Spaanse jongen

Hallo allemaal, ben vanaf vandaag lid van deze club! Wij hebben een hondje gered via een Spaanse stichting. We hebben hem rubio(spaans voor blondje) genoemd aangezien hij de enige blonde knul in ons huishouden is !Het is een super gehoorzaam, lief en schattig hondje van 2,5 jaar. We zijn erachter gekomen dat hij geschopt en geslagen is geweest en waarschijnlijk door een man want hij blaft heel vaak naar mannen. Ook doet hij dit naar sommige honden maar met staart omhoog. Ben er achter gekomen dat het een onzekere blaf is. Hij weet zich geen raad op dat moment en begint dan te blaffen. Moet zeggen dat ik het redelijk onder controle heb, heb geleerd dat ik ssssssttttt moet zeggen elke keer als ik merk dat hij wil gaan blaffen. Het is ook willekeurig, niet elke man of hond. Iemand ervaring met dit soort gedrag?

Wat een leukerd is Rubio, fijn dat hij nu een fijn plekje gevonden heeft.
Ik herken het wel, onze hond viel uit naar van alles en nog wat in het begin.
Wij hebben daarom de wandelingetjes eerst rustig gehouden (dat was ons ook aangeraden door de stichting waar we haar vandaan hadden), en heel saai en kort. En dit later gaan uitbreiden. We deden dan soms een leuk spelletje, snoepjes verstoppen of een klein oefeningetje. Zodat ze leerde dat wandelingen leuk zijn en ontspannen.

Later zijn we wat drukkere plekjes gaan opzoeken, en als er een tegenligger kwam liepen we daar met een enorme boog omheen, en gingen dan ook iets leuks doen.

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

ze snapte al vrij snel dat ze niet meer hoefde uit te vallen omdat wij afstand gingen nemen. Dat maakte haar rustiger. Langzaam aan gingen we de bogen wat kleiner maken, nog steeds met afleiden.

Aan de lijn laat ik haar nooit met andere honden in contact komen of heel dicht langs mensen lopen.
Los gaat het eigenlijk altijd goed tegenwoordig.

Ja hier ervaring Blaffen is een afstandvergrotende communicatie,op dat moment voelen ze zich onveilig/onprettig en willen liever niet dat dat dichterbij komt.Hele normale hondentaal.

Je doet er niet zo veel aan vind ik,je kan zeggen met een kalme stem dat het wel oke is en goed oefenen met zijn aandacht vragen,dan kun je hem naar jou laten kijken.

Ik woon in een drukke stad,met soms opdringerige mensen,die dan ineens een hand uit gaan steken en ook helaas als ze los loopt en ze zoekt eindelijk contact met mensen dan willen ze haar maar direct over haar kop aaien...dus mij is het in die 3,5 jaar dat ik haar heb niet gelukt om dat eruit te krijgen,te veel mensen die haar steeds weer bewijzen dat het klopt wat ze ziet.

Ik laat haar maar of zeg dat het wel oke is en loop gewoon door.

Ja, dobry, als ik hem heel af en toe los laat op een afgelegen plek en we komen een hond tegen gaat het altijd goed, misschien een blafje .Ik ga nu ook de confrontatie niet meer uit de weg, hij zit toch aan de lijn. Als hij blaft ga ik er op mijn hurken naast zitten en dan houdt het snel op. Hij vindt het gewoon eng denk ik. In het donker is hij trouwens superneuroot Nr.1. Grotere honden van het "vechtras" ga ik trouwens dik uit de weg hoor, geen confrontatie daar!

Ze blaft zeker niet zomaar hoor,alleen naar mannen en sommige vrouwen die haar heel direct benaderen(staren in haar ogen en recht op haar/ons af lopen)

Ja, dat herken ik ook wel. Joggers zijn lievelingen van Rubio, want dat gaat m te snel. Vooral te snelle acties vraagt om blaffen. Puppy's die te druk zijn, en als ik relax blijf slaat het wel op hem over heb ik het idee....maar mannen blijft een ding.

