grond ligt? Dan hoef je met je handen niet in de buurt van zijn mond te komen en zal hij misschien bedenken dat er zo niets aan is.
Of is is dat wat je bedoelde met: op de riem gaan staan en wachten helpt niet? 

Veel succes!

Lila heeft dit ook een tijd gehad. Bij haar kwam dit door te veel prikkels, op het einde van de wandeling zat ze gewoon VOL. Een auto, een andere hond, een fietser, alle geuren, vogels, bladeren, beweging, kinderen, katten,... het werd haar gewoon wat teveel. Samen met lichamelijk moe te zijn gaf dit eerst bijten in de lijn (daarbij heb ik haar doen zitten en haar gekalmeerd, rustig gebleven en gewacht, na 30 sec. was het gedaan en konden we verder; nu doet ze dit niet meer) en de weken erna ging ze gewoon op de grond liggen en wou ze niet meer verder. Het enige wat hielp was om vanaf je zag dat ze aanstalten maakte om te gaan liggen, een stevige pas in te zetten en zeggen 'doorlopen' (en niets anders). Misschien proberen een commando eraan te koppelen (doorlopen) en dit thuis eerst te oefenen. Je hond voelt zeker je frustratie, laat je niet opjagen door anderen (stelletje idioten :p), je hond voelt dit en neemt dit zo over. RUST en kalmte is het belangrijkste! 

& Misschien een domme vraag, maar zou je niet eens met korte mauwen kunnen wandelen (of ze oprollen)?  

ps: tis precies een retriever ding

Hier nog een hond die dat deed en af en toe nog doet. Hier was en is het om aan te geven dat het teveel voor haar was, ik moet dan weer een tijdje de wandelingen wat rustiger en korter houden, dus niet teveel afleiding. En verder rust om alles weer te verwerken.

 Denkspelletjes doen het hier ook heel goed.

Allereerst wil ik even kwijt dat ik het super vind dat er zo veel gereageerd wordt! Het is voor mij gewoon beste een probleem, al is dat ook gelijk mijn enige probleem met mijn superlieve en doodgoede Golden! Ik ben dol op dat beest alleen dit wandelen is dus het enige wat nog niet zo goed gaat....

Ja (Floortje Faun), dat op de riem gaan staan en wachten helpt dus niet, het idee erachter was dus dat ik hem gewoon de tijd gaf om even te blijven liggen en dus de riem wat gespannen houden en laten vieren als de hond in beweging kwam maar dat helpt dus niet, waardoor ik toch weer naar zijn tuigje moet grijpen maar dan gaat meneer op de grond liggen (op de rug) en bijt waar hij maar kan..ik weet zeker dat dit ook niet agressief bedoeld is, hij heeft nooit neiging om te bijten (hij is in zijn kaken zeer sterk maar ik kan mijn hand in zijn bek houden en hij zet geen kracht) maar hij heeft op die momenten buiten gewoon niet in de gaten dat hij in mijn arm bijt (door de jas heen).

Ik ben nu de rondens wat korter aan het maken en het gaat wel redelijk; moeilijk te zeggen of dit nu toeval is omdat hij het maanden niet gedaan had en toen ineens van de week wel...We proberen gewoon wat dingen uit en ik zal blijven meelezen hier; nogmaals bedankt voor alle reacties!

ps dat met die korte mouwen: toevallig gebeurde het steeds als ik een jasje aan had (met koud weer) en omdat het lang niet altijd gebeurt is het lastig te zeggen dat hij het niet doet met korte mouwen maar dat lijkt me niet..hij heeft nooit neiging gehad me te bijten, dus echt met een blote arm zal hij het niet doen denk ik...maar ja...met koud weer kan ik natuurlijk niet met blote armen gaan lopen