Imani moest onder het mes...

Imani is geboren met 2 extra hubertusklauwen, normaal hoeft dit geen problemen te geven, ook al hoort het niet bij het ras.
Ondanks dat ik regelmatig de nagels knipte groeide de nagels van de 2 hubertusklauwen toch helemaal krom & in de voetkussentjes.
Dus hebben we besloten ze te laten verwijderen.

Afgelopen dinsdag (29 mei) was het zover Imani moest onder het mes, een heel eenvoudige in greep die dagelijks gedaan wordt maar toch was ik weer dood nerveus!
Zij had natuurlijk geen flauw idee wat haar te wachten stond en was dan ook heel relaxed bij de DA.
Na een controle moest ze met de assistente mee, bij haar sterrilisatie bleef ik er bij tot ze onder narcose was deze keer ben ik vast weg gegaan.
Imani haar ogen werden ineens héél grote toen de assistente haar mee nam en ik de andere kant op ging hihi

3 uurtjes later kon ik haar weer ophalen!
Ze was nog behoorlijk suf en heel wiebelig op de pootjes, ze had een kap omgekregen en daar moest ze ook erg aan wennen

De operatie was goed gegaan en de pootjes zagen er erg netjes uit, dus op naar huis
De andere 2 vonden het maar vreemd; Sheila stak direct haar hoofd in de kap om te kijken wie daar in verstopt zat...


Woody vond het maar eng & gromde naar haar...




Sheila probeerde eerst nog even een aantal keer of die kap er ook af kon, zodat ze hem als frisbee kon gebruiken, maar als snel had ze door dat Imani er toch echt aan vastzat... dus werd Imani lief door haar verzorgd
Woody vertrouwde het echt niet als Imani ook maar een beetje te dicht bij kwam ging zijn lipje even omhoog en kwamen er een paar mooie tanden te voorschijn om heel duidelijk aan te geven dat hij niet van die kap gediend was.





Omdat Sheila die kap nog steeds wel interessant vond hebben we Imani de eerste nacht bij ons op de slaapkamer gelegd zodat we wat meer controle hadden; dat werd al gauw naast mij in bed
Ze zal wel denken; je kunt me toch niet weigeren ik ben nu zielig!
Midden in de nacht stond ze ineens voor de deur ze hoorde de andere 2 op de gang en wilde daar ook wel graag heen dus terug naar de rest en lekker in hehet eigen mandje... had ik m'n bed ook terug

Dat ging goed en Sheila liet de kap ook met rust
We zijn nu 2 dagen verder en het gaat prima, de wonden zien er goed uit, de eetlust had ze diezelfde dag al terug en ze rent alweer rond.
Ze is ook al meer aan de kap gewend
Vanochtend wilde ze met Woody spelen maar hij vertrouwd die kap nog steeds niet, toch blijft ze proberen alsof ze zeggen wil; ik ben het! Imani!

Volgende week gaan de hechtingen eruit en dan kan ze weer ravotten & spelen!

Leuk verslagje, Simone, vooral van hoe de andere honden reageren op de kap. Beterschap voor Imani's pootjes, maar zo te lezen komt dat wel goed.