Toch de knoop doorhakken...we zien het niet meer zitten..

We hebben onze Gijs nu al vanaf 7 weken, en hebben al vanaf week 8 problemen met Gijs.
Gijs is een Heidewachtel..
Hij is nu 7 maanden oud..en echt hebben al van alles meegemaakt met hem.
Gijs kan onwijs lief zijn, en aanhankelijk, maar Gijs heeft ook een andere kant.
Gijs wil niet gecorrigeerd worden.
Dan gaan alle stoppen door, en word agressief.
Hij blaft, haren overeind en gaat in de aanval..bijten waar hij je pakken kan.
We hebben cursussen gedaan, zelfs mensen thuis gehad, en iedereen geeft ook eerlijk toe dat Gijs een geval apart is.
Harde aanpak heeft hij nodig.
Hij heeft ook meer ontzag voor mijn man ..
Maar voor mij en de kinderen is het een drama.


Nu gaan we elke dag echt met hem eruit, we houden van wandelen, en Gijs komt echt niks tekort, beweging krijgt hij echt voldoende.
Hij luistert dan perfect..raar maar waar, alle commando's gaan super.
Blijft in de buurt komt meteen terug, niks mis mee..
Maar Gijs heeft energie voor 10, is niet moe te krijgen.

Gijs heeft mij nu al zo vaak gebeten..
Dat ik die grens al voorbij ben, de kinderen staan er dan vaak bij te janken.
Het is ook niet leuk meer.

Wat moet je, we willen hem laten castreren, maar er werd er wel bij vermeld dat het gedrag wat ze nu hebben ontwikkeld dus houden.
Dus ja wat moet je dan.

Ik blijf het gewoon zo moeilijk vinden, zou zo graag willen dat het goed kwam.
Maar ik weet het niet meer.
Elke dag dat hij niet lelijk doet kan ik genieten en die zijn er ook hoor, maar hij heeft soms dagen dat hij de hele dag om alles lelijk kan worden.

Laat de kids nooit alleen met Gijs omdat ik hem echt niet vertrouw.

Zou Gijs toch beter af zijn bij iemand alleen, 1 baas geen kinderen..want werkelijk hoe drukker de kinderen hoe drukker Gijs is.
Ze weten al precies wat ze niet in huis mogen doen, vanwege Gijs, maar af en toe denk ik wel eens..mijn kinderen moeten ook kind kunnen zijn in hun eigen huis.
Nu draait alles om Gijs..iedereen past zich aan.
We houden ons aan een strak schema, om Gijs zijn gedrag normaal te houden.
Maar ik ben op.

Voor Gijs is het niet leuk, en ik denk wel eens, volgens mij is hij hier gewoon niet gelukkig..soft ik weet het.

De fokker laat niks meer van d'r horen..heb de problemen al vanaf week 8 aangekaart.
Had ook zo graag willen weten of zijn broertjes en zusjes ook dit gedrag vertoonde, maar ze wil niks doorgeven.
Ook advies..maar het enige wat ik dan te horen krijg, is jammer, ze staan er om bekend dat ze de ideale gezinshonden zijn, en trap niet in zijn mooie lieve bruine ogen..aanpakken en hard aanpakken.

Daar schiet je dan niks mee op.

Jammer maar weet het gewoon even niet meer..zo zijn we niet gelukkig...

bah wat een rotsituatie!!!!!
zo te merken is Gijs niet erg gelukkig maar jullie ook niet.....

ik kan natuurlijk geen beslissingen voor je nemen maar als alles maar om 1 ding draaid en je hebt alles al geprobeerd....

heeeeeeeeeeeeel veel succes

Pfff, rot situatie indeed!
Jeetje, je ehbt al zoveel gedaan en je hebt ook nog kinderen en jezelf. Heel veel succes!
Hebben jullie enig idee wat jullie willen gaan doen?

