LPC in ellebogen en artrose schouders

Beste allemaal,

Na de nodige medische problemen met onze Amerikaanse Bulldog (bijna 2 jaar) hebben we een nieuw medisch probleem..

Onze Tjappie is nu bijna 2 (geboren 7-6-2010). Sinds anderhalve maand begon hij te maaien met zijn voorpoten. Wij zijn naar de DA geweest, en deze vermoedde een neurologisch probleem, omdat hij na lichamelijk onderzoek geen pijnklachten aangaf. Circa 4 weken geleden was hij ineens na belasting kreupel op zijn linker voor poot. Direct naar de DA gegaan, en Tjappie gaf pijn aan in zijn schouder, deze maakte ook een knappend geluid. 3 weken geleden zijn er foto's gemaakt, maar deze gaven geen duidelijke afwijking. Advies; naar specialis Luc Janssens. Hier zijn wij afgelopen vrijdag geweest... Tjappie is hier volledig onderzocht, en er zijn foto's gemaakt van zijn schouders en ellebogen. De diagnose is echter verschrikkelijk... Tjappie blijkt in zijn beide schouders lichte artrose te hebben (vermoedelijk ook scheurtjes in zijn pezen) en in zijn beide ellebogen heeft hij LPC... Ze hebben wat vloeistof weggezogen uit alle 4 de gewrichten om te onderzoeken, deze uitslag krijgen we a.s. dinsdag. Aan de hand van deze uitslag krijgt Tjappie een CT-Scan. Om te bepalen hoe ernstig zijn situatie werkelijk is.. Dat er een groot probleem is is ons nu wel duidelijk. Gezien hij nog jong is maken zitten wij nu met de overweging om hem te laten opereren aan zijn beide schouders (herstel van de pezen) en ellebogen (verwijderen van het bot/kraakbeen)... Hoe dit ontstaan is is ons werkelijk een raadsel. Tjappie heeft geen trauma's meegemaakt oid. LPC lijkt een aangeboren afwijking, maar zijn schouders...

Wie heeft er ervaring met deze situatie's?

Wat ik vooral wil weten is wat de kans op herstel is na operatie aan LPC. In het boekje wat ik heb mee gekregen staat 85%.. echter, op internet lees is dat na een operatie aan LPC er hoe dan ook artrose in de ellebogen ontstaat. Het is dan niet de vraag of.. maar de vraag wanneer en hoe erg.. Daarnaast word LPC meestal ondekt in een vroeg stadium (tussen 4 en 9 maanden), maar Tjappie is bijna 2...

Daarnaast heeft Tjappie nu dus ook al artrose in de schouders wat waarschijnlijk alleen maar erger word..

Zijn er ervaringen en wat is het vooruitzicht?

Ik hoor graag van jullie

Hallo Tjappie

Helaas heb ik ervaring met artrose en elleboog displasy.
Wat mij opvalt aan dit verhaal is dat e.e.a zich nu pas heeft geopenbaard.
Heel vaak lopen honden die hier mee behebt zijn vaak al veel eerder eens mank.
Niet altijd doordat het losse stukje kraakbeen niet altijd op een plek zit waar het zeer doet.
Beide afwijkingen kunnen te maken hebben met elkaar zo ook erfelijkheid en omstandigheden van buitenaf.
De hond heeft in de loop der tijd zijn lopen aangepast om e.v.t pijn te ontwijken.Omdat dit vaak niet de juiste manier van bewegen is kunnen er op andere plekken ook problemen ontstaan.
Onze hond is toen geopereerd door een orthopeed en de ontstane artrose is toen zo goed mogelijk verwijderd en tevens het losse stukje kraakbeen.
Wij hebben met deze operatie een prima resultaat behaald.De enige keer dat er soms nog aan het lopen wat te zien was,als we een een strandwandeling in mul zand hadden gelopen.Een dagje spierpijn als gevolg.
Maar ik moet er wel bij zeggen dat op latere leeftijd zich toch nog meer problemen openbaarden in de vorm van spondylose in de rug.En als gevolg daarvan 2 maal een gescheurde knieband.Omdat onze hond ook naar aanleiding van de spondylose anders en niet goed was gaan lopen.
Conclusie in ons geval.Operatie bleek een succes,maar de algemene conditie van het skelet was niet goed en dit bezorgde later weer andere problemen.
Hoeft niet maar wel iets om rekening mee te houden.

