Eerste zwemles Doby...

Zoals een aantal onder jullie al weet, wil ik graag dat mijn labrador (vandaag 4 maand) een echte labrador wordt. En daar hoort zwemmen bij.

Wij dus op naar een grote plas waar het heerschap zwemmen kan, zelfde plas als waar hij laatst per ongeluk in gesukkeld is...
Nu is er bij die plas maar één plek waar de oever langzaam dieper wordt. Op naar die plek dus, onderweg ernaartoe goed oplettend dat Doby er niet al vroeger induikt en dus weer plots in het diepe zit. Het is echt niet de bedoeling dat het manneke op die manier schrik opdoet en van zijn leven geen water meer zien wil!

Zonder ongelukken raken we tot bij dat strandje. Zoals elke keer schrik ik ervan dat het maar zo'n klein strandje is. Op de één of andere manier is het altijd groter in mijn hoofd.
Baasje geeft het goede voorbeeld en stapt (goed voorbereid met rubberen sandalen aan haar voeten en een kort shortje om haar kont) het water in, schoorvoetend gevolgd door een pup die het allemaal nog een beetje eng vindt, maar de afkoeling door het water ten zeerste appreciëren kan.
Steeds een stapje dieper en dieper tot hoera!!! hoera!!! het pupje zwemmen moet. Helemaal zoals het baasje dat in gedachten had, zwemt het manneke een rondje rond het baasje. Hoera!!!

Na het rondje besluit hij dat dit wel voldoende is voor een eerste keer, het blijft toch een beetje eng, hoor. En toen, toen had ik dus hetzelfde moeten besluiten. Toen, toen had ik dus uit het water moeten gaan en gezellig wandelend terugkeren naar de auto.

Maar nee, hoor: wie luistert er nou in godsnaam ooit naar dat stemmetje binnenin? Dat stemmetje dat het achteraf altijd bij het juiste eind bleek te hebben, maar wat op het moment zelf altijd raad geeft die je niet horen wil.
Dus ja, hoor: het baasje blijft in dat water staan, hopend dat haar pup nog eens een zwemmetje zal doen.

En dat is de pup inderdaad van plan, alleen niet zoals het baasje dat in gedachten had. Die pup besluit namelijk dat langzaam in het water gaan voor mietjes is, echte honden nemen de korste weg naar hun baasje en die is, jawel, hoor: langs een steil stuk oever...
Ik roep nog dat hij daar moet blijven, mijn moeder roept nog dat hij naar haar moet komen, een ander baasje probeert hem nog de pas af te snijden, maar daar zie ik mijn pup de oever af hobbelen, wetend dat ik nooit op tijd bij hem kan raken, heupdiep staand in dat water waar de bodem bestaat uit oneffen, glad zand waar ik erg langzaam stappend al moeite moet doen om niet te vallen.
Maar misschien hoeft dat niet? Misschien loopt allemaal prima af? Misschien lukt het hem wel?
Dan zie ik mijn pup glijden, steeds sneller de met een glad groen laagje (ook dat nog!!! Moest dat nu echt??? Dat is er anders helemaal niet!!!) bedekte oever af. Oh jee, als dat maar goed gaat!
Verstijfd sta ik te kijken hoe hij nog probeert om zijn afdaling tegen te houden. Verstijfd sta ik te kijken hoe hij het water inplonst. En verstijfd sta ik te kijken hoe hij helemaal onder water verdwijnt, kopje voorop.
Een proestende pup duikt terug boven water en weet niet hoe snel hij die oever terug op moet raken, verbazend genoeg lukt het hem nog ook.
Water? Nee, hoor, NIET MEER VOOR MIJ !!! lees ik op zijn druipende kopje...

Daar sta ik dan. Met al mijn voorbereiding en mijn mooie plannen...
En een pup die voorlopig wel genoeg water heeft gezien...

Hihi, arme Doby . Maar ehm... even serieus... Begint het niet een beetje een obsessie van je te worden om Doby het water leuk te laten vinden?

Ik ben druk bezig met zijn socialisatie: aan kinderen, aan honden, aan vreemde mensen, aan verkeer, aan skaters, noem maar op. Voor een hond waar je later jachttraining (met dummies) mee wilt doen, hoort watergewenning daar ook bij.

Hij zal water waarschijnlijk nooit zo leuk vinden als mijn Caedlih (die zomer en winter geen plas voorbijlopen kon), maar bij warm weer gaat hij graag in het water, al is hij nu wel voorzichtiger geworden: geen prachtige luchtsprongen meer en geen steile oevers meer... (wat eigenlijk wel een opluchting is).

Die Doby toch!

haha, ben je mal , jouw pup weet nu dat het heerlijk is hoor, geloof me maar, de volgende keer gaat tie er echt wel weer in, samen met jou bij het ondiepe weer.

alle begin is even moeilijk, maar je pup heeft het geproefd, zou me geen enkele zorgen maken..

de volgende keer weer lekker bij het ondiepe erin.


verwacht de volgende keer leuke fotoos van jou labrador.