Meet Rivka

Ik kreeg vanochtend telefoon van mijn ouders, mijn oma was overleden op 93 jarige leeftijd.
Ik vind het vreselijk, maar ze was gewoon erg moe. Jammer genoeg heeft ze Rivka nooit kunnen zien.
Mijn ouders zijn al de hele dag daar. 

Maar rivka moet nog steeds uitgelaten worden enzo en dat houd me nu bezig.
Zo ging ik net even met haar de tuin in. 
Ik heb een fietskar en daarmee wil ik zelfstandig met haar naar de cursus kunnen.
Over een kleine maand begint de puppycursus en dan wil ik dat ze er goed aan gewend is.
Dus vandaag gingen we weer even oefenen. Ik laat haar rustig in de fietskar gaan, met een kontje. En in de fietskar liggen soms nog wel eens snoepjes En ik beloon haar met mijn stem.

Maargoed dat hebben we even heel kort gedaan en toen was het weer genoeg. Dus liep ze lekker door de tuin en ik pakte de camera erbij. Ze was lekker aan het spelen en dollen. Dus ik heb weer wat foto's.

Ik ga ze even sorteren en dan krijgen jullie weer een collage

Gecondoleerd met je oma.

Gecondoleerd Iris! Wat rot! Hopelijk kan je nu wel veel steun hebben aan Rivka

Iris,

Gecondoleerd

Ah wat een doetje!

En je hebt groot gelijk hoor. Ik was 12 toen ik mijn eigen hond kreeg. Een mechel x duitsedog uit het asiel. Een hele uitdaging. Maar met de hulp van mijn ouders is hij mijn beste vriend geworden. Helaas is hij maar een klein jaartje bij ons kunnen blijven en overleed hij op 2jarige leeftijd. Daarna 2 husky's gehad, Roan en Silver, ook beide herplaatsers. Roan hebben wij weer moeten herplaatsen, omdat hoe hard ik ook probeerde. Het was gewoon de match niet. Silver is nu nog steeds bij ons. En ik zit nu dicht bij de 18 jaar, en ik heb nu bijna een jaar ondertussen er Blue bij. Mijn schatjes, mijn honden. Ik betaal alles voor ze behalve de nodige dingen zoals het voer en de dierenarts. Maar de cursussen, riemen, halsbanden, koekjes en botten. Alles voor mijn rekening. Dus ik geef je groot gelijk hoor. Honden zijn veel leuke dan nieuwe kleren.

Veel plezier met je nieuwe vriendje.

Lieve Iris
Gecondoleerd met het overlijden van je oma. Wat triest zeg! Dat brengt natuurlijk wel een beetje schaduw over je roze wolkje met Rivka. Ik denk echter wel dat het nu juist goed is om haar in je leven te hebben gekregen. ZIj kan je helpen met je verdriet en helpen om toch nog een lach op je gezicht te brengen. Heel veel sterkte, en fijn trouwens dat Rivka wel het vlees van Prins eet. Dan is het niet zo heel erg om te wachten op je bestelling

Mijn excuses, Nogmaals gecondoleerd met het verlies van je oma. Veel sterkte gewenst.

gecondoleerd!

Gecondoleerd met je oma.
Annette & de drie boefjes, mooi gezegd, ik ben het helemaal met je eens

Mijn oma was altijd positief. 
Daar kwam echt nooit iets negatiefs uit.

Zij zou niet willen dat we allemaal heel erg verdrietig zijn.
Natuurlijk zijn we verdrietig, maar ik probeer gewoon door te gaan. En lekker met Rivka bezig te zijn. 
Dat had mijn oma niet anders gewild.

Het is nu alleen even kijken hoe wat dat gaan regelen dat er altijd iemand voor rivka thuis is.
Mijn ouders moeten nu veel weg, maar dat gaat wel goed komen.

Het enige wat nu nog een beetje lastig is, is de crematie dag. Dan kan ze echt niet mee en wij moeten er allemaal heen. Maar daar heb ik ook al een topic over geopend.

