Dominantie in begroeting andere hond

We hebben een teef van nu bijna 2 jaar oud. Omdat het een akita is hebben we haar van pup af aan veel bij andere honden laten kennismaken zodat ze goed gesocialseerd werd. Hoewel het spel altijd wat dominant was ging dit eigenlijk altijd goed. Als andere honden haar corrigeerde accepteerde ze dat.
Met 4 maanden werd ze gebeten door een valse hond, een gerichte aanval waarbij de hond echt opzettelijk op haar losgelaten werd. Ook hierna leek ze met de meeste honden nog goed te gaan.
Enkele maanden terug waren we bij mensen die ook een akita hadden. Op het moment dat ze de tuin even alleen mocht verkennen schoot de andere hond uit de keuken en voor we het wisten hadden ze ruzie en begonnen ze te vechten. Bij de begroeti zag ik al spanning maar doordat we er allen niet op bedacht waren stonden we eigenijk alleen verbaasd te kijken ipv in te grijpen. Zoals ik de situatie begreep was het van geen van de honden de schuld, maar wilde de andere hond die van ons corrigeren en dit pikte ze niet. Imo was de grote fout dat we ze niet op neutraal hebben laten kennismaken (doordat ze dus eigenlijk onverwacht bij elkaar kwamen).
Sindsdien is die van ons ontzettend vervelend tegen andere teven. Zelfs de teef van mijn schoonzus die ze al kent sinds ze een pup is daagt ze uit totdat deze haar wil corrigeren.

De grote fout zit imo in haar begroeting. Ze gaat met hoog opgeheven staart naar de ander toe, zich grootmakend en wil al vrij snel haar kop over de andere hond leggen. Echt dominantie dus. Als de andere hond dat pikt is het goed, als de ander begint te grommen krijgen ze dus ruzie.
Hoe kan ik dit het bteste corrigeren? Direct de begroeting afbreken? Grote nadeel is dat mij schoonzusje ze voorlopig niet meer bij elkaar wil hebben en dat het dus moeilijk voor me is om gericht met een andere hond te oefenen. Maar daar moet wel iets voor te bedenken zijn.

Tegen mensen heeft ze ook dominante trekjes, maar ze is ons absoluut niet de baas en word daarin direct gecorrigeerd. Ben ook echt van mening dat ze niet boven ons staat in de roedel.

Graag tips!

Tja, dit is wel een beetje de aard van het beestje. Vechten is uiteraard niet nodig, maar de Akita staat er toch wel om bekend een zeer dominante tot zelfs overheersende hond te zijn naar soortgenoten, naar geslachtsgenoten in het speciaal. Je teefje wordt nu volwassen, ze pikt niet alles meer van andere honden en andere honden pikken niet alles meer van haar.
Je kan haar wel leren zich te gedragen (door het in ieder geval niet te laten escaleren), maar vriendjes met andere teven zal ze waarschijnlijk nooit (meer) worden. Persoonlijk zou mijn oplossing heel simpel zijn: je teef niet meer bij andere (dominante) teven laten. Haar goed onder appèl houden, haar leren hen te negeren, haar nooit de kans geven te gaan vechten. Als je haar toch bij andere teven wil laten: grijp dan inderdaad ruim op tijd in, als je de spanning ziet oplopen kom dan tussen beiden.

Ze hoeft wat mij betreft ook geen beste vriendjes te worden, begrijp me niet verkeerd. Met de hond van mijn schoonzus is ze nooit beste maatjes geweest verder, maar met kerst konden we gewoon wel met zijn allen bij elkaar zijn zonder dat ze elkaar in de haren vlogen. Ze negeerde elkaar gewoon. Het is ook zeker iets waar ik rekening mee heb gehouden bij aankoop. Het gaat me er inderdaad om dat ze ze accepteert. Verschil met nu is dat ze echt loopt te provoceren en uit te dagen en dat pik ik gewoon niet.
Heb jij adviezen hoe ik haar kan laten negeren? Als ze aan de lijn loopt negeert ze eigenlijk altijd andere honden, alleen napoleons zijn soms wat moeilijker voor haar. Dat is evhter met passeren en ik wil graag dat ze gewoon in dezelfde ruimte kan zijn zonder dat ze beide in een andere hoek van de kamer vastgebonden moeten zijn...

