Angst met vluchtreactie tijdens de wandeling

Hoi! Af en toe als ik met Famke ga wandelen kan ze erg schrikkerig reageren van allerlei alledaagse dingen in de omgeving. Bijvoorbeeld een hondje in een mand op de fiets die naar haar blaft, een vrachtwagen die langs rijdt, bouwvakkers met machines, iemand die iets laat vallen. Haar eerste reactie is dan rechtsomkeert naar huis gaan (waarvan ik denk dat het vrij natuurlijk is). Ik probeer het geluid altijd te negeren en gewoon door te lopen, maar ze trekt zo hard terug dat haar ademhaling niet meer goed wil en ergens in mijn hart vind ik het ook wel cru om haar mee te slepen als ze zo bang is. Meestal als er aan het begin van de wandeling iets mis gaat en ik haar alsnog meekrijg, blijft ze de hele tijd extreem op haar hoede. Ik vind dit erg vervelend voor haar want zo kan ze natuurlijk niet genieten van de wandeling en ik evenmin. Heeft iemand tips hoe ik dit het beste kan aanpakken?

droop had dat toen we hem net hadden,
ik ben toen op me hurken gaan zitten, en als hij dan bij me kwam bleef ik nog effe zitten, aai de droop en stond langzaam weer op,
nu heeft hij er niks geen last meer van,
alleen als hij een vrachtwagen hard hoor remmen of een motor hard rijdt, dan komt hij bij me staan, en wacht dan tot ik weer loop,

Hou oud is Famke en hoe lang is ze al bij je?

Heb je het wandelen rustig opgebouwd, dus eerst in een rustige omgeving en kort en daarna uitbreiden?

Hallo Robin en Famke,
je geeft aan dat je hond bang is voor aller daagse dingen,je kunt je afvragen hoe dit zo gekomen is. Is er in het verleden iets gebeurt waar je hond van geschrokken en hoe is er toen mee omgegaan. Je geeft aan dat je dit gedrag gaat negeren, maar als jij met je hondje op straat gaat lopen ben je al gespannen, jou hond merkt dit aan jouw gedrag. Je geeft de spanning door, wat je moet doen is proberen zelf heel erg gerust zijn, duidelijk zijn.
Jou hond wil van jou duidelijkheid, ik ben bang,jij bent bang voor mijn reactie daarom ga ik dit gedrag vertonen. Ga niet dit gedrag negeren, ga je hond leren dat er geen gevaar dreigt, je hond ziet jou als roedelleider, zolang jij je gedrag niet gaat veranderen wordt het alleen maar erger.
Zoek een iemand die jou gaat vertellen,gaat begeleiden en gaat vertellen hoe je dit moet oplossen, ga niet met voer trainen, je hond wordt dan beloont voor het angstgedrag, je kunt de hond wel belonen als deze het goed heeft gedaan. kijk op mijn site,hondenprobleemgedrag.

Famke is nu 5 en is iets meer dan een jaar bij ons. We hebben de eerste maand eigenlijk alleen een blokje om het huis gedaan. Maar dat lijkt ook de plek te zijn waarbij ze het meest angstgedrag vertoont. Het is niet zo dat ik gespannen ben tijdens het lopen, want dit gebeurt lang niet altijd. Vaak genoeg loopt ze gewoon langs een vrachtwagen heen.

Ik zou niet weten wat eerder mijn reactie eerder was, eerlijk gezegd. Ik denk eigenlijk wel dat ik haar eerder rustig probeerde te krijgen door te aaien, maar ik denk dat ik haar daarmee beloond heb?

Hoe heb je de socialesatie periode aangepakt ?.

Mvg Jasmijn.

Famke was een herplaatser, dus daar zijn we niet bewust mee bezig geweest.

Als het een herplaatsertje is, ben ik bang dat de vorige eigenaar de socialisatie niet of niet goedgenoeg heeft aangepakt. En ben ik bang dat dit klusje nu bij jullie ligt, het is hierbij van belang dat jij/jullie rustig blijven staan (hakken in het zand.) De hond moet aan jou/jullie houding gaan opmerken dat er echt niets aan de hand is,

misschien is het een idee om met een kop koffie/thee aan de rant van het fietspad/weg te gaan zitten om de hond te laten wennen aan de dingen waar hij bang voor is.

En misschien is het toch ook handig om hier een stukje burgeleiding in te krijgen.

Mvg Jasmijn.

Ok, dankjewel voor je reactie!

Die kop koffie aan de rand van het fietspad!!!  ik zie het helemaal voor me!

Maar er zit wel degelijk iets in: hier ook een herplaatstertje dat veel dingen niet kende.  Ik heb gemerkt dat zij goed over een eerste schrik heen kwam als ik haar maar toe stond om uitgebreid te kijken. Dus juist naar dat wapperende zeil gegaan, juist naar dat bruggetje... alles heel langzaam zonder al te veel aandacht eraan te geven. Bij sommige dingen duurde het even maar het heeft echt geholpen. Kijken ( op veilige afstand) is voor haar een manier om te snappen. Nog steeds sta ik af en toe stil met haar, laat haar uitgebreid toekijken hoe iemand zijn auto leegruimt, staan rustig een minuut te staren naar een plastic zak etc. Ik weet nl, dat anders de rust helemaal uit de wandeling is.

Het klopt helemaal wat je schrijft Bella.
Mvg Jasmijn.