Succes met het verloop en het nemen van besluiten.
vr gr

Beste Eurasier jongen,

Dank voor je reactie. Uiteraard ben ik vooral bang voor de kwaliteit van zijn verdere leven... Hoe gaat het verder.. Daarnaast ben ik ook bang dat Tjappie meer problemen heeft met zijn gewrichten en botten. Ik vind ook dat hij een rare knik in zijn ruggengraat heeft, maar de dierenarts ziet er geen erg in en vind het niet afwijkend. Ik ben dus vooral bang voor wat er na komt.. Heeft het nut om te laten opereren, zoals je aangeeft, heeft hij bij jullie succes gehad, maar wat daarna komt..........

is het geen ocd ? daar zijn de diagnoses van na een operatie goed van, arthrose is niets aan te doen, maar een goed bewegings schema doet wonderen. maar overleg dat met je orthopeed.

heel veel beterschap.

heb het even voor je opgezocht.

Normale elleboog.
Hierbij is voor wat betreft de gewrichten de meest voorkomende aandoening OCD ofwel Osteochondrosis Dissecans. Ik zal hieronder trachten weer te geven in welke gewrichten het voorkomt, wat je kan merken aan de hond en de theorie achter de ontstaanswijze van OCD. Verder gaan we in op de behandelingsmogelijkheden en de noodzaak om vroegtijdig actie te ondernemen indien er sprake is van OCD. Het belang voor de fokkerij en de invloeden op het ontstaan, zullen de revue passeren. OCD is een van de mogelijke onderdelen van het elleboogdysplasiecomplex (ED).
De eerste beschrijvingen in de diergeneeskundige literatuur van OCD dateren al uit de vijftiger jaren, waarbij allerlei verschillende benamingen opduiken, zoals osteïtis, osteochondritis, osteochondrose, en osteochondrosis dissecans. Bij dit laatste wordt vooral aangegeven dat er een los stukje gewrichtskraakbeen aanwezig is in combinatie met een slecht ontwikkeld gewrichtskraakbeen.

Tijdens de ontwikkeling van het skelet is er een fase waarin het kraakbeenmodel via een ingewikkeld mechanisme wordt omgevormd tot bot enerzijds, en aan de uiteinden tot een volledig gewricht met een kraakbenige bedekking anderzijds. In geval van OCD gaat op typische plaatsen in het gewricht iets mis in de kraakbeenvorming, waardoor er een soort kratertje ontstaat in het verder normale gewrichtsvlak. De restanten van de kraterinhoud, het stukje kraakbeen, kan soms nog deels blijven zitten, soms ook los in het gewricht aanwezig zijn.

Dit leidt altijd tot een opruim- en ontstekingsreactie van het lichaam die gepaard gaat met versnelde slijtage van het gewricht.

Het lijkt alsof er de afgelopen 10 jaar een sterke toename is van gevallen van OCD en ED in diverse rassen. Ik denk dan aan een aantal grote dogachtigen, Retrievers, Berner Sennen honden en Newfoundlanders. Hoe kan men dit verklaren?

De diagnostiek (het kunnen vaststellen) van OCD door de dierenartsen is sterk verbeterd: er is meer kennis over het probleem aanwezig zowel bij dierenartsen als bij een groep van eigenaren, en de techniek van de röntgenopnames is sterk vooruit gegaan. Er is een duidelijke objektieve toename van het aantal honden met OCD, het percentage lijders (en dragers) in de diverse populaties wordt groter.

Een of meerdere erfelijke faktoren vormen een heel belangrijke oorzaak. Zeker als men de sterke genetische uniformiteit cq. hoge mate van inteelt in bepaalde rassen in gedachte houdt. Het steeds gebruik maken van een klein aantal succesvolle dekreuen, generatie op generatie, is hierbij het terugkerend probleem.