Er is dus iemand in mijn leven gekomen en iemand is weggegaan...

RIP Oma

Hier nog eventjes de fotocollage van vanmiddag:

Veel sterkte met het verlies van je oma!

Gecondoleerd met je oma...
De mijne heeft helaas ook niet lang genoeg geleefd om Elphaba ooit te kunnen ontmoeten/zien. Blijft toch zo een pijnlijk ding hè.

Sterkte en genietze van je kleine meid hè nu helemaal want in dit soort tijden zijn ze de beste steun die hondjes van ons !

Wat een mooie foto's vooral die rechts boven.

wat een prachtige foto´s maak je toch

Dankjullie.

Gisteren zijn we met zn allen naar oma geweest. Ik had haar nog niet 'dood' gezien.
Nou weet ik van mezelf dat ik het echt heel akelig vind om doden te zien, op een of andere manier wil ik daar liever niet te lang bij zijn, terwijl ik met dieren er heel veel waarde aanhecht deze nog een keer te kunnen aaien.

Naja iedereen moest mee en dus ook Rivka.
Dat was wel een enorme steun voor mij. Ze houd niet zo van auto rijden, maar we moeten het toch oefenen.
Dit keer piepte ze een stuk minder en zocht vooral steun bij mij. Super dus.
Daar aangekomen, waren er natuurlijk ook andere familieleden. Nou vond ik het niet zo prettig om naar oma te kijken met allemaal mensen om me heen. Doe dat liever met alleen ons gezin. 
Maar ik durfde niet zo goed, dus hebben rivka en ik even een rondje om het bejaarde tehuis gelopen. 
Daarna heb ik even op het terrasje gezeten voor de kamer van oma.
Mijn tantes waren natuurlijk erg nieuwsgierig naar haar, dus die kwamen even kijken. Rivka deed het super, niet opspringen en gewoon rustig zitten terwijl ze geaaid werd.
En iedereen werd een beetje opgevrolijkt door haar.

Daarna zijn de andere mensen voor mij even weggegaan en zo konden we even met zn viertjes/ vijfjes afscheid nemen. Rivka mocht ook mee de kamer in, maar ik vond het wel zo netjes om haar dan vast te houden en dat ga mij ook steun. Echter toen ik door de deur liep, schrok ik me van het nare gevoel dat daar binnen was. Ik zag mijn oma op bed liggen, maar het was voor mij niet meer oma, dit was gewoon een lijk. Dus de tranen rolde over mijn wangen en ik had een heel kil en koud gevoel. Ik ben dus met rivka weer naar buiten gelopen en ben met haar weer in de auto gaan zitten. Zij viel rustig op mijn schoot in slaap.

En daarna zijn we weer naar huis gereden. Voor zowel rivka als voor mij was het een zware dag.
Maar we hadden steun aan elkaar, ik hielp haar in de auto en zij hielp mij bij oma.

We hebben al een echte band.

Nog een voordeel aan dit hele gebeuren. Rivka is een soort van gesocialiseerd met 'de dood'
Hoop alleen niet dat ze het nodig gaat hebben

Vanochtend merkte ik dat mijn vader erg verdrietig was, het was zijn moeder.
Ze zouden rond half 10 naar mijn oma gaan om allerlei dingen te gaan regelen.

Dus ik bedacht dat het misschien zou helpen als hij even zou gaan wandelen. Dus ik, mijn vader en rivka de auto in. Om even naar een afgelegen plekje te rijden om met rivka te lopen, ze kan daar veilig los. t was 3 min rijden en het ging al weer beter in de auto. Daar aangekomen hebben we een stukje gewandeld en toen kwamen we een man tegen met 2 ierse setters. Ze haddn een rustige lichaamstaal, dus rivka mocht wel even kennis maken.
Ze waren natuurlijk veel groter dan rivka en rivka ging netjes liggen terwijl zij haar besnuffelde. Ze deed het super. Liet even weten dat ze er niet van gediend was dat ze zo wild deden. Ze heeft maar heel even kennis gemaakt, want die man en wij moesten weer door.