Dat is heel lastig in te schatten zo via een forum. Ik denk dat je hier het beste een ervaren gedragstherapeut bij kan halen. Die kan veel beter kijken waar dit vandaan komt, wat de mogelijkheden zijn en hoe dit opgelost kan worden. Plus je krijgt gedegen begeleiding. Dit probleem is te 'gevaarlijk' om zelf mee aan te modderen of risico's mee te nemen. Een Akita is immers geen poedeltje.
Andere optie is één van de twee teven in een bench of aparte kamer zetten, of je teef gewoon thuis laten als je op visite gaat.

Ik zie een hoge staart niet perse als dominantie. EErder als: ik ben erg gespannen en onzeker. Ik zou het moeten zien want het is moeilijk om te oordelen. Een dominante hond is ontpannen, open, zelfverekerd en benaderbaar. Ik zou je hond proberen te helpen door meer vertrouwen te geven. Nu knapt ze het zelf op. WAt ik zou proberen haar vooraf te roepen en haar meenemen als je dat lukt. Ik neem aan dat ze dan los is. GA wat meer zoekspelletjes doen met haar en leer haar als je een hond aankomt dat jij degene bent die belangrijk bent, door met een boogje te lopen, afstand te nemen van een andere hond. Je zou haar voorlopig kunnen laten spelen met sociaalvaardige honden zodat ze leert dat er ook nog leuke honden zijn.

ze is erg actief dominerend
wat trouwens niet wil zeggen dat ze ook werkelijk heel dominant is

maar ja, een Akita zit ook gewoon zo in elkaar
dat zijn geen "honden honden", ze lokken makkelijk en graag reactie's uit door hun hoge en uitdagende houding, die uitstraling is zowel hun aantrekkelijkheid als dat het moeilijk is om er mee om te gaan.


ik zelf zou proberen eens wat wandelingen met beide honden te maken
op totaal onbekend terrein, beide aangelijnd en flink doorlopen
de honden hebben maar mee te gaan, want de mensen bepalen richting, tempo en gezelschap
aan het eind resoluut weer uit elkaar, geen fysiek contact

wij hebben hier heel wat honden zo rustig bij elkaar gekregen
want tijdens het wandelen zien ze elkaar wel degelijk, maar moeten dan wel zonder fysiek contact met elkaar communiceren, je ziet dan vanzelf bij begroeten dat de spanning er af is, zolang je twijfelt.... niet uitproberen!! je brengt beide honden in een positie die ze niet conflictvermijdend aan kunnen

maar of dit ooit goed gaat komen op terrein wat afgeheind is (huis/tuin) en dan ook nog bekend terrein, ik betwijfel het

Dat was inderdaad wat gepland was met de andere akita waarmee het de eerste keer mis ging. We zouden een lang stuk gaan lopen om ze aan elkaar te laten wennen. Puur doordat haar hond ontsnapte ging het mis en sindsdien is het dus ruzie. Om haar weer met de teef van mijn schoonzus samen te laten ga ik eert inderaad een flink stuk lopen met die twee, maar zij wil op het moment niet dus het is nu lastig om te trainen. Dat is ook het probleem met een gedragstherapie, ik kan het probleem niet reconstrueren...

Ik ben van mening dat het niet alleen het akitazijn is. Ze is vanaf het eerste moment goed gesocialiseerd en kon met alle honden samen, liep overal los. Soms een grommetje, maar dan liep ze weg. Zo ook na haar eerte loopsheid en na de pubertijd. Pas na dat eerte gevecht is het misgegaan. Ze vecht ook niet heel heftig, ik kan ze zonder moeite uit elkaar halen, ze krijgt geen waas voor haar ogen ofzo. Zoals ik het zie provoceert zij, de ander pikt dat niet, waarna die haar wil corrigeren waarna zij terugvecht. Als de ander niet corrigeert zal zij niet vechten. Imo is het probleem dan ook opgelost als zij niet provoceert. Ik heb niet het gevoel dat ze echt uit is op een gevecht. Sterker nog, ik hebsoms het idee dat ze gewoon niet weet hoe ze het zelf aan moet pakken.