Andere invloeden op het ontstaan van OCD die worden genoemd, zijn: het voer (teveel energie, teveel eiwit, teveel Calcium, verkeerde Calcium-fosfor verhouding), de snelle groei, trauma en verkeerde bewegingen, zoals een val of wild spelen met andere honden of langdurige belasting al op jonge leeftijd. Persoonlijk, denk ik dat het belang van de laatste factor sterk overdreven wordt: het kan een aanleiding zijn doch meestal geen oorzaak.

De meest bekende plaatsen in het skelet waar OCD kan voorkomen zijn: schouder, elleboog, knie en hak. De typische lokalisaties in de respectievelijke gewrichten zijn: achterrand bovenbeenkop (schouder), binnenkant uiteinde bovenbeen (elleboog), buitenste uiteinde bovenbeen (knie) en binnenste rolkam hakbeentje (hak). Meestal beginnen deze afwijkingen zichtbaar te worden vanaf 3 a 4 maanden. De meest gehoorde klacht van de eigenaar is die van een kreupelheid die wisselend in ernst is. Vaak zijn bij de eerste passen na opstaan de klachten het duidelijkst en worden ze minder na even gelopen te hebben. Langdurige belasting kan de klachten verergeren.

Beste Willemijn,

Dank voor je reactie. Het is geen OCD. De diagnose is echt LPC. In het foldertje wat ik heb mee gekregen van Luc Janssens wordt aangegeven dat de kans op herstel na operatie circa 85% is. Dit vinden wij zeker de moeite waard om te overwegen.

TJAPPIE..... je hebt gelijk, het wordt onder dezelfde noemer genoemd.

LPC LPD OCD ....het lijkt op elkaar, ik heb het even opgezocht op internet.

LPALPA staat voor Los Processus Aconeus. Het Processus Aconeus is een stukje bot aan de achterkant van het ellebooggewricht. In de groeifase hoort deze vast te groeien aan de ellepijp. Wanneer dit niet gebeurt blijft het Processus Aconeus loszitten en irriteert het omliggend (bot-)weefsel. Dit veroorzaakt pijn en ongemak bij het bewegen. Ook in dit geval geldt dat het losse stukje bot zo snel mogelijk moet worden verwijderd, voordat er artrosevorming optreedt.

Elleboogdysplasie bij de hondOCD, LPC, LPA en incongruentieElleboogdysplasie is een verzamelnaam voor verschillende aandoeningen die problemen aan de elleboog kunnen geven, zoals LPC, OCD, LPA, een incongruentie in de elleboog of een trauma. Deze aandoeningen zorgen voor pijn van de ellebogen, wat resulteert in kreupelheid. Elleboogdysplasie kan in één of beide ellebogen voorkomen, wanneer beide ellebogen zijn aangedaan zie je vaak niet veel aan hond, omdat hij dan ‘synchroon’ kreupel loopt.

ik zou opereren...je hond heeft een goeie kans, de diagnose is goed na behandeling.

Beste Willemijn,

nogmaals dank voor je reactie.

Het probleem waar ik echter mee kamp is dat hij niet alleen LPC in zijn ellebogen heeft, maar ook al artrose vorming in zijn schouders (door onbekende oorzaak). Daarnaast als ik google staat eigenlijk overal vermeld dat een operatie aan LPC er altijd voor zorgt dat er artrose ontstaat in het bot. Dat zou dus betekenen dat hij niet alleen artrose zou hebben in zijn schouders, maar ook in zijn ellebogen.. en ik vraag me dan af wat zijn kwaliteit van leven dan is..

ik weet uit ervaring dat een hond met artrose een prima verwachting heeft, onze Trix heeft ook artrose, is nu 8 jaar oud en heeft al langer dan 3 jaar artrose.

maar onze Tjappie is pas 2.. en wie ben ik om egoïstisch te zijn en hem te laten doorsukkelen.. Begrijp me niet verkeerd, ik heb alles voor hem over, maar ik wil niet dat hij de rest van zijn leven in pijn moet leven..