Nou zijn mijn ouders weer naar oma en rivka ligt te slapen als een roosje. 

Ben trots op haar

Wat mooi dat ze zo'n steun voor jullie is in deze moeilijke tijd. 

Fijn dat ze zo'n steun voor jullie is en dat het beter gaat met autorijden. Sterkte nog!!

Heel veel sterkte met het verlies van je oma,het doet altijd pijn om een dierbare te verliezen. En nu komen alle herrinneringen van haar naar boven .Je vader zal je liefde en die van je pupje wel nodig hebben,daarom ook gecondoleerd aan je vader en verdere familie en kennissen
Ik leef met je mee,nogmaals sterkte
Veel liefs noella en igor

Wat fijn dat jullie steun vinden bij elkaar.

Wanneer gingen jullie trouwens beginnen met puppycursus?

Wat is ze leuk! Word helemaal nostagisch van. Amper een jaartje geleden was Nero ook zo klein en schattig. Schattig is hij nog steeds, klein allang niet meer.

Geniet maar lekker van Rivka!

Rivka doet het nog steeds super, ik heb gisteren nog kippensnoepjes voor dr gedroogd, nou ze stond bij het snijden al te kijken: Lekker, wanneer krijg ik het?.
Nou vanochtend was het droog, dus dat moest even geproefd worden. Ze vond het heerlijk.

Vanmiddag gaan we naar de dierenarts, voor een check en de 2e enting. Spannend. 
Snoepjes gaan dus zeker mee. Want de dierenarts is hartstikke leuk joh

Succes bij de dierenarts

Oke, Succes bij de dierenarts

Allereerst gecondoleerd met je oma.

Wat een schattige pup en wat goed om te lezen dat je er zo mee bezig bent en er alles voor over hebt. De foto's vind ik heel mooi. Alvast heel veel plezier met de puppytraining! (al moet je nog even wachten )

We zijn net terug van de dierenarts.
Rivka vond het natuurlijk maar wat spannend, nieuwe omgeving, andere geuren...
We waren 5 min te vroeg dus we moesten even wachten, dat was wel prettig voor Rivka.
Toen kwam de persoon voor ons de behandelkamer uit. Met en grote hond. Spannend voor rivka en de hond was helemaal gefocust op rivka en aan zijn houding te zien, niet echt vriendelijk.
Rivka ging dus bij mijn benen zitten en ik heb mijn been, ter bescherming, voor haar gezet.
Het ging goed en de hond ging weer weg.

Toen waren wij dus aan de beurt.
Ze hoefde niet meteen op de tafel, maar mocht eerst even lekker snuffelen en ze kreeg van de dierenarts een snoepje. Helemaal leuk natuurlijk. Toen is ze gewogen en ze is 6.2 kg. Die weegschaal was eerst ook spannend, maar met een lekker snoepje erop vond ze het toch wel leuk.
Daarna moest ze de tafel op. Ook daar mocht ze weer even aan wennen, voordat er iets gedaan werd.
De dierenarts was heel rustig en nam alle tijd om rivka op haar gemak te stellen. 
Niks werd geforceerd en dat vond ik persoonlijk heel prettig en rivka vond het op deze manier ook niet eng.
Ze heeft geen kik gegeven. Netjes haar enting gehad. 
En de dierenarts was ook goed op de hoogte van het defecte gen van de collie-achtige. Natuurlijk had ik dit ook bij het paspoort zitten.

Al met al een positieve ervaring voor Rivka. 

En morgen is de visboer in het dorp, dus dan gaan we even kijken of er nog iets lekkers is voor rivka.
En ik neem haar mee ter socialisatie.

Wat goed van je dierenarts dat die de tijd nam.