Liefs,

Ja me man heeft het gewoon helemaal met hem gehad, hij kwam vandaag weer uit zijn werk, en hoorde Gijs al buiten grommen en blaffen tegen mij.
Hij had me vandaag ook weer aardig te pakken in me polsen..
Sara me dochter was aan het huilen..

Weet je je hebt al zoveel mensen en hulptroepen igeschakkeld en elke keer blijf je hoop houden.

Mijn man zegt ...moet hij dan de kinderen bijten voordat jij hem eruit zal doen.
Het is heel stom natuurlijk maar eigenlijk is dat wel zo..
Mijn kinderen heeft hij nog niet gebeten, maar wel heel vee kleren..en schoenen enz.
Wel grommen en tanden bloot, maar alleen bij mij en bij me man gaat hij echt in de aanval.

Als ik het dan hier zo weer schrijf denk ik ..jee Lein waar ben je mee bezig...en dat is ook zo.

Onze trainer heeft ook gezegt dat hij het knap vind dat we zoveel geduld hebben ..

Maar bij me man en eigenlijk ook bij mij, is het nu aan het opgaan.

Voel het echt als falen...stom he!!

Tuurlijk voelt het als falen,
dat ken ik hoor...en nog steeds dat ik denk van..had ik niet iets anders moeten doen met Lucky...
Maar soms kan je het niet anders doen dan uit handen geven, en ik heb dat goed gedaan want die van mij is ongeloofelijk goed terecht gekomen, een huisje dat ik haar zelf niet heb kunnen geven...

En als hij al doet grommen en tanden bloot naar je kindere, nou ik zou het ook wel weten...

Moeilijke keuze..

veel sterkte gewenst met het maken van die keuze...

Liefs,

Lein,

Ik heb je net een PB'tje gedaan.

Een Heidewachtel hard aanpakken is niet verstandig, want het zijn geen harde honden.
Ik ben een ervaringsdeskundige, en ga al mijn hele leven met dit ras om.
Te hard met hem om gaan kan hem beschadigen.

Hoe lang kan Gijs alleen zijn, en kan hij met katten?

Marijke

Ja wil dan ook echt weten dat hij ergens kan wonen waar hij misschien wel gelukkig zal zijn.
Heb jij ook een hondje gehad wat gewoon niet ging.
Echt ik denk dan vaak, ligt het aan ons..je krijgt dat te horen van had je maar een ander ras moeten nemen....nee onze vorige hond was ook een jachthond..en we wisten waar we aan begonnen...
maar echt genieten kunnen we niet van Gijs..en daar word ik zo verdrietig van...

Naar een asiel brengen dat lijkt me zo verschrikkelijk..heb jaren in asiels gewerkt..en met honden daar gewerkt, en weet ook wel dat het daar wel goed kan komen, maar toch!!!

Ik wil dan echt weten waar hij komt, en zou ook dolgraag contact houden..

Voel me schuldig al dat ik de gedachten heb om hem weg te doen..
Verdrietig en wanhopig zijn we gewoon...
Het kan gewoon niet langer zo doorgaan..

bedankt voor je lieve woorden..

Het is net of ik een dejavu heb.
Wij hebben precies hetzelfde mee gemaakt met onze eerste hond.
Van af het begin af aan al heel erg bezitterig op alles wat hij in zijn bek had, grommen en bijten naar de kinderen (toen 8 en 10 jaar oud). Ook wij hebben getraind en zijn met gedragstherapeuten in de weer geweest maar die wisten het uiteindelijk ook niet meer. Tot hij toen hij net 1 jaar was mijn man in blinde agressie aanviel en aan bleef vallen. Zomaar vanuit het niets. Mijn man zat op de bank tv te kijken.
Toen was bij ons de maat echt vol. Hij moest weg.
Gelukkig hadden wij wel goed kontakt met de fokker en zij heeft de hond toen terug genomen en uiteindelijk weten te plaatsen bij een alleenstaande honden trainer en dat lijkt nu dan wel goed te gaan.