dan wordt het opzoek naar zeer sociaalvaardige en conflictvermijdende honden
zodat ze weer opnieuw kan leren hoe ze contact moet leggen zonder iets uit te lokken wat ze eigenlijk niet wil

jammer dat dat wandelen niet gaat, het is vaak een heel goede optie
ook weer voor jouw hond om haar taal een beetje bij te schaven na die nare ervaring
soms kan zo'n ervaring zo'n inpact hebben dat het gedrag werkelijk veranderd
en das best lastig om te keren

blijft dat een Akita als hij/zij volwassen wordt, meestal niet zo erg prijsstelt op gezellige hondse contacten of zelfs heel afwijzend is, ik ben jaren bij mensen geweest (daar kochten we het voer) die akita's fokten, zij hadden de sexe genoten zeer strikt gescheiden, want dat ging dus absoluut niet, geen enkele hond van hen was "vals" natuurlijk, maar wel overdraagzaam, ze moesten het gewoon niet, toch wel iets om in gedachte te houden bij het prachtige, schitterende ras wat de Akita is.

Volgens mij begrijp je me verkeerd, wandelen werkt normaal wel, maar voor we de kans hadden waren die twee per ongeluk al bij elkaar geweest.

Ik weet dat het een risico is bij akitas maar weet ook dat het anders kan. Bij mijn fokster loopt de gehele roedel van zon 15 honden geheel vrij gezamelijk over het boerenerf. Alleen de loopse teven zitten achter slot en grendel om te voorkomen dat er nestjes ontstaan die niet gepland zijn. Alles slaapt samen, eet samen en speelt samen.

Zodra mijn schoonzus er klaar voor is was mijn planning ook om die twee bij elkaar te laten met een wandeling en daarna eerst een ontmoeting op neutraal terrein. Dus ik vind het een heel goed idee, ik heb ook altijd geleerd dat dit de beste manier is om ze kennis te laten maken met elkaar.
Nu had ik zelf nog een hele vreemde redenatie: zou het kunnen dat het komt doordat de teef can mijn schoonzusje ouder begint te worden? Ze is nu 9 en word dus bejaard. Tot nu toe was zij altijd de baas. Zou het kunnen dat mijn hond het idee krijgt dat zij wel de baas kan worden?

Ik heb net in dezelfde rubriek dit Topic geopend over de agressie van mijn hondje Elah..
Hondenforum Agressie, dominantie, onzekerheid, angst...wat vinden jullie!!

Misschien herken je iets in dit gedrag..
Dit gedrag is bij Elah ontstaan toen mijn Mopshondje plotseling werd aangevallen door een behoorlijke grote hond, sindsdien valt ze uit...
Op straat gaat het nu een stuk beter als ik haar afleid met snoepjes, maar het probleem wat nu is ontstaan in mijn tuin met de andere hond krijg ik er nog niet uit...
tegenover mensen is Elah niet dominant of agressief, echt nooit, ze is gek op mensen, dus dat is al een verschil met jouw hond, maar het uitvallen is hier ook sterk aanwezig, niet alleen bij teven , ook gewoon bij reuen..

Ik ga eens in je topic kijken zo.
Op straat heeft mij hond nergens last van, tenzij een andere hond non stop staat te blaffen en uit te dagen. Met name bij teven kan ze dan nog wel eens grommen of omkijken, maar de keren dat ze echt nijdig doet zijn op 1 hand te tellen en dan heb ik niet al mijn vingers nodig. Het is echt alleen de ontmoeting en de begroeting. Soms heb je ook honden die niet echt begroeten maar meteen spelen. Dan is er ook niets aan de hand en kan ze uren spelen met een andere hond, ook als het een teef is.

Ze heeft van nature wel een bepaalde dominantie: als ik iets eet op de bank en mijn benen dan naast me heb liggen een poot op mijn been leggen om aandacht te trekken, even protesteren als ik haar weg stuur naar de andere bank of van de bank af. Of bij vreemden proberen om toch op de bank te klimmen. Daarbij zit overigens absoluut geen agressie, in tegendeel. Ik kan haar overigens met 1 vingerknip of handbeweging laten luisteren, dus daar echt niets slechts over. Kleine kinderen mogen alles bij haar, als ze het beu is komt ze naar me toe, geeft een hoge blaf en kijkt ze me aan, dat ik haar moet helpen. Vreemden, daar luistert ze alleen naar als ze iets lekkers hebben, dat dan wel, maar dat heeft niets met dominantie te maken imo.