Hallo daar, mijn hond Rocky is ook een Spaanse rakker (uit Malaga)
Ik kan ''gelukkig'' tot nog toe niet veel merken van een eventueel trauma bij hem.
Hij heeft dan ook de mazzel gehad dat hij al heel jong bij een lief Spaans pleeggezin is opgenomen, in afwachting voor adoptie. En die adoptante ben ik dus geworden! Wat bij Rocky alleen echt ''niet'' gaat, is in een bench verblijven. Hij raakt zo vreselijk overstuur in een dichte kooi, dat hij begint te poepen, piesen en zelfs overgeven! Dat probeersel heb ik dus van de baan geveegd.
Mijn buurvrouw heeft 2 wat oudere hondjes (2 en 3 jaar) uit Spanje geadopteerd en bij die twee zie je helaas wel de schade die ze is aangedaan. Het was echt hartverscheurend te zien hoe ze in elkaar doken wanneer je alleen maar je hand uitstak om ze te aaien. En op straat aan de riem doken ze soms gewoon een haag of struik in wanneer ze iemand op ze af zagen komen, zo erg was het! en blaffen dat ze deden!!! zelfs naar een grasspriet die bewoog!
Ik kan je zeggen dat vertrouwen echt hersteld kan worden, het heeft gewoon tijd nodig.
Eerst moet de hond zijn Alpha-leiders (zijn baasjes) leren vertrouwen. Ik weet dat het een dominante term is, maar het voelt voor de hond ook juist als het krijgen van leiding, bescherming en veiligheid, zoals dat in een roedel normaal is.
Werk aan aan de band tussen jou en de hond. De hond zal meer en meer gaan ervaren dat wanneer jij zegt ''sssssstt, of ''nee'' of ''het is goed'',, er ook daadwerkelijk niets aan de hand is.
Houd er rekening mee dat sommige angsten nooit helemaal weg zullen gaan. Als baasje kun je hier in wel het verschil maken dat je hond evengoed weet dat hij niet aanvallend of paniekerig hoeft te reageren. Wat Soraya schrijft over het oefenen met aandacht vragen, is hierin heel belangrijk.
Je zult dan gaan merken dat bijvoorbeeld tijdens een wandeling je hond regelmatig naar je opkijkt, hij wil dan even weten hoe jij in de situatie staat, heel belangrijk! De hond geeft daarmee aan dat jij de leider bent en als het goed is zal hij je dan veilig bij je voelen.
Wat ik zelf een goede oefening vind is om tijdens het wandelen,wanneer je hond begint te trekken aan de riem,... keer direct om, sla links of recht af, steek meteen de straat over. Laat je hond merken dat je totaal niet onder de indruk bent van zijn pogingen jullie route te bepalen. Je zult merken dat je hond dan vrij snel als het ware afdruipt. Je moet natuurlijk niet voor alles en iedereen gaan omkeren of afslaan, dan zou je uiteindelijk weer een fout signaal gaan afgeven, varieer zo veel mogelijk en laat je hond voelen dat ''jij'' aangeeft of een situatie wel of niet eng is en dat jij bepaalt waar jullie heen gaan.
Nogmaals: accepteert de hond jou als leider, dan zal de hond zich ook veilig en beschermd bij je voelen.
Dit alles vraagt een strakke hand, zeker geen harde.
Veel succes met jullie aanwinst!

Hartstikke bedankt voor al jullie informatie, kan ik echt wat mee. Gelukkig heb ik geen bench nodig omdat hij gewoonweg niks sloopt. Zoals ik al zei, hij is erg gehoorzaam . Ik had me ingesteld op een rampenhond uit Spanje maar het is echt een lieverd!

echt een prachtige hond is het!! super mooi!!!

niet elk buitenlandse hond is een ramp
er zitten ook DE perfecte honden tussen

olly blaft alleen wat naar mensen in een scootmobiel... denk ook dat hij het een spannend ding vind...