Ik denk ook dat je nu voor je gezin moet kiezen. Met een degelijke hond is niet te leven. zeker als er kinderen mee gemoeid zijn. Helaas is het moeilijk om een degelijke hond te herplaatsen. Zeker als de fokker het af laat weten.

Heel veel sterkte hiermee want ondanks alles is en blijft het moeilijk om je hond weg te moeten doen.

Goh Lein wat een rotsituatie.

Ik ben altijd van mening dat een hond geen harde aanpak nodig heeft. Een hond wil niet aangepakt worden maar juist met liefde behandeld worden. Je schreeuwt om positieve aandacht en is nu in onmacht en daardoor gaat hij bijten. De stoppen slaan door omdat hij zich niet begrepen voelt.

Ik wil en kan je helpen. Je mag me PB-en en we kunnen een afspraak maken. Afstand moet in dit geval geen bezwaar zijn om elkaar te moeten.

Geef niet op want het is op te lossen.

Groetjes van Esther

Ook ik heb sterk het gevoel dat dit op te lossen valt. Het gedrag is extreem, maar het heeft een oorzaak, vind die oorzaak, neem die weg en je hebt een heel andere hond. En zeven maanden is midden in de puberteit, Christo was ook een ramp rond die tijd. Twee maanden verder en ze zitten weer in een heel andere periode, doen weer hun uiterste best voor je...

Ik kan me wel voorstellen dat je met je handen in het haar zit. Christo heeft me nooit gebeten, maar grommen en snappen naar me, wel degelijk, me ineens de weg versperren, dat deed hij ook, stomvervelend was dat. Sinds zijn castratie (op latere leeftijd) is dat eigenlijk nauwelijks meer voorgekomen, dus dat helpt toch wel iets hoor.

Met een herplaatsing en de uitkomst van zo'n herplaatsing moet je ook heel lang leven, dat hakt er toch ook in. Dus ik hoop dat je Esther's aanbod aanneemt.

Met vriendelijke groet,

Linda.

Jeetje wat vervelend, ik hoop dat je een goede oplossing mag vinden!

ja lein, ik hoop ook dat je het aanbod van eshter aanneemt, geef het nog een kans, weet wel dat je alles geprobeerd hebt, een harde aanpak werkt averechts altijd.

zeker als de afstand geen probleem is, zeven maanden een puber, je kan er nog heel veel mee doen.
als je dit niet nog even probeert , vraag je je misschien altijd af, had ik maar.

wens je veel succes. proberen waard.

willemijn.

Lein,

Wat vervelend zeg! Ik hoop dat je met de adviezen die je hier krijgt iets kunt. Er zitten genoeg (ervarings)deskundigen onder ons.

Heel veel succes!

Lein, wat erg voor jou en Gijs.
Ik hoop dat je een goed huis vindt voor hem. Helaas kan hij niet bij mij wonen, want ik heb al een heidewachtel, en dat vind ik meer dan genoeg, want ik ben maar alleen
Marijke, mag ik jou een pb sturen? Ik vind het altijd weer geweldig om heidewachtel liefhebbers te ontmoeten en tips uit te delen. En je hebt gelijk. Nooit een heidewachtel hard aanpakken. Maar geld dat niet voor alle honden?
Ach die arme Gijs. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Ik zal Arak maar eens extra verwennen vandaag (kan haast niet), de schat.
groetjes Betty en heel veel sterkte ermee hoor

Owh wat vervelend zeg
ik had het ook een tijd gehad met breezer en kon er ook niet meer tegeb hij was zo bang en vechten met anderen honden vanuit angst en er waren mensen die dachten dat ik breezer mishandelde zo angstig was hij jah ik zag het ook zitten

ik heb een hondenfluisteraar ingeschakeld en ik moet zeggen er is een hoop uitgekomen en daar kunnen wij nu rekening mee houden en ik merk heel erg verschil gister gingen we met breezer naar intratuin er tot mijn schrik waren er ook andere honden en breezer was helemaal aan het kwispelen en luisterde heel erg goed

moch je haar nummer willen stuur mij dan een pb
zij is echt heel erg goed

en anders wil ik jullie heel erg succes wensen

Lein,

Wat een vermoeidende en slopende situatie.

