ingrijpen of uit laten vechten

hoi hier zijn we weer eens. Met pup Doodle, ondertussen bijna een jaar en Tibs maken het goed. Behalve wanneer Doodle wilt spelen, hier heeft Tibs echt geen zin in. We hebben een grote tuin waar ze kunnen rennen maar dit loopt altijd uit op ruzie. Het lijken mijn kinderen wel Doodle blijft Tibs uitdagen door in zijn poten, oren, staart te bijten, hij wilt zo graag spelen. Hij vindt het echt saai dat Tibs niet meespeelt. Tibs gromt en laat zijn tanden zien maar echt Doodle aanpakken doet ie niet. Tibs moet nog 6 worden dus een hele oude hond is het niet. Wat is wijsheid, ingrijpen of ze het uit laten vechten??

er komt vanzelf een keer een snauw als hij het echt zat is. maar misschien is het handiger om de pup af te leiden voor het zo ver komt. meestal ziet het er erger uit dan het is maar je kan het voorkomen. gewoon zelf even een spelletje uitlokken...

Ik grijp in op het moment dat een hond zijn tanden laat zien, moet de andere gaan begrijpen dat de hond geen zin heeft in spelen. De hond laat een grens zien als deze niet gezien wordt door de andere hond, haal ik de hond weg die niet wil luisteren naar het signaal.

Dus ik haal Doodle dan weg bij Tibs.

Ik zou toch de jonge hond, pup is voorbij , er bij weg halen.

is dat uitdagen wel spel?
ik vraag me dat oprecht af.

als het dat niet is, is het terecht dat de oudste hond er geirriteerd van raakt

ik zou het afbreken en de jongste dus resoluut wegsturen.

dat is geen pup trouwens meer
en een hond van 6 is bij lange na niet oud, maar begint in de kracht van zijn leven te komen, en zal dus zeker op een bepaald moment echt kwaad worden.

Tsja, het is geen pup meer, natuurlijk, wellicht doordat hij de kleinste is blijf ik het nog zo noemen. Ze kunnen ook heel lief zijn voor elkaar en Tibs lebbert Doodle van top tot teen schoon. Het lijkt wel of Doodle niet vermoeid raakt, ookal zijn we uren in het bos geweest dan blijft hij Tibs uitdagen zodra we thuis zijn en het meest uitgedaagd wordt er als er bezoek komt. Lijkt wel of tie zich wil bewijzen..........aan de andere kant is het ook weer een enorme kroel/schoothondje. Beetje verwarrend

ik zou ook ingrijpen hoor, voordat het een keer goed fout gaat misschien.

Luca was acht toen Romeo kwam.
Hij accepteerde bijna alles van de pup.
Romeo kon zo lekker doordraven, Luca corrigeerde,
maar ik zorgde wel dat Luca rust kreeg en gaf hem
als oudste privileges,mocht met mij naar boven voor
de rust, Romeo in de bench.
Het ging prima, totdat Romeo puber werd, zo rond de acht maanden en hun speelpartijen uitmondden in
vechtpartijen. Omdat eigenlijk ieder baasje mij adviseerde ze het zelf te laten uitzoeken, deed ik
niets en ging het van kwaad tot erger, tot vechtpartijen aan toe. Ik schakelde een gedragsdeskundige in en die zei me ze te stoppen.
Vooral voordat het begint, al te dimmen.
Zouden ze vechten, uit elkaar halen, rust in de tent
brengen en vooral apart houden.
Het baasje bepaalt wat er gebeurt en dat is :
er wordt niet gevochten.
Een speelpartij kan steeds verder uit de hand lopen en al heeft het vaak niet veel te betekenen, ze kunnen
ook gewond raken en zelfs een oog kwijtraken door een fikse knokpartij.
Ik zou adviseren, stoppen.

ik zelf hou niet van ruzie, een beetje bakkeleien okee, maar zodra de een echt zijn lip op trekt ? nee wil ik niet.

maar ik hou helemaal niet van ruzie. hahahahaha
en ik gelukkig een hond die ieder conflict gewoon uit de weg gaat, ze draait haar kont er naar toe, en dan is het gauw afgelopen, denk dat ze dat uitstraalt.

Ik heb ongeveer hetzelfde voor met mijn 11jarig oudje en 4maand oude pup, dus ik lees ff mee

Ik zou ook ingrijpen, maar de wijze waarom laat zich niet zo heel makkelijk vatten. Je moet namelijk, op basis van de signalen die de honden afgeven, bepalen wie en wat je dan doet.

Ik heb dat zelf recent mee gemaakt tussen de nieuwe pup van mijn ouders en mijn eigen Stafford, Misia. Misia was echt niet gecharmeerd van die pup die bij letterlijk alles kwam neuzen. En dan steeds de focus op de pup, die wegsturen. En het wilde maar niet boteren.

Ik heb uiteindelijk ze 2 dagen voor mezelf genomen. Op basis van gevoel gestopt met de pup corrigeren en alleen Misia (de roedelleider van de honden in de familie) nog gecorrigeerd als zij te ver ging, en Misia de kans gegeven de pup "hondenmanieren" bij te brengen binnen de richtlijnen die ik, als leider, haar opleg. En dat werkte.

Kortom, vele wegen leiden naar Rome, bovenstaande is bedoeld als voorbeeld om te laten zien dat zomaar alleen je op de pup richten niet noodzakelijk de oplossing is. Is dus echt een kwestie van kijken, aftasten en echt proberen de lichaamstaal van de honden te lezen.

Ingrijpen.

Een hond die zijn tanden moet laten zien,heeft daarvoor al een legio aan andere signalen gegeven waar ook al niet op is gereageerd.
Mijn mening(en ervaring )is dan ook dat je oudste stress ervaard,er wordt namelijk niet geluisterd naar zijn kalmerende signalen,en nu ook al niet naar zijn laatste (stress)signalen.
Verder moet je het echt niet laten komen.

Let voor de volgende keer eens op of de oudste hond;
*aan de grond begint te snuffelen,
*weg loopt/rug toekeerd,
*gaat liggen,
*gaat rollen op de rug,
*gaat zitten,
* weg kijkt van de jongste,
* een rustige plek zoekt(mand,bench,favo plekje in de tuin)
*Tongelt(likjes over de eigen neus)
*gaat graven,
*gaat zitten krabben.

Dit zijn allemaal signalen dat hij zich niet prettig voelt en/of de jonge hond probeerd rustig te krijgen.
Zie je dit allemaal gebeuren bij de oudste hond ,stop het dan ál,dan hoeft je oudste hond niet tot zijn uiterste te gaan en leert de jongste beter wanneer het echt al klaar moet zijn(door aan te lijnen,in de bench verplichte rust te geven)