Ik herken heel veel dingen in jou verhaal wel. Wij hebben ook een spaanse jongen. Hij is nu ongeveer 3 maanden bij ons en ik zie al een enorm verschil. Maar inderdaad ook hier zijn mannen niet echt favoriet. Ook is hij in het donker heel neurotisch. En de onze is toch ook jong in een opvang gezin gekomen. Maar hondjes nemen ook veel van elkaar over. Als alle hondjes om je heen heel bang zijn en altijd naar eten zoeken omdat ze ooit zwervers waren dan ga jij dat ook doen.
Ook ik heb wel echt gemerkt dat het met vertrouwen echt een stuk minder wordt. Maar toch is het wel grappig om over na te denken. Want waarom vinden ze allemaal het donker eng en die mannen angst vind ik ook gek.
Er is mij ooit verteld dat het spanje niet normaal is om als man voor de hond of voor de kinderen te zorgen. Dus zij bemoeien zich er niet mee dus minder ervaring met mannen. Ik heb geen idee of het klopt hoor, soms heb ik ook het idee dat Plato veel meer heeft meegemaakt dan ik weet maar ik vind het altijd wel heel interessant om dingen te lezen van andere mensen met spaanse herplaatsers.
Heel veel succes en geniet van je hondje en ik dnek dat je hier heel veel zinvolle informatie gaat vinden!

Hoe is Rubio trouwens met alleen zijn? De mijne heeft echt enorme verlatingsangst en hoor dat dit vaak voorkomt bij Spaanse zwervers.

Ja hier, Rocky reageert ''extreem'' paniekerig als hij merk dat ik ''zonder hem'' weg ga!
Uiteindelijk kalmeert hij wel maar in het begin is hij net een gillende keukenmeid en hij fokt zichzelf dan enorm op.
Ik moet wel bekennen dat ik hierin wel wat strakker tegen hem optreed.
Hij hoeft niet in een bench maar hij kan nu eenmaal niet overal mee naar toe. Dat hij het ook wel eens zonder ons moet doen moet hij nu eenmaal accepteren. Ik ben de periodes van het alleen zijn nog wel rustig aan het opbouwen.
Ik wist niet dat dit een typisch ''Spaanse honden'' trekje is. Rocky is mijn eerste Spaanse hond.
Het is inderdaad wel eens een handicap dat je gewoon niet weet wat het beestje al in zijn rugzakje meedraagt.
Ik roep inderdaad steeds wel dat hij heel jong al van de straat is gehaald, maar dan nog... we zullen nooit weten wat hij al heeft meegemaakt, dat moet ik niet onderschatten.
Michal: met de opmerking over het kopie gedrag van andere voormalig zwerfhonden, maak je wel een heel goed punt!
Rocky zat inderdaad ook bij (volgens mij minimaal 10 andere honden) in de opvang. En sommige waren al best lang dakloos geweest. Ik moet toegeven dat ik deze link nooit gelegd heb, maar het kan een hoop verklaren!
Zo zie je maar dat je enorm veel kunt opsteken door gewoon ervaringen uit te wisselen. Bedankt!
Angst tegenover mannen kan ik bij Rocky niet merken. Wel is het zo dat hij graag met vrouwen/meisjes speelt en knuffelt. Bij mannen lijkt hij daar vrijwel geen behoefte aan te hebben.
Spaanse adoptantes: hoe doen jullie het s'nachts met jullie honden?
De mijne heeft een kussen bij mij op de slaapkamer. Ik heb altijd geroepen dat ik dat niet doe, maar ja... ik ben toch bezweken!