Ik kan me goed voorstellen dat je het niet meer ziet zitten.

Ik zou je toch willen aanraden om het aanbod van Esther aan te nemen, misschien in combinatie met een consult bij de dierentolk waar Mexx en het baasje van Rowan (hetty) zijn geweest?

Het is niet duur en god weet hoe ver je daar mee komt?
Niet geschoten is altijd mis toch?

Heel veel sterkte!

Liefs, Juliette

Allemaal bedankt voor jullie reacties zeg, dat doet me goed.
Ben net weer terug van een lange wandeling over de dijk met Gijs..
En hij ligt nu heerlijk te snurken onder de tafel tegen me aan..
Dubbel is dat dan he..
Ik heb een hoop tips en adviezen gekregen..
Ook een paar persoonlijke berichten en die zal ik zo eens even terug gaan mailen.
Het blijft moeilijk, want Gijs kan en wil wel lief zijn, maar kan ook zo omslaan in een vervelende puber dat weet ik.
Ik weet dat hij nu midden in de puberteit zit...maar zijn gedrag is al vanaf het moment dat we hem hebben..

Eerst dachten we ach het gaat wel over als hij eenmaal gewisseld is, je gaat excuses maken voor zijn gedrag..want werkelijk iedereen weet wel hoe ze het eruit krijgen..
Maar het word alleen maar erger hebben wij het idee..

We geven niet op. maar we zijn wel aan het einde van ons geduld gekomen..het is slopend en doodvermoeiend..

Ik zie het nog steeds als falen..en dat hakt er gewoon in..

Hoi Lein,

Laat alles even binnen bij je komen. Het is lastige van trainer zijn en eigenaar is dat de beste stuurlui aan wal staan.

Maar wat men vergeet is dat wat bij hun werkt niet bij een ander hoeft te werken en dat de hond zelf vergeten wordt.

Ik kijk juist eerst naar de hond en wat heeft deze nodig.

Groetjes van Esther

Ik zei dan wel dat Christo me nooit gebeten heeft - maar dan bedoel ik bewust en uit nijd. Zijn bijtgedrag van pup af aan was extreem! Toch heb ik er nu een hele lieve hond aan. Ook Christo heb ik destijds te hard aanpakt en dat maakte zijn gedrag tien keer erger. De omslag kwam pas toen ik zachter, beheerster maar tegelijk ook ijselijk consequent met hem om ging gaan. Nu kan ik met hem lezen en schrijven, al is het nog steeds een hond die waarvan ik het beslist niet aan zou durven hem te herplaatsen, uit angst dat zijn oude gedrag de kop opsteekt en zijn nieuwe eigenaren er niet mee overweg kunnen.

Ja moeilijk is het allemaal he.
Heb net aan Esther ons dagschema doorgemaild.
Heb nog nooit over hondenfluisteraars nagedacht, maar wie weet is het wat.
Onze Gijs was ook echt een ernstige bijter als pup...werd een stuk minder toen hij gewisseld was, maar hij kan nog ongeneerd aan de tafelpoten gaan zitten knagen hoor, en tja das normaal daar is hij pup voor.
Ik vind het alleen jammer dat hij ook erg graag zijn tanden in mijn handen en armen zet als hij het niet naar zijn zin heeft.
Dan kan hij zo omslaan, van een heerlijke knuffel, naar een PUP FROM HELL..zo noemde ze hem laatst..
Ja herplaatsen is moeilijk, maar ik denk dat hij hier zo ook niet gelukkig is lijkt het wel.

Wie weet krijgt hij toch teveel prikkels van de kids, want daar word hij hyper van..
Hij word overal wel hyper van...haha
Maar hij kan ook heel rustig en lief zijn dat maakt het zo dubbel..

Wij durven hem eigenlijk niet eens bij een ander te laten in angst van stel je voor dat hij daar ook zo gaat grommen en bijten.
Normaal konden onze honden altijd bij vrienden en kennissen logeren als we eens weg gingen, maar bij Gijs durf ik dat niet aan hoor.
Me moeder is ook bang voor hem..en alsof hij dat aan voelt, daar is hij ook extreem vervelend tegen.

Nu gaan we binnenkort een weekje weg, en Gijs gaat dan gewoon mee, terwijl we liever een weekje rust zouden hebben..klinkt misschien egoistisch...maar ik zou er intens van opknappen hoor.

Misschien is het een idee om het boek: 'De hondenfluisteraar' (geschreven door Klaas Wijnberg) mee te nemen op vakantie. Of om het gewoon nu alvast te lezen.
Als je een bibliotheek in de buurt hebt kun je het daar waarschijnlijk lenen. En als ze het niet in voorraad hebben kunnen ze het waarschijnlijk wel vanaf een ander filiaal naar jullie bieb laten komen.

Jammer dat je weinig hebt gedaan met de tips die je kreeg toen Gijs een pup van 12 weken was..

Zachte hand, terugbrengen in emoties, kalmeren.. Er geen strijd van maken.. Samen werken en geen gevecht 'ik ben de baas'

Dan waren de frustraties bij Gijs en jullie een stuk minder geweest..

Ik hoop van harte dat je met Esther aan de slag gaat! Met haar methode kom je er zeker weten, daar ben ik van overtuigd Het zal een hoop inspanning gaan kosten - maar het zou zo zonde zijn om hem te herplaatsen..


Beste Lein, sterkte

Hoi Lein,

Niet wanhopen hoor. Ik heb je dagindeling gekregen en ik heb daar al heel wat uitgehaald en ik heb je tips meegegeven en ik hoop dat je daar wat mee kan.

Groetjes van Esther

Ik zal eens bij de bieb gaan kijken.

En Marit en Daantje..

wij hebben de zachte hand negeren etc tecnieken ook zeker gebruikt.
Het apart zetten afkoelen en negeren..
Maar niet elke hond reageert zoals het er op moet reageren.Ik ben zelf helemaal niet van de harde aanpak.
Maar heb al handige tips gekregen van Esther..


Er zijn zoveel technieken..dat maakt het zo moeilijk.
Weet wel zeker dat we iets verkeerd doen..daar kom ik eerlijk voor uit
Maar het is niet zo dat ik moet toegeven dat we hem met opzet hebben verknald..dat is absoluut niet zo.

Hey Lein,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het hardstikke knap van je vindt hoe je doorgaat en je best doet, elke dag weer.
Het is heel moeilijk om je hele leven om te gooien en je aan te passen aan de hond. Dat is eigenlijk niet de bedoeling van een hond in huis. Je wilt er plezier aan beleven en de hond aan jou. Het moet jullie leven en dat van de hond leuker maken.
Toch sta je er iedere dag weer voor en doe je toch zo hard je best en probeer je vanalles. Petje af!

Huilende kinderen, zelf hard gebeten worden, dat kan eigenlijk niet. Het gaat heel ver om dat allemaal voor je hond over te hebben.
Ik zou zeker met Esther aan de slag gaan, zij kan veel bereiken met honden die overprikkelt zijn.

Ook vind ik het best reeel dat je nadenkt over of de hond nu eigenlijk wel bij jullie past. Is hij gelukkig? Zijn jullie gelukkig?
Zo niet, is het reeel om te denken dat dit wel voor elkaar te krijgen is?
Dat zijn moeilijke vragen, maar wel belangrijk om eerlijk te beantwoorden en daar naar te handelen.
Als je alles van tevoren wist, dan was het leven heel makkelijk. Maar soms gaan de dingen niet zoals je gepland hebt en daar kan jij ook niets aan doen.

Zeker om hard met de hond aan de slag te gaan heb je motivatie nodig, ik hoop dat je die kunt opbrengen om dit stuk therapie met Esther in te gaan.