Groetjes Suzan

Hoi, onze hond slaapt al vanaf dag 1 bij onze oudste zoon(6jaar)op het eind van zijn bed. Ik was eerst tegen maar ben ook bezweken. Ik verschppn nu gewoon om de 3 dagen zijn bed . Hij slaapt super, net een kind. Het is in huis sowieso een rustige hond, behalve als hij iets hoort...blaffen. Hij kan dus echt niet alleen thuis zijn, maar ik doe het wel af en toe een uurtje. Hij sloopt niks maar de buren hebben al gezegd dat hij non-stop blaft als we weg zijn. Nu zet ik de radio aan, en soms helpt het soms niet. Enorme verlatingsangst. Zelfs als ik ga plassen ligt hij nog voor de deur van de wc . Ben mezelf nu aan het aanleren als ik even naar boven of beneden loop dat ik hem in de woonkamer laat met de deur dicht. Dan gaat hij aan de deur krabben, maar het is zo'n onrust, ook voor hem zelf als hij overal maar achter mijn kont aanloopt. Lijkt me zo vermoeiend voor hem. Ligt hij net lekker en moet ik iets hebben van beneden dan is hij meteen als een neuroot in de veren en rent achter me aan. Op zich heel aandoenelijk, maar niet gezond denk ik. Dus als advies meegekregen dat je hem dan in de woonkamer even 'opsluit'.

@ Essie: Zo herkenbaar allemaal.
Rocky is ook als mijn schaduw geweest. inderdaad ook voor de wc deur piepen etc.
Ik werd er wel een beetje moe van hoor! dat geef ik eerlijk toe. Anderzijds vond ik net als jij ook wel weer aandoenlijk en ook wel weer fijn dat hij zo op me gefocust is, een beetje dubbel dus. Het is echt zoeken naar de gulden middenweg.Ik heb het net als jij ook vaak gedacht hoor: Beest toch! blijf nou eens 5 minuten op dat kussen liggen! maar nee hoor, hup weer overeind en achter me aan. De hele dag door!
Als ik nu uit het toilet kom en Rocky tegen me reageert alsof hij me minstens een dag niet gezien heeft, negeer ik hem vrijwel.
Ik ga hem dus niet begroeten of aaien als ik even uit beeld ben geweest, dat doe ik immers ook niet bij mijn kinderen of katten. Ik merk al wel dat het veel en veel minder wordt hoor!
Tijdens het wandelen ga ik ook niet steeds op mijn hurken naast hem zitten als hij schrikt of hard begint te blaffen.
Dan troost ik hem dus en bevestig ik alleen maar zijn angst, niet de bedoeling.
Ik hoop niet dat ik nu overkom als een heel onvriendelijk baasje, want dat is echt niet zo hoor!
Ook ik verschoon nu veel vaker de bedden omdat de hond er nogal eens op te vinden is (daarin ben ik dan weer een softy). Een bench vind ik zielig en ik zorg dagelijks voor minstens 1 hele grote wandeling (naast de gewone blokjes om) en een verse kluif.
De paniek die ontstaat als ik Rocky even opsluit, tja, wel lullig voor hem dat hij daar zo op reageert, maar hij zal er doorheen moeten.
Net als jouw hond. Ook voor hun eigen bestwil toch?! Van altijd bang of nerveus zijn worden ze toch echt niet gelukkig en altijd als een vlieg op je baasje plakken, is ook voor beiden geen gezond leven!
Ach joh, tijd heelt alle wonden, zeggen we dan maar,, en geduld is een schone zaak. Ha,ha,ha
Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn Spaanse makker. Al heb ik al best veel kritische of negatieve reacties gehad.
''Waarom een hond uit Spanje'' de asiels zitten hier toch ook vol?!!
''We hebben zelf al genoeg zwerfhonden'' laten ze de problemen met hun zwerfdieren 'daar' oplossen i.p.v al die dieren te importeren!
Tja... ik heb me al heel wat verdedigd.
Herkenbaar?