Ik wens je in ieder geval heel veel succes en wijsheid.

Liefs, Margje

Ik moet zeggen dat ik het enorm bewonder dat je er nog steeds alles aan wilt doen!
Want menigeen had het al opgegeven...

Misschien zijn er fouten gemaakt toen jullie Gijs net hadden, maar je wilt er in ieder geval je best voor doen... nog steeds! Het is hoopvol dat Gijs ook gewoon lief is op z'n tijd, hij weet alleen (nog) niet goed wat er nou eigenlijk precies van hem verwacht wordt. Zo komt het in ieder geval op mij over.

Hartstikke fijn dat je al al een aantal handige tips hebt gekregen van Esther. Ik wens je/jullie héél veel succes met "de nieuwe aanpak".

Jeetje wat erg allemaal, zeker voor jullie, maar ook voor de hond

Tevens vindt ik het super knap van jullie dat jullie doorzetten, menigeen had de hond allang ergens achter gelaten, dikke pluim voor jullie

Met achter gelaten bedoel ik niet een boom hoor, maar een asiel o.i.d !!!

Ik zou als ik in jou situatie zou zitten ook het aanbod aannemen van Esther, wat heb je te verliezen, niets, je hebt alleen maar te winnen en wie weet, wordt hij zo toch een lieve en rustige betrouwbare hond voor jou en jou gezin

Lein, natuurlijk verknal je je hond niet met opzet!!

Anders vraag je hier niet om hulp en zet je niet zo eerlijk neer hoe het gaat!

En je kiest niet de 'makkelijke weg', super.

Elke hond is anders. Zo ook Gijs.

Maar - nogmaals - als je nu met Esther verder gaat, komen jij (jullie) en Gijs er wel. En krijg je zeker een gezellig maatje, waar je wat mee kan


Ik hoop dat je de moed en energie nog kan opbrengen, dat wens ik je gemeend toe!

Groetjes Marit

Ik ben absoluut niet voor honden herplaatsen, maar als ik je verhaal zo lees denk ik dat je dat toch ook in je achterhoofd moet nemen.

En dat zeg ik omdat ik lees dat je wel ontzettend veel om hem geeft maar dat hij ook als probleemhond word gezien en daardoor ook veel onbedoelde signalen krijgt.
Je man is hem geloof ik al helemaal beu en vind het onverstandig om hem te houden voor de kinderen.
Dus spanningen zullen er om de hond zijn.

En het is een jachthond, dus veel van zijn gedrag is terug te voeren naar zijn ras.Vaak gaat een jachthond in een gewoon gezin heel goed.Maar ik zelf ben er eigenlijk van overtuigd dat je met een echte jachthond ook moet sporten. Wandelen en rennen is heerlijk, maar dan nog mist hij iets.

Het is bij hem denk ik zo dat de hij die uitdagingen gewoon erg mist en dat dit zich uit in het andere ( vervelende ) gedrag.

Harde aanpak is een aanpak die mensen doen omdat ze het niet meer weten wat ze nu in vredesnaam moeten bedenken en dat maakt alles alleen maar erger. Omdat jij dan niets meer van de hond gaat snappen en de hond de weg helemaal kwijt raakt. Want hij doet immers niets fouts. Hij doet alleen wat zijn karakter is.
Die boordevolle energie die door hem heen blaast moet er gewoon uit.
Hij moet uitgedaagd worden. Werken.

Dus daarom zeg ik. Ik ben echt absoluut niet voor honden herplaatsen. Maar als ik hoor over een jonge hond die niet gelukkig is en een gezin die niet gelukkig is met de hond, dan denk ik toch ergens is misschien iemand die de hond wel kan geven wat zijn ras van je vraagt.Dus misschien worden zowel jullie als hij dan wel gelukkiger als hij bij zulke mensen komt.

Groetjes Marianne

heb hier (gelukkig) geen ervaring mee maar wens je veel sterkte met deze beslissing

groetjes kim