Groetjes Suzan

Fijn dat jullie de zelfde ervaringen hebben.
Plato is inderdaad ook echt mijn schaduw en dat voor de wc deur wachten enzo dat herken ik enorm. Ook hier probeer ik het minder te laten worden door niet te reageren als ik even uit beeld ben en ook de deuren wat vaker achter me dicht te doen. Maar echt alleen zijn daar zijn we met Plato helaas nog niet. Hij raakt echt enorm in paniek en gaat echt huilen als een wolf. Ik probeer het echt op te bouwen vanaf 1 seconden maar het is heel lastig want meneer heeft alles door. Hij is echt zo erg in de stress dat hij ook helemaal er van gaat hijgen en rond rennen en dat doet hij verder echt nooit!
Plato slaapt bij ons op de kamer in zijn eigen mandje. Wel klimt meneer vaak snachts stiekem op bed. Ja knuffelen is toch wel zijn favoriete bezigheid denk ik.
Ik vind het soms ook best lastig hoor dat rugzakje. Maar het maakt de band met je hond ook wel heel bijzonder vind ik. En ik vind het ook prachtig om zijn stappen te zien. eerst blafte hij tegen alles en iedereen en nu ligt hij lekker op iedereen zijn schoot als we een avond bezoek hebben.
En ja de reacties van asiels in Nederland die vol zitten ken ik heel goed. Mensen die echt een vraag hebben vertel ik altijd mijn verhaal en meestal begrijpen ze het dan ook wel. Voor mij was het namelijk gewoon het perfecte hondje en we zijn ook in asiels en op sites in nederland geweest. Maar mensen die alleen maar kritiek geven die krijgen geen reactie van mij.

Hier ook een Spaans hondje, ook uit Malaga...

Kiko begon zijn Nederlandse leven heel makkelijk; alles was goed, was nergens bang voor enz. Achteraf gezien was hij gewoon overprikkeld want na een week of 2 kwam er steeds meer gedrag tevoorschijn wat je het beste kunt samenvatten als 'onrustig'. Verlatingsangst, bang voor scooters, trekken aan de riem, reageren op ieder geluid...
We hebben een cursus met hem gedaan in het kader van het (re)socialiseren, trainen nog elke dag op aandacht en krijgen nu ook regelmatig privélessen. Dit laatste omdat ik graag wil dat Kiko kan leren op een manier die bij hem past en van een trainster die hem kent en haar instructies en lessen hierop aanpast. Zij houdt rekening met zijn achtergrond en stelt dus ook minder hoge eisen.

Het enige wat ik als tip kan geven is dan ook: train op aandacht, op alle mogelijke manieren en verder: geef het (veel) tijd, heb geduld. Het vertrouwen opbouwen is echt het belangrijkste. Van daaruit kan je verder trainen.
Kiko is geen probleem-hond alleen nog wat onstuimig in het contact maken. Ik houd het op Spaanse temperament...

Hallo daar Espana baasjes, ik denk dat we gewoon moeten accepteren dat voor onze honden de ''doorsnee'' opvoed regels niet altijd van toepassing zijn!
Neem bijvoorbeeld alleen al een bench:
De meeste in Nederland geboren honden zullen een bench als veilig en vertrouwd ervaren. Ze zijn vaak zelfs in een bench geboren en hebben daar de eerste weken van hun leven doorgebracht in het nest. Ik zie bij de meeste honden dat ze tot rust komen in hun bench.
Onze Spaanse rakkers daarin tegen zullen een bench waarschijnlijk gewoon als een kooi zien waarin ze opgesloten worden.
Bij onze hond was het in elk geval werkelijk een drama!
Onze hond kan er sowieso niet tegen achter ''een dichte deur'' te zitten. Of het nu de keuken of de hal is, hij voelt zich duidelijk opgesloten en raakt in paniek.
Ik heb 4 dagen geleden de gok maar genomen!
Rocky alleen thuis gelaten, in de woonkamer. Hij kon overal komen, hal, keuken en bijkeuken. Ik ben 1 uurtje weggebleven ''op hoop van zegen'' dan maar!
Wauw! er was nog geen kussentje van de bank af. De andere dag hetzelfde gedaan en een paar keer aan de voordeur geluisterd, hij piepte of blafte niet eens.
De dag er op weer hetzelfde, nu ietsjes langer, weer geen problemen. Toen ik aankwam eerst even door het raam gegluurd, hij lag heerlijk op zijn kussen te slapen.
Doordat ik bang was dat mijn tafelpoten, vloerkleed en kussens er aan zouden gaan ben ik te krampachtig geweest in het alleen laten van Rocky en moest hij van mij steeds in een beperkte ruimte verblijven.
Omdat hij ook zo paniekerig reageerde als ik weg ging dacht ik ook dat een kleinere ruimte hem meer rust zou geven.
Rocky heeft het tegendeel bewezen.
Hij is nu eenmaal een hond met bagage en daar moet een weg in gevonden worden.
Vanochtend heb ik de kinderen naar school gebracht zonder hem. Ik had nu niet de strijd hem in de bijkeuken ''te duwen''
Hij probeerde wel met ons mee te glippen maar ik zei: Nee, blijf... vrouwtje komt straks terug. En het was okay!
Ik hoorde 2x zo'n teleurgestelde harde piep, en toen was het over.
Ik kan nu iedere dag aan hem bewijzen dat als ik weg ga... ik ook altijd weer terug kom. Ik heb nu echt het gevoel dat we elkaar ''echt'' gaan vertrouwen.
Ik vertrouw er op dat hij geen stoute of gekke dingen doet als ik weg ben.
Hij vertrouwd er op dat ik altijd weer terug kom.
Een mooi proces hoor.

Nou Rocky, dat is super , ik wou dat ik het kon zeggen....onze hond kan nog geen minuut alleen zijn. Dit vind ik echt wel een probleem. Hij sloopt niks maar hij blaft non-stop. Iemand had me aangeraden de radio aan te laten, dit hielp 1x. Nu had ik hem net opgesloten in de woonkamer want idd had ook iemand gezegd dat ze zich dan veilig voelen....hij blaft en krabt tegen de deur en dit kan hij dus echt volhouden tot we weer thuis zijn,pfffff. Ik neem hem dus uit armoe echt overal mee naartoe, maar dit kan natuurlijk niet . Wat zou ik hier aan kunnen doen? Hij gaat pas over 1 maand op training.

Tjonge zeg... ik snap dat jullie daar een beetje wanhopig van worden!!!!
Het hondje van mijn tante (ook uit Spanje) ging ook zo vreselijk tekeer als mijn tante uit beeld verdween.
Zij is toen toch de bench gaan aanwennen. Is dat iets om misschien te proberen?
Dan zijn er in elk geval geen deuren om achter te gaan staan dreinen en krabben.
Zou een kleed over een bench misschien helpen? Ik roep maar wat hoor!
Blijf alsjeblieft proberen hoor! je kunt echt niet je hele leven in het teken van je hond zetten, dat gaat gewoon niet dus voel je daar niet schuldig over.
Hebben je buren last van het geblaf?

Romi vertoonde net hetzelfde gedrag als jij nu beschrijft toen ik haar uit het asiel haalde.
Ook hier weer heeft hondenschool ontzettend geholpen en veel gaan wandelen. Dit gaat zeker een tijdje duren eer dit over is.
Blaffen naar andere honden: erop trainen dat de aandacht op jou gericht is en niet op de andere hond
vreemde mensen: veel in contact komen met vreemden. Vraag eventueel aan vreemden of ze even door hun knieën willen gaan en een koekje willen geven

Hallo daar, weer een boel weekjes verder.
Daarom ben ik erg benieuwd hoe het nu gaat met ''de Spaanse jongen Rubio''

Ik weet niet op je nog een keer op dit topic kijkt, nou ja.. dan lees je vanzelf deze vraag.

Ik hoop dat het allemaal goed gaat met blonde rakker, al wat meer gewend en rustiger. Ben benieuwd.

Groetjes

Hallo daar, weer een boel weekjes verder.
Daarom ben ik erg benieuwd hoe het nu gaat met ''de Spaanse jongen Rubio''

Ik weet niet op je nog een keer op dit topic kijkt, nou ja.. dan lees je vanzelf deze vraag.

Ik hoop dat het allemaal goed gaat met blonde rakker, al wat meer gewend en rustiger. Ben benieuwd.